Dobra krew. W krainie reniferów, bogów i ludzi Autor: Magdalena Skopek
 

Dobra krew. W krainie reniferów, bogów i ludzi

Autor: Magdalena Skopek

Załącznik 35053


Na wzmiankę o tej książce natrafiłem w jednej z gazet podróżniczych.

Tydzień wcześniej z podziwem czytałem blog Edwarda Vallance`a opowiadający o Nieńcach:
http://www.travelblog.org/Europe/Rus...og-560756.html
http://www.offtheunbeatentrack.com/russia/yamal/
http://www.offtheunbeatentrack.com/r...onomous-okrug/
http://www.eki.ee/books/redbook/nenets.shtml

Dlatego, kiedy doczytałem, że autorka książki Dobra Krew spędziła sporo czasu koczując z Nieńcami nie potrzebowałem więcej rekomendacji..

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, przybliża nie tylko codzienne życie tych niezwykle twardych ludzi, ale uczy wiele o ich kulturze, zwyczajach, a nawet języku.
Tekst jest urozmaicony ciekawymi i niekiedy nieco krwawymi zdjęciami ;)

Polecam

Bill Bryson "Śniadanie z kangurami. Australijskie przygody."
Nie jest to wielka literatura, nie jest to również przygoda spod znaku ograniczonych budżetowo wypraw namiotowych, a autor nie ma ambicji odkrywcy. Lektura lekka, napisana z humorem, w sam raz na jesienne wieczory. Kilka razy zdrowo się uśmiałem. Polecam.

biografia Steve Jobsa napisana przez Waltera Isaacsona -dobrze się czyta polecam.

Polecam książkę Randy Pausch'a "Ostatni Wykład"

Krótka recenzja:
"To miał być zwykły, pożegnalny wykład nieznanego szerzej profesora kończącego pracę na prestiżowym amerykańskim uniwersytecie Carnegie Mellon w Pittsburghu. I pewnie przemówienie zapamiętałaby jedynie grupka najwierniejszych studentów, gdyby nie to, że zostało ono umieszczone w internecie. Ostatni wykład pod tytułem „Jak spełniłem swoje marzenia z dzieciństwa” błyskawicznie stał się jednym z najchętniej oglądanych nagrań.
Bo wykład, który uczynił ze skromnego specjalisty od programów komputerowych osobę znaną i podziwianą, nie był jednak całkiem zwykły. „Okoliczności naszego spotkania są dość niezwykłe. Od półtora roku walczę z rakiem trzustki, ale popatrzcie: tu są najnowsze zdjęcia USG, na których widać kilkanaście guzków atakujących moją wątrobę" - zaczął swój wykład 47-letni Randy Pausch, uśmiechając się do zdumionej publiczności. A potem dodał, że przeprasza wszystkich, którzy uważają, że powinien być bardziej przygnębiony i... dziarsko wykonał kilkanaście pompek. "Ci, którzy nadal mi współczują, niech wskoczą na scenę i pokażą, czy potrafią mnie przebić" - oświadczył i zebrał lawinę oklasków.
Przez kolejne 74 minuty Randy Pausch tłumaczył zasłuchanym studentom, jak należy żyć. "Okazuj ludziom wdzięczność za to, co dla ciebie zrobili. Kiedy coś spieprzysz, przeproś. Nigdy nie narzekaj, po prostu pracuj jeszcze ciężej. A przede wszystkim nie rezygnuj z dziecięcych marzeń" - mówił profesor, okraszając wykład licznymi dygresjami, wspomnieniami z młodości i dowcipami. „Większość nas miało w dzieciństwie marzenia: miejsca, które chcieliśmy zwiedzić, ludzie, których chcieliśmy spotkać, pracę, która chcieliśmy wykonywać. To wszystko to nasze marzenia, które mogą się stać potężnym źródłem motywacji. Niektórzy z czasem rezygnują z nich. Zachowanie ich to podstawowa wartość, która świadczy o naszym człowieczeństwie.”
Randy Pausch w wieku 46 lat zrealizował większość ze swoich marzeń, i o tym jak je zrealizował jest też jego wykład. Dał on wszystkim słuchaczom więcej niż jakiekolwiek podręczniki motywacji. Zachwycona publiczność wielokrotnie przerywała mu wybuchami śmiechu i owacjami. "Umieram, ale nadal dobrze się bawię i zamierzam cieszyć się życiem do końca dni, jakie mi jeszcze pozostały" - oświadczył Pausch na zakończenie, a sala wręcz eksplodowała oklaskami."

