III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka - Africa Twin Forum

ATomek · Dzisiaj, 11:35

polem.jpg

Czas trochę pojechać.
Wspomnienia po jakimś czasie mają tę zaletę, że jest w nich atmosfera całego wyjazdu. Zacierają się detale na nią się składające, pozostawiając posmak, którym można się delektować. Zatraca się pamięć każdej przejechanej kałuży, każdej hałdy piachu, każdego wyboju na rzecz wspomnienia całego odcinka drogi. Podobnie krajobrazy. Maluje je łąka, zboże, las, pagórek, światło o różnej porze dnia, cienie, zapachy.
Łatwo mi to wszystko było przeżywać, bo jechałem na początku grupy. Za każdym z nas pozostawał coraz większy tuman kurzu.

Za przejściem granicznym w Dołhobyczowie skręcamy w piękną gruntówkę, kierując się na SOKAL.
Zawsze chciałem tam zajechać i zobaczyć, skąd ten DZIAD SOKALSKI?

Drożyna kończy się kładką dla pieszych na rzece Bug. Znajdujemy z boku kratownicę jako podjazd i tak wprost z Zabuża lądujemy w mieście.

Pieśń dziada sokalskiego w kordonie cesarskim
Autor: Franciszek Karpiński

Śladem bieda przyszła, śladem,
Za zbytkami, za nieładem!

Długo nad granicą stała,
Wolności się dotknąć bala.

Wolności, niebieskie dziecko!
Ułowiono cię zdradziecko.

W klatkę cię mocno zamknięto.
Bujnych skrzydełek przycięto.

Przedtem u jednego stołu
Kroi z poddanym jadł pospołu,

Jak ojciec dzieci przyjmował.
Jak swych przyjaciół częstował.

Dziś mu u stołu klękają,
Kości z psiętami zbierają.

Głowę, kiedyś w kraju drogą
Służka pański trąca nogą!...

Pochlebcy go otaczają.
Palcem biednego stykają.

Ot. mówią, kość polizuje,
Dawnej wolności żałuje.

Karpiński. Autor naszych kolęd, modlitw, którego nagrobek jako „Dom ubogi” odnalazłem kiedyś na Białorusi. Choć za zasługi bywał proszony na dwory i pałace, to z wyboru wiódł skromny żywot.
Dziad Sokalski- lirnik ze swą smętną pieśnią trafiający do ludzkich sumień. Postać z Kresowego krajobrazu zapomniana a raczej wyparta obcym obrazem kozaka grającego na bandurze.
Dziad Sokalski- krytyka służalczości wobec obcych ciągle aktualna.
Jak na ironię, Sokalszczyznę odcięto od Polski w 1951 roku w imię wymuszonych, dobrosąsiedzkich relacji z Wielkim Bratem, na wniosek polskiego rządu, wraz z nowo odkrytymi pokładami węgla, całą górniczą i strategiczną kolejową infrastrukturą.
Akcja o kryptonimie H-T (Hrubieszów i Tomaszów były stolicami wysiedlonych terenów) zamieniała bogaty Sokal, Bełz, Uhnów, Krystynopol, Waręż, Chorobrów na pustkę tzw Szewczenkowa, czyli bieszczadzki worek- Ustrzyki Dolne, Czarną, Krościenko, Bandrów Narodowy, Bystre, Liskowate i Lutowiska.
Zamiana uznana została za polski sukces przy braterskiej pomocy ZSRR.
A ludzie? Kto by się tam nimi przejmował.

Tak z pamięci to Bełz był miejscem, skąd został przewieziony wizerunek- ikona Matki Boskiej później nazwany od miejsca umieszczenia Częstochowską. Ale to inna historia.

klasztor Czerwonograd.jpg

KRYSTYNOPOL
XVIII wieczny kościół Bazylianów Dziś cerkiew. Po tej zamianie w 1990, wierni kościoła Rzymskokatolickiego pozostali bez kościoła. W 2003 na zakupionej działce pobudowali kościół św Ducha.
Bazylianie to nie tylko wiara i kościół. To sponsorowana przez Potockiego drukarnia, księgozbiór aż do XIIw, szkolnictwo i przetrwalnik Ducha Narodowego w chwilach dla Polaków trudnych

mb Czerwonograd.jpg

Kapliczka MB. W tle figury prawosławna cerkiew św. Włodzimierza, dawny kościół
oo. bernardynów Świętego Ducha z 1703r.
Tak nawiasem, to mimo obecnej wojny, trwa walka z pamięcią historyczną po Krystynopolu- mieście Potockich. Nawet w tym roku 2024, miasto zmieniło nazwę na Szeptycki. Na to wydaje się pieniądze w czasie „bezpośredniego zagrożenia rakietami”. Taki zbieg okoliczności- to rodzinne miasto wspomnianego wcześniej działacza Swobody, komendanta Euromajdanu i senatora...
Żal za utraconym?
Opolaczania cd. permanentny napływ na zachód, za chlebem z szynką. Groźny o tyle, że „Ukraina jest tam, gdzie są Ukraińcy”.
Nie miałbym pewnie takiego żalu, żeby tworzyć swoje własne, od podstaw, budując dumę, ale nie mogę przeżyć tego budowania na polskim trupie, tych tabliczek na siedemnastowiecznych zabytkach informujących o „dziedzictwie narodowym Ukrainy”, o ukraińskim baroku, zamkach i elitach.

