Africa Twin Forum - POLAND - Why Serbia? Why not ?!!!

Strona 1 z 2

Show 50 post(s) from this thread on one page

Africa Twin Forum - POLAND (http://africatwin.com.pl/index.php)

- Trochę dalej (http://africatwin.com.pl/forumdisplay.php?f=76)

- - Why Serbia? Why not ?!!! (http://africatwin.com.pl/showthread.php?t=18447)

Lewar

24.06.2013 19:31

Why Serbia? Why not ?!!!

2 Załącznik(ów)

Wróciłem.
A nie było to takie oczywiste z powodu dwóch poważnych paciaków, fantazyjnego prowadzenia pojazdów przez Serbów i kolizyjnej po wielokroć, trajektorii jazdy kierowców z państwa Macedonia, zwanych dalej przeze mnie Fyromami (Former Yugoslav Republic of Macedonia).
W moim prywatnym rankingu najgorszych kierowców, Fyromy zajmować będą odtąd zaszczytne 3 miejsce, zaraz po Gruzinach i Syryjczykach.
Zrazu po powrocie, mój ukochany pies – suka o swojskim imieniu Afryka nie rozpoznał swojego mięsodawcy i zrobił jakiś taki Tusko - wilczy uśmiech

Załącznik 41024
po czym rzucił mi się jednak na szyję z wyraźnym psim rozbawieniem, jakby chciał zadać mi pytanie –„ a skądżeś wytrzasnął taką obciachową podkoszulkę i jaki to cudzoziemski Burek tak poszarpał ci rękawiczki ?”

Załącznik 41025

Co będę głupiemu zwierzakowi tłumaczył, że koszulka to prezent a zniszczone rękawiczki to skutek niezamierzonych kontaktów z Serbską Ziemią.
Teraz będzie o tytule.
Ta krótka wymiana prostych angielskich zdań nastąpiła na Zlocie Serbskich Motocykli Różnych w Lesnicy , między właśnie świeżo poznanym tam, niejakim Ducą z miasta Topola a mną, na krótko przed tym, zanim Domaszna Rakija pomieszała nam zmysły do tego stopnia, że wspomniany Duca zaproponował mi chwilowe towarzystwo swojej pięknej serbskiej żony a ja – dupa, nie potrafiłem namierzyć swojego własnego namiociku aby z tego towarzystwa skorzystać.
Ale o tym póżniej.
Generalnie Serbowie nie uważają swojego kraju za szczególnie atrakcyjny i raczej dziwią się, że ktoś przyjeżdża do nich w celach turystycznych. Ja staram się to zrozumieć, bo przecież jak się miało w jednym kraju i chorwackie plaże i Durmitor i bajkową Ochrydę i wielokulturowe Sarajewo to teraz trudno przyzwyczaić się do mocno okrojonego państwa bez dostępu do morza.
Nasze „bajkery” też nieczęsto przemieszczają się po serbskich drogach, co najwyżej traktując je jako przelotówki do Czarnogóry czy Albanii. Byłem w Serbii – to nie brzmi odlotowo. Zwiedzałem Bokę Kotorską- budzi uznanie.
Postanowiłem sprawdzić czy rzeczywiście w Serbii nie ma nic ciekawego do zobaczenia a poza tym to nie jest to tak daleko a mnie z racji wieku już nie chce się tłuc pierdyliona kilometrów tylko po to aby wypić kawę w jakimś egzotycznym miejscu.
Dlaczego sam?
Po pierwsze, bo żeby nie było Bajrasza…
Nie no.. żart taki.
Drogi Bajraszu, mam nadzieję, że nie czytasz tej relacji, bo właśnie wyruszyłeś na kresy Rassiji ale jak wrócisz i przeczytasz to wiedz, że choć wyjazd z Tobą przeorał moją psychę to dalej Cię lubię choć Ty mówisz, że nie lubisz mnie, w co ja osobiście nie wierzę, bo przecież ja jestem fajny…:)
W każdej relacji muszę mieć jakiegoś kozła ofiarnego na którego można zrzucić winę za wszelkie niepowodzenia wyprawy. Kiedyś był to Andrzej z Gdyni i wygodnie było zepchnąć wszystkie porażki na karb jego furiactwa, łajdactwa lub opilstwa. Biedny i dobroduszny Endrju tak się tym przejął, że zaprzestał dalszych motocyklowych wypraw i od tej pory wyjeżdża już tylko na wczasy rodzinne na wyspy Hula-Gula. Piotr z Kobiór po wyprawie Starych Tetryków do Izraela całkiem zniknął z forum. Docent Spławik bawi dziecko ( myśli, że swoje ):).
A ja kozła ofiarnego muszę mieć i basta! I będziesz to Ty Bajraszu!!! Będę przywoływał Twoją nikczemną postać w każdej chwili gdy coś mi się nie uda i mam nadzieję, że Cię uszy będą palić w tym Władywostoku, czy gdzie tam pojechałeś…
No to dalej – dlaczego sam? Bo, żeby nikt mi dupy nie truł, że w namiocie albo, że w czterogwiazdkowym hotelu, a że za słone, a że za pikantne, a że za dużo kolendry, a że nie ma octu do szaszłyków i papieru do dupy i po co będziemy oglądać kolejny monastyr i wszystko to oczywiście moja wina, bo tylko ja się do wyjazdu przygotowałem i nawet miałem przewodnik i dlatego bez mojej zgody zwykle zostaje obwołany Kierownikiem.
Myślę, że najkrócej, najtrafniej i najdosadniej odpowiedziałem na to pytanie naszym polskim żołnierzom tkwiącym na bezsensownym posterunku zaraz po przekroczeniu granicy serbsko-kosowskiej
- BO MNIE WSZYSCY WKURWIAJĄ !!!
I co, niech mnie który zbanuje za przekleństwa niecenzuralne, jak moderatorzy to wszyscy moi koledzy rewolucjoniści są…
Nie po to się robiło tą, tę rewolucję żeby teraz nie móc przeklinać.
Na koniec tego przydługiego wstępu, powiem, dlaczego w ogóle piszę tą, tę relację.
Bo na forum zapanowała atmosfera miłości, koleżeńskości, pomocy, radości, dobroci, zrozumienia, wybaczenia, czułości, empatii i wszelkiej pomyślności czego Wam i sobie dalej życzę a tych paru trolli to i tak zostanie trollami, bo troll na każdym forum być musi, bo taki troll to on UBOGACA każde forum i dlatego z hasłem –Niech Się Trolle Rozwijają One Forum Wzbogacają- przystąpię niebawem do relacji właściwej.

banditos

24.06.2013 19:37

Lewarze....czekamy...;)

calgon

24.06.2013 19:43

no zacieram ręce!

magicl

24.06.2013 20:00

Cytat:

Napisał Lewar (Post 324748)

zwanych dalej przeze mnie Fyromami (Former Yugoslav Republic of Macedonia).

Co to znaczy? Co to za jedni?

Andrzej_Gdynia

24.06.2013 20:07

No tak, już wrócił i w sposób oczywisty psuje atmosferę miłości i pokoju o której mimochodem wspomniał... A czemuż to Lewarku już wróciłes...? Nooo... a może dlatego żes pojechał sam i nie było nikogo kto by Cie wkurwiał co dnia, przez co wyjazd był zwykłym bezbarwnym tłuczeniem kilometrów, a mijane piekne krajobrazy nie miały w sobie mocy by zainteresować starego dziada, który znudzony, wygniatając kanapę marnował swój urlop nie majac nawet z kim się pokłócić ( bo wszystkim widaomo, że Lewar to typ kłótliwy i trudny do zniesienia), czy też w wyjatkowych momentach, stojąc gdzieś na wzgórku patrząc w dolinę powiedzieć do towarzysza podróży: "O kurwa..."
Mam nadzieję że przemyślisz to i następnym razem swoją samotność zamienisz na wspaniałe towarzystwo przyjaciół.

matjas

24.06.2013 20:55

hehe... Lewarze - z niecierpliwością czekam na dalsze słowa o tej niecnocie Bajraszu :D jedzie teraz to i ryj nie dostaniemy :D
a tak serio to oczywiście pisz bo lubię Cię czytać a niestety nie jest to mi/nam dane zbyt często.

czekamy

matjas

PARYS

24.06.2013 21:59

:Thumbs_Up: do ulubionych :bow:

I mówi się 'domaća rakija' a tak w ogóle jak tej żony kolegi nie zawlokłeś do namiotu to następnym razem masz bana na tym zlocie :D

Orzep

24.06.2013 22:24

Lewarze, "poznałemCię" w kulinariach podróżniczych "MV"...
Czytając myślałem sobie:
O! Gość ma dobrze poryty beret!
No i zaczątek tek serbskiej eskapady to potwierdza!
...a, że niejaki Bajrasz to kawał HUltaja, to wie każdy kto oczekuje na jego zakończenie ostatniej relacji!
Lewar, o KOSOVO musieliśmy się otrzeć w podobnym czasie, ale zapewne nie w tych samych miejscach, gdyż i Ja spoktałem rodzimy KFOR, ale prawili, że są od 3tygodni, a My pierwszymi Polakami jakich widzą na motocyklach!
Chyba, że byłeś "drugi" ;)

Pozdro Orzeppe...oczekujący dalszych odcinków, tej telenoweli.
p.s. KFORaki twoje były z Bolesławca?

Azja	24.06.2013 23:50

Andrzej ma rację, to musiała być strasznie nudna wycieczka:D

Cytat:

Napisał Lewar (Post 324748)

a że za dużo kolendry

phi ;)

deptul

25.06.2013 09:50

Wrócił! Nie dość, że w wielkim stylu to jeszcze pisze!!:Thumbs_Up:
Do tego źle o Bajraszu czyli dobrze pisze;):D

jochen

25.06.2013 15:29

No dobra papo, już zrobiłeś odpowiedni suspens, grono fanów-czytaczy się uformowało, więc nie przeginaj ze zwlekaniem tylko bierz się do roboty i snuj opowieść!

