Africa Twin Forum - POLAND - „Łicz beter, mister?”

Strona 2 z 4

Show 50 post(s) from this thread on one page

Africa Twin Forum - POLAND (http://africatwin.com.pl/index.php)

- Trochę dalej (http://africatwin.com.pl/forumdisplay.php?f=76)

- - „Łicz beter, mister?” – XRV, XTZ i 406 po Turcji. [2010] (http://africatwin.com.pl/showthread.php?t=6877)

Beddie

02.07.2010 15:54

10 Załącznik(ów)

Beddie

02.07.2010 15:58

10 Załącznik(ów)

Beddie

02.07.2010 16:23

7 Załącznik(ów)

Beddie

02.07.2010 16:49

3 Załącznik(ów)

Beddie

02.07.2010 16:52

Temu balonowi, co był tuż nade mną nie zrobiłem zdjęcia, gdyż, widząc reakcję widzów i ilość obiektywów, wymiękłem i uciekłem do namiotu. Umieszczone foty są zrobione już po wyjściu w gatkach...

graphia

02.07.2010 18:29

:haha2:

Wegrzyn

03.07.2010 00:39

Zdarza się nawet najlepszym :haha2:

matjas

03.07.2010 19:47

:dizzy:
weubie się kręci i chce się uciekać.
pisz Pan bo pięknie piszesz.
m
a
t
j
a
s

Mech&Ścioła

04.07.2010 01:06

Beddie, super relacja! Dzięki! :bow:
Czytam, zachwycam się i czuję się jakbym sam był uczestnikiem tego wyjazdu! Nie ustawaj w pisaniu:) Pozdrawiam!

jochen

05.07.2010 00:11

No, panie, to było naprawdę dobre, zdrowom się obśmiał, zapodawaj dalej:Thumbs_Up:, takie scenariusze to tylko życie jest w stanie napisać:D

Beddie

05.07.2010 12:19

10 Załącznik(ów)

Beddie

08.07.2010 11:34

9 Załącznik(ów)

Beddie

08.07.2010 11:40

4 Załącznik(ów)

Tutaj w wyjątkowym zagęszczeniu można obejrzeć wczesnochrześcijańskie pozostałości - kościoły, kaplice, malowidła. Obiekty poza terenem muzeum nie są traktowane ze szczególnym szacunkiem. Pod fragmentami kaplic spotkać można zaparkowane skutery, uchwyty do wiązania zwierząt i poidła i tego typu urządzenia. Sam nie wiem, czy takie współżycie z historią cieszy, czy nie...

krzsiek

08.07.2010 16:40

Świetna wyprawa i relacja:) Czekam na dalszy ciąg.

Mam tez dwa pytania. Wiesz może na jakim oleju jechał kolega?
I mógłbyś podać jakie miał ubezpieczenie w PZU? Pytam szczególnie pod katem obsługi holowania, naprawy lokum i pokrycia kosztów w razie czego o czym pisałeś.

Sam miałem coś podróżniczego w Warcie - "Warta travel", ale po przeczytaniu warunków jest więcej wykluczeń niż tego co zapewniają.

pozdro

Wegrzyn

08.07.2010 18:36

Cytat:

Napisał krzsiek (Post 122933)

Warto się najpierw przywitać oficjalnie, a potem pytać, poza tym takie pytanie trochę psuje opis wyprawy itd....

Beddie

12.07.2010 11:52

10 Załącznik(ów)

Kolejnym etapem mojej eksploracji Turcji było opuszczone skalne miasto Cavusin. Ponoć jeszcze w latach sześćdziesiątych mieszkali tam ludzie, dopóki nie osunęła się część skały, na której stoi to miasto.
W niesamowity sposób łączą się tam style architektonicznie, widać wpływy różnych kultur. Stosunkowo nowe zabudowania wkomponowane są w takie, które pamiętają naprawdę dawne czasy. Dodatkową atrakcją jest przepiękny widok naokoło miasta. Niesamowite w kształtach formacje skalne mają przeróżne kolory – od rażącej bieli, poprzez szarości, róż, odcienie zieleni, brąz, grafit. Na zdjęciach, niestety, tak dobrze tego nie widać, poza tym faceci na kolorach się nie znają, więc może to było wrzosowo - kawowo – bladopistacjowo jakieśtam…
<o:p> </o:p>

Beddie

12.07.2010 13:13

10 Załącznik(ów)

Beddie

12.07.2010 13:33

8 Załącznik(ów)

Gdzie nie spojrzeć - pięknie.

