Cel był szlachetny, smutek nie jest w stanie zdominować przesłania.
Pamięć i tożsamość trwa! Radość obcowania z miejscem i nadzieję obrazują kwitnące kwiaty, które rozwinęły się dopiero w domowym cieple pokazując cały ten majstersztyk przyrody.
Ku wiosennemu pokrzepieniu serc

Załącznik 122682

Dziękuję Tomek, że podtrzymałeś tradycję wyjazdu do Huty Pieniackiej w rocznicę jej zagłady. Ja w tym roku nie mogłem, choć bardzo chciałem. Trzeba szykować się na lato.
Relacja i zdjęcia chociaż na chwilę przeniosły mnie w tamte strony. Pamięć trwa.

Tomek tylko pochylić głowę wypada a odemnie duży ukłon

Chylę głowę przed TOBĄ.

pozdrowienia

:bow::bow::bow:

Dziękuję Kolego za to, że tam pojechałeś i za to, że to opisałeś. Szacunek.

Dziękuję.

https://www.youtube.com/watch?v=lqW_qvRDC_o
Pozwole sobie wkleić .Atomek co o tym myślisz?

Grubo. Ręce opadają. :mad:

Uważam, że link nie ma nic wspólnego z wątkiem.
Rozumiem rozgoryczenie Polaków zaistniałą sytuacją wynikającą z nadużyć w sferze pomocowej dla UA i dramatyczną próbę zwrócenia naszej uwagi, ale tytuł filmu jest szkodliwym nadużyciem, bo wcale nie dotyczy Bandery.
Sprawa dotyczy tzw. muzeum zwycięstwa nad despotyzmem, które „ma obalić rosyjskie mity historyczne o wielkiej i niezwyciężonej Rosji” (im większa Rosja, tym większy musi być kraj, który ją pokona). To nie moja bajka,to nie ten wątek. Taka próba wrzucenia wszystkich bolączek bieżących spraw do „wołyńskiego worka” przynosi więcej szkody, niż pożytku.
Obnaża słabość naszego społeczeństwa i jego struktur na najniższych szczeblach, pozwalając dostać się do jego władz osobom nie mającym rozeznania naszych interesów, w imię bliżej nie nazwanych wartości. Zwłaszcza wartości z kręgów różnych kulturowo a wręcz z obcej cywilizacji tzw. przemocowej, żyjącej z wojny.
To rozgoryczenie będzie się nasilało, bo w większości widzimy zwykłych Ukraińców, cichych, chodzących jak my do pracy, miłych i otwartych… ale niestety słyszymy głośne, coraz to nowe żądania działaczy reprezentujących ich związków i tłustych fundacji, nie zadowalających się już tylko promocją zwrotu słownego „w Ukrainie” i publicznym śpiewaniem Czerwonej Kaliny.