III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[ATomek]

Michał. Piszę ogólnie nawiązując do współczesności, bo uparcie twierdzę od lat, że TA przeszłość buduje chorą teraźniejszość.
Nie chcę wchodzić w nieswoje buty i odsyłam do książek. Akurat Zbrodnia w Ostrówkach i Woli Ostrowieckiej jest doskonale opisana i znane są materiały z archiwów UPA i Radzieckich.
Ukraińcom się nie dziwię, ale poraża mnie brak empatii do tych wydarzeń- historycznych i współczesnych- Polaków. Chory liberalizm nie jest spuścizną naszych przodków a nawykiem polubionym, bo wygodnym, w imię utopii internacjonalizmu.



km.jpg


W Ostrówkach odnalazłem też słynny "krzyż z patyków" postawiony tam przez naszego premiera M. M. w hucznie obchodzoną w zeszłym roku 80 rocznicę Wołynia.
Najwyraźniej przegapiłem go w zeszłym roku, lub mógł być wywrócony, podobnie jak wspomniane wieńce i znicze pod pomnikiem. Teraz potwierdzam, że stoi. Słabo widoczny, bo za krzakiem bzu, na poboczu, na wjeździe do byłej wsi. Choć krytykuję taki skromny rodzaj upamiętnienia przez premiera 40 milionowego państwa, to rację ma jeden z potomków Wołyniaków, który zauważył, że liczy się gest, a każdy krzyż, choćby najmniejszy ma swój ciężar. Może to był gest prywatny? Ale czy w czasie wojny wizyta premiera sąsiedzkiego kraju i jego gesty mogą być prywatne? OK.

km3.jpg km2.jpg


Mnie chodziło o coś bardziej trwałego i blado wyszło, bo porównałem go do owych 50 solidnych krzyży z okolic Huty Stepańskiej, jakie własnym sumptem wystawił Janusz Horoszkiewicz.

A jak zostali upamiętnieni przez rząd i prezydenta pogrzebani w Ołyce, dowiecie się z relacji z lipcowego Wołynia.

[MUTT]

Dziękuję Tomku ...

[ATomek]

Wołyń, Ostrówki, Piatydnie - może tu jest odpowiedź?

Ukraiński integralny nacjonalizm-
Mychajło Kołodiński:
"Nasze powstanie nie ma tylko za zadanie zmianę ustroju politycznego. Ono musi oczyścić Ukrainę z obcego, wrogiego elementu oraz z niedobrego własnego, ojczystego. Tylko podczas powstania będzie okazja, aby wymieść dosłownie co do nogi polski element z Z(achodnich) U(kraińskich) Z(iem) (Z.U.Z.) i w ten sposób zakończyć polskie pretensje o polski charakter tych ziem. Polski element, który będzie stawiał czynny opór musi ulec w walce, a resztę trzeba sterroryzować i zmusić do ucieczki za Wisłę. Bo nie można dopuścić do tego, aby po zdobyciu Z.U.Z. polski element mógł tu żyć obok Ukraińców. Z.U.Z. w przyszłym państwie ukraińskim ma być czysty pod narodowym względem, bo te ziemie mają szczególne znaczenie dla przyszłego państwa ukraińskiego i dlatego nie będzie czasu na walkę z polskim elementem, gdyby on nie został całkiem zmiażdżony w czasie powstania. Trzeba pamiętać, że im więcej wrogiego elementu zginie podczas powstania, tym łatwiejsza będzie budowa ukraińskiego państwa i tym silniejsze ono będzie".

[Melon]

Może to zerżneli od malarza z wąsikiem ?

[chomik]

Napisał Melon

Może to zerżneli od malarza z wąsikiem ?

Mychajło Kołodyński został rozstrzelany przez wojska węgierskie w 1939, jego ojciec był Polakiem.

[Melon]

Książkę malarza czytał
https://kresy.pl/publicystyka/ukrain...olodzinskiego/

[chomik]

Napisał Melon

Książkę malarza czytał
https://kresy.pl/publicystyka/ukrain...olodzinskiego/

Wtedy malarz był człowiekiem roku wg Time-a.

[ATomek]

Tragiczne jest to, że po 80 latach Mychajło Kołodiński wraz ze swoimi koncepcjami spotkał się w tym naszym wątku o ukraińskim ludobójstwie z ofiarami tych idei, realnymi ofiarami liczonymi w setkach tysięcy. Jednak.
Znaczy padły na podatny grunt, zostały realizowane a nawet przetrwały do dziś.
Do dziś, to znaczy do początków tego marzenia Kołodyńskiego, jakiego nie dożył, czyli wolnej Ukrainy i 1991r.

Przykład:
Natychmiast w 1991r powstaje partia polityczna pod nazwą Socjal-Narodowa Partia Ukrainy, czyli skrajnie prawicowa, ultranacjonalistyczna, narodowosocjalistyczna (skąd my to znamy?)
Po wstępnej euforii, po wejściu Polski do UE i ogólne „zbliżenia się do świata” w 1995 zmieniono nazwę na Ogólnoukraińskie Zjednoczenie „Swoboda” wraz z symbolami:
wcześniejszy ideogram IN (Idea Narodu), trawestacja symbolu Wolfsangel (wilczy hak) zamieniono na dłoń z trzema palcami imitującą trójząb.
Jeden z jej pierwszych założycieli był później komendantem samoobrony Majdanu z 2014 i po przejęciu władzy ministrem a ostatnio przewodniczącym parlamentu UA..


To tylko z wikipedi, warto przeczytać:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Og%C3%...oboda%E2%80%9D



ost.jpg

Ale ja chciałbym jeszcze wrócić do Ostrówek.
Nie zamieściłem zdjęcia z cmentarza, gdzie pochowano ekshumowane Ofiary.
Ogólnie, zagłada Ostrówek i Woli Ostrowieckiej to ponad 1100 Ofiar.


Przy tej okazji, chciałbym przedstawić postać wspaniałego Ukraińca – Kustosza Polskiej Pamięci Narodowej, bez którego nie znalibyśmy wielu miejsc mordu Polaków.
Właśnie na cmentarzu w Ostrówkach został pośmiertnie uhonorowany skromnym pomnikiem

sulik.jpg


Po tych nacjonalizmach bardzo pozytywna lektura:

DUCH POLESIA- ANATOL SULIK

https://monitorwolynski.com/pl/news/...anatolu-suliku

[ATomek]

polem.jpg

Czas trochę pojechać.
Wspomnienia po jakimś czasie mają tę zaletę, że jest w nich atmosfera całego wyjazdu. Zacierają się detale na nią się składające, pozostawiając posmak, którym można się delektować. Zatraca się pamięć każdej przejechanej kałuży, każdej hałdy piachu, każdego wyboju na rzecz wspomnienia całego odcinka drogi. Podobnie krajobrazy. Maluje je łąka, zboże, las, pagórek, światło o różnej porze dnia, cienie, zapachy.
Łatwo mi to wszystko było przeżywać, bo jechałem na początku grupy. Za każdym z nas pozostawał coraz większy tuman kurzu.

Za przejściem granicznym w Dołhobyczowie skręcamy w piękną gruntówkę, kierując się na SOKAL.
Zawsze chciałem tam zajechać i zobaczyć, skąd ten DZIAD SOKALSKI?

Drożyna kończy się kładką dla pieszych na rzece Bug. Znajdujemy z boku kratownicę jako podjazd i tak wprost z Zabuża lądujemy w mieście.


Pieśń dziada sokalskiego w kordonie cesarskim
Autor: Franciszek Karpiński

Śladem bieda przyszła, śladem,
Za zbytkami, za nieładem!

Długo nad granicą stała,
Wolności się dotknąć bala.

Wolności, niebieskie dziecko!
Ułowiono cię zdradziecko.

W klatkę cię mocno zamknięto.
Bujnych skrzydełek przycięto.

Przedtem u jednego stołu
Kroi z poddanym jadł pospołu,

Jak ojciec dzieci przyjmował.
Jak swych przyjaciół częstował.

Dziś mu u stołu klękają,
Kości z psiętami zbierają.

Głowę, kiedyś w kraju drogą
Służka pański trąca nogą!...

Pochlebcy go otaczają.
Palcem biednego stykają.

Ot. mówią, kość polizuje,
Dawnej wolności żałuje.