Beddie

12.07.2010 15:18

10 Załącznik(ów)

Beddie

12.07.2010 15:25

10 Załącznik(ów)

Beddie

12.07.2010 15:42

9 Załącznik(ów)

Beddie

12.07.2010 15:51

10 Załącznik(ów)

puntek

12.07.2010 15:56

fjutki są super, zdjęcia powalają wszystkie ...!

jaki to obszar ? tak około ?

Beddie

12.07.2010 16:01

4 Załącznik(ów)

Beddie

12.07.2010 16:12

Cytat:

Napisał puntek (Post 123385)

jaki to obszar ? tak około ?

Najlepiej sprawdzić to na mapie - Kapadocja to prowincje Aksaray, Nevşehir, Niğde, Kayseri i Kirşehir. Łącząc te miasta linią mniej więcej mamy zaznaczoną Kapadocję. Ja chciałem dostać się tam szybko, bo "strona turecka" zmarnowała masę mojego czasu, więc pojechałem autostradą do Ankary, potem E90 do Aksaray, zwanego "bramą Kapadocji", które leży u stóp wulkanu widocznego na niektórych zdjęciach.

Beddie

12.07.2010 17:04

2 Załącznik(ów)

Mimo usilnych starań nie wszędzie dało się wjechać, nawet Afriką.

Beddie

12.07.2010 17:34

10 Załącznik(ów)

PARYS

12.07.2010 22:02

Ty niezła ta łaźnia stary!
A ta przed wejściem to twoja łaziebna?

Beddie

12.07.2010 22:13

Cytat:

Napisał PARYS (Post 123430)

Ty niezła ta łaźnia stary!
A ta przed wejściem to twoja łaziebna?

W rzeczy samej, ino ubrana gęściej.

matjas

16.07.2010 10:48

1 Załącznik(ów)

wybaczcie ale nie mogę się powstrzymać:
słowo 'chujnia' nabrało dla mnie zupełnie nowego znaczenia :haha2::haha2::haha2:

matjas ;)

http://1.1.1.2/bmi/africatwin.com.pl...ilies/wink.gif http://1.1.1.2/bmi/africatwin.com.pl...ilies/wink.gif http://1.1.1.2/bmi/africatwin.com.pl...ilies/wink.gif
matjas

________

Jaro-Ino

26.07.2010 15:47

No i co z dalszą opowieścią? Jak ma się Tenera? Beddie pisz bracie, bo ciekawość zżera, a w temacie cisza....

Ludwik Perney

26.07.2010 17:57

Cytat:

Napisał matjas (Post 123884)

wybaczcie ale nie mogę się powstrzymać:
słowo 'chujnia' nabrało dla mnie zupełnie nowego znaczenia :haha2::haha2::haha2:

O tak!
Niezła chujnia! Podobnie wyglądają piaskowe skały w Czeskim Raju, tyle, że są wyższe i nie mają tych.. no.. żołędzi hahaha!

