Jest długi weekend, a ja po raz kolejny przeklinam stojąc przed oknem..
Miałem go spędzić zwiedzając Prowansję tymczasem za oknem pada deszcz i nic nie zapowiada żeby miał przestać. Pół godziny nerwowego łażenia wkoło pokoju uspokaja mnie i pogodzony z losem w strugach deszczu idę kupić jedzenie na nie planowany obiad.
Cały weekend w Alpach jak i w Prowansji minął pod znakiem deszczu i burz. Mimo to, w akcie desperacji udało mi się wyrwać na krótkie wycieczki po okolicy.
VERCORS
Traktor Forda, używany przy wycince lasu okazał się (kolorowo) bratnią duszą mojej Afryki. Nie jest to co prawda pomarańczowy walec i KTM, ale nie obyło się bez sesji zdjęciowej.
jeszcze tylko za sterami..
Jeżdżąc bocznymi drogami można odnaleźć tzw. „Maison refuge”, domki które stoją otwarte i można w nich przenocować. Niektóre są pokaźnych rozmiarów i mogłyby pomieścić około 30 osób. Zaglądam do środka, oglądam wielki salon z kominkiem, ale nie zwiedzam całego wnętrza bo okiennice są pozasłaniane, wewnątrz jest ciemno, jest mgła, w koło żywej duszy a klimat przypomina sceny z Blair Witch Project.
Na terenie Vercors w czasie okupacji niemieckiej La Resistance prowadziła bardzo zacięte walki. Krążą plotki, że w okolicy za Niemcami nie przepada się do dziś, a rozwścieczony stary gospodarz potrafi pogonić niemieckojęzycznego śmiałka widłami.
Zatrzymuje się na tarasie widokowym z monumentem upamiętniającym walki wkoło zniszczonej wioski, z której ocalała jedynie niewielka kapliczka. Spotykam starsze małżeństwo, mężczyzna mieszkał jako dziecko w tej zniszczonej wiosce. Przez chwilę wkraczam na wyżyny moich umiejętności języka francuskiego i staram się nawiązać rzeczową rozmowę. Dzięki temu czas w towarzystwie starszych ludzi mija bardzo miło. Podpowiadają mi, że motocyklem mogę zjechać szutrową drogą wprost do ruin wioski, co niezwłocznie czynię.
Wiele dróg prowadzi po tarasach wykutych w górach, w czasie gdy pogoda dopisuje można dodatkowo podziwiać piękne panoramy.
Na koniec ekspresowej wycieczki nieoczekiwanie odnajduję wioskę
Pont-en-Royans, którą od tej pory uważam za najpiękniejszą jaką do tej pory widziałem we Francji. Jest to cicha wioska, której stare, kolorowe domy wybudowane na skałach wiszą nad przepływającym strumieniem. Spaceruję robiąc liczne zdjęcia, a towarzyszy mi szum strumienia i arcy-apetyczny zapach przygotowywanych w restauracji ryb. Przed dalszą drogą robię rundę honorową po cichych, sennych uliczkach i wracam do Grenoble.
Podróże po Vercors mam zamiar kontynuować w ładniejszą pogodę. Podobno najciekawszą trasą jest
Combe Laval.