Lewar

25.06.2013 23:27

19 Załącznik(ów)

Serdecznie dziękuję wszystkim tym, którzy zachęcają mnie do dalszego pisania. Będę to robił w miarę wolnego czasu, ale zaręczam Wam, że relację zakończę, nie tak jak niektórzy swoje, co to zakończyli je w połowie (chyba jasne, o kogo chodzi ).
Malkontentów informuję, że ich krytyka jest nieuzasadniona, bezpodstawna i chybiona.
Droga Azjo.Przecież wiesz, że podkochuję się w Tobie niezmiennie od lat i tylko B. stoi na drodze naszemu przyszłemu, potencjalnemu szczęściu, dlatego zrobię wszystko aby Ci go zohydzić i użyję wszelkich sposobów aby raz na zawsze wykreślić go z Twojego ( naszego ? ) życia.
A kolendrą się nie przejmuj. Ja też za nią nie przepadam.
Orzepie, tak chłopaki na posterunku ok.10 km za granicą na j. Gazivoda byli z Bolesławca i ja musiałem być po Was, ale oni nie wspominali o motocyklistach, tylko o ludziach poruszających się BMW:).
Wybacz, ale nie mogłem się powstrzymać.
Parys, jeszcze raz dziękuję za wskazówki i podpowiedzi. Twoje – Ne seri, bratie, zrobiło furorę w Mokrej Gorze.:)
W sumie, to zapomniałem napisać o najważniejszym powodzie dla którego podoba mi się samotna jazda. Otóż, nie da się zaprzeczyć, że latka lecą i już nie chce mi się ( nie daję rady ) robić wszystkiego z szybkością i energią jaką dysponują młodzi. Rano wszystko mnie nap…( nie no, muszę trzymać jakiś poziom, już jednego przekleństwa użyłem i wystarczy, a szkoda, bo to takie adekwatne słowo).
Tak więc rano wszystkie członki i kręgosłup mnie bolą przeokropnie i zbieram się do życia coraz wolniej. A przecież nie chcę robić za Gapcia.
I na koniec. Chciałbym udowodnić, że jak przed wyjazdem do jakiegoś miejsca, człowiek ( motocyklista, ale także podróżujący BMW ) cokolwiek o tym miejscu przeczyta to wyjazd taki może być interesujący.
Nawet do Serbii.
No to teraz przyśpieszamy.
Środa, 5 czerwca rano.
Nie pada. Wyprowadzam żelastwo. Zaczyna padać. Przeciwdeszczówka. Gierkówka, którą już rzygam. Pada do Katowic. Autostrada do Krakowa słoneczna. Przed Zakopanym znowu deszcz.
Chłopaki z zakopiańskiej drogówki ustawili swoje instrumentarium na wylocie z Zakopanego, to samo zrobili ich słowaccy koledzy w Tatrzańskiej Jaworzynie. Miny mieli jednakowe – zawiedzione i smutne. Nie udało się ustrzelić motocyklisty. Żałuję, że nie zrobiłem im fotki, ale w sumie, to oni są od robienia zdjęć.
Słowacja, jak to Słowacja, wszyscy jadą przepisowo. Cygańskie enklawy robią przygnębiające wrażenie i już Węgry. Drogę z Ózd do Eger polecam każdemu. Czysty równy asfalt i fajne zakręty. Zupełnie niepodobna do płaskich, prostych węgierskich dróg.
Przybywam do Eger. Miasta znanego przede wszystkim z wina a zwłaszcza z Egri Bikaver.
Jeżeli rozchodzi się o wino, to ja uzyskuję je w dość niewyszukany sposób. Biorę szklankę od piwa, nalewam do niej jedną trzecią mocnego alkoholu, jedną trzecią tonicu i jedną trzecią wody sodowej gazowanej. Aby napitek uzyskał właściwy bukiet i aromat, całość uzupełniam lodem i plasterkiem cytryny.
Matko, konesery winożłopy mnie zabiją !!!
Do Egeru oprócz tradycji winiarskich przywiodła mnie jeszcze ciekawa historia tego miasta ale na razie zapadam na wcześniej upatrzony camping Tulipan w Dolinie Pięknej Pani ( N 47 53 38 E 20 21 33 ).
Na kempingu są umiarkowanie czyste toalety i prysznice oraz wi-fi. Nie ma restauracji ale jest piwo.
Za całe 10 Euro za dobę wynajmuję komfortową przyczepę, której największą zaletą jest wodoszczelność – leje co chwila okrutnie.

Załącznik 41067

Wieczorem wybieram się do nowo otwartej winiarni, kilka kroków do góry uliczką przy kempingu, gdzie poznaję przesympatycznego Węgra, który specjalnie dla mnie otwiera i oświetla wspaniałą piwnicę przeznaczoną pierwotnie do składowania beczek z winem a następnie przekształconą w olbrzymią salę konsumpcyjną gdzie można podziwiać urządzenia do produkcji tego szlachetnego trunku.

Załącznik 41066

Załącznik 41061

Załącznik 41062

Załącznik 41063

Załącznik 41064

Załącznik 41065

Istvan dostaje ode mnie niewielką reklamówkę z typową polską wódką - czyli Angielską Gorzką a ja od niego butelkę miejscowego wina, które wybucha mi trzy dni później, czyniąc niemałe spustoszenie w moim kuferku ze szpejami.
Rano posilam się zestawem śniadaniowym swojego pomysłu

Załącznik 41079

a następnie idę zwiedzać Dolinę Pięknej Pani. W dolinie tej znajduje się ok. 200 winiarskich piwnic wydrążonych w zboczach wzniesień gdzie można do woli próbować wyrobów miejscowych winiarzy a jeśli zechcielibyśmy coś przekąsić to jest kilka czard gdzie możemy wybrać coś z kart dań dostępnych także w języku polskim.

Załącznik 41068

Załącznik 41069

Legenda głosi,że nazwa doliny pochodzi od podobnej do Venus węgierskiej bogini miłości ale są też złośliwcy, którzy twierdzą, że to wytwórca podłego wina zatrudnił piękną dziewczynę aby zwielokrotnić sprzedaż swoich wyrobów.

Załącznik 41070

Do centrum miasta jest stąd ok. 3km. więc dosiadam motocykla i jadę popatrzeć na to urocze miasto.
Nad miastem króluje dobrze zachowana twierdza, którą we wrześniu 1552 roku próbowała zdobyć 100tys. armia turecka pod dowództwem Sulejmana Wspaniałego. Węgierskich obrońców było zaledwie 4.tys. pod dowództwem legendarnego obrońcy kapitana Istvana Dobó.

Załącznik 41073

Załącznik 41074

Turcy przez 37 dni usiłowali zdobyć twierdzę a kiedy to się nie udawało, wściekły Sulejman zagroził ścięciem głów wszystkim swoim dowódcom. Dowódcy owi argumentowali, że Węgrów nie da się pokonać bo oni piją byczą krew, która dodaje im mocy nadprzyrodzonej.
Rzeczywiście w piwnicach obrońców zamku, więcej było wina niż wody i to wino dodawało Węgrom animuszu. Wtedy Sulejman rozkazał aby jego żołnierze również pili „ byczą krew” ale Turcy- muzułmanie, nie przyzwyczajeni do alkoholu padli jak miśki i Sulejman odstąpił od oblężenia.
Sympatyczna legenda, bo jedna z niewielu, która w dobrym świetle stawia, słaby bo słaby, ale jednak alkohol, któren ulubionym napojem motocyklisty jest.
Oglądam sobie pomniki owego Dobó i te upamiętniające walki z Turkami, urocze uliczki z winiarniami, wspaniale kutą bramę przy ul. Kossutha 9 a wreszcie posilam się węgierską słynną gulaszową i tu muszę cynicznie ale odpowiedzialnie stwierdzić, że ja robię lepszą.

Załącznik 41071

Załącznik 41075

Załącznik 41076

Załącznik 41077

Załącznik 41078

Załącznik 41072

B. na razie się pewnikiem zdradziecko zaczaił, w którejś winiarni i kombinuje jakąś podłostkę.

Rychu72

26.06.2013 09:02

Czytamy więc dalej piszemy ..... szybko i dużo piszemy ;)

Orzep

26.06.2013 12:58

Cytat:

Napisał Lewar (Post 325049)

I na koniec. Chciałbym udowodnić, że jak przed wyjazdem do jakiegoś miejsca, człowiek ( motocyklista, ale także podróżujący BMW ) cokolwiek o tym miejscu przeczyta to wyjazd taki może być interesujący.
Nawet do Serbii.

-Kiedyś Dziadek to się kojarzył z fajką, bujanym fotelem przy kominku...biło od niego "ciepło".
-Dzisiaj, w dobie pogoni za monetą, to złosliwiec ujeżdżający swoją Rówieśniczkę, podszczypujący "innych"!
;)
Pozdro Orzeppe
p.s. Piszy Dzieduszka, piszy, bo robisz to mega ciekawie...
Ujeżdżający niemca byłem tylko Ja, pozostali kwitnącąWiśnie tłukli bałkańskimi duktami :Thumbs_Up:

barwin.GD

26.06.2013 17:55

Brawo za relację a i ciekawostki wrzucone jak z jakiegoś "Świata Wiedzy" świetnie się komponują.

Ps. Orzep pamiętaj na forum BMW wszyscy liczą na Ciebie, że bawarska myśl technologiczna przez Afrykanerów nie będzie mocno tutaj wyśmiewana :P

jacoo

26.06.2013 19:30

Wyypaśnie Lewarze przekazujesz smak Twej przejażdżki.

Nie przerywaj.

Azja	27.06.2013 00:13

Cytat:

Napisał Lewar (Post 325049)

użyję wszelkich sposobów

Lewarze drogi, nie wiem jakie to gusła odprawiasz, ale dajże chłopakom jechać w spokoju :oldman:;)

No i pisz, pisz, pisz! :)

luzMarija

27.06.2013 22:50

Tylem sie naczytal o tych niewiastach wszetecznych a rozwiazlych spod piora Imc Lewara, a zadnej zem nie widzial uwiecznionej na fotce.
Dodam ze proby zbywania zdjeciami cyckow niemieckich moga zadowolic duet R&O, wierni czytelnicy i podgladacze beda zwiedzeni!

Lewar

28.06.2013 13:56

Będą i wszeteczne ale nie wszystkie, bo żona może przeczytać.
Na razie przerwa do wtorku, bo zalatany jestem.

stopa-uć

03.07.2013 13:31

Cześć LEWARZE
Widzę że podglądasz kto czyta i jakie jest zainteresowanie Twoim pisaniem--Ogromne.
Napisz trochę bo fajnie się czyta ,Prosimy.
GRABA
Stopa

Lewar

03.07.2013 14:02

28 Załącznik(ów)

Nazajutrz, skrzętnie unikając deszczu i węgierskich autostrad, przez miejscowości o jakże wdzięcznych węgierskich nazwach jak Kiskunmajsa czy Kiskunhalas dotarłem do Lesnicy – to już w Serbii, gdzie miał się odbyć zlot organizowany przez klub Gonzalesi ze Sremskiej Mitrowicy.
Chłopakom na bramce na mój widok, oczy zrobiły się wielkie ze zdziwienia jak spodki do konfitur.
To ktoś spoza byłej Yugolandii osobiście prztaszczył swoją niemałą dupę na ich regionalny zlot?! I to jeszcze ze zjednoczonej Europy ?!!!
No, mówię Wam, że byłem traktowany jak Książątko jakieś albo i Śnieżynka. Wjazd miałem za darmo, tudzież jedzenie i napitki wszelakie i dostałem mówiącego po angielsku opiekuna, który poinformował mnie, że czegokolwiek bym sobie zażyczył albo czego tylko bym zapragnął to mam walić prosto do niego bo on jest od tego aby wszelkie moje zachcianki spełniane były migusiem.
W zasadzie to miałem taką jedną zachciankę ale jakoś głupio było zapytać.