Beddie

27.08.2010 19:09

3 Załącznik(ów)

Myjnia dobrze mi zrobiła, więc z przyjemnością i zapałem wyruszyłem na dalsze zwiedzanie kraju. Wiedziałem już, że do Kapadocji wrócę z jakimś towarzystwem, więc zostawiłem sobie parę kąsków na następny raz i pojechałem dalej.
Chciałem zobaczyć turkusową kopułę na klasztorze wirujących derwiszów w miejscowości Konya– tę, która występuje na większości folderów o Turcji. Jechało się tam dość monotonnie, akurat centralna Anatolia to rolnicza część Turcji, więc mijałem nawadniane pola poprzedzielane pięknymi stepami. Okazało się, że to, co z daleka wyglądało apetycznie z punktu widzenia jeźdźca, to z bliska okazywało się łąką usianą tak dużymi kamieniami, że nie podjąłem się wjazdu w taki teren.
Chciałem dojechać jak najdalej, więc po drodze zastała mnie ciemność. Nauczony doświadczeniem z Kapadocji, że wystarczy zjechać paręset metrów w bok i z pewnością znajdzie się urokliwe miejsce na nocleg, nie przejmowałem się zbytnio. To był błąd. Tam nie było żadnego nadającego się miejsca na biwak, zwłaszcza, że od kilkudziesięciu kilometrów śmierdziało nawozem z pól, i o w dodatku nie naturalnym, tylko jakimiś słodkawymi chemikaliami przyprawiającymi o mdłości. W końcu zjechałem gdzieś w jakąś boczną asfaltówkę, potem w trawę i, kąszony przez dorodne insekty, zabrałem się za rozbijanie namiotu. Rano okazało się, że jestem w jakimś koszmarnym miejscu niewyszukanych schadzek, pijackich ognisk itp. Dramat, syf, jakieś rowki melioracyjne ze śmierdzącą wodą, fundamenty po zrujnowanym domu i inne atrakcje przynależne do miejsc tego typu. Miałem ochotę zwijać obóz w kasku, żeby nikt nie widział, jaki idiota stacjonuje w takich „okolicznościach przyrody”.
Pozbierałem się szybko i pomknąłem do Konya.

Beddie

27.08.2010 19:15

10 Załącznik(ów)

Na miejscu poznałem sympatycznego właściciela, czy też dzierżawcę stacji benzynowej Total, który nie chciał mnie wypuścić z biura prze prawie godzinę, ponieważ, po powrocie z kilkuletniego pobytu w Stanach w latach osiemdziesiątych, nie miał okazji rozmawiać po angielsku.
Ostatecznie dotarłem do muzeum. Absolutnego zakazu robienia zdjęć w środku złamać się nie dało, ale zewnętrze na fotkach mam.
Tam, oprócz wielu grobowców zasłużonych dla tego ruchu, dzieł założyciela, starych egzemplarzy Koranu, była, między innymi, szkatuła z włosem z brody Mahometa.
Chodziłem sobie spokojnie między płaczącymi ze wzruszenia ludźmi, oglądałem (bez łez) to, co oni, spokojnie wyróżniałem się swoim pstrokatym strojem i kaskiem w ręku, aż nagle, pośród pochlipywania wzruszonych i szeptów pozostałych, usłyszałem cmokanie, syczenie i tego typu odgłosy paszczą.
Oczywiście nie przeszło mi przez myśl, że to do mnie ,ale, wiedziony niemęską ciekawością, zacząłem się rozglądać, któż to jest autorem tych treli. Okazało się, że to spora grupa (jakieś pół sali) tradycyjnie ubranych kobiet patrzy na mnie i wydaj te dźwięki. Ech, życie, pomyślałem, co prawda nie mój target, ale to zawsze miło zwrócić na siebie uwagę niewiast… Życie, do którego wzdychałem z lubością, jak zwykle okrutnie sprowadziło mnie na muzułmańską ziemię. Szacowne niewiasty zaciągnęły mnie do nie mniej szacownej gabloty ze szkatułą i uwiesiły się rękawów. Żebraczki, tutaj?
Biorą mnie „na kłaka Mahometa”? Szybko sprawa się wyjaśniła. Otóż bez należytej czci przechodziłem kilkukrotnie obok szkatuły, bezczelnie czytając podpis, a nie ucałowałem rogu gabloty, oczywiście przyklęknąwszy uprzednio. Panie obrazowo zademonstrowały wąsatymi ustami, czego ode mnie oczekują.
Cóż, otrzepałem się z bab i uciekłem. Nie będę całował się z jakąś cholerną ikeowską szklaną szafką. Ja w takiej trzymał bym kieliszki i gorzałę, a nie inkrustowane puzderko z włosem. Przez całą salę ścigał mnie powszechny pomruk niezadowolenia.
Po dopadnięciu wyjścia, już dostojnym krokiem, oddaliłem się, żeby sfotografować kopułę.
Jako, że to czas przedsezonowy, to w ogrodzie wokół klasztoru Mevlany trwały prace. Okiem laika polegały one na tym, że mężczyźni siedzieli w półciężarówkach i palili, a leciwe kobiety ubrane od stóp do głów wypinały wielkie tyłki (może to te same, co widział Sneer we Włoszech w swojej relacji), grzebiąc niemrawo w ziemi. Stąd znakomitą większość zdjęć tego przybytku z zewnątrz okraszają, nie bójmy się tego określenie, rzycie.

