Wyprawa po klepki Czałczescu, czyli Rumunia, czyli jak ty się dziecko nie boisz?!

[NaczelnyFilozof]

W sumie przez dwa dni latania grupy emeryckiej, trochę objeździliśmy. Plan był taki aby wyjechać gdzieś szutrowo w góry na zielone łąki. Bez napinki i walki tak jak to robiła grupa hard off.

W czasie kiedy my jeldiśmy obiad na Prislopie grupa Hard OFF walczyła z kamulcowymi górami. Topiła się w wodzie. Napierała ze wszytskich sił atakując góry i górki. Walka była tak ciężka że polegli na kempingu Grupa Emerycka noc spędziła na polu biwakowym w jakiejś dziczy:



A lajtowe offy wyglądały tak:

[zaczekaj]

Po nocy w Leordinie nastaje dzień. Za oknem wita nas deszcz wesoło zrzucając kolejne krople wody... wiadra wody.
Jemy śniadanie i niechętnie zbieramy się na motóry.
Plan jest taki, że zostawiamy bagaże i lecimy na lekko na Falcaul.

Wyjeżdżamy dość późną porą. Nie pada. Zatrzymujemy się w sklepie uzupełnić zapas wody.
Zaczyna lać.
Integrujemy się z lokalesami pod sklepem. Ubieramy przeciwdeszczówki. Tworzymy prowizoryczne ochraniacze na szyję. Czekamy na koniec deszczu. Deszcz nie ustaje. Jedziemy.




Wjeżdżamy w Repedeii na odpowiednią drogę. Chwilowy postój na uzupełnienie płynów i lecim!



I lecimy i lecimy. To nas psy gonią. To ktm hard enduro w naprzeciwka wyskakuje. To potem my tkwimy w wielkich koleinach.





Wykaraskaliśmy się z koleiny i jedziemy. Jakie to dziwne nie prawdaż?





Trochę jedziemy i znowu stoimy. Ciekawe dlaczego?





Ja nie wiem. Oni by tylko odpoczywali. Ja rozumiem, że na urlopie jesteśmy itp itd Ależ kurcze no... Przyjechałam tu by jeździć a nie ciągle stać, odpoczywać i podziwiać widoki.






Zaczął się fajny podjazd. Stromy. Kamiory spore. Jest wyzwanie.
Staram się nie wygrzmocić. Jak stanę ja, to stanie Kosmal na mną. Jak stracę prędkość to już nie ruszę.
Jadę. Staram się panować nad motocyklem. Ale to chyba on panuje nade mną. Zaczyna brakować mocy. Prędkość spada.
Ramoneza przede mną zatrzymuje się. Ja wybita na kamieniu wbijam się w skarpę. Kosmal za nami również stoi. Klops.





Wytargaliśmy motóry na linie do góry.
Jedziemy i zachwycamy się widokami.






Cel jest przed nami. Jest pięknie. Jestem szczęśliwa, że tu jestem. Że tu dojechałam. Że nie wymiękłam choć była blisko.
Myślę, że w tamtej chwili każdy z nas odczuwał szczęście.




Jedziemy pastwiskami dalej. Do celu.




Jest mokro. Zatrzymanie się na ścieżce skończyło się zsunięciem się motocykla dwa metry w dół.







Byłam już wypompowana. Nie miałam siły ruszyć dalej. Bałam się, ze znowu nie wyjadę, że znowu się glebnę i ktoś mi będzie musiał pomóc.
Zbliżała się dość szybko chmura deszczu.





Leje znowu. Chmura zakryła nasz cel. Chłopaki próbują wjechać.
Ramoneza leży. Kosmal leży. Ja stoję w miejscu. Mam wątpliwości. Nie ruszam dalej. Żałuję.





Nie zdobyliśmy celu. Trudno.




Wracamy na dół. W dół jedzie się o wiele szybciej. Szybko dojeżdżamy do Repedei





Przemyślenia...
Jest pięknie.
Ale nie zdobyłam celu. Nie wjechałam na Farcaul. Na słynny wśród offowiczów szczyt. Nie przejechałam się szczytem. Nie widziałam na własne oczy tego, co podziwiałam, i czym się zachwycałam oglądając film Luisa.
Nie udało mi się i bardzo żałuję. Zastanawiam się gdzie był błąd. W deszczu? W słabej widoczności? A może ta słabość tkwi we mnie? Czy gdybym ruszyła za chłopakami to bym osiągnęła cel? Czy leżałabym pod górą jak oni? Nie próbowałam-nie wiem. Pozostaje mi tam wrócić by jeszcze raz spróbować zdobyć cel :-)

[rrolek]

Witam

Relacja fajna, choć ciągnie się jak parpadelle....
A co do pytań retorycznych: motorki nieadekwatne do doświadczenia/kondycji riderów lub odwrotnie. Bo gumy chyba mieliście względnie właściwe.
Nie pyniaj, w samych Karpatach jest w mordę celi do osiągnięcia, w jednym życiu nie ogarniesz....