Niesmaku dopełnia nowiutkie centrum handlowe. Poraża rozmach, zachodni styl i produkty. Centrum Warszawy nie powstydziło by się inwestycji. Klienci to przede wszystkim wojskowi z rodzinami.
Znika drogowe dziadostwo nawet w tak zapomnianym miejscu. Nowe mosty, nowe osiedla, te z grupy szkło i aluminium.

Podjeżdżamy pod niszczejący pałac Potockich i w smutku odjeżdżamy. Nawet widok Sołokii wpadającej do Bugu dziś mnie nie cieszy. Historia jeszcze bardziej się postarzała.

Po drodze kłaniamy się nisko

kol2.jpg

kol1.jpg

kisielin.jpg

KISIELIN. Sie kąpie, się śpi, smaruje tryby i się jedzie dalej.
Na nocleg dojeżdża Gończy, co to zawrócił, by zrobić serwis hamulców.

kk.jpg

mos.jpg

Dla znajomego historyka pobieram z kościoła garść ziemi w której odnajduję łuskę od Mosina.
W kościele zasypano odkryte katakumby i wyrównano „podłogę”.

PORYCK.
Po wizycie na cmentarzu pozostał nowy niesmak. Podjechały do nas wesołe 4 kobitki, coby z nimi „pokatać na bajkach”. Zdradziła ich Łada, podstawione ruskie onuce job ich mać!
Może w innych okolicznościach... ale tym razem odmawiam, widząc zawód w oczach kolegów.
Mężowie na wojnie, kobity trebujut dopomogi, ale źle trafiły. „Nie masz szczęścia, Ukraino”

dzida.jpg

Dalsze pojechali. Nasze szczęście dzisiaj, to ta parszywa droga!

Podobne wątki
Wątek	Autor wątku	Forum	Odpowiedzi	Ostatni Post / Autor
4 slot Huta Pieniacka	piotrekk	Umawianie i propozycje wyjazdów	5	20.09.2013 19:44
Huta Pieniacka	Barył	Imprezy forum AT i zloty ogólne	0	04.08.2011 09:53
I Kaszubski Zlot Motocyklowy - 14.08.09r.	Ciapek	Imprezy forum AT i zloty ogólne	4	17.08.2009 13:13
IX Ogólnopolski Zlot Motocyklowy	JuIo	Imprezy forum AT i zloty ogólne	4	27.07.2009 23:13
Zlot Motocyklowy Niechorze 24-26.07.09	vostock	Imprezy forum AT i zloty ogólne	7	23.07.2009 12:06