Beddie

27.08.2010 19:37

7 Załącznik(ów)

Upał w Konya był niemiłosierny, asfalt pod wpływem temperatury zrobił się niezwykle śliski, co skutecznie odbierało radość z jazdy, więc opuściłem to miasto i pojechałem dalej. Postanowiłem, że odwiedzę mojego tureckiego wybawcę, który dostarczył mi benzynę na ankarskiej obwodnicy. Odgrzebałem więc w głowie nazwę miasta, którą wymienił zapraszając mnie do siebie. Facet seplenił i nie mówił zbyt wyraźnie, ale na mapie odnalazłem miejscowość o nazwie podobnej do tej, którą wymienił i pojechałem tam zrobić mu niespodziankę. Dojechałem na miejsce i napisałem smsa, że jestem Aksehir i chętnie się z nim spotkam. Koleś odpisał, że też się chętnie spotka, tylko po jaką cholerę ma jechać do Aksehir, skoro mogę przyjechać do niego do Eskisehir. Cóż, pojechałem do złej miejscowości… Żeby poprawić sobie humor, postanowiłem zobaczyć stolicę tureckiej ceramiki o wdzięcznej nazwie Kutahya a potem pojechać do Eskisehir. Okolice zmieniły się z rolniczych na przemysłowe. Z racji obfitości kolorowych glinek mijałem co chwilę niemiłosiernie dymiące wypalanie ceramiki. Dla rozprostowania kości i posilenia się zjechałem na jakąś zielonkawą glebę na krótki postój.

Beddie

27.08.2010 20:17

2 Załącznik(ów)

Kutahya mnie nie zachwyciła, więc olałem fotografowanie i pojechałem do Eskisehir. Na miejscu okazało się, że kolesiowi coś wypadło w pracy i dostępny będzie dopiero późnym wieczorem. Nie chciało mi się czekać paru godzin, wymyśliłem więc sobie, że może bym tak objechał Morze Marmara… Albo chociaż kawałek… Nikt nie protestował, więc propozycję zatwierdziłem.
Z Kuchim byłem umówiony, że nie oddalę się od Istambułu bardziej, niż na dobę jazdy, żeby, w razie szybkiego załatwienia transportu móc sprawnie tam wrócić i pomóc.
Nauczony przykrymi doświadczeniami z szukaniem miejsc na nocleg po ciemku od pamiętnej miejscówki pod Konya zawsze przed zmrokiem miałem już rozbity obóz.

Beddie

27.08.2010 20:33

2 Załącznik(ów)

Skoro już zatwierdziłem swoją propozycję odwiedzenia morza Marmara to trzeba było zamienić ją w czyn. Zamieniłem. Pojechałem nad morze, wykąpałem się, wywaliłem fajnie na grząskim żwirze i uznałem, że można by też zerknąć na morze Egejskie i sobie porównać, czy tak samo fajnie można się tam wywalić.

