[Cynciu]

Już się nie ociągam. lecim dalej:

odc 7.

Przed wieczorem docieramy do Tazy. Szukamy noclegu i czekamy na drugą ekipę.

Kolejny dzień. Dziś lecimy do Missour. Opuścimy góry Rif i wbijamy się w Atlas Średni. Pierwszym punktem na trasie jest Narodowy Park Tazekka. W parku leży góra Dżabal Tazakka (stąd nazwa parku) . Obejrzymy też na żywca dęby korkowe i dęby skalne. Pojedziemy też wzdłuż kolejnego fajnego jeziorka.











Pojawiają się takie kolczaste krzaczki


Na poboczach jest tego sporo. Wchodzi w oponę jak w masło.


Dęby korkowe:


Dowodem, że to dęby jest ten żołądź.


Dęby oskurowane z kory korkowej.














Po wyjeździe z Parku pniemy się na przełęcze atlasu. Już tu czuć pustynne klimaty. Widoki ogranicza zawiesina pyłu i piasku znad Sahary. Roślinność jest coraz bardziej skromna aż w końcu zanika. W czasie jazdy temperatura jest idealna, lecz na postoju przypieka. Nie ma już gdzie się schować przed słońcem. Jest inaczej fajnie.

W poszukiwaniu cienia


Dobrze mieć własnego wielbłąda














Wągiel drzewny. Na czymś trzeba upichcić barany.






Oliwki bez słoików.


Gaj oliwny


system nawadniający


Pytanie konkursowe. O jakim spadku informuje ten znak.










Co one tu kurna źrą? Tam są tylko kamole.




Ciepełko coraz większe.


Jedni jarają, inni szukają cienia










Tak infirmacyjnie, na następnym zdjęciu jest rzeka ! Mijaliśmy takich suchych rzek dziesiątki. Dla mnie osobiście był to strasznie przygnębiający widok - martwe rzeki.




Kolejna martwa rzeka


Szukamy noclegu. Tu buło dla nas za drogo.


motocyklowy spacerek po suku. Na lekko.