Wilk syty i Jagnię całe, czyli Maroko na zimowo [Marzec 2013]

[jagna]

Odcinek 4, czyli nie taki wilk straszny jak go malują


Wstajemy całkiem wcześnie, plany mamy ambitne, śniadanie, upychanie kolanem bagaży w wozie serwisowym (tylne drzwi wydają się jakby lekko wypukłe…), ruszamy.

„Krzychuuu!! Stój!