Dzień 9
Rafineria z rana:
Pierwotny plan na Jordanię był taki, że jedziemy na sam dół do Wadi Rum zachodnią częścią tego kraju. Jak najwięcej pustyni i bocznych dróg. Niestety plan trzeba było zweryfikować. Założenie moje, że da radę robić dziennie 300km po pustyni może by i było wykonalne ale kłopoty z szybkim dojazdem w tą część świata jak i mocno ograniczony czas wymuszają na nas trasę którą zazwyczaj się jedzie... Tzn King`s Higway, droga bardzo fajna ale jednak sam asfalt a ja lubię sobie poendurzyć...
Jedziemy przez Amman znowu na strzałę z Garmina, tu już na szczęście drogowskazy są znacznie dokładniejsze i po niedługim kluczeniu na wzgórzach miasta wyjeżdżamy na drogę w kierunku Madaby.
King`s Highway wiedzie wyżyną, pomiędzy mniejszymi i większymi rozpadlinami. Cudowne winkle. W pewnym momencie doganiam cysternę z której leje się woda. Szczęśliwie omijam plamę którą za sobą zostawia, ale Hubert i Paweł zaliczają szlifa.
Skrzynka USArmy Pawła znowu sterczy w postawie agresywnego oburzenia wskazując szczyty dookoła. Trza spawać stelaż...
Zajeżdżamy do najbliższego miasteczka. Spawacz rezdyuje tuż przy głównej drodze... Chusta beduińska wokół twarzy i okulary przeciwsłoneczne załatwiaja mu sprawę maski. Wspawywuje kawałek ogrodzenia do stelaża Pawła
Jako tako się trzyma.. ale generalnie nie wierzę, już jordańskim ogrodzeniom
. W przerwie jemy jakieś dziwactwa:
Trafiamy akurat na czas, gdy dzieciaki wracają ze szkoły do domów. Zatrzymuje się przy nas spora grupka. Większość jest przyjazna i rozmawiamy sobie. Dwójka mieszkająca w domu za naszymi plecami, przynosi nam coś do picia. Tomek z Rafałem zostają przez nich zaproszeni do mieszkania... Tam się dowiadują nieco o realiach życia na pograniczu Jordani z Izraelem. Chłopaki opowiadają o rozdzielonych rodzinach. Większość ich rodziny zostało zamkniętych w Palestynie... Wielu zginęło podczac izraelskich interwencji tam. Opowiadają o tym jak co jakiś czas jeżdżą do Palestyny jak i na granicę izraelską bić żydów. Arabowie się nie dają i przemyt ludzi jak i towarów przez granicę jest bardzo duży. Jeden z grupki dzieciaków jest bardzo nerwowy, biega we wszystkie strony, wrzeszczy coś po arabsku. Wymachuje rękoma, pcha się na motocykle. Zrzucany z nich, wrzeszczy jeszcze mocniej. Chyba nas nie lubi... Robi się atmosfera trochę nieciekawa. Chłopak coraz bardziej nas wkurza, jesteśmy blisko po prostu użycia siły
Ale wiadomo... lepiej nie robić takich rzeczy w miejscach gdzie biali nie są widziani zbyt mile. Podjeżdża policja i stara się uciszyć chłopaka i paru będących z nim. Odjeżdżają a my kończymy spawać Pawła... Po chwili podjeżdżają ponownie i mówią, żeby odjechać jak najszybciej bo może być nieciekawie... Pakujemy się i jedziemy. Policja eskortuje nas parę kilometrów za miasto. Generalnie będąc w Jordanii trzeba uważać na grupki dzieciaków rzucających kamieniami... Nieraz zebrano w kask kamulcem. Atmosfera w tym kraju jest też mniej przyjazna niż w Syrii, to daje się odczuć na postojach w rozmowie z lokales`ami.
King`s Highway wiedzie przez dwa niesamowite kaniony. Jednym z nich jest Wadi Mujib.
Kanion robi ogromne wrażenie, na zdjęciach tego nie widać ale jest naprawdę wielki. Niesamowita przestrzeń.
Reklama?
Hubert
Hubert, chłop po szlifie z uszkodzoną lewą ręką ... sprzęgło rzadko używane
Coś ciągle ciągnie XTeka na tą lewą stronę
Zatrzymujemy się w miejscowości Al-Tafila na małą szamę... Trochę problemów jest ze znalezieniem jakiegoś żarcia... Sklepy pozamykane, knajpki też. Mają Ramadan. W końcu pewien przyjazny jordańczyk zaprowadza nas do knajpy swojego znajomego. Nie powiem, żarcie wyśmienite ale rachunek trochę gorszy... Zawsze pytajcie się o ceny przed zamówieniem
.
Jeszcze tego dnia jedziemy do Petry, to miasto to już naprawdę jest pełne turystów. Robimy małą rozkminkę na parkingu przed wejściem do starożytnego miasta, myślimy gdzie przenocować... Podjeżdża do nas parę razy gość i zaprasza nas do swojego hotelu. My dziękujemy gdyż brzydzimy się hotelami, hotele są dla miekkich siurów a nie dla nas
Chodzi o to, że hotele są drogie i nie można w nich normalnie czuć wolności
. Po pewnym czasie podjeżdża do nas jeszcze raz i oferuje zamiast normalnych pokoi, że za śmieszną cenę pozwoli nam przenocować na dachu
. Zgadzamy się prawie natychmiast i do niego jedziemy. W hotelu mieszka chyba cały przekrój kuli ziemskiej.
Bajki rozładowane
Ot filmik:
Ot i drugi,
dziewczyna z australii. "Och jakie to AWESOME, że przyjechaliście tu na bajkach aż z polski. Moi dziadkowie są też z polski." Piła z nami arbuzową wódke normalnie z kubka, Hubert zaproponował popitę "Oj nienie, nie trzeba. Przecież w pół-polka jestem". No i gitara...
Umówiliśmy się nazajutrz z samego rana na zwiedzanie Petry... Taaaa, " z samego rana"
Miasto z dachu hotelu:
Jeszcze zmiana opony u Tomka i można zacząć pić
Co się działo potem to wiem z opowieści. Jedni wędrowali po mieście, z wódką w łapach po ARABSKIM mieście
. Jakieś seriale o wybuchających bombach...
CDN... W przerwach od projektowania, coś znowu napiszę