W nocy z wtorku na środę ostrzelana została siedziba polskiego konsulatu w Łucku, na północnym zachodzie Ukrainy – poinformował konsul w tym mieście Krzysztof Sawicki. Według niego budynek został uszkodzony, ale nikt nie ucierpiał. Miasto Łuck znajduje się na północnym-zachodzie Ukrainy w obwodzie wołyńskim.- Był to najprawdopodobniej atak z granatnika. Pocisk trafił w ostatnie piętro, pozostawiając około 70-centymetrowy otwór – oświadczył Sawicki w rozmowie telefonicznej.Do ostrzału doszło pół godziny po północy czasu lokalnego (godz. 23.30 we wtorek w Polsce). W tym czasie na terenie konsulatu była jedynie ochrona. W wyniku ataku nikt nie ucierpiał.

Jechałem tam kilka razy - "tak daleko nam do siebie i tak blisko"

Myślę, że to ogłoszenie w tym wątku ma sens.
W ramach kontynuacji akcji "MOGIŁĘ PRADZIADA OCAL OD ZAPOMNIENIA" czyli ratowania polskich cmentarzy na Kresach Michał Szeliga z Rajdu Katyńskiego zaprasza na rajd po wołyńskich miejscach chluby i pamięci narodowej, połączony z pracą na starych cmentarzach:
http://rajdkatynski.net/joomla/image...INFORMACJA.pdf


A tu o całej akcji:
http://www.studiowschod.pl/mogile-pr...d-zapomnienia/

Być może ktoś chciałby realnie wspomóc ratowanie pamięci o Kresach.

Coroczny wyjazd do Huty Pieniackiej obok głównego celu- upamiętnienia i podtrzymania pamięci o ofiarach, zarówno tych pomordowanych jak i żyjących świadkach- ma na celu poznanie najbliższej okolicy. Jak mawia Hutniak Józef Bernacki- to jak kilka dni wakacji u Babci.
A okolica coraz bardziej mnie zaskakuje i wciąga, odsłaniając powolutku swoje skarby. Teren jest wymagający, bo podszycie bukowych lasów i łąk po ostatnich deszczach było mocno wciągające. To dobrze- przygody na dłużej zostaną w pamięci a i lista na przyszły rok się nie wyczerpała.

Załącznik 72541

Majdan Pieniacki był wsią pomiędzy Podhorcami a Hutą Pieniacka, która zimą 1944 podzieliła tragiczny los innych polskich okolicznych wsi.
Jej zabudowania pochowane w głębokim jarze stały tuż u źródła wypływającej stąd rzeki Seret.
Dziś wokoło cicho. Schowane za ziemnym wałem jeziorka przyciągają wzrok swoją zieloną barwą. Korzystamy z okazji na kąpiel. Ryby w stawie kąsają delikatnie, co jest dość dziwnym i niespodziewanym odczuciem.

Załącznik 72542

Jadąc wzdłuż źródła ścieżką wśród łąk dojeżdżamy do lasu ze stromym, błotnistym podjazdem.
Za jedną z fałd terenu odnajduję słynne „sine oko”.
Już w staropolskich opisach tych ziem możemy przeczytać o lejkowatych zagłębieniach terenu wypełnionych wodą o niezwykłym kolorze.
Z wywierzyska bierze początek kolejne źródło:

Załącznik 72543

Załącznik 72544

Wspomniane opisy sięgają XVIwieku i Siwe Oka wymieniane są obok otoczonych legendami wzgórz. Jedno z nich o nazwie Trójnóg, zwieńczone było górującą nad okolicą skałą o fantastycznym kształcie

Załącznik 72545

Dziś góra jest gęsto zalesiona i dotarcie do skały utrudniają rozpadliny i powalone drzewa. Na jednym z jej zboczy możemy odnaleźć źródło rzeki Styr, które to opisałem przy okazji jednego z zimowych wyjazdów i pobytu na cmentarzu dawnej wsi Hucisko Brodzkie.




Jadąc doliną źródła Seretu natrafiamy na przysiółek Huty Pieniackiej- Hutę Szklaną.
W sąsiedztwie dwa stare stawy połączone groblą z drewnianym mostkiem.
Po mocno błotnistym zjeździe i koleinach po kolana wypełnionych błotem i wodą wypadamy na aleję starych drzew. Wyobraźnia pracuje, ale dziś już nie odnajdziemy zabytkowego dworu na końcu szpaleru, kiedyś pięknie utrzymanych drzew.

Załącznik 72546

Załącznik 72547

Załącznik 72548

W okolicy odnajduję ślad konkretnych ludzi związanych z miejscem

Załącznik 72549

Załącznik 72550

Dziś nazwiska jeszcze czytelne, ale jutro może po nich nie zostać żaden ślad, bo okolica jest chętnie odwiedzana choćby przez myśliwych bo jest zwierz i źródło. Wywierzysko zabezpieczone w ten oto dziwny sposób:

Załącznik 72551

Załącznik 72552

Dotarliśmy też na miejsce dawnych kamieniołomów, choć dziś nie mieliśmy już czasu na dokładne sprawdzenie tego co pozostało. Wspomnę o samym wydobywanym tu piaskowcu, który był cennym surowcem na fundamenty, schody, kolumny i inne barokowe ozdoby. Posiadał własności wysokiej odporności na warunki atmosferyczne, nie ciemniał, nie zachodził mchem. Był surowcem chętnie kupowanym na żydowskie macewy, chociażby do Brodów.
Część gór Woroniaków to pozostałości po morzu Sarmackim i jego rafach koralowych. Wydobywany tu inny kamień posiadał delikatne wtrącenia skorupek muszli, co nadawało mu dodatkowych walorów. Mogliśmy je oglądać w nieodległych Hukałowcach, gdzie do dziś stoi kościółek pobudowany z kamienia łamanego z Huty Pieniackiej. Kościół po likwidacji Polaków opuszczony, ale nadal prezentuje się pięknie.