...Randy Pausch zmarł 25 lipca 2008r w wieku 48lat
Książkę przeczytałem jednego popołudnia, uśmiechając się i mając "szklaneOczy". Wiele przemyśleń w przerwach(wc) ;)

Pozdro Orzep
p.s.Tutaj dla tych co władają angieslkim, przedmiotowy wykład:
http://www.youtube.com/watch?v=ji5_MqicxSo
Ksiązka to nie tylko sam wykład...

Orzepie, dobrze, że wspomniałeś o tej książce. Refleksyjna i wartościowa szczególnie dla tych co potrafią mieć trochę dystansu do siebie i życia:)

Wersja z napisami.

Dla tych, którzy przegapili: są nowe "Kontynenty". Jak zwykle polecam.

I jeszcze z "innej beczki". Poleciła mi tę książkę jedna z osób z forum. NIe moja "działka" że tak powiem, ale polecający tak fantastycznie opowiadał o tej książce, że się oczywiście skusiłam. I mogę z czystym sumieniem powiedzieć: warto było. Świetnie się czyta. Baaaardzo dużo można się dowiedzieć. Na "niebiegających" czeka masa faktów i informacji rodem "z kosmosu". To co wydaje się zwykłym ludziom niemożliwe, okazuje się, że jest możliwe. Gorąco polecam.

"Urodzeni biegacze", Christopher MacDougall

Z recenzji:

"Autor, dziennikarz wojenny, zajmujący się sportami ekstremalnymi, w wieku 40 lat zaczyna biegać. Niestety trapią go kontuzje. Wysłany do Meksyku dowiaduje się przypadkiem o plemieniu Tarahumara. Indianie ci, zwani także Rarámuri (Biegający Ludzie), mieszkają z dala od cywilizacji, w głęboko ukrytym kanionie i potrafią biegać na dystansach kilkuset kilometrów. Znamienne jest to, że kontuzje prawie im się nie zdarzają, a biegają w prostych sandałach własnej konstrukcji. Autor poznaje tajemnice Tarahumara, przedstawia najwybitniejszych biegaczy i najtrudniejsze, górskie maratony. W końcu, staruje w finałowym, morderczym wyścigu.
Christopher McDougall sięgając do początków ludzkości wyjaśnia że zostaliśmy stworzeni do biegania, aby móc polować. Tłumaczy jak buty sportowe mogą wywoływać kontuzje i jak ich uniknąć."

A to cytat chyba njelepiej oddający ducha tej książki:

"Każdego ranka gdzieś w Afryce budzi się gazela. Wie, że musi być szybsza od najszybszego lwa, bo w przeciwnym razie zginie. Każdego ranka gdzieś w Afryce budzi się też lew. Wie, że musi być szybszy od najwolniejszej gazeli, bo w przeciwnym razie umrze z głodu. Nie ma znaczenia, czy jesteś lwem, czy gazelą. Ważne, że gdy wstaje słońce musisz być gotowy do biegu". Roger Bannister

Z klimatu "biegowego" polecam:

http://www.galaktyka.com.pl/product,,540.html

O Scottcie Jurku jest sporo w książce którą wspomniałam. Zdecydowanie "gigant - kosmita", w pozytywnym tego słowa znaczeniu.