[czosnek]

Z tego co wiem Arrarat jest zamkniętą strefą wojskową bez możliwości wejścia. Chyba, że coś się zmieniło.

Edit: Pardon, jednak się da ale:

(...) W Dogubayazit byliśmy zniechęceni tamtejszą mafią, czyli natręctwem pseudoprzewodników, których spotykaliśmy na każdym kroku. Wszyscy wokół i wszędzie proponują wejście na Ararat z przewodnikiem mówiąc "military problem!". Koszt takiej usługi dla Polaków wynosi 400$ za osobę. Zdecydowaliśmy, że nie skorzystamy z ich usługi zważywszy na nasz dość mocno ograniczony budżet. Poszliśmy na Ararat sami uprawiając partyzantkę J Po drodze spotykaliśmy dzieci, które na przywitanie wołały do nas z uśmiechem "hallo money!". Gdy zmęczeni ich towarzystwem przestaliśmy na nie zwracać uwagę, zaczęły w nas rzucać kamieniami. Wreszcie nasi mili mali tubylcy zrezygnowali. Szybko zbliżał się wieczór, więc rozbiliśmy namiot w ukryciu i pomimo zdenerwowania całym dniem w końcu zasnęliśmy. Nazajutrz idąc wąwozem w nadziei, że nikt nas nie zauważy, zostaliśmy wykryci przez kolejną grupę pseudoprzewodników. Jeden z nich, o imieniu Aydin, po jednogodzinnym targowaniu zgodził się za 100$ zaprowadzić nas na szczyt uśmiechając się i mówiąc "military no problem!".

Po dwóch dniach podejścia byliśmy już na 4200 m n.p.m. Na szczęście nasze organizmy szybko dostosowały się do tej wysokości. W nocy około godziny 2:30 z trzema alpinistami tureckimi wyszliśmy na atak szczytowy. Niestety nie dana nam była ładna słoneczna pogoda. Szczyt przywitał nas zamiecią śnieżną i bardzo silnym, porywistym wiatrem. To, co było jeszcze dwa dni temu tak bardzo odległe, stało się faktem - biblijny Ararat jest nasz!
Góra ta jest łatwa technicznie. Wystarczy mieć raki i czekan, żeby ją zdobyć. Natomiast największym problemem jest wszechobecna mafia. (...)