Załącznik 41335

Ja bardzo przepraszam, ale podejrzenia panów są całkowicie bezpodstawne. Te panie przyszły do mnie w tych sukienkach i w nich wyszły…i niczym z nimi nie handlowałem.
Teren zlotu to obszerna dolina na obrzeżach miasteczka.

Załącznik 41336

W chwili gdy tam przybyłem przygotowania logistyczne jeszcze trwały.

Załącznik 41337

Załącznik 41338

Załącznik 41339

Sam zlot był, że się tak wyrażę wielotematyczny. Motocykle były najróżniejsze i nikt nie robił z tego powodu żadnych problemów. Ścigacze, czopki, kredensy, samoróby, trojki i była nawet jedna Afryka.

Załącznik 41341

Załącznik 41342

Załącznik 41343

Załącznik 41344

Załącznik 41345

Tajemnicą poliszynela jest, że ok. 80% tych nowszych motocykli jest wyrywanych z Zachodu w sposób bardzo niezgodny z prawem albo ich zniknięcie jest uzgadniane z właścicielem, który rekompensuje sobie stratę kosztem firmy ubezpieczeniowej a ta z kolei jakoś to przełknie, podnosząc swoje stawki.
Fajne, bo nikt na tym nie traci, prawda ?
Tak mi powiedział mój nowy przyjaciel Marius z miasta Vrsac – dopóki jeszcze mógł mówić.
Wieczorem były występy na naprawdę profesjonalnie przygotowanej i rewelacyjnie nagłośnionej estradzie. Niestety nie spełniły się moje marzenia o posłuchaniu prawdziwego bałkańskiego folku.

Załącznik 41346

Ze sceny leciały covery zachodnich produktów muzycznych albo rodzime przeboje z gatunku turbo-folku. O ile warstwa instrumentalna była do przełknięcia to vocal dupy nie urywał i myślę, że np. taka Ruda z Przystankiem Mrówkowiec mogłaby wywołać tu niezłe zamieszanie.
Tak w ogóle to charakterystyczne jest, że oni nie tańczą. Stoją pod estradą i się kołyszą i rytmicznie przytupują ale taniec to chyba nie ich żywioł. Myślę, że tylko Pindor byłby w stanie ich rozruszać, bo on rozruszał nawet kiedyś urodziny Bajrasza w Kletnie. Kto był – ten wie o co kaman.
A tak bez związku z powyższym to – rzecz to ponoć charakterystyczna dla Serbskich zlotów – była tam panienka, która się wiła po stołach ale ponieważ robiła to bez emocjonalnego zaangażowania a ubrała się jak na komunię w Wilkowyjach i nie chciała się tego stroju pozbyć, to strzeliłem jej tylko jedną fotkę.

Załącznik 41347

Ranek przywitał nas pięknym słońcem i trudnością w usłyszeniu swoich myśli.
Dobre serbskie ludzie zawołali mnie do długiego stołu gdzie poczęstowali mnie najsamprzód czymś mokrym, potem czymś mocnym –kawę robią przeszatańską- a następnie znowu czymś mokrym, od czego świat od razu uczynił się bardziej znośnym.
Ja zrewanżowałem się Żołądkową Gorzką, a dla Pań miałem Wiśnióweczkę od Soplicy i wszystko potoczyło się dalej zupełnie jak u nas na zlotach.

Załącznik 41348

Załącznik 41350

Oczywiście poza alkoholem serwowane były jakże miłe memu sercu – burki, plejskawice, gulasze i kiełbaski, które pozwoliły zachować mi nieco chybotliwy ale zawsze - pion, niezbędny dystans do Matki Ziemi a także godność przynależną emisariuszowi Jewrosojuza.
Wspomnieć tylko muszę jeszcze, że cały szpan tego, a myślę, że także innych Serbskich zlotów polega na tym, że koniecznie należy mieć na sobie, najlepiej skórzaną kamizelkę z napisem określającym przynależność do określonego rejonu kraju i całe mnóstwo naszywek potwierdzających uczestnictwo w rozlicznych motocyklowych imprezach. Dobrze mieć także jakieś ciężkie łańcuchy, ozdobne noże, tatuaże i inne tego rodzaju utensylia.

Załącznik 41349

Załącznik 41351

Załącznik 41353

Ja tego wszystkiego nie miałem i czułem się trochę gorszy.

Załącznik 41352

Po południu rozpoczęła się część artystyczna, na którą składała się parada po okolicznych wioskach oraz gry i zabawy ludu serbskiego.
Z parady nie mam zdjęć, bo za bardzo zaangażowany byłem w ochronę swojego życia i zdrowia, jako że odbyła się ona w typowo bałkański sposób, bez żadnej organizacji i troski o bezpieczeństwo uczestników.
Na samym przedzie jechał zaprzyjaźniony policjant z włączonymi kogutami na fajnej aprilce

Załącznik 41354

i bezpardonowo spychał wszystkie pojazdy, które jechały z naprzeciwka do rowu po naszej lewej a uczestnicy parady, bez żadnego szyku popisywali się ryzykownym wyprzedzaniem i jazdą na jednym kole. Przeżyłem.
Po dojeździe na teren były zawody w postaci przeciągania liny, rzutu oponą albo wychłeptywania piwa z talerzy za pomocą łyżeczki.

Załącznik 41355

Załącznik 41356

Nagrodami były zgrzewki piwa albo prosiaki pieczone na ruszcie.

Załącznik 41362

Właśnie w chwili, gdy pomyślałem sobie, że takiego prosiaka też chętnie bym nadgryzł, to ze sceny padło słowo Lewar Poland i zostałem poproszony o odebranie nagrody za najdalszy dojazd, wspólnie z jakimś Słoweńcem. Pozdrowiłem więc ciżbę w Waszym, polskich motocyklistów imieniu i odebrałem pięknie przypieczonego prosiaka.

Załącznik 41357

Na początku próbowałem oprawić go nożem

Załącznik 41358

ale znalazł się specjalista, który pięknie i profesjonalnie jak mniemam rozczłonkował go tasakiem.

Załącznik 41359

Zapewniam Was, że choć z higieną nie miało to nic wspólnego to prosiak smakował wybornie ale zjadłem z niego kawałek nóżki, dwie skórki i już miałem dosyć, więc zaprosiłem bliższych i dalszych znajomych do dalszej degustacji co spotkało się ze zrozumieniem i objawami sympatii.

Załącznik 41360

Nie wiem kto to jest.

Załącznik 41361

Azja	03.07.2013 15:41

Miodzio!:D

jochen

03.07.2013 16:32

Papo, chapeau bas! Widzę, że panny lgnęły do Cię jak do miodu i to pomimo braku kamizelki, naszywek i łańcuchów, które jak rozumiem na Bałkanach czynią prawdziwego mężczyznę. Tym większy szacun!:Thumbs_Up:. O szczegóły tego bratania nie pytam.....:D

Cynciu

03.07.2013 21:39

Ależ się pysznie czyta. Taaaki prosiaczek, mniam.
Fajnie poczytać jak trza na dupie siedzieć.

Eeeech. Pisz Waść.

ATomek

03.07.2013 23:15

Czytam i oglądam i tak sobie myślę:takie to wszystko proste, bezpośrednie, aż miło!
A panienka z pierwszego zdjęcia, to jak widzę, powstrzymywała się, ale jednak zgrabną nóżką przekroczyła cienką linię... :)

Lewar

06.07.2013 21:14

19 Załącznik(ów)

Nazajutrz pakowanie i mała panika bo nie mogę odnaleźć kluczyków od motocykla. Na szczęście odnajduję je wdeptane w błoto przy stoliku, przy którym biesiadowałem w nocy. Musiały wypaść mi z polaru. Czyżbym chodził na rękach?
Szybkie pożegnanie i w drogę.
Podróżowanie po Serbii jest doświadczeniem niecodziennym albowiem drogi, zwłaszcza te drugiej kategorii są nadspodziewanie puste. Bywa, że przez pół godziny nie spotka się innego pojazdu. Duże ciężarówki są rzadkością. Trzeba tylko bardzo uważać na nie uprzątnięty żwirek, którym posypuje się drogi zimą.
Znaki zakazu wyprzedzania występują tu na każdym zakręcie, często obok albo zamiast znaku – „Uwaga niebezpieczny zakręt”. Oczywiście Serbowie nic sobie z tego nie robią i odniosłem wrażenie, że wyprzedzanie na zakręcie jest tutaj sportem narodowym. Polubiłem ich za to serdecznie od samego początku bo nie pozwalało mi to zasnąć za kierownicą.
Jadę sobie niespiesznie wzdłuż Driny, na jej drugim brzegu już Bośnia i Hercegowina.

Załącznik 41402

Mój cel to Park Narodowy Tara i górskie jezioro Zaovine. Objeżdżam je sobie dookoła a potem podziwiam widoki na Drinę i zaporę hydroelektrowni.

Załącznik 41403

Załącznik 41405

Załącznik 41406

Obiad zaplanowałem w klimatycznej restauracji w miejscu gdzie rzeka Vrelo tworząc niewielki wodospad wpada do Driny. Rzeka Vrelo ma dokładnie 365 metrów i z tego powodu zwana jest Rzeką Roku i prawdopodobnie jest najkrótszą rzeką w Europie. Stoliki w tej restauracji ustawione są na pomoście nad wodospadem. To miłe miejsce na odpoczynek (N 43 57 30 E 19 25 37).

Załącznik 41407

W chwili gdy wchodzę do restauracji – mój obiad właśnie ucieka między stolikami. Gadzina musi być niebezpieczna bo kelnerzy odganiają ją z wielkim respektem i starają się nie zbliżać zbytnio.

Załącznik 41408

Zamawiam więc wędzoną wieprzowinę i przyznać muszę, że nie był to strzał w dziesiątkę. Dla informacji – w jakiejkolwiek restauracji w Serbii jadłem posiłek – taki jednodaniowy z sałatką, kawą lub piwem – ZAWSZE płaciłem 1000 Dinarów- to ok. 40 PLN.

Przed wieczorem docieram do Mokrej Gory –początkowej stacji Sarganskiej Osmicy. Na stacyjce jest hotelik ale ja wybieram agroturystykę prowadzoną przez dwóch braci ( 10 Euro) N 43 47 31 E 19 30

20.