Beddie

27.08.2010 20:44

10 Załącznik(ów)

Mam do siebie słabość, co skutkuje tym, że nie umiem sobie odmawiać. Jak się wykluł pomysł obejrzenia Troi – znowu nie miał kto zaprotestować, więc pojechałem do Troi. Różne zdania o tym miejscu słyszałem, ale mnie się podobało. Odrobina wyobraźni pozwala docenić solidność tych konstrukcji, których ruiny przetrwały tyle setek lat.

Beddie

27.08.2010 20:48

8 Załącznik(ów)

Oczywiście kiczowaty Koń Trojański jest okupowany przez Japończyków, którzy oczywiście też tam tłumnie przybyli. Na pierwszy rzut oka to ci sami, którzy denerwowali mnie w Goreme. Słuchawki motorola w uszach też mieli te same.

Wegrzyn

27.08.2010 22:38

Po prostu ślinka cieknie - takie widoki...

lord	28.08.2010 11:41

jak mawiał agent Smith w Matrixie - więcej, więcej...

sambor1965

28.08.2010 19:10

Brawo Beddie!
Super relacja. Kolesie Amerykance, ktorych spotkales nie dojechali do Mongolii. Karstowi beemka zrobila kuku w Uzbekistanie. Spaliła się elektryka. Możesz dopisać BMW 650 do listy łicz beter.
Czekam na ciąg dalszy!

http://karst.smugmug.com/photos/907232838_9Apzm-M.jpg

RAFWRO

28.08.2010 19:36

Beddie
Fantastyczna przygoda.

Cynciu

29.08.2010 00:52

no nie, niemożliwe, to nie może być koniec:confused:.
proszę o dalszą inspirację

Beddie

29.08.2010 01:20

5 Załącznik(ów)

O Troi można poczytać, więc nie będę potencjalnych Czytelników nudził. Zanotowawszy ciepłotę powietrza, jaką pokazał pokładowy termometr ruszyłem w stronę cieśniny Dardanele, po drodze realizując wcześniejszy zamiar porównania wód Marmara i Egejskiego. Nie wywaliłem się nad tym drugim, więc ostatecznie kwestia fajności gleb nie została wyjaśniona. Poleżałem, podglądałem turecką parkę jakąś chwilę, ale, że wiało nudą, zacząłem kombinować, jakie by jeszcze sobie atrakcje zafundować. Wydumałem, że trza by przepłynąć cieśninę i zbadać europejską część Turcji i objeżdżając sobie spokojnie Marmara kierować się w stronę Istambułu po cholerną tenerkę.
Odnalazłem przystań promową, dogadałem się z ekipą pilnującą i biletującą i czekałem spokojnie, aż coś po mnie przypłynie.

Beddie

29.08.2010 01:29

7 Załącznik(ów)

W końcu prom podpłynął. Załadowałem się, jako pierwszy licząc na to, że szybko będę po drugiej stronie. Okazało się, że podana godzina to termin przypłynięcia promu, a nie odpłynięcia. Obsługa czekała chyba, aż się odpowiednia ilość klientów zbierze. Zbierała się, owszem, ale powoli. To mi pozwoliło poobserwować sobie tych ludzi przez wizjer aparatu. Im czas płynie wolniej, naprawdę. Nawet w nosach dłubią powoli…

Beddie

16.10.2010 15:37

3 Załącznik(ów)

Po osiągnięciu drugiego brzegu rozpocząłem poszukiwania jakiegoś ciekawego miejsca na nocleg. Spojrzałem na mapę i znalazłem miejsce, w którym kończy się droga. Zdecydowanie należało tam pojechać. I zobaczyć, jak takie miejsce faktycznie wygląda. Oczywiście na żywo sytuacja znacznie odbiegała od wizji kartografów. Przed wyjazdem wyczytałem, że tureccy kartografowie dość twórczo i niefrasobliwie podchodzą do tworzenia map – ta informacja znalazła potwierdzenie w rzeczywistości.
Rzeczywistość za to była znacznie ciekawsza, niżby wskazywała mapa. Przewodnik też nie rozpisywał się o tamtych okolicach, a szkoda. Sporo greckich ruin, tureckie fortyfikacje z pierwszej wojny światowej, malutkie zapomniane osady. Dojeżdżając do końca szutrowych odnóg, napotykałem zdziwione spojrzenia rybaków cerujących sieci i pijących czaj ze szklaneczek w kształcie żarówek. Wszędzie dróżka kończyła się żwirową wąską plażą bez możliwości rozbicia namiotu. Wracałem, szukałem dalej. Jadąc główną drogą dojechałem w końcu do jej końca. To był monumentalny pomnik poległych w tym miejscu Turków w walkach w czasie pierwszej wojny światowej.