Karpiński. Autor naszych kolęd, modlitw, którego nagrobek jako „Dom ubogi” odnalazłem kiedyś na Białorusi. Choć za zasługi bywał proszony na dwory i pałace, to z wyboru wiódł skromny żywot.
Dziad Sokalski- lirnik ze swą smętną pieśnią trafiający do ludzkich sumień. Postać z Kresowego krajobrazu zapomniana a raczej wyparta obcym obrazem kozaka grającego na bandurze.
Dziad Sokalski- krytyka służalczości wobec obcych ciągle aktualna.
Jak na ironię, Sokalszczyznę odcięto od Polski w 1951 roku w imię wymuszonych, dobrosąsiedzkich relacji z Wielkim Bratem, na wniosek polskiego rządu, wraz z nowo odkrytymi pokładami węgla, całą górniczą i strategiczną kolejową infrastrukturą.
Akcja o kryptonimie H-T (Hrubieszów i Tomaszów były stolicami wysiedlonych terenów) zamieniała bogaty Sokal, Bełz, Uhnów, Krystynopol, Waręż, Chorobrów na pustkę tzw Szewczenkowa, czyli bieszczadzki worek- Ustrzyki Dolne, Czarną, Krościenko, Bandrów Narodowy, Bystre, Liskowate i Lutowiska.
Zamiana uznana została za polski sukces przy braterskiej pomocy ZSRR.
A ludzie? Kto by się tam nimi przejmował.

Tak z pamięci to Bełz był miejscem, skąd został przewieziony wizerunek- ikona Matki Boskiej później nazwany od miejsca umieszczenia Częstochowską. Ale to inna historia.



klasztor Czerwonograd.jpg

KRYSTYNOPOL
XVIII wieczny kościół Bazylianów Dziś cerkiew. Po tej zamianie w 1990, wierni kościoła Rzymskokatolickiego pozostali bez kościoła. W 2003 na zakupionej działce pobudowali kościół św Ducha.
Bazylianie to nie tylko wiara i kościół. To sponsorowana przez Potockiego drukarnia, księgozbiór aż do XIIw, szkolnictwo i przetrwalnik Ducha Narodowego w chwilach dla Polaków trudnych

mb Czerwonograd.jpg

Kapliczka MB. W tle figury prawosławna cerkiew św. Włodzimierza, dawny kościół
oo. bernardynów Świętego Ducha z 1703r.
Tak nawiasem, to mimo obecnej wojny, trwa walka z pamięcią historyczną po Krystynopolu- mieście Potockich. Nawet w tym roku 2024, miasto zmieniło nazwę na Szeptycki. Na to wydaje się pieniądze w czasie „bezpośredniego zagrożenia rakietami”. Taki zbieg okoliczności- to rodzinne miasto wspomnianego wcześniej działacza Swobody, komendanta Euromajdanu i senatora...
Żal za utraconym?
Opolaczania cd. permanentny napływ na zachód, za chlebem z szynką. Groźny o tyle, że „Ukraina jest tam, gdzie są Ukraińcy”.
Nie miałbym pewnie takiego żalu, żeby tworzyć swoje własne, od podstaw, budując dumę, ale nie mogę przeżyć tego budowania na polskim trupie, tych tabliczek na siedemnastowiecznych zabytkach informujących o „dziedzictwie narodowym Ukrainy”, o ukraińskim baroku, zamkach i elitach.

Niesmaku dopełnia nowiutkie centrum handlowe. Poraża rozmach, zachodni styl i produkty. Centrum Warszawy nie powstydziło by się inwestycji. Klienci to przede wszystkim wojskowi z rodzinami.
Znika drogowe dziadostwo nawet w tak zapomnianym miejscu. Nowe mosty, nowe osiedla, te z grupy szkło i aluminium.

Podjeżdżamy pod niszczejący pałac Potockich i w smutku odjeżdżamy. Nawet widok Sołokii wpadającej do Bugu dziś mnie nie cieszy. Historia jeszcze bardziej się postarzała.

Po drodze kłaniamy się nisko

kol2.jpg

kol1.jpg



kisielin.jpg

KISIELIN. Sie kąpie, się śpi, smaruje tryby i się jedzie dalej.
Na nocleg dojeżdża Gończy, co to zawrócił, by zrobić serwis hamulców.

kk.jpg

mos.jpg

Dla znajomego historyka pobieram z kościoła garść ziemi w której odnajduję łuskę od Mosina.
W kościele zasypano odkryte katakumby i wyrównano „podłogę”.

PORYCK.
Po wizycie na cmentarzu pozostał nowy niesmak. Podjechały do nas wesołe 4 kobitki, coby z nimi „pokatać na bajkach”. Zdradziła ich Łada, podstawione ruskie onuce job ich mać!
Może w innych okolicznościach... ale tym razem odmawiam, widząc zawód w oczach kolegów.
Mężowie na wojnie, kobity trebujut dopomogi, ale źle trafiły. „Nie masz szczęścia, Ukraino”

dzida.jpg

Dalsze pojechali. Nasze szczęście dzisiaj, to ta parszywa droga!

[Melon]

Dzięki Tomek czyta się