Dzień 11: (250 km)
Dziś nie miałem żadnych wielkich planów. Rano kawka, potem spokojna trasa wzdłuż wybrzeża aż do autostrady Trans Canada, żeby wieczorem dotrzeć na wschodnią część wyspy.
Po drodze mijam wyspę, gdzie gnieżdżą się maskonury atlantyckie (zdjęcie z Wiki, bo mój obiektyw nie dał rady), lokalny browar i praktycznie każdą zatoczkę, jaka się trafiła. Mając sporo czasu, wbijałem się w różne boczne dróżki, które teoretycznie miały mi umożliwić powrót alternatywną trasą. Okazało się, że niektóre z nich były dość wymagające, i musiałem się nieźle napocić, żeby się przedostać. Gdy miałem już ochotę rzucić moto w krzaki, zauważyłem, że wokół mnie była łąka pokryta jagodami. W połączeniu z piwkiem z lokalnego browaru regeneracja sił była natychmiastowa, a nawet nabrałem ochoty na piesze wycieczki.
W 1953 roku amerykańskie siły zbrojne przeprowadzały testy swoich systemów obrony przeciwlotniczej. Załoga bombowca B-36, lecąc 120 metrów nad ziemią z wyłączonymi radarami, próbowała przekraść się niezauważona. Niestety, zła prognoza pogody i błąd nawigatora, który nie uwzględnił bocznych wiatrów, sprawiły, że samolot rozbił się na jednym z wzgórz Nowej Fundlandii. Miejsce tragedii jest na uboczu, ale można się tam dostać szutrowymi drogami.
Zostało mi jeszcze 2,5 dnia na wyspie, a potem zawracam na południe.