jak to śpiewał kiedyś wałbrzyski jeden zespół:

Polityka wielka polityka
Mali ludzie nią manipulują

Skoro o rozgoryczeniach mowa

Jakieś trzy lata temu interesowałem się losem pięknego pomnika- monumentu
"Rzeź Wołyńska"rzeźbiarza światowej sławy- Andrzeja Pityńskiego. Groteskowe było to, że w Polsce, w kraju, w którym wciąż żywe jest wspomnienie nierozliczonej, okrutnej śmierci kilkuset tysięcy Polskich obywateli z Wołynia i Małopolski Wschodniej, nie ma dla niego miejsca. Jak gorący kartofel przekazywany z rąk do rąk, tak i przekaz tego pomnika parzył coraz bardziej, wraz z postępującą politpoprawnościa. W międzyczasie artysta zmarł i zabrakło w Polsce miejsca na ustawienie wybitnego dzieła, które zamiast pięknym, coraz częściej nazywano kontrowersyjnym, zbyt dosadnym, okrutnym, bulwersującym i obrażającym Ukraińców. Stanowisko ukraińskiego parlamentu: https://wiadomosci.dziennik.pl/wydar...w-toruniu.html

Był okres, że jedyną nadzieją był Rydzyk i Toruń. Bo kto, jak nie on i gdzie, jak nie w Parku Pamięci Narodowej?

Dziś już nie dziwię się, że ostatecznie na miejsce prezentacji pomnika wybrano maleńką Domostawę w Gminie Jarocin, gdzie wspólnota wojennych losów jej mieszkańców wraz z okolicznymi miejscowościami: Jarocinem, Momotami Dolnymi i Górnymi, Łążkiem Zaklikowskim i Pikulami zaistniała z mieszkańcami Kresów Wschodnich poprzez masowe zbrodnie popełnione przez Niemców i ich ukraińskich kolaborantów, w tym SS Galizien.
KU PAMIĘCI I PRZESTRODZE!

Dziś już nie dziwię się, że tu a nie w Toruniu. I że nadal realizacja jest w toku, bo ze społecznych zbiórek, które muszą pokryć wszystko, łącznie z urzędniczym oporem...

W Toruniu już rok temu w pompatyczy sposób, przy współpracy z IPN, zrealizowano park- monument na wzór Jad Waszem- w podzięce szlachetnym Ukraińcon ratującym Polaków. Ja dodam od siebie: ratującym w czasie Rzezi Wołyńskiej od okrutnej śmierci z rąk często innych sąsiadów- Ukraińców.

"Cieszę się, że toruńskie Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny wzbogaca się o kolejne miejsce przekazujące prawdę o bohaterskich i tragicznych dziejach naszego narodu"
"Swoją podstawą zaświadczyli, że chrześcijańska etyka i solidarność międzyludzka są silniejsze niż terror, zbrodnie i ludobójstwo" -powiedział Prezydent

"Mam nadzieję, że przyjdzie czas na pojednanie polsko-ukraińskie, że przyjdzie czas, gdy takie pomniki będziemy stawiać również na Ukrainie, tak jak w Izraelu upamiętnieni są Polacy i przedstawiciele innych narodów, którzy podczas II wojny światowej ratowali Żydów. Mam nadzieję, że na Ukrainie znajdzie się miejsce dla ich rodaków, którzy wznieśli się na wyżyny człowieczeństwa "dodał prezes IPN.

Zdjęcia stąd:https://ipn.gov.pl/pl/aktualnosci/10...snia-2020.html

Załącznik 123303

Załącznik 123304

Wszystko dobrze, tylko czy nie powinno to się odbyć w odwrotnej kolejności?
Sytuacja w Domostawie w lutym wyglądała tak:
zdjęcie moje


Załącznik 123305

Pozwól ATomku, że nawiązując do Twojego wpisu zostawię w tym wątku kilka słów.

Tadeusz Kumik, autor monografii zatytułowanej „Ulanów”, dodaje, że tereny Zasania Niemcy określali nikczemnie mianem „Banditenland”, co nie da się
przetłumaczyć inaczej, jak tylko„ziemia bandytów”: „Stąd tak częste pacyfikacje okolicznych terenów. W czasie takich akcji nikogo nie oszczędzano, często palono całe wsie z ludźmi i ich dobytkiem. W ogień wrzucano niemowlęta. W tak groźnych chwilach każdy krył się, gdzie mógł, w
schronach, na strychach, w kościołach, w grobach na cmentarzu...”

Jeżeli ten pomnik ma gdzieś stanąć w Polsce to stanie w tych okolicach. To też ziemia Śp. Andrzeja Pityńskiego urodzonego w Ulanowie. Sledzę temat pomnika od dawna, wiem, że w lutym odlewnia w Gliwicach wydała pomnik, udało się go rozebrać i przewieźć na miejsce. Nie jest jeszcze wiadome czy stanie on w lipcu na cokole w Domostawie ale wszystko jest na dobrej drodze.