Pozdr
rr

[Paluch]

Zajebiście . Fajna relacja. A górki tam będą cały czas. Można wjeżdżać ile wlezie . Pozdrawiam autorkę.
ps. Krowa wyjaśnia

[Machalescu]

Piękne widoki, czekam na kolejne

[ArturS]

Obok tego podjazdu była druga ścieżka już bez koleiny Jestem pełen podziwu, że na takich oponach, mam na myśli E09 z tyłu, wdrapaliście się tak daleko przy tej pogodzie. Sowizdrzał w lekkiej 690-tce miał T63 na tylcu i za cholerę to nie robiło. Na C02 już było względnie. Pewnie jakby była susza to nie jeden i na anakach by próbował i może by się udało Dla mnie załadowaną teresą był już hardcore

[ramoneza]

Nadmienię tylko że do szczytu zabrakło mi ok,50m w deszczu i mgle jechałem do końca wiedząc że się wypierdzielę niewiedząc kiedy i jak,ostatnie metry próbowałem pokonać na czterech ale niestety było za ślisko i za mokro.
Tak więc Rapandeii nie zostało zdobyte pozostał mały niedosyt ... za rok? chyba nie,plany są inne,za dwa lata ?...trzeba się śpieszyć,wiecznie Maramuresz nie będzie otwarty dla enduro,jest zbyt popularny i zbyt piękny.

[sowizdrzal]

Napisał zaczekaj

Przemyślenia...
Jest pięknie.
Ale nie zdobyłam celu. Nie wjechałam na Farcaul. Na słynny wśród offowiczów szczyt. Nie przejechałam się szczytem. Nie widziałam na własne oczy tego, co podziwiałam, i czym się zachwycałam oglądając film Luisa.
Nie udało mi się i bardzo żałuję. Zastanawiam się gdzie był błąd. W deszczu? W słabej widoczności? A może ta słabość tkwi we mnie? Czy gdybym ruszyła za chłopakami to bym osiągnęła cel? Czy leżałabym pod górą jak oni? Nie próbowałam-nie wiem. Pozostaje mi tam wrócić by jeszcze raz spróbować zdobyć cel :-)

Masz rację Lepiej się 100x wycofać za wcześnie niż raz za późno.
A co do opon, to Artur słusznie prawi - w tamtych warunkach najbardziej
crossowa kostka nie byłaby przesadą.
Bardzo fajna relacja, dawaj dalej

Napisał ArturS

Dla mnie załadowaną teresą był już hardcore

Eeee tam, hardcore, chyba przy podnoszeniu KTMa. To dlatego się zmachałeś
Daliśmy radę i nawet ,,jedno'' piffko było wieczorem. Jedyne co należało jeszcze zrobić,
to pół dnia odpoczynku po takiej wyrypie. Następnym razem trzeba pamiętać

[zaczekaj]

Po powrocie z niezdobytego szczytu do Leordiny zostajemy tam na noc.
Dzięki uprzejmości właścicielki pensjonatu robimy sobie małe slajdowisko.
Obejrzeliśmy co nagrała Grupa Emerycka i stwierdzamy, że fajnie mieli!
Natomiast Grupa Emerycka o naszych poczynaniach pewnie pomyślała sobie- SŁABE




Rano śniadanko, sprzątanie, chwilowy relaks i dosuszanie butów





Zebrani kierujemy się do Borsy.
W Borsie znowuż się rozdzielamy z Emerytami.
Wbijamy się w boczne uliczki by dotrzeć do górek( Chan? Co to było, pętla jakaś, przełęcz czy co?)
Na obrzeżach miasta napotkaliśmy pewną czosnkową całuśną kobiałkę.




Chłopaków wycałowała, Chanowi warzywka dała, i pół ulicy zwołać chciała.
Stwierdziliśmy, że zaraz zasypie nas fala całuśnych kobitek więc w nogi...