Oprócz prowadzenia agroturystyki Gospodarze wyrabiają także niezłą rakiję w cenie 5 Euro za 1litr, którą skwapliwie nabywam bo i moc ma słuszną - ok. 60V.
Przy kieliszku owej, bariera językowa staje się mniej dokuczliwa i dowiaduję się nieco o realiach ekonomicznych życia na serbskiej prowincji. Jeden z braci zatrudniony jest na kolejce w charakterze niby konduktora lub lepiej - opiekuna turystów i zarabia ok. 180 Euro miesięcznie do ręki. Jego brat jest kawalerem i na tej kolejce mechanikiem – 160 Euro. Na stacyjce pracuje też żona pierwszego z braci, nie wiem w jakim charakterze – 130 Euro. Jest jeszcze emerytura ojca 100 Euro, są dochody z agroturystyki i kawałek ziemi ale i troje dzieci starszego. Przy połączonych dochodach jakoś ogarniają finanse ale szału nie ma. Całe szczęście, że jest ta kolejka…
No właśnie, wracając do kolejki to zainteresowanych szczegółami odsyłam do Internetu i przewodników. Powiem tylko, że w zamyśle, Sarganska Osmica miała być częścią połączenia kolejowego między Belgradem i Sarajewem. Prace projektowe rozpoczęły się już pod koniec XIX wieku jednak trudności terenowe i niska rentowność połączenia spowodowały, że w tej chwili tylko mała część tego ambitnego przedsięwzięcia jest przywrócona do życia i udostępniona dla turystów.

Załącznik 41409

Załącznik 41412

Trasa linii ma 15,5 km. długości ale w linii prostej to zaledwie 3,5 km. Na trasie wykute są 22 tunele, z czego najdłuższy, imienia Cara Aleksandra I ma 1666m. długości. Jest 5 mostów, z czego najdłuższy ma 50m. Największy kąt pod jakim wspina się skład to 18 stopni. Wśród odrestaurowanych stacyjek jest też Golubici, która grała w filmie Kusturicy „Życie jest cudem”. Gorąco polecam obejrzenie filmu a potem zwiedzanie kolejki albo odwrotnie.

Załącznik 41411

Pociąg zatrzymuje się na krótkie przystanki, na których można podziwiać piękne widoki, wspaniale widać tory, po których się jechało albo będzie się jechać za chwilę, są też ciekawe eksponaty związane z kolejnictwem jak dostojne lokomotywy Romantica i Elza a także drezyny czy różne inne pojazdy szynowe.

Załącznik 41413

Załącznik 41414

Załącznik 41415

Załącznik 41416

Załącznik 41417

Załącznik 41418

Załącznik 41419

Gorąco polecam nie tylko pasjonatom kolejnictwa. Przejażdżka kosztuje 600 Dinarów (ok.25PLN)trwa ok. 3-4godzin, są dwa kursy – poranny i popołudniowy.

Załącznik 41420

RAVkopytko

06.07.2013 23:39

Pięknie,pięknie:Thumbs_Up:

PARYS

07.07.2013 10:26

To do tej kolejki dodam jeszcze, że w wybrane dni ciągnie parowóz ten co z boku stoi.

Lewar

08.07.2013 19:54

19 Załącznik(ów)

Nazajutrz robię sobie Dzień Etno.
Kilka kilometrów od Mokrej Gory leży wioska pobudowana dla potrzeb filmu Kusturicy – Życie jest cudem - znana jako Drwengrad albo Kustendorf albo też Mecavnik ( N 43 47 44 E 19 30 26 ).
Obecnie jest tam hotel, restauracja, Spa, sale konferencyjne. Obiekt jest pomyślany jako miejsce spotkań artystów z całego świata, ponoć mieszka tam sam Kusturica, ale niestety nie wyszedł się ze mną przywitać.

Załącznik 41448

Załącznik 41449

Załącznik 41450

Załącznik 41451

Załącznik 41452

Załącznik 41453

Obrażony na Emira i cały świat jadę zwiedzić sobie skansen Sirogojno gdzie można obejrzeć jak nasi bracia Słowianie mieszkali

Załącznik 41456

Załącznik 41457

Załącznik 41458

Co jedli

Załącznik 41455

Jak gotowali

Załącznik 41454

Jak przyrządzali napoje rozweselające

Załącznik 41460

Czym zajmowali się kiedy byli trzeźwi

Załącznik 41461

Załącznik 41462

Można tam nabyć przepiękne zapewnie stroje ludowe.
Ja zakupiłem słoiczek przepysznych konfitur z leśnych poziomek.
Piękną widokowo drogą udaje się w kierunku Prijepolja

Załącznik 41463
aby zobaczyć wodospad w Sopotnicy ( N 43 18 09 E 19 44 18 ).
Jeżeli ktoś był w Norwegii to pewnie akurat ten wodospad nie zrobi na nim dużego wrażenia, na dodatek zaczęło znowu padać, więc pokontemplowałem chwilę i postanowiłem wracać, poszukać jakiegoś spania, bo nie chciało mi się rozkładać namiotu a pora była już późna.

Załącznik 41464

Załącznik 41465

Załącznik 41466

Odkryłem nową wyasfaltowaną dróżkę w kierunku głównej drogi łączącej Prijepolje z przejściem granicznym z Czarnogórą i łagodnymi zakosami zjechałem w kierunku wąskiego mostka na Bystrzycy.
Mostek ów stalowy, o szerokości wystarczającej na jeden osobowy samochód, wyłożony był ułożonymi poprzecznie deseczkami, na które po bokach nabite były deseczki podłużnie, akurat pod koła samochodu.
Ja bardzo rozsądnie pojechałem środkiem ale będąc już w połowie przeprawy pomyślałem sobie tak: a co się stanie jak taka deseczka pęknie i zablokuje mi przednie koło? Jak nic wypadnę przez kierownicę i się zabiję.
I pomyślałem jeszcze o tym co zrobiłby Bajrasz na moim miejscu. Bajrasz na pewno wjechałby na deseczki podłużne, prawda?
Tak więc manewr nie został jeszcze do końca wykonany a już własnym ryjem, łapami, razem z całym motocyklem i bagażem mogłem sprawdzić jak omszałe, a przez to śliskie były deseczki na mostku opisanym. Całe szczęście, że barierki były stalowe, bo jak nic wpadłbym do rzeki.
Będąc jeszcze w ślizgu, kątem oka wyobraźni spostrzegłem Bajrasza, który wyciągnął zza pazuchy tabliczkę z liczbą 9,8 oceniającą wrażenia artystyczne.
Powolutku wstałem i z niejakim zdziwieniem skonstatowałem, że mój stan pozwala na kontynuowanie podróży. Był tylko jeden problem. Zaprzęg należało ustawić do pionu.
A Bajrasz sobie stał, jakby urodził się tu, w Zlatiborze i z kpiącym uśmiechem zdawał się mówić – co, nie podniesiesz? TY NIE PODNIESIESZ ?!!!
Spróbowałem. Powiadam Wam, że gruchot nadwerężonego kręgosłupa nie jest muzyką dla uszu. W oczach pojawiły mi się gwiazdki, ale na szczęście Bajrasz zniknął, bo niechybnie dostałby w ryj.
Z pomocą miłego Serba, który właśnie sikał w krzakach opuściłem feralny mostek i po chwili zainstalowałem się w pierwszym, lepszym motelu za Prijepoljem.
Nie byłem w nastroju do robienia zdjęć tej akcji ale po powrocie do domu zrobiłem sobie zdjęcie rentgenowskie i jego opis nie wprawił w zachwyt miłej pani ortopedki.

stopa-uć

09.07.2013 11:59

Witek
pisz dalej i ciesz się że tego badania nie robił Ci ortopedek.

Ps.już zostałeś zgłoszony jako prelegent do IROONa

Lewar

13.07.2013 12:09

3 Załącznik(ów)

No, jeżeli chodzi o zainteresowanie moją relacją to szału nie ma.
Jedynie niejaki Stopa Uć systematycznie czyta, ale w innym wątku przypadkowo wykryłem, że był uprzejmy stwierdzić, że przynudzam.
Słabo znam człowieka ale zastanawiam się czy go za to nie zbanować.:) Uprawnienia mam.
Pewnie, Szanowny Panie Wielka Stopo, najlepiej byłoby gdybym wywalił się jeszcze ze czterdzieści razy, połamał kończyny, wylądował w serbskiej nemocnicy, tam bzyknął trzy pielęgniarki i zamieścił z tego wszystkiego fotorelację.
Pan sobie nawet nie wyobraża jak potrafiłbym zanudzać, gdybym tylko zechciał. Ponieważ w dalszej części wyjazdu zamierzam zwiedzić kilka monastyrów to proszę - oto przykładowe zanudzanie.
Trochę niezbędnej historii Serbii

Korzenie państwa serbskiego sięgają VII wieku, do dynastii Vlastimiroviciów. Królestwo Serbskie (Duklja) zostało założone w XI wieku. Przetrwało do wieku XII.
[IMG]file:///C:\Users\a\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip _image002.gif[/IMG] Osobny artykuł: Serbia Nemaniczów.
(1170-1371)
Odnowienie średniowiecznego państwa serbskiego w regionie Raszka odbyło się w drugiej połowie XII wieku dzięki Stefanowi Nemanii, wielkiemu żupanowi panującemu w latach ok. 1167–1196. Nemania przekazał tron swemu drugiemu synowi, Stefanowi Pierwszemu Koronowanemu, by pod imieniem zakonnym Symeon osiąść na górze Athos w ślad za swym najmłodszym synem, Sawą (ochrzczony jako Rastko). Symeon i Sawa uzyskali w 1198 od cesarza Aleksego III zgodę na odrestaurowanie zrujnowanego monasteru Hilandar w obrębie Athos i zorganizowali tam prężny ośrodek serbskiej kultury prawosławnej. Stefan Pierwszy Koronowany zwyciężył w tym czasie w zmaganiach wewnętrznych starszego brata Vukana, katolickiego władcę Zety. Wynik tej konfrontacji sprawił jednocześnie, że w Serbii prawosławie wzięło górę nad katolicyzmem. W roku 1217 Stefan przyjął koronę królewską z rąk papieża Honoriusza III. Po nim średniowieczną Serbią rządziło jeszcze dziesięciu innych władców noszących królewskie imię Stefan, które przyjęło się jako nieodłączny atrybut monarchy, w tym sześciu królów i dwóch carów. W 1346 Stefan Duszan koronował się w Skopje (ówczesna stolica Serbii) na cara Serbów i Greków, państwo było wówczas u szczytu potęgi i miało największy w swej historii zasięg terytorialny. Imperium upadło pod naporem Turków osmańskich, pokonane na Kosowym Polu w 1389. Jego północna część (Despotat Serbski) przetrwała do roku 1459, kiedy upadło Smederewo. Kilka lat później porażkę poniosła również Bośnia, a następnie Hercegowina. W latach 1459-1804 Serbia pozostawała pod kontrolą Turków, mimo trzech inwazji austriackich i licznych rewolt. Wielu Serbów przyjęło islam. Nazwano ich muslimani (muzułmanie), a później Boszniacy. Mieszkali oni głównie w Sandżaku, Kosowie oraz w Bośni.
Pierwsze Powstanie Serbskie w latach 1804-13, dowodzone przez Đorđe Petrovicia (znanego jako Karađorđe lub Czarny Jerzy), oraz Drugie Powstanie Serbskie Miłosza Obrenowicia w 1815 zaowocowały częściowo niezależnym od Turcji Księstwem Serbii oraz, w późniejszych latach, uformowaniem Serbii w dzisiejszych granicach.