Jarocin w powiecie niżańskim to mój matecznik, stąd pochodzi cała moja rodzina od strony śp. taty. 12 czerwca 1943 roku podczas pacyfikacji Jarocina mój dziadek Jan oraz jego osiemnastoletni syn - Władysław. Zginęli z rąk żołnierzy ukraińskich w służbie Niemców. Obława na Jarocin była zasługą okupacyjnego ukraińskiego wójta gminy Jarocin i ukraińskiego duchownego zamieszkującego w pobliskiej wsi Dąbrówka, obydwaj słynęli z nękania polskiej ludności.

https://kedyw.pl/index.php/2018/06/1...i-wsi-jarocin/

Ksiądz kanonik Kędzierski został spalony żywcem:

W kronice parafii jarocińskiej czytamy:
„Po północy z 11 na 12 czerwca 1943 r. widziano, jak ks. Kanonik klęczał przy barbarzyńcach obok płonącej stodoły, a oni go bili po twarzy. Rzekomo za to, że w ogniu słyszane strzały świadczyć mogły o składzie broni partyzanckiej w stodole. Tymczasem amunicja pod rzucana była przez barbarzyńców umyślnie dla zatuszowania ohydnej zbrodni. Nad ranem 12 czerwca, mniej więcej koło godziny 6 kiedy już ogień objął wszystko i dym buchał wszystkimi otworami wepchnięto ks. Kanonika w ogień gorejącej plebanii i sztyletem pchnięto go w plecy. To samo uczyniono z domownikami ks. Kanonika, w skład których wchodziła staruszka gospodyni Aniela Jędruch i ze wsi dwie staruszki, przytulone do plebanii z litości tylko ks. Kanonika: Katarzyna Gagat i Anna Pawłowska. Wszystkie trzy kobiety staruszki podzieliły los swego duszpasterza”.
i dalej:
„Leżał w kuczkach twarzą do ziemi, przysłaniając sobie usta rękami przed duszącym dymem. Zachowana była niemal cała postać, tylko że niektóre części ciała, jak ręce, nogi, głowa były całkowicie spopielone, tak że
przy pierwszym zaraz dotknięciu wszystko się rozsypało. Pozostał tylko uskwarzony kadłub bez rąk, nóg i głowy z wypalonymi wnętrznościami. Pod piersiami znaleziono kawałek niedopalonej sutanny, resztki kamizelki, a w jej kieszonce okulary, 100 złotych i Nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W plecach widoczne były cięcia sztyletem. Nie ulegało najmniejszej wątpliwości, że są to autentyczne zwłoki ks. Kanonika”.

Coś jest w tych okolicznych jarocińskich lasach. Ciężko to określić, coś jakby wisiało w powietrzu kiedy zawsze latem zaglądam tam na motocyklu. Gęsta, ciężka atmosfera ciemnego sosnowego lasu. To uczucie mi towarzyszyło zawsze odkąd będąc gówniarzem zapuszczałem się tam nad Gilówkę z młodszą siostrą i kuzynkami pomoczyć nogi w zimnej wodzie i połapać małe ryby w rękę, czy odwiedzając groby dziadków na pobliskim cmentarzu.

Czasem lecąc w Bieszczady czy Beskidy, czy też inne Bałkany warto zjechać z nowej trasy i powłóczyć się leśnymi duktami Lasów Janowskich.

Gończy, może udałoby się połączyć tegoroczne odsłonięcie (mam nadzieję) pomnika w Domostawie z odwiedzeniem Twoich stron z Twoich wspomnień, może nawet z noclegiem gdzieś nad Gilówką? Może jako zakończenie dorocznego szwędania Wołyńskim Szlakiem, wszak teraz przypada 80 rocznica?

Załącznik 123358

Czemu nie. Gilówka malutka, ale Bukowa lub Tanew, tam fajnie można by było gdzieś nogi pomoczyć. Trzymam kciuki, że Walczakowi się uda ten pomnik postawić.
https://sztafeta.pl/2023/03/26/ofiar...a-sie-pomnika/

Bardzo lubię symbole, zwłaszcza narodowe. Niosą za sobą tradycję i tożsamość i cały bagaż starań pokoleń o ich utrzymanie.
Tak sobie z ciekawości obejrzałem dzisiaj nadanie najstarszego i najwyższego odznaczenia państwowego Rzeczypospolitej Polskiej Prezydentowi UA

Załącznik 123544

Załącznik 123545

Ale mam problem z innym symbolem, który dumnie prezentuje Prezydent UA na swoim prawym ramieniu. Nie, nie jest to herb Ukrainy,który wygląda tak:
Załącznik 123546

Wobec tego, co to za symbol z mieczem? I nie jest to herb sił zbrojnych UA.
Jedyne, co mi przypasowało to to:

Załącznik 123547

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nacjon...ukrai%C5%84ski


Czy może ktoś się orientuje lepiej w tej symbolice?
Proszę o same konkrety, nie chcę podnosić ciśnienia.

Mi się podniosło. Ręce opadają.

To ewidentne nawiązanie do symboliki OUN-UPA.

A sam tryzub został już w 2020 roku uznany przez brytyjskie służby za symbol ekstremistyczny
https://www.magnapolonia.org/brytyjs...stremistyczny/

A nie jest to czasem chiński sweterek i chińskiemu grafikowi się pomyliły symbole jak je ściągał z internetu? ;)

Ps. Groby na Wołyniu drża, ale nie ze strachu.

:mur:

I za to off course nasz długopis nagradza:

Order Orła Białego (OB) – najstarsze i najwyższe odznaczenie państwowe Rzeczypospolitej Polskiej nadawane za znamienite zasługi cywilne i wojskowe dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej.