Tydzień na Białorusi, czyli jak zgubić 10 osób na jednym wyjeździe [czerwiec 2019]

[jagna]

Dzień trzeci, czyli bunkrów nie było, ale i tak było ...fajnie

Już w poprzedni wieczór od grupy głównej odpączkowała kolejna podgrupa.
I teraz mamy grupę na czele, czyli Braci przy Kasie, grupę II, czyli Ania i wielbiciele, oraz grupę III, skład bez zmian.

Każdy ma tracki, nauczeni dniem wczorajszym umawiamy się w konkretnych miejscach (w Różance na obiad, ale nic tam nie ma, oraz na nocleg nad Świtezią).

Posiadanie przez grupę kilku navi z trackami nie jest jednak gwarancją sukcesu, co niedawno opisał Novy

Zbieramy się na podwórzu.



W tle garaż, gdzie noc spędzili Maryśka i Janina, i w sumie może to nie był zły wybór. 5 chrapiących ludzi plus wilgotne po deszczu ciuchy moto + tylko jedno otwierane okno w pokoju - sami wiecie



Ruszają bracia, rusza kolejna ekipa, a my czekamy na Marysię i Janinę, jedziemy zatankować, wracamy po telefon Janiny Nie ma co się śpieszyć, na urlopie jesteśmy

No ale ponieważ jednak mamy dojechać dziś do tej Świtezi, a kawałek tego jest, upraszamy nieco pierwszego tracka, który wiedzie gdzieś przez stawy (podobno lajtowo przez groble).

Po drodze następuje pierwsze na wycieczce sprawdzanie oleju przez Janinę, na środku wsi. Oczywiście zaraz mamy chętnych do niesienia pomocy, pokazywania drogi, pytania skąd jesteśmy, itp.

Dojeżdżamy pod punkt pierwszy na dziś, czyli dom rodzinny Kościuszki, wyprzedzając ekipę II.

Ale ekipa Braci na Huskach już na miejscu



Janina pewnie oblicza pobór oleju na 100 km:





Pierwszy punkt na dziś to Mereczowszczyzna, czyli gniazdo rodowe rodu Kościuszków.
Dom Kościuszki został spalony w 1942 roku przez radzieckich partyzantów.
W 1996 roku w Stanach Zjednoczonych powołano Komitet Odbudowy Domu Rodzinnego Kościuszki, staraniem którego dwór zrekonstruowano w 2004 roku.
W dworze mieści się muzeum.





"Syn ziemi białoruskiej, polski bohater narodowy"



Zarówno dom, jak i otoczenie są pieczołowicie zadbane








Patriotyczny obowiązek spełniony, ruszamy dalej.

Dzień wcześniej padało, więc miejscami jest fajnie



Jak dla mnie jest idealnie, kopny piach przyklepany, a kałuże takie fajne

Drogi głównie polne:



W pewnym momencie zjeżdżamy w zarośniętą mocno drogę w trawach, droga po jakimś czasie ginie. Widać, że bracia się przedzierali, ale my jesteśmy wygodniccy i wybieramy równoległą drogę polną





I tym sposobem wyprzedzamy Braci, którzy walczą pewnie dalej w trawie
Przed Różaną omijamy szutrem kolejne zarośnięte trawy (ale okaże się, że wiedzie przez nie kolejny track, więc nic nie straciliśmy) i wjeżdżamy w wioskę:



Jak większość białoruskich wiosek jest drewniana, schludna, czyściutka i niesamowicie pusta.

Tu jednak na drogę wybiega nam babcia w chuście i walonkach, ale ze smart fonem w dłoni
I dawaj robić foty



"W naszej dierewni takoje gieroje na motociklach!"
A następnie pada tradycyjne pytanie: "Odkuda wy prijechali?", po czym patrzy na nas i odpowiada sobie sama: "Wy z liesa!"

I to jest odtąd nasza odpowiedz na to pytanie

I tak oto meldujemy się jako pierwsi pod pałacem Sapiehów w Różanej:



[cdn.]