Beddie

16.10.2010 15:41

6 Załącznik(ów)

Wikipedia pisze:
19 lutego 1915 roku duża flota brytyjskich i francuskich okrętów rozpoczęła pierwszy atak na Dardanele, bombardując turecki brzeg. Atak okazał się sukcesem politycznym – Bułgaria przerwała negocjacje z Niemcami, Grecja zaoferowała swoją pomoc, również Włochy zaczęły przejawiać chęć przyłączenia się do Ententy, ale efekt militarny był niewielki. Nowy atak rozpoczął się 18 marca. Jego celem była eliminacja tureckich baterii, zwłaszcza w najwęższym punkcie Dardaneli, gdzie cieśnina ma niecałe dwa kilometry szerokości, i przedarcie się na Morze Marmara. Okręty aliantów miały wyeliminować znajdującą się tam niemiecką eskadrę złożoną z ciężkiego krążownika "Goeben" i lekkiego krążownika "Breslau", a następnie przeprowadzić demonstrację siły wobec Konstantynopola (Stambułu) zmierzającą do wyeliminowania Turcji z wojny. Potężna flota, w której znalazło się 16 pancerników, odniosła początkowo kilka sukcesów, eliminując wiele baterii tureckich. Nie wykryto jednak w porę pola minowego ustawionego przez turecki okręt "Nusret" i po wejściu na nie zatonęło tam wiele okrętów - między innymi 3 pancerniki - brytyjskie HMS "Ocean" i HMS "Irresistible" i francuski "Bouvet", a krążownik liniowy HMS "Inflexible" został ciężko uszkodzony, podobnie jak dwa francuskie pancerniki "Gaulois" i "Suffren".
Poważne straty, oraz zła pogoda spowodowały, że alianci nie ponowili ataku, a wkrótce wskutek zaangażowania się w całą operację sił lądowych, całkowicie zrezygnowali z przedarcia się przez cieśninę przy użyciu wyłącznie sił morskich. Z punktu widzenia Turków było to niezwykle fortunne posunięcie, jako że zapas amunicji do ich baterii brzegowych był już na wyczerpaniu. Gdyby alianci podjęli ponowną próbę, pomimo strat z 18 marca, wynik całej bitwy byłby zapewne inny.