Załącznik 72556

A w zarysach kościoła Huty Pieniackiej stoi upamiętnienie ofiar.
Był wieloletni trud jego odsłonięcia, była jego wielokrotna profanacja napisami farbą, wysadzeniem w powietrze, odnowieniem z pominięciem ważnej treści…
W zeszłym roku polityczna poprawność wobec zaproszonych ukraińskich przedstawicieli władz doprowadziła do zakazu wywieszenia polskiej flagi i próby zdjęcia biało czerwonych szarf symbolicznie opasujących opasujących kamienne elementy pomnika.
Echem odbija się nagłaśniana zapowiedź o możliwej likwidacji podobnych upamiętnień i rządowej blokadzie prac ekshumacyjnych choćby w Kostiuchnówce, gdzie przecież od lat działa prężnie Polsko Ukraińskie Centrum Dialogu.

Załącznik 72553

Dziś Józef dopina swojego i decyduje ustawić maszt z flagą wcześniej. Wymieniamy również - jak to tu mówią- „bieliznę” na kamieniach. Jak co rok. Biało czerwone kokardy dla pewności zaciśnięte trytytkami, żeby wytrzymały do następnego przyjazdu.

Załącznik 72554

Pan Konsul Generalny RP dziękuję za pamięć i zapewnia …
zobaczymy...


Załącznik 72555

Jak zwykle relacja ciekawa, przedstawiająca aktualności, jak również nowo odkryte ślady historii . Czuję się, że jestem na bieżąco w temacie. Dzięki Tomek.

Nie napisałeś kiedy?
Czy to następny week?
Bardzo ciekawe miejsca,mam nadzieję że kiedyś tam przyjadę.

Ciał

A możesz zamieścić zdjęcie zebranych? Jak wielu ludzi przychodzi w te dni? Czy mozna ich policzyć na palcach obu rąk, czy może pamieć jest żywsza...?

Tegoroczne spotkanie motocyklowe w Hucie Pieniackiej było 30sierpnia(wcześniej napisałem września- przepraszam)
Pamięć jest żywa, ale trzeba ją podtrzymywać, co dla dawnych mieszkańców- świadków wydarzeń- i ich rodzin jest trudne i będzie coraz trudniejsze. Umierają, bądź w wieku 90lat mają coraz większe ograniczenia. Z miejsc, gdzie trafili po wojnie (Wschowa koło Poznania) mają prawie 1000km w jedną stronę. Mimo to przyjeżdżają zwykle 2x do roku.
Raz zimą 28 lutego w rocznicę i raz na koniec lata w terminie wyznaczonym wspólnie z motocyklistami Rajdu Katyńskiego.
Polana po dawnej wsi jest oddalona od najbliższej wioski 5km drogą przez las, nie zawsze przejezdną. Trud dotarcia również przekłada się na ilość odwiedzających miejsce.

Tzw Zlot Huta Pieniacka trwa od 2009r dzięki corocznemu zaproszeniu Hutniaków.
W tym roku kończył tegoroczny RK.

Na zdjęciach obecni na uroczystości zimą 2017

Załącznik 72693

i latem w zeszłym roku

Załącznik 72694

Nie jestem członkiem żadnego z ww stowarzyszeń. Odwiedzam Hutę Pieniacką jako wolny motocyklista w ramach elementarnej solidarności i pamięci o ofiarach.
To upamiętnienie jest dla mnie symbolem całej kresowej martyrologii.

Załącznik 72696

i dwóch ochroniarzy .
Ukraińcy zainstalowali w Hucie taki wóz do ochrony pomnika .

Tak piszę o Hucie Pieniackiej i jej najbliższej okolicy w kontekście minionych wieków i w rozmowach brakło mi argumentów na jej starsze istnienie. Większość rozmówców rozumuje tak: po odzyskaniu niepodległości najechało się wojskowych osadników, spychając Rusinów na margines aż ci nie wytrzymali...

Przesyłam ciekawą, interaktywną mapkę tych ziem 1763-1787 na potwierdzenie istnienia wsi jeszcze przed zaborami.
Polska historia miejsca to niemal 500lat.
Legenda głosi o założeniu wsi przez Sobieskiego, a to ledwie 60 lat wcześniej, niż mapka.



http://mapire.eu/de/map/firstsurvey/...5314.625671541

Drogi Atomku, chyba z Grala pociągnąłeś co nieco :
"Tegoroczne spotkanie motocyklowe w Hucie Pieniackiej było 30września."
A post piszesz 6/09. Wizje jakieś