Powoli wjeżdżamy na górki. Robi się stromo i patrząc na minę Kosmala i Ramonezy stwierdziłam, że oni mają dalej dość. Wjazdy były strome i kamieniste, a my niestety wieźliśmy ze sobą bagaże, które nie ułatwiały.




Lekko załamani naradzamy się czy zwiewać stąd na przyjemny asfalcik.
Chan gdzieś tam daleko z przodu, zdaje się, że nie ma takich myśli.



Podczas gdy my marudzimy na dole, Chan na górze leżakuje i podziwia motyle



Pytamy lokalesa o jakiś objazd. Nie ma. A może i był ale nie zrozumieliśmy?



Pozostaje nam piąć się ku górze.
Nauczeni dniem poprzednim staramy się trzymać spory dystans coby znowu wszyscy nie utknęli jeden za drugim.





Jakoś nam to idzie.
Parę razy czekałam na swoją glebę a ta nie nadchodziła.
A gdy już nadeszła to poprosiłam o małą sesję.
Nawet wisiało mi to, że paliwo ciurkiem wycieka z mojego xteka jak zawsze.





Kosmal pozazdrościł mi chwili odpoczynku i sam się położył.




Po podniesieniu się z gleby naszym oczom ukazał się mega podjazd.



Widok z góry mega ładny, ale kurcze jak tam wjechać z tym cygańskim taborem?





Narada.

Wyszło na to, że ściągamy bagaże i targamy je na szczyt.


Chan jako pierwszy atakuje podjazd.



Kosmal drugi



Ja trzecia ale fot nie ma.
A Ramoneza za to czwarty i ma foty. Jedną nawet fajną.




Tak, macie rację. Ramoneza jako jedyny wyjechał wyjazd za pierwszym razem, bez gleby, bez postoju. Urósł wtedy bardzo bardzo. Nawet był dumny z siebie.

Na górze z powrotem się pakowaliśmy. Porobiliśmy parę fot, ja zamieniłam się z Chanem na motór i w drogę. Mamy mega opóźnienie przez ten podjazd i chyba nie dotrzemy do Emerytów naszych na noc










Bardzo fajnie mi się jeździ drz. Mam wrażenie, że o wiele łatwiej pokonuje się nią trudności. Tam gdzie xtekiem bym leżała, tam drz wyjeżdżałam bez większego problemu. Ramoneza z Kosmalem również się podmienili na motocykle.






Wracamy już do Borsy. Znaczy staramy się, a w zasadzie ja się staram. Ponieważ jechałam drz gdzie był gps ze śladem, przejęłam funkcję nawigatora.
Do pewnego momentu nawet mi szło, niestety później zjechałam z trasy.
Chłopaki byli troszkę źli na mnie...

Zjeżdżaliśmy w doł przez domostwa, bez jako takiej drogi. Przez bagna, ścieki i co tam jeszcze. Było to mega męczące.
Śmierdzące też, bo co nieco z tych domostw w górach spływało.

Najbardziej się przekonał o tym Ramoneza.



Trochę od niego cuchnęło, więc stwierdziłam, że oddalę się nie co od grupy.
Dojechałam do miasta a tymczasem ten cuchnący skorzystał z odrobiny wody u pewnej kobitki.




Jako, że trochę dalej cuchną, stwierdziliśmy zgodnie, że zaprowadzimy go na myjnie profesjonalną.




Czas na szukanie noclegu. Był mały dylemat czy szukać w Borsie, czy uciekać dalej. Postawiliśmy na trawnik gospodarza w Borsie.




Dzień kończy się grillem, nocnymi rozmowami, kąpielą i suszeniem ubrań w kotłowni gospodarza



Przemyślenia
W sumie w tym dniu jakiś takich większych przemyśleń, zwątpień nie miałam.
Podjazdy były wyczerpujące i były myśli, że trzeba zawrócić bo nie dam rady. Bo bagaż mi przeszkadza.
Zawsze się znajdzie wymówka. Jest nauczka na przyszłość. Trzeba się nauczyć minimalizować bagaż.
Zachwycona natomiast byłam jazdą Drz. Daje więcej przyjemności i frajdy co mój xtek.
Szkoda tylko, że nie udało się dotrzeć do przełęczy Prislop, gdzie biwakowała Grupa Emerycka

[Neno]

Wiem jak zdjęcia potrafią wypłaścić nawet najbardziej górskie drogi a tu... drogi do samego nieba! Już sobie wyobrażam jakie to były przewyższenia tak naprawdę.
Ależ Wam zazdroszczę tej przygody!
Brawo, brawo!!