Od 1815 do 1903 roku Serbią rządziła dynastia Obrenowiciów, z przerwą między 1842 a 1858, gdy władzę przejął książę Aleksander Karadziordziewić. W 1903 Obrenowicie zostali zastąpieni przez Karadziordziewiciów.
Walka o nowoczesne społeczeństwo, prawa człowieka oraz państwo narodowe trwała przez trzy dekady i zakończyła się 15 lutego 1835 wraz z uchwaleniem konstytucji. W 1876 roku Bośnia, Czarnogóra i Serbia wypowiedziały wojnę imperium osmańskiemu oraz ogłosiły zjednoczenie. Jednak traktat berliński z roku 1878, przyjęty przez mocarstwa na kongresie berlińskim zagwarantował niepodległość tylko Serbii i Czarnogórze, pozostawiając Bośnię, Hercegowinę i Raszkę Austro-Węgrom, co zablokowało zjednoczenie aż do wojen bałkańskich (1912-13) i I wojny światowej (1914-18). W 1882 Księstwo Serbii zostało przekształcone w Królestwo Serbii.
Zabójstwo arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w Sarajewie 28 czerwca 1914 przez Gawriło Principa stało się pretekstem dla Austro-Węgier do wypowiedzenia wojny Serbii. Wywołało to łańcuch kolejnych wydarzeń – mobilizacja oddziałów rosyjskich dla obrony i wsparcia Serbii, następnie wypowiedzenie wojny Rosji przez Niemcy, Niemcom przez Wielką Brytanię i Francji – które doprowadziły do wybuchu I wojny światowej. Armia Serbii odnosiła wiele znaczących sukcesów nad siłami austriackimi, nie wytrzymała jednak ostatecznie wspólnej ofensywy wojsk Niemiec, Austro-Węgier i Bułgarii. W I wojnie światowej Serbia poniosła znaczne straty – zginęło około 1 264 000 osób – 28% ówczesnej serbskiej populacji, 58% wszystkich zamieszkujących kraj mężczyzn.

Po 1918 Serbia i Czarnogóra były członkami-założycielami Królestwa SHS, później przemianowanego na Królestwo Jugosławii. Podczas II wojny światowej Serbia była okupowana przez Niemców na zasadzie państwa marionetkowego, znanego pod nazwą Serbia Nedicia. Części obecnego terytorium Serbii były również okupowane przez Chorwatów, Węgrów, Bułgarów, Albańczyków oraz Włochów. Okupanci dokonywali wielu morderstw i innych przestępstw przeciwko ludności cywilnej, głównie przeciw Serbom i Żydom.
W 1945 roku, po II wojnie światowej, Serbia stała się jedną z części nowego państwa – Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii (SFR Jugosławia, SFRJ), rządzonej przez Josipa Broza Tito.

Od 1992, po upadku SFR Jugosławii, do 2003, Serbia tworzyła wraz z Czarnogórą Federalną Republikę Jugosławii. Mimo wojen domowych w Chorwacji oraz Bośni i Hercegowinie, kraj pozostał pokojowo nastawiony do 1998 roku, aczkolwiek część jego instytucji i organów rządowych popierała bośniackich i chorwackich Serbów walczących w tych wojnach przez wyposażanie i szkolenie ich oddziałów. Jednakże z powodu międzynarodowych sankcji nałożonych przez ONZ z powodu wojny w Bośni Federalna Republika Jugosławii była w pierwszych latach istnienia izolowana na arenie międzynarodowej. Izolacja FRJ została ostatecznie przełamana pod koniec 1995 roku kiedy to podpisano układ pokojowy z Dayton.
Między 1998 i 1999 roku powtarzające się nieporozumienia i konflikty w Kosowie między serbsko-jugosłowiańskimi siłami ochronnymi a UÇK doprowadziły do natowskich bombardowań, trwających 78 dni. Ataki zakończyły się wraz z nawiązaniem porozumienia, w którym prezydent Jugosławii, Slobodan Milošević zgodził się na usunięcie wszystkich sił obronnych państwa, łącznie z wojskiem i policją i zastąpienie ich siłami międzynarodowymi (KFOR). (zobacz: wojna w Kosowie)
Od 2003 do 2006 roku Serbia była częścią Serbii i Czarnogóry, w którą przekształcono Federalną Republikę Jugosławii. 21 maja 2006 roku w Czarnogórze odbyło się referendum, w którym podjęto decyzję o zakończeniu unii z Serbią. 55,4% głosów było za wystąpieniem z konfederacji – niewiele ponad wymagany przez Unię Europejską próg 55%. Unia została rozwiązana 3 czerwca 2006, gdy parlament Czarnogóry zadeklarował niepodległość tej małej republiki. W miejsce Serbii i Czarnogóry powstały dwa oddzielne państwa. 5 czerwca 2006 parlament Serbii oficjalnie ogłosił niepodległość. 17 lutego 2008 roku Kosowo jednostronnie proklamowało niepodległość i odłączenie się od Serbii, jednak zostało uznane tylko przez część państw świata.

Albo trochę o układzie ikonostasu w monastyrach
Proszszsze

Układ ikonostasu

Układ ikonostasu jest ściśle określony. Ikony umieszczone są w rzędach, których zazwyczaj jest pięć. Każdy rząd (jarus) ma swój układ ikon i swoje znaczenie.
<table class="MsoNormalTable" style="mso-cellspacing:1.5pt; mso-yfti-tbllook:1184" border="0" cellpadding="0"> <tbody><tr style="mso-yfti-irow:0;mso-yfti-firstrow:yes;mso-yfti-lastrow:yes"> <td style="padding:.75pt .75pt .75pt .75pt"> [IMG]file:///C:\Users\a\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip _image003.jpg[/IMG]
</td> <td style="padding:.75pt .75pt .75pt .75pt" valign="top"> I. Ikony namiestne i wrota
PD – predelle
CW – carskie wrota
Z,E – Zwiastowanie, Ewangeliści ( często Zwiastowanie umieszczane jest pomiędzy Ewangelistami)
Wpn, Wpd – diakońskie wrota północne, południowe
N1 – najbardziej czczony lokalny święty
N2 – M.B. Hodegetria lub Eleusa
N3 – Chrystus Nauczający
N4 – Ikona chramowa – patron cerkwi
II. Rząd świąteczny
OW – Ostatnia Wieczerza
P1 – P12 -dwunadiesiatyje prazdniki (wielkie święta)
III. Grupa Deesis
D – postacie z grupy Deesis
IV. Rząd proroków i Ojców Kościoła
PR – prorocy
MB – Matka Boska Modląca się
V. PA – Patriarchowie
</td> </tr> </tbody></table> Rząd I. Ikony namiestne, wrota

W środku rzędu umieszczone są carskie wrota, otwierane tylko podczas niektórych momentów nabożeństwa (wyjątkiem jest Tydzień Paschalny, wtedy carskie wrota są otwarte przez cały czas). Przechodzić przez nie może jedynie kapłan pełniący posługę. W czasie Boskiej Liturgii wynosi przez nie Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Na ich skrzydłach rzeźbione jest drzewo Jessego i malowane są postacie czterech ewangelistów a w górnej,(czasami w środkowej) części przedstawiana jest scena Zwiastowania.
Po obu stronach carskich wrót, oddzielone od nich ikonami znajdują się wrota zwane diakońskimi północne po lewej a po prawej wrota południowe. Wrota diakońskie mogą być ozdobione wizerunkami archaniołów Gabriela i Michała lub pierwszych męczenników – diakonów: Szczepana i Wawrzyńca. Mogą przechodzić przez nie osoby duchowne i pomagające w sprawowaniu nabożeństwa (prysłużniki).
Ikony namiestne umieszczone są na poziomie wrót i mają największe rozmiary. Typowy zestaw ikon namiestnych to:
- Skrajna ikona z prawej strony to ikona świątynna (chramowa), informuje ona, jakiemu świętu albo świętemu poświęcona jest cerkiew
- Po prawej stronie carskich wrót Chrystus Nauczający , prawą ręką błogosławiący a w lewej trzymający otwartą księgę lub zwój
- Po lewej stronie carskich wrót M.B. z Dzieciątkiem w przedstawieniu Hodigitria lub Eleusa. Hodegetria (gr. wskazująca drogę, przewodniczka) to Bogurodzica siedząca lub stojąca, która trzyma Chrystusa na lewym ramieniu a prawą ręką wskazuje na jego postać. Chrystus siedzi wyprostowany błogosławiąc prawą ręką, a w lewej trzyma zwój lub księgę. Eleusa (Umileniie) to Matka pochylająca głowę, aby przytulić swój policzek do policzka Syna, który obejmuje ją ręką za szyję.
- Skrajna ikona z lewej strony przedstawia świętego najbardziej czczonego w tych okolicach (w Polsce najczęściej św. Mikołaj)

Wcześniej ikony namiestne miały wokół centralnej postaci miniaturki, 8-22 scen z życia postaci. W późniejszych ikonostasach pod ikonami namiestnymi pojawiły się predelle a na nich sceny lub sentencje ze Starego Testamentu.
Rząd II. świąteczny, (prazdniki) – przedstawienie najważniejszych świąt w roku.