Dzisiaj, 11:35	#1
ATomek Zarejestrowany: Apr 2008 Miasto: Garwolin Posty: 1,603 Motocykl: RD07A Galeria: Zdjęcia Online: 6 miesiące 1 tydzień 3 dni 2 godz 30 min 6 s	polem.jpg Czas trochę pojechać. Wspomnienia po jakimś czasie mają tę zaletę, że jest w nich atmosfera całego wyjazdu. Zacierają się detale na nią się składające, pozostawiając posmak, którym można się delektować. Zatraca się pamięć każdej przejechanej kałuży, każdej hałdy piachu, każdego wyboju na rzecz wspomnienia całego odcinka drogi. Podobnie krajobrazy. Maluje je łąka, zboże, las, pagórek, światło o różnej porze dnia, cienie, zapachy. Łatwo mi to wszystko było przeżywać, bo jechałem na początku grupy. Za każdym z nas pozostawał coraz większy tuman kurzu. Za przejściem granicznym w Dołhobyczowie skręcamy w piękną gruntówkę, kierując się na SOKAL. Zawsze chciałem tam zajechać i zobaczyć, skąd ten DZIAD SOKALSKI? Drożyna kończy się kładką dla pieszych na rzece Bug. Znajdujemy z boku kratownicę jako podjazd i tak wprost z Zabuża lądujemy w mieście. Pieśń dziada sokalskiego w kordonie cesarskim Autor: Franciszek Karpiński Śladem bieda przyszła, śladem, Za zbytkami, za nieładem! Długo nad granicą stała, Wolności się dotknąć bala. Wolności, niebieskie dziecko! Ułowiono cię zdradziecko. W klatkę cię mocno zamknięto. Bujnych skrzydełek przycięto. Przedtem u jednego stołu Kroi z poddanym jadł pospołu, Jak ojciec dzieci przyjmował. Jak swych przyjaciół częstował. Dziś mu u stołu klękają, Kości z psiętami zbierają. Głowę, kiedyś w kraju drogą Służka pański trąca nogą!... Pochlebcy go otaczają. Palcem biednego stykają. Ot. mówią, kość polizuje, Dawnej wolności żałuje. Karpiński. Autor naszych kolęd, modlitw, którego nagrobek jako „Dom ubogi” odnalazłem kiedyś na Białorusi. Choć za zasługi bywał proszony na dwory i pałace, to z wyboru wiódł skromny żywot. Dziad Sokalski- lirnik ze swą smętną pieśnią trafiający do ludzkich sumień. Postać z Kresowego krajobrazu zapomniana a raczej wyparta obcym obrazem kozaka grającego na bandurze. Dziad Sokalski- krytyka służalczości wobec obcych ciągle aktualna. Jak na ironię, Sokalszczyznę odcięto od Polski w 1951 roku w imię wymuszonych, dobrosąsiedzkich relacji z Wielkim Bratem, na wniosek polskiego rządu, wraz z nowo odkrytymi pokładami węgla, całą górniczą i strategiczną kolejową infrastrukturą. Akcja o kryptonimie H-T (Hrubieszów i Tomaszów były stolicami wysiedlonych terenów) zamieniała bogaty Sokal, Bełz, Uhnów, Krystynopol, Waręż, Chorobrów na pustkę tzw Szewczenkowa, czyli bieszczadzki worek- Ustrzyki Dolne, Czarną, Krościenko, Bandrów Narodowy, Bystre, Liskowate i Lutowiska. Zamiana uznana została za polski sukces przy braterskiej pomocy ZSRR. A ludzie? Kto by się tam nimi przejmował. Tak z pamięci to Bełz był miejscem, skąd został przewieziony wizerunek- ikona Matki Boskiej później nazwany od miejsca umieszczenia Częstochowską. Ale to inna historia. klasztor Czerwonograd.jpg KRYSTYNOPOL XVIII wieczny kościół Bazylianów Dziś cerkiew. Po tej zamianie w 1990, wierni kościoła Rzymskokatolickiego pozostali bez kościoła. W 2003 na zakupionej działce pobudowali kościół św Ducha. Bazylianie to nie tylko wiara i kościół. To sponsorowana przez Potockiego drukarnia, księgozbiór aż do XIIw, szkolnictwo i przetrwalnik Ducha Narodowego w chwilach dla Polaków trudnych mb Czerwonograd.jpg Kapliczka MB. W tle figury prawosławna cerkiew św. Włodzimierza, dawny kościół oo. bernardynów Świętego Ducha z 1703r. Tak nawiasem, to mimo obecnej wojny, trwa walka z pamięcią historyczną po Krystynopolu- mieście Potockich. Nawet w tym roku 2024, miasto zmieniło nazwę na Szeptycki. Na to wydaje się pieniądze w czasie „bezpośredniego zagrożenia rakietami”. Taki zbieg okoliczności- to rodzinne miasto wspomnianego wcześniej działacza Swobody, komendanta Euromajdanu i senatora... Żal za utraconym? Opolaczania cd. permanentny napływ na zachód, za chlebem z szynką. Groźny o tyle, że „Ukraina jest tam, gdzie są Ukraińcy”. Nie miałbym pewnie takiego żalu, żeby tworzyć swoje własne, od podstaw, budując dumę, ale nie mogę przeżyć tego budowania na polskim trupie, tych tabliczek na siedemnastowiecznych zabytkach informujących o „dziedzictwie narodowym Ukrainy”, o ukraińskim baroku, zamkach i elitach. Niesmaku dopełnia nowiutkie centrum handlowe. Poraża rozmach, zachodni styl i produkty. Centrum Warszawy nie powstydziło by się inwestycji. Klienci to przede wszystkim wojskowi z rodzinami. Znika drogowe dziadostwo nawet w tak zapomnianym miejscu. Nowe mosty, nowe osiedla, te z grupy szkło i aluminium. Podjeżdżamy pod niszczejący pałac Potockich i w smutku odjeżdżamy. Nawet widok Sołokii wpadającej do Bugu dziś mnie nie cieszy. Historia jeszcze bardziej się postarzała. Po drodze kłaniamy się nisko kol2.jpg kol1.jpg kisielin.jpg KISIELIN. Sie kąpie, się śpi, smaruje tryby i się jedzie dalej. Na nocleg dojeżdża Gończy, co to zawrócił, by zrobić serwis hamulców. kk.jpg mos.jpg Dla znajomego historyka pobieram z kościoła garść ziemi w której odnajduję łuskę od Mosina. W kościele zasypano odkryte katakumby i wyrównano „podłogę”. PORYCK. Po wizycie na cmentarzu pozostał nowy niesmak. Podjechały do nas wesołe 4 kobitki, coby z nimi „pokatać na bajkach”. Zdradziła ich Łada, podstawione ruskie onuce job ich mać! Może w innych okolicznościach... ale tym razem odmawiam, widząc zawód w oczach kolegów. Mężowie na wojnie, kobity trebujut dopomogi, ale źle trafiły. „Nie masz szczęścia, Ukraino” dzida.jpg Dalsze pojechali. Nasze szczęście dzisiaj, to ta parszywa droga!