Cena przygody.

[Lupus]

Temat jest niezwykle skomplikowany, tak jak ludzie którzy podróżują. Motywy ich działania są bardzo różne, więc założenie że można z tych dyskusji wyciągnąć jakiś ogólny wniosek jest z założenia błędne. Natomiast temat jest ciekawy i warto go kontynuować, chociaż by dlatego, że odkrywamy nowe lądy nie ruszając się z fotela, odkrywamy czerń i biel, a także mnóstwo kolorów i ich odcieni w naszych i naszych znajomych duszach. Katalizatorem naszych działań jest nie tylko dryfujący gen najeźdźców ze wschodu, ale także nasz wiek, doświadczenia, zainteresowania, a także coś innego, jakaś ciemna strona, głęboko zakopana w lochach naszego serca. Różnimy się, czasem pięknie, dlatego warto poznawać motywy działania innych i ich marzenia - świat robi się wówczas bardziej kolorowy, a my tolerancyjni. Jest taka teoria, że podróżować można nie ruszając się z domu, ale nie jestem sobie w stanie wyobrazić takich przeżyć jakie daje mi Droga, tych wzruszeń i upokorzeń, ciepłych deszczy i zimnych wiatrów, zapachów stepów, radosnego śmiechu dzieci, kolorowych, jak kwiaty przy drogach, tęsknoty za miękką trawą, za lipami i dębami, za rodziną. To wszystko sprawia że ruszam w Drogę z wiarą że doprowadzi mnie do Domu trochę mądrzejszego i bogatszego. Puki co podróżuję solo i o tym wiem prawie wszystko, tyle że nigdy tak na prawdę nie jestem sam. Ci którzy spróbowali takiej formy podróży wiedzą o co chodzi