Ikony je przedstawiające nazwane są "ikonami pokłonu" (z gr. dodekaorton, z ros. prazdniki) i ustawiane w kolejności ich świętowania w roku liturgicznym, rzadziej w porządku chronologicznym. Mogą być wyjmowane podczas stosownego święta i ustawiane na pulpicie (proskynetarion, anałoj) przed ikonostasem, aby wierni mogli je adorować. Ikony świąteczne obrazują główne wydarzenia Nowego Testamentu. Typowy zestaw to 12 ikon z wydarzeniami wybranymi z następującego zbioru: Narodzenie Najświętszej Bogurodzicy, Wprowadzenie Bogurodzicy do Świątyni, Zwiastowanie, Narodzenie Chrystusa, Ofiarowanie, Chrzest, czyli Objawienie, Przemienienie, Wskrzeszenie Łazarza, Wejście do Jerozolimy, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie Chrystusa, Wniebowstąpienie Chrystusa, Pięćdziesiątnica, czyli Zstąpienie Ducha Świętego na Apostołów (lub Trójca Święta), Zaśnięcie Najświętszej Bogurodzicy. Lokalnie można spotkać także inne święta. W środku, pomiędzy prazdnikami umieszczana jest najczęściej Ostatnia Wieczerza. W starszych ikonostasach zamiast Ostatniej wieczerzy występuje Spas Nierukotwornyj. Niekiedy są obydwie wymienione ikony. W niektórych ikonostasach można spotkać więcej prazdników, niż 12 (np. w Kowalówce było 14, w katedrze przemyskiej jest 16). Zdarza się też, że z każdej strony są tylko trzy deski a na każdej po dwa święta.
Rząd III. Grupa Deisis (Deesis)

Kompozycja znana jest też pod nazwą trimorfion. Po grecku deisus znaczy orędownictwo, prośba, modlitwa wstawiennicza. Ikona deesis to symboliczna scena, przedstawiająca Chrystusa na tronie między Marią i św. Janem Chrzcicielem (w kościele zachodnim – Janem Ewangelistą), proszącymi Go o łaskę dla ludzi. Janowi i Marii towarzyszą często archaniołowie Michał i Gabriel. W grupie deesis oprócz Marii i Jana za grzeszników wstawiają się (już na oddzielnych ikonach) apostołowie i święci. W najstarszych ikonostasach byli ściśnięci na dwóch deskach, po jednej z każdej strony i ujęci byli w głębokim, przesadnym ukłonie. W zachowanych obecnie występują na indywidualnych ikonach bądź po dwie lub trzy postacie na desce, są też bardziej wyprostowani i ujęci frontalnie. Ikona deesis pojawiła się w X w., także na Rusi. Nie jest ilustracją czy ikonograficznym zapisem wydarzeń biblijnych. Jest ona raczej wyrazem wiary Kościoła we wstawiennictwo świętych za ludzkie grzechy. Według źródeł rosyjskich – deesis umieszczone jest pod prazdnikami, tuż nad ikonami namiestnymi.
Rząd IV. Prorocy i ojcowie Kościoła.

Wyobrażeni są tutaj prorocy, pochodzący ze Starego Testamentu, którzy zapowiadali narodzenie Chrystusa. W centrum rzędu znajduje się ikona Matki Bożej "Oranta", albo "Modląca się", przedstawiająca Ją z modlitewnie wyciągniętymi ku niebu rękami i Dzieciątkiem w łonie. Ojcowie Kościoła (Patres) byli to pisarze i teologowie we wczesnym chrześcijaństwie (do VIII wieku), wyodrębnieni na podstawie czterech kryteriów: działalność we wczesnym okresie chrześcijaństwa, głoszenie prawowiernej nauki, świętość życia i powszechne uznanie przez Kościół. Ten rząd w ikonostasie pojawił się w XVI w.
Rząd V. Patriarchowie ze Starego Testamentu z Bogiem Ojcem lub Św. Trójcą pośrodku.

Ten rząd nazywany jest "praojcowskim". Jego ikony odsyłają nas do wydarzeń najbardziej odległych czasowo. Tutaj przedstawione są popiersia praojców – od Adama do Mojżesza.
Rzadko spotyka się szósty rząd z przedstawieniem Męki Pańskiej, Synaksy wszystkich świętych i innymi. Wiele świątyń na terenie Polski, np. w Beskidzie Niskim ma tylko 4 rzędy.
Zwieńczenie ikonostasu

Zawsze u samej góry, centralnie umieszczana jest scena Ukrzyżowania Chrystusa z postaciami Marii i Jana Ewangelisty. Często umieszczane są tam też tablice z dziesięciorgiem przykazań, pastorał (laska Aarona) i naczynie z manną.

A może o istotnych różnicach między prawosławiem a religią katolicką
Proszszsze

PRAWOSŁAWIE
W Kościele prawosławnym bardzo istotna jest tzw. odmienność eklezjalno-liturgiczna (liturgia w prawosławiu) w pojmowaniu Kościoła jako wspólnoty soborowej. Wyklucza to prymat jakiegokolwiek biskupa (jak również papieża) i odgrywa ważną rolę w kwestii moralności i wiary. Kościół prawosławny traktuje więc każdego człowieka jako osobę omylną i błądzącą. Różnice pomiędzy prawosławiem a religią rzymsko-katolicką dotyczą także zakresu prawa kanonicznego, pojmowania życia duchowego i sakramentalnego.
Strukturę Kościoła prawosławnego tworzą cztery podstawowe starożytne patriarchaty: konstantynopolitański, aleksandryjski, antiocheński oraz jerozolimski. Obok nich funkcjonuje jeszcze pięć późniejszych: rosyjski, gruziński, serbski, rumuński i bułgarski oraz sześć tzw. Kościołów autokefalicznych (czyli niezależnych), do których zalicza się również Kościół prawosławny w Polsce.
W prawosławiu ogromne znaczenie mają autonomiczne klasztory zwane monasterami. Te o szczególnej randze podlegają patriarsze, natomiast pozostałe biskupom. Silna tradycja autonomii organizacyjnej, czyli tzw. autokefalia to jedna z wizytówek Kościoła prawosławnego. Cerkiew prawosławna słynie z bardzo rozbudowanej tradycji monastycznej. Monastycyzm trwa tutaj już od początków chrześcijaństwa.
Sztuką charakterystyczną dla prawosławia są ikony cerkiewne. To niezwykle urokliwe malowidła o tematyce religijnej, malowane na desce, których pochodzenie sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Nie tylko upamiętniają one ważne wydarzenia religijne, ale są również przedmiotem kultu.

No dobra, wystarczy, chciałem tylko udowodnić, że można zanudzić naprawdę. Chociaż, kto wie, może ktoś to przeczyta z zainteresowaniem. Różni dziwni ludzie pałętają się po świecie.
A teraz radykalnie zmienię temat i wybiegając trochę do przodu, tak dla rozluźnienia, zajmę się nieco gównianą dygresją.
Otóż mamusia zawsze powtarzała mi, cobym uważał na czym siadam abym nie dostał „wilka” i nie tylko.
Na początku mojego podróżowania po Serbii, w którymś z hoteli, już nie pamiętam gdzie, uwagę moją zwrócił dość banalny element wyposażenia łazienki a raczej niepozorny w nim otworek, który zwiastował pojawienie się późniejszych, bardziej już wyrafinowanych detali.

Załącznik 41530

Detale owe, ewoluować będą w miarę mego posuwania się w kierunku bieguna południowego naszej planety.
W Kosowie, otworek zwieńczony został sympatycznym, a jakże, cypideuszkiem, któren w niczym nie zakłócał przebiegu naturalnych procesów jakie w każdym żywym organizmie istnieć muszą.

Załącznik 41528

Ale już w Macedonii, producent urządzenia, właściciel hotelu, projektant czy tam inny wizażysta już znacznie przeholował, czyniąc z jakże przyjemnego i relaksującego procesu – niewysłowioną mękę.

Załącznik 41529

Próby ominięcia, półdupkowego siadania, kucania a nawet wygięcia czy wybicia owej naturalnej przeszkody kończyły się fiaskiem i zrezygnowany, tolerować musiałem chłodny dotyk nierdzewnej stali w we wstydliwej i jakże intymnej części mojego jestestwa.
A na dodatek później musiałem toto jeszcze umyć bo przecież Polak w podróży dba o czystość swoją i otoczenia.
Muszę przyznać jednakowóż, że wraz z każdą kolejną wychylona szklaneczką rakiji owa bliskość znienawidzonego przedmiotu dawała mi pewien niewytłumaczalny i niepokojący rodzaj satysfakcji ale myślę sobie, że na trzeźwo tego tematu tu rozwijał nie będę.
Jeżeli ktoś w ogóle to czyta, to niech mi podpowie jaki rodzaj narracji mam wybrać aby zaspokoić subtelne gusta forumowych czytelników i nie zanudzić ?;)

sagattic

13.07.2013 12:43

Cytat:

Napisał Lewar (Post 327863)

że na trzeźwo tego tematu tu rozwijał nie będę

Jeżeli zamierzasz wychylić małe "co nie co" i jednak rozwinąć temat, to wstaw wcześniej jakieś ostrzeżenie, żebym i ja przypadkiem na trzeźwo tego nie czytał :hehehe:

Azja	13.07.2013 13:29

1 Załącznik(ów)

Intrygujący detal, czy to jakieś psikadełko?
Jako, że temat kloaczny (niesłusznie pomijany w większości relacji) jest bliski memu, ekhm...sercu, załączam zdjęcie pewnego tadżyckiego przybytku.
Koncepcja integracji, w tak intymnym dla Europejczyka miejscu, wiele mówi o tamtejszej społeczności i mnie osobiście rozczuliła ;)
Załącznik 41531

Pisz Lewarze, nie ustawaj!:)

Orzep

13.07.2013 14:02

...bardzo praktyczne są te "wypustkiHigieniczne"!
Korzystając z nich jeszcze bliżej bieguna południowego, postanowiłem!
Jak naGSiarza przystało chcę mieć...
Kilka lat temu zszukałem się trochę w naszym kraju takiej wersji dzbana i na półkach sklepowych nie znalazłem!
EDIT: Bidetów dostatek, ale przestrzeni brak w mym przybytku...
Pozdro Orzep
p.s. Lewarze napieraj, bo nuda, ale czytam...

Andrzej_Gdynia

13.07.2013 14:28

Drogi Lewarze! Z wielkim zainteresowaniem przeczytałem naprawdę interesującą część historyczno-społeczno-religijno-geograficzną, no wreszcie coś ciekawego!!! Wreszcie inaczej niż te tysiące opowieści o kapciach i wulkanizacji w drodze, tankowaniu co 300 km, trudnościach i przeciwnościach. Tak trzymaj !!! Wzniosłeś się na wyżyny pisarstwa, a nawet gawędziarstwa pisanego... Brawo !

calgon

13.07.2013 16:12

czytam,czytam ,liczyłem na wątek o trzech pielęgniarkach, ale i o monastyrach chętnie poczytam.

Lewar

13.07.2013 17:10

Droga Azjo, słuszną linię ma nasz Bajrasz, że nie wpuszcza Cię do męskiej toalety przeto możesz nie wiedzieć. Dzynksik ów, w krajach wschodnich o wysoko rozwiniętej kulturze sanitarnej służy do meskiej higieny intymnej. Lewą reką oczywiście, bo prawą podaje się przyjaciołom. Ponoć wynalazcy papieru - Chińczycy jak dowiedzieli sie do czego my - w Europie uzywamy papieru toaletowego to turlali sie ze śmiechu przez tydzień, bo oni tym papierem wycierają ręce po dokonaniu aktu ablucji.
Orzepie - o wszystkomających użytkownikach BMW napiszę niebawem.
Andrzeju, no przecież napisałem, że dziwni ludzie są na świecie:p
Calgonie, czy ty /miałeś/masz/bedziesz miał/ żonę?

PARYS

13.07.2013 17:27

O przepraszam - ja czytam również!
I ciekawy jestem dialogu w jakim użyłeś 'ne seri'. Tak przy okazji temat o kiblach trochę się wiąże. No i ciekaw jestem miny Serba jak mu takim tekstem zajechałeś.

