No to tak w kilku zdaniach...
Na granicy porządki bez zmian: w jedną stronę tłoku nie ma, a na powrocie, kolejka jak diabli. Zwyczajowo 20 UAH pozwala na szybkie, bezproblemowe przekroczenie granicy...
Pogoda dopisała: od samego początku spiekotę gasiliśmy czym się dało...
Pizzeria w Turce nadal w remoncie, więc żywiliśmy się w małych sklepikach oraz po chatach i korzystali z niezwykłej gościnności przygodnie spotkanych przy drodze gospodarzy, którzy pili za nasze zdrowie i powodzenie naszej wycieczki...
Dziewczyny na stacjach z podziwem patrzyły na nasze sprzęty, jak szykując się do ostrej walki w terenie tankowaliśmy je do pełna PB-95...
Pomimo wewnętrznej motywacji, udowodniliśmy, że Afryczką nie da się podjechać na Pikuja z Latorki...
...ani lżejszymi sprzętami, które bez względu na nasze wytężone starania nie podjechały na sam szczyt...
...zredukowaliśmy więc bagaż podręczny, niczym w tanich liniach lotniczych...
... i skorzystaliśmy ze sprawdzonej drogi z Libuchory i wówczas zaczęło być miło...
Wieczorami, gdy zjeżdżaliśmy do wsi, przeżywaliśmy mrożące krew w żyłach przygody. Ale pewnie i tak nam nie uwierzycie...
Dzięki wyobraźni ukraińskich architektów, w hotelach zazwyczaj wybieraliśmy pokoje dość blisko siebie...
...by jeszcze przed snem, szukając chwili relaxu, wskoczyć w wygodne kapcie i przy tanich trunkach cieszyć się chwilą...
Podsumowując naszą wycieczkę: bilans wypada niezwykle korzystnie.
Ci, co tam jeżdżą, to dobrze to wiedzą. Ci, którzy jeszcze nie jeżdżą, powinni zacząć bez wahania. Pogoda się udała, topografia znowu czegoś nas nauczyła, nikt kamieniami nie rzucał, mandatu nie wlepił...
Wschód - szczerze polecamy ten kierunek
