Kudłaty, jak zatęsknisz, to pojedziesz szybciej niż myślisz.
Całe szczęście, że miłość do kresów jest poniekąd ślepa. Najpierw jest romantyczne zauroczenie: kocha się tajemniczy byt miniony, zamgloną otoczkę przeszłości. Dopiero później poznając historię i odnajdując głębię dociera świadomość, że to wszystko jednak realne, to się działo naprawdę. Ślad, dotyk jest tak silny, że z każdym następnym razem otwierasz się na ten świat i widzisz coraz więcej.
Kresy wzięły się z tej romantycznej miłości, która już trwa całe wieki.
I to wcale nie musi być żal za utraconym.
Ważne, żeby nie kochać czyjąś, już nazwaną miłością, ale zapalić w sobie własne uczucie, pielęgnować je i przeżywać. Wtedy można mówić o prawdziwej miłości.
Życzę Ci odnaleźć ten fragment starego muru, opowieść o człowieku lub krajobraz, którym Kresy tą miłość odwzajemnią.
20180929_165101.jpg
Cmentarz w Pojeślu.
To tu leży babka Piłsudskiego, wnuczka Billewiczówny z Laudy, tej co to opisywał Sienkiewicz⌠a jak Oleńka to i KmicicâŚ
Szable w dłoń i za Kmicicem hajda na Wołmontowicze!!!
Tak rodzą się Kresowe Legendy i tak nabijam Kresowe kilometry