Pisz pisz - proza dobra jest.

calgon

13.07.2013 19:08

Miałem:) i być może będę miał ale na razie oddałam ten sakrament bo źle jej poszły testy do gimnazjum:umowa:

Lewar

13.07.2013 20:54

Drogi Parysie
Może ja tak wygladam, ale nie jestem na tyle głupi, żeby walić tekst, który nie do końca rozumiem, Serbowi, który być może ma jeszcze zakopcowanego w ziemniakach, kałacha z ostatniej wojny.
Swojemu gospodarzowi w Mokrej Gorze przy szklaneczce zacnej rakiji powiedziałem, że znam to powiedzenie od znajomego, który kilka lat mieszkał w Serbii. Mój gospodarz uśmiał sie serdecznie i powiedział, że ten mój znajomy to musi być straszna świnia:)

Szanowny Calgonie
Ja też miałem upatrzoną przyszłą kandydatkę u mojej obecnej małżonki w przedszkolu ale zerwałem z nią albowiem:

Cnotkę straciła gdy miała pół roczku
Gdyż nieostrożnie usiadła na smoczku:p

Lewar

14.07.2013 12:57

19 Załącznik(ów)

No dobra, jedziemy dalej.
Rano w motelu ledwo zakładam skarpetki. To kręgosłup mówi mi - dzień dobry!
Na dodatek słabo pada a perspektywy są takie, że będzie padało mocniej.
Polecana górzysta trasa z Prijepola przez Sjenicę, Ivanjicę do Studenicy byłaby naprawdę cudowna gdyby nie ten deszcz. Odpuszczam sobie zakola na Uvac bo i tak niewiele bym widział. Będzie na następny raz.
Jakoś dziwnie trzęsie mi się kierownica razem z owiewką jak jadę wolno. Zaniepokojony zatrzymuje się u przydrożnego uzdrowiciela motorowerów, kosiarek i innego podręcznego sprzętu i sprawdzamy, co jest nie teges. Łożyska, luz główki ramy są OK. Prostoliniowość koła też nie budzi zastrzeżeń. Młody fachowiec daje mi cenną radę abym po prostu jechał szybciej i tego zamierzam się trzymać.
Już po powrocie konstatuję, że to wyząbkowana przednia opona daje takie objawy. A myślałem, że Mitas E 07 nigdy się zużyje.
Tymczasem jest ok. 16, cały czas leje a ja zajeżdżam do monastyru Studenica
Monastyr Studenica, ufundowany przez Stefana Nemanię, założyciela średniowiecznego państwa serbskiego wkrótce po abdykacji, w końcu XII w., jest największym i najbogatszym klasztorem prawosławnym w Serbii. To widać także po hotelu, który stoi na jego terenie i jest jego własnością.

Załącznik 41532

Załącznik 41533

Załącznik 41534

Załącznik 41535

Ceny pobytu i posiłków nie zabijają, więc postanawiam zostać tu na noc N 43 29 06 E 20 31 55.
Sympatyczny kelner pomaga mi zataszczyć bagaże do skromnego ale przytulnego pokoiku ( 15 Euro ze sniadaniem ) i proponuje kolację w restauracji.

Załącznik 41536

To był taki dzień tygodnia ( środa ), że mnisi pościli więc mięso jako danie główne i ser feta w sałatce nie były dostępne ale, i tu ciekawostka, kelner proponuje mi piwo. Widząc moje zdziwienie odpowiada, że ponieważ mnisi piją wino codziennie to i piwo nie jest zabronione. O bardziej twarde trunki nie pytam bo mam wystarczający zapas w moim termosiku. Zawsze mam.
Ten kelner to fajny facet. Kiedy dowiedział się, że jestem z Polski to na serwetce napisał nazwisko Felsztyński i powiedział, że to jego nazwisko a raczej jego dziadka, który był Polakiem. Tak się złożyło, że nie mam zdjęcia tego kelnera ale rzeczywiście w jego gębie było coś swojskiego.
Jeśli ktoś z Was będzie w Studenicy w hotelu– niech pyta o Felsztyńskiego.
Padało całą noc i wreszcie się wypadało i od tej pory było już tylko cieplej i cieplej…aż do obrzydzenia.
Rano przekraczam granicę z Kosowem przy jeziorze Gazivoda. Granica obstawiona przez Węgrów. Mnóstwo transporterów i innych pojazdów o zabarwieniu militarnym.

Załącznik 41537

Cykam właśnie fotkę kiedy wyłazi z jakiejś budy Węgier z giwerą i nie zważając na to, że my przecież bratanki, każe mi natychmiast spier…odjechać szybko. Tak się tym przejąłem, a najbardziej tym, że żołdak przepali mi kliszę w aparacie, że odjechałem najszybciej jak potrafiłem zapominając zapalić światła ale nie zapominając zasunąć blendy w kasku. Jakież było moje zdziwienie, gdy po kilku krótkich tunelach na drodze wzdłuż wspomnianego jeziora trafił się jeden długi i nagle zobaczyłem ciemność. Całe szczęście że pośrodku jezdni była namalowana przerywana linia, jako że wpatrzony w nią jak szpak w damską galanterię, zdołałem wyhamować do prędkości uniemożliwiającej zabicie się. Nienawidzę tuneli.
Zaraz za granicą jest jeszcze Serbska enklawa co unaoczniają ich flagi narodowe a nawet bilboard, którego chyba nie muszę tłumaczyć.

Załącznik 41538

Załącznik 41539

Po ok. 15 km od granicy spotykam wojskowy posterunek na którym dzielnie trwają nasi wojacy. Częstują mnie kawą i ucinamy sobie krótką ale miłą pogawędkę. Ponieważ obiecałem, że nie będę zamieszczał ich zdjęć w sieci to załóżmy, że ich nie mam.
Dojeżdżam do monastyru Visoki Decani, który jest dla prawosławnych na tyle ważny, że został wpisany na listę UNESCO i pilnowany jest przez najdzielniejszych z dzielnych żołnierzy włoskich przed miejscową ludnością muzułmańską za nasze m.in. pieniążki. Jeden z najdzielniejszych z dzielnych oficerów włoskich zabiera mi paszport, wręcza plakietkę z napisem „Visitor” i szybko chowa się do pancernego bunkra z bardzo grubymi stalowymi ścianami i kuloodpornymi szybami.

Załącznik 41540

Klasztor Visoki Decani został zbudowany z latach 1327-1335. Pośrodku niewielkiego dziedzińca stoi przepiękna cerkiew Chrystusa Pantokratora a w środku można podziwiać zachwycające freski w tym ukazujące drzewo genealogiczne dynastii Nemanjićów. Ta informacja jest dla Andrzeja z Gdyni, bo reszta powie zapewne, że przynudzam.

Załącznik 41541

Załącznik 41542

Załącznik 41543

Ponoć w każdy czwartek o 19,00 odbywają się tu msze z chóralnymi śpiewami mnichów, a ja właśnie celowo przybyłem tu w czwartek bo jestem niezwykle przebiegły i dokładny. Niestety nie wziąłem pod uwagę, że nie mają tu miejsc noclegowych tak więc po krótkim zwiedzeniu udałem się w dalszą drogę docierając przed wieczorem do Prizren.
Prizren odróżnia się od innych Kosowskich miast tym, że jest bardzo zadbane i ma odjazdowe centrum z rwącą przez nie centralnie rzeką i mnóstwem młodzieży obojga płci. Mnie interesowała tylko jedna płeć, na którą z upodobaniem, centralnie w oczy, się gapiłem zajadając kotleta z takiego zwierza w klimatycznej, centralnie położonej restauracji.

Załącznik 41545

Załącznik 41544

Tu podaję namiary na niedrogi ( 25 Euro ze śniadaniem) jak na centralne położenie hotel Venici w Prizren (N 42 12 31 E 20 44 19 ) .
Rano wyruszam w dalsza drogę z zamiarem wjechania w Macedonię. Po drodze korzystam z myjni, których jest tutaj niezliczona ilość. Myjnia, to pierwszy krok do wielkiego biznesu w Kosowie i zwykle prowadzą je bardzo młodzi ludzie. Koszt mycia motocykla to 1 Euro ale ponieważ mój myjący swoimi chudymi albańskimi rączkami pomógł mi jeszcze wymienić żarówkę w reflektorze to dostał 2.
A co, ma się tą, tę fantazję do wspierania biznesu.

Załącznik 41546

Na granicy Kosowar w budce coś tam mruczy o ubezpieczeniu ale udaję, że go nie rozumiem i wjeżdżam do Macedonii.
Wpadam na niby autostradę i szlag mnie trafia bo co 15-20 minut trzeba się zatrzymać i zapłacić za ten ich wyrób autostrado podobny. Nie mam ichniejszych dinarów więc przepłacam w euro.
Zwiedzam miejscową atrakcję przyrodniczą – Kanion Matka. Jest tam tor do kajakarstwa górskiego, elektrownia na sztucznej zaporze, monastery i polska wycieczka zajadająca w restauracji zapasy przywiezione z kraju, żeby wyszło taniej i obgadująca w żenujący sposób współtowarzyszy podróży myśląc, że nikt postronny ich nie rozumie. Dyskretnie zasłaniam naklejkę z napisem Poland i ruszam w dalsza drogę.

Załącznik 41547

Załącznik 41548

Załącznik 41549

Załącznik 41550

Adagiio

14.07.2013 13:44

Czytają , czytają ....

Jarek

14.07.2013 13:47

pięknie ,Witku, pięknie/...go on, man:)

jacoo

14.07.2013 15:40

czytają i .......czekają:)

motoMAUROxrv

14.07.2013 16:03

Czytają, czytają, tylko niektórzy siedzą cicho bo się akurat :drif: lub :lol19: albo :eek: :lol8: ...
Teraz gdy znów jestem na arbeit-wyjeździe bez dostępu do moto, właśnie takie relacje utrzymują mnie przy tako jako zdrowych (?) zmysłach... :lol8: :bow: :Thumbs_Up:

ocoloko

14.07.2013 23:48

Lubię tą, tę opowieść :Thumbs_Up:

Rychu72

15.07.2013 08:06

Dalej Lewar dalej ....... i nie pytaj zbyt głośno, czy jest zainteresowanie wątkiem, bo rozśmieszysz pewną panią wg której to proszenie się o poklask, ochy i achy. :)
Fajny klimat podróży i relacji. ;)

matjas

15.07.2013 10:11

no pięknie. nuda ale coś czytać trzeba. pisz Lewaró :D

matjas

Ivi	15.07.2013 10:23

czytają, czytają a wątek który miał przynudzać jest bardzo interesujący ;). Gdy mnie ktoś będzie pytał o różnice między katolicyzmem i prawosławiem to odeślę go do Twojej relacji! Pisać nie spać!!!

Lewar

15.07.2013 12:40

30 Załącznik(ów)

No, dobrze, ponieważ jesteście grzeczni a ja mam chwilkę to zapodaję.

