Chłopaki zdobywali Farcaul i chwała im za to. Jak zostało to przedstawione we wcześniejszym opisach, myśmy jednego dnia byli trochę nazbyt wczorajsi na jazdę (i tego dnia ograniczyliśmy się do ostrych szutrów i góry błota w najbliższej okolicy - rzecz jasna późnym popołudniem). Drugiego z kolei na chłopaków gromkie "wstawajcie - jedziemy na Farcaul" z Sawym odparliśmy - #$@#$@#$@#$@#$@#@.
I zostaliśmy oto z Sawym i z zamiarem udania się na długą piękną szutrówkę w okolicach Alibaby czy jakoś tak
. Około 70 km na południowy wschód od Borszy.
No to jedziemy. Najpierw tankowanie. A stacji ni ma. W sensie - wyjechaliśmy z Borszy z takim zamiarem, żeby tankowanie zrobić gdzieś w okolicach Alibaby (czy jakoś tak) tyle że jak nazłość petroliny niet.
Chłopaki wcześniej nam dość dokładnie opisali trasę - jedzecie daleeeeeko w tamtą stronę i w takiej miejscowości (Alibabie) będzie po lewej duży kościół i za nim szuterek piękny i dłuuuugi. W sam raz na afryki.
Jedziemy i jedziemy, dojeżdżamy do Alibaby. Patrzę - jest kościół. Hura! Wreszcie bo tyle asfaltu (zresztą w stanie jak po bombardowaniu) to było jednak za dużo jak na mnie tego dnia i ciągnęło nas do szutrów. Ale benzynki już prawie niet (jechałem na grawitacji od paru dni - swoją drogą, sprawdzone organoleptycznie, afryka rd04 na grawitacji ma jakieś 210 km zasięgu w cyklu mieszanym, czyli całkiem spooooko). Pytam w tej Alibabie gdzie petrolinka i słyszę jeszcze 10 km dalej. Patrzę na Sawego, niezbyt pocieszony, no ale co zrobić. Ujechaliśmy już 70 km, to 10 km też jeszcze przejedziemy. I 10 z powrotem. Jedziemy jedziemy i jest. Stacja benzynowa. Najbardziej zapyziała ze wszystkich możliwych.
Przy okazji gdzieś tam na postoju stwierdziłem radośnie że mi spieprzył płyn hamulcowy. Trochę znaczy, ale zapobiegawczo przydałoby się go uzupełnić, bo nic innego nie poradzę a szkoda żeby się zapowietrzyły heble z przodu. Oczywiście płynu nie było na stacji. Znaczy był, ale do maszyn rolniczych.
No dobra, to jak coś, to sobie ściągnę z tylnego zbiorniczka i przeleję. W sumie tylnego hebla mniej używam.
W każdem razie już napaleni na ten szuter wracamy do Alibaby (czy jakoś tak), lecimy na kościółek i szukamy tej szutrówki. JEST JEST JEEEEEEST wreszcie. Gopro odpalone, my natankowani redbullami to dwójeczka i pizda przed siebie...
100 metrów.
Szlaban.
Nie to żebyśmy się przejmowali szlabanem ale się przejęliśmy. Dzień wcześniej chłopaki z lekkiej mieli spotkanie z leśnikami i nie należało do przyjemnych bo zostali piknie zamknięci w pułapce.
Patrzę na znaki i wyczytuję z ikonek że generalnie "Polakom na motocyklach WON".
No to sobie myślę. Piknie. Ale nic - dużo zieleni, jedziemy szukać innego wjazdu i się pokombinuje. Jedziemy polną dróżką wzdłóż ogrodzeń i widzę z daleka piękny dłuuuuugi szutrowy podjazd w góry.
Na prywatnej posesji.
I brama zamknięta.
No pogrodzili się. Nie wie czy to akurat specyfika Suceavy (wyjechaliśmy z Maramureszu), ale gdzie były tereny do jazdy, tam wszystko pogrodzone.
Jedziemy dalej i znaleźliśmy naszą upragnioną drogę z górą błota i kamieni. Parę kilometrów zrywki leśnej i dotarliśmy do stromego podjazdu z wielgachnymi koleinami.
- Jedziemy?
- Chodźmy obejrzeć najpierw...
Poszliśmy z buta w górę i tak jakby.... no tak jakby stwierdziliśmy że wjechać to wjedziemy ale wyjazdu to nie będzie.
A ponieważ już żeśmy trochę sobie najeździli to zdecydowaliśmy się na odwrót.
A wracając rzeczka. To sobie myślimy - nie no, musimy utopić złomy. Na tej wysepce co tam jest.
I jak debile wjeżdżamy do rzeczki, na wysepkę, szybka fotka (ja musiałem siedzieć bo nie miałem już stopki i by afryka nie postała za bardzo) i wyjeżdżamy.
I.....
Wracamy do Borszy. Popołudnie już, kilkadziesiąt kilometrów, chill.
To był ostatni dzień jazdy na Maramureszu, dla mnie - ostatni raz kiedy siedziałem na Afryce.
Ale o tym za moment.