Na miejscu znalazłem wspomniany wcześniej pomnik w kształcie taboretu, flagę, jakiej nie widziałem wcześniej – rozmiarów nie udało mi się oszacować spod masztu, ale, wierzcie mi, była gigantyczna.
Oprócz tego cmentarz (chyba) – też monumentalny – z ciekawą formą pomników – jak okna.
Znowu podeprę się wikipedią:
Po niepowodzeniu ataków okrętów wojennych oczywiste stało się, że potrzebna będzie obecność wojsk lądowych w celu wyeliminowania bardzo mobilnej tureckiej artylerii. Dopiero to umożliwiłoby alianckim trałowcom oczyszczenie wód zatoki z min, co ponownie pozwoliłoby na użycie większych okrętów.
Na początku 1915 roku w Egipcie przebywała spora grupa ochotników z Australii i Nowej Zelandii, odbywająca szkolenie przed wysłaniem do Francji. Grupa ta nazwana ANZAC składała się z australijskiej 1. dywizji i dywizji australijsko-nowozelandzkiej. Generał Hamilton przejął dowództwo nad tymi jednostkami, do których dołączyły jeszcze brytyjska 29. dywizja, dywizja Marynarki Królewskiej i francuska Corps expéditionnaire d’Orient.
Naprzeciw armii Hamiltona stanęła turecka 5. armia pod dowództwem niemieckiego doradcy wojskowego armii ottomańskiej, generała von Sandersa. 5. armia, której zadaniem była obrona obu brzegów zatoki, liczyła 84 tys. żołnierzy i składało się na nią 6 dywizji W okolicach Bulair stacjonowały dywizje 5. i 7. Koło przylądka Helles, na końcu półwyspu, znajdowała się 9. dywizja, a 19. dywizja stanowiła rezerwę. Brzeg azjatycki broniony był przez 3. i 11. dywizję.
Plan inwazji z 25 marca zakładał, że 29. dywizja wyląduje przy Helles, a następnie zacznie się posuwać w kierunku fortów Kilitbahir. ANZAC mieli wylądować na północ od Gaba Tepe na wybrzeżu Morza Egejskiego, skąd mogliby kontrolować cały półwysep, zapobiegając przybyciu posiłków lub wycofaniu się obrońców tureckich. Zadaniem Francuzów było przeprowadzenie mylącego Turków lądowania przy Kum Kale po stronie azjatyckiej.
Informacje o tym froncie nietrudno znaleźć – kończąc więc, podaję informację świadczącą o skali frontu:
Bitwa o Gallipoli - bitwa toczona od 25 kwietnia 1915 do 9 stycznia 1916, która w założeniu ententy miała być początkiem większej operacji mającej za zadanie zdobycie Stambułu i wyeliminowanie z wojny Imperium Osmańskiego. Operacja ta zakończyła się fiaskiem państw ententy. Łącznie straty obu stron wyniosły 131.000 zabitych i 262.000 rannych.
W Turcji kampania ta znana jest jako bitwa o Çanakkale, w Anglii nazywa się ją kampanią dardanelską, a w Australii i Nowej Zelandii - po prostu Gallipoli.
Byłem na Helles. Pamięć o tych wydarzeniach jest żywa. Ogromne ilości autobusów z dziećmi i młodzieżą przybywają, żeby złożyć hołd poległym. Nacjonalizm turecki był tam dla mnie widoczny, jak nigdzie indziej. Oprócz pomnika, cmentarza, była amfiteatralna widownia ze sceną, parkingi itp. Innych miejsc, do których podjeżdżały autobusy było sporo – raczej się tam nie zapuszczałem bo jakoś tłum mnie nie pociągał.

Beddie

16.10.2010 16:07

5 Załącznik(ów)

Pomysł spania pod taboretem uznałem za świetny, ale weryfikacja nastąpiła nagle i brutalnie. Zdjęcia, które zamieściłem – są z chwili, kiedy jedne autobusy odjechały, a drugie dojeżdżały. Odpiąłem kufry – wynalazłem fajną ławeczkę (od tamtej pory lubię raz na jakiś czas kimnąć na ławce…) i zacząłem wydłubywać kuchenkę, żeby napić się kawy. I nadjechali. Na oko siedemset tysięcy sztuk rozwrzeszczanej młodzieży. Dane mogą być nieco zawyżone – ale należy brać poprawkę na stres.
Spakowałem imbryczek, kuchenkę i godnie się oddaliłem, jak zwykle odprowadzany zdziwionymi spojrzeniami.
Kolejnym obiektem, który przykuł moją uwagę był kolejny pomnik. Niestety – remontowany – co okazało się na miejscu, więc ogrodzony. Jeżdżąc po ugorze i szukając dojścia do pomnika napotkałem pierwszy raz żółwia. Potem spotykałem je już często – niestety – połowa z tych na drodze już po wystrzale spod koła tureckiego autobusu… Żywe przenosiłem poza pobocze.

Cynciu

16.10.2010 17:10

I jeszcze żółwie ratował no:haha2:
Czytamy i czekamy na dalej:umowa:
Noooo, nie każ prosić

Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 08:36.

Strona 2 z 4

Show 50 post(s) from this thread on one page