 W planach miałem zwiedzenie Tetova z klasztorem derwiszów ale jak wjechałem do tego miasta i zobaczyłem dziki tłum ludzi, bezładnie zaparkowane samochody, korki na ulicach i wszechobecne góry śmieci, to sobie odpuściłem. Z pierwszego napotkanego bankomatu wziąłem ichnie dinary i pospiesznie wróciłem na swoją ulubioną niby autostradę, z której zaraz za Gostivarem z ulgą skręciłem w kierunku Parku Narodowego Mavrovo.
Między zjazdem z E-65 a Jeziorem Debar wiedzie cudna droga wzdłuż rzeczki Radika. Po lewej rwący nurt rzeki, po prawej skały i poprzylepiane do nich malownicze wioski ze strzelistymi wieżyczkami minaretów lub z kopułami monastyrów.

Załącznik 41584

Załącznik 41585

Załącznik 41586

Tak się zauroczyłem widokami, piękną pogoda i spokojną jazdą, że przegapiłem zjazd do wsi Rostusza, gdzie mieści się jeden z najważniejszych zabytków Macedonii – Klasztor Św. Jana Bigorskiego. Postanawiam nie wracać. Nie sposób zobaczyć wszystkich monastyrów. Trzeba trochę odetchnąć. W końcu to urlop.
Wieczorem docieram do Jeziora Ochrydzkiego i rozbijam graty na małym rodzinnym kempingu Rino w miejscowości Kalista N 41 09 17 E 20 39 03

Załącznik 41587

Załącznik 41588

Z czystym sumieniem mogę polecić to miejsce każdemu, kto poszukuje ciszy i spokoju. Interes jest prowadzony przez dwóch sympatycznych braci i ich matkę. Na miejscu jest restauracyjka gdzie można zjeść genialną troć kupowaną od miejscowych rybaków. Jest piwo, rakija, wi- fi i mała prywatna plaża.
Koszt rozbicia namiotu to 7 Euro. Właściciele mają także jakiś pokój za 10 Euro.
Towarzystwo jest mocno międzynarodowe. Zapoznaje się z czwórką młodych Nowo-Zelandczyków, którzy od roku podróżują kamperami po Europie. Niestety na moje pytania jak to się robi, żeby podróżować nie pracując, odpowiadają mocno wymijająco.
Jest małżeństwo Niemców- emerytów mieszkających na stałe w Grecji i, o dziwo, mówiących po angielsku. Ich kamper ma wszystko co może mieć kamper, łącznie z wielkim ogniwem słonecznym o lodówce i telewizorze nie wspominając i nawet są sympatyczni – jak na Niemców.
Są francuscy emeryci, którzy podróżują rowerkiem typu tandem. Oboje są już mocno po 60-tce ale daj mi Boże taką kondycję jak oni mają w tym wieku.
Na jedną noc zjawia się tez samotny holenderski motocyklista na TDM. Na pytanie czy lubi podróżować samotnie, po jakichś 2 minutach namysłu odpowiada – TAK. O, myślę sobie, niezły dziwoląg, podobny do mnie. Usiedliśmy sobie przy stoliczku, przy piwku i przyjemnie pomilczeliśmy z 15 minut. O 5 rano spakował się i pojechał. Z tego co udało mi się z niego wydusić to do Albanii.
Ale najfajniejsi byli jednak Czesi. Ze Słowianami najłatwiej znaleźć wspólny język nawet jeśli podróżują motocyklami znanej niemieckiej marki. Chłopaki podali mi swoje imiona ale zapomniałem, więc dla wygody nazwijmy ich Jirzi i Zdenek. Połowa Czechów tak ma.
Tak więc Irzi i Zdenek na swoich Wszystkomających Motocyklach znanej niemieckiej marki w tych swoich dedykowanych kufrach, tankbagach i workach Touratecha mieli wszystko a nawet jeszcze więcej. Rozkładane foteliki, stoliczki, kuchenki, pojemniki na wodę do picia i do mycia, łączność blututhową, gepeesy sresy i dupesy. Zdenek miał nawet swoje ulubione kolbaski zakupione w swoich osiedlowych potravinach i obawiam się, że miał także dedykowane do nich cerstwiny oraz liofolizowane knedliczki. Z jedzenia nie mieli tylko bramborków i piwa, które to piwo żłopali w nieprawdopodobnych ilościach zaopatrując się w restauracji, ku zadowoleniu właścicieli.

Załącznik 41591

Chłopaki, nie mieli jeszcze dwóch podstawowych rzeczy. Po pierwsze primo, mapy na ich wypaśne GPS-y zakończyły im się w okolicach Belgradu i po drugie primo, nie mieli rozsądnego planu swojej podróży. Otóż hasło ich wycieczki brzmiało –„Osiem krajów w osiem dni” Podobnej głupoty dawno nie słyszałem ale jak się zapewne domyślacie nie powiedziałem im tego, gdyż posiadacze motocykli znanej niemieckiej marki charakteryzują się umiarkowanym poczuciem humoru w odniesieniu do siebie i swoich maszyn. Oczywiście za wyjątkiem posiadaczy tychże motocykli - członków forum AT.
Na swój prywatny użytek wysnułem sobie taką oto teorię ( uwaga, teraz będę się podlizywał ), że przyjemność podróżowania motocyklami, o których mowa, jest tak wielka, że można jeździć nimi bez map, bez planu a nawet bez głowy.
Rozstaliśmy się przyjaźnie ale bez żalu. Na odjezdne Jirzi zakomunikował mi, że on na takim kempingu nie wytrzymałby całego dnia – tak jak bym słyszał Wczesnego Ropucha. Ahoj !

Załącznik 41592

A ja, bez bagaży jadę zwiedzać sobie urokliwe miasteczko Ochryda, malowniczo położone nad jeziorem o takiej samej nazwie.

Załącznik 41612

Załącznik 41613

I tu, wybaczcie ale musze trochę ponudzić o historii.
Najstarsze ruiny miasta pochodzą z okresu rzymskiego. W IX wieku na te ziemie przybyli bracia Cyryl i Metody. Ich zadaniem było szerzenie religii chrześcijańskiej. Misjonarze stworzyli pierwszy słowiański język cerkiewny zwany głagolicą. Później zastąpiono go uproszczoną cyrylicą. Tak powstał alfabet słowiański. Pismem tym zaczęły posługiwać się wszystkie narody wyznania prawosławnego.

Załącznik 41589

Ochryda stała się głównym ośrodkiem sakralnym i kulturowym południowej Europy. Podobno w mieście i pobliskiej okolicy wybudowano 365 kościołów, po jednym na każdy dzień roku.
. Najstarszym zabytkiem Ochrydy jest cerkiew św. Zofii z XI wieku z freskami i imponującym portykiem sięgającym aż do wysokości pierwszego piętra. Niestety, jak to być może dostrzeżecie na zdjęciach, ściany tego zabytku niebezpiecznie się wybrzuszają i pewnie całość niedługo runie.

Załącznik 41610

Załącznik 41611

Na wzgórzu otoczonym murami obronnymi wznosi się średniowieczna twierdza cara Samuila. Z góry roztacza się wspaniały widok na jezioro.

Załącznik 41593

Całkiem niedaleko od twierdzy jest zachwycający kosciółek Św. Jovana Kaneo, który jest turystyczną wizytówką Macedonii.

Załącznik 41609

Główny deptak Ochrydy to skupisko eleganckich butików, sklepów i kawiarni. Pasaż prowadzi do niewielkiego portu i mola, skąd wyruszają statki, zabierające turystów na wycieczki wzdłuż półwyspu.

Załącznik 41590

Ok. 30 km od Ochrydy, na skalistym południowym cyplu przy samej granicy z Albanią stoi klasztor św. Nauma, pochodzący z IX w. Obecne zabudowania są jednak dużo młodsze, gdyż pierwotny monastyr został zniszczony przez Turków. Pochodząca z XVI w. cerkiew św. Archaniołów przyciąga rzesze pielgrzymów, ściągających do grobu św. Nauma, jednego z uczniów Cyryla i Metodego.

Załącznik 41594

Specjalnie dla Andrzeja robię fotki starym zawiasom i drzwiom, które chyba jako jedyne pamiętają Św. Nauma. On, ( Andrzej, of course) się przy takich zdjęciach bardzo rozczula.

Załącznik 41595

Po trzech nocach spędzonych bardzo przyjemnie na campingu Rino jadę sobie dalej w kierunku jeziora Prespa, mniej zagospodarowanego turystycznie a nawet można powiedzieć, że wcale nie zagospodarowanego, co dla jednych będzie wadą a dla innych zaletą.
Droga pomiędzy jeziorami Ochrydzkim i Prespa jest pełna zakrętów i pięknych widoków.

Załącznik 41596

Załącznik 41597

Prespa systemem podziemnych kanałów połączona jest z Jeziorem Ochrydzkim. Woda jest czysta, jest tu więc pełno ryb, które przyciągają nie tylko wędkarzy, ale i rozliczne ptactwo
Jezioro przecinają granice trzech państw Macedonii, Albanii i Grecji. Przy samej granicy z ta ostatnią, prawie na końcu świata, do którego wiedzie jednak gładka asfaltowa droga, jest prywatna plaża o jakże wdzięcznej nazwie Dupeni Beach N 40 51 34 E 21 07 06. Nie ma tam niczego oprócz kilku trzcinowych parasolek i baru.

Załącznik 41598

W barze nie ma niczego oprócz piwa, napojów i lodów, za to z potężnych głośników jedzie turbofolkiem aż piasek się unosi.

Załącznik 41599

Nie ma tłumu turystów choć, stosownie do nazwy, spotkać można kilka Dupeni.

Załącznik 41600

Woda jest czysta, ciepła i niesłona.
Myślę, że to idealne miejsce na zrobienie kiedyś rozpoczęcia sezonu AT i nikt nie przeszkadzałby w pokazaniu okolicznym Fyromom jak się prawidłowo robi tszodę.

Załącznik 41601

Ja wiem, ze nazwiecie mnie zboczeńcem, ale niedaleko od Dupeni Beach jest drugie co do wielkości miasto Macedonii – Bitola a w Bitoli są pozostałości greckiego miasta Heraklea Lyncestis, założonego przez Filipa II Macedońskiego, ojca Aleksandra Wielkiego (Macedońskiego). Oczywiście muszę tam pojechać, głownie dla mozaik, które są ponoć zachwycające a do tego zachowane w doskonałym stanie.
Bardzo przyjemnie jest pochodzić po arenie bez obawy, że za chwile wypuszczą dzikie zwierzę, którego jedynym pragnieniem będzie wygryźć białasowi wątrobę, nawet jeśliby miało po tym zdechnąć w strasznych męczarniach, bo wątroba jużci niejadalna.

Załącznik 41602

Załącznik 41603

Załącznik 41604

A mozaiki oceńcie sami.

Załącznik 41605

Załącznik 41606

Załącznik 41607

Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 11:46.

Strona 1 z 2

Show 50 post(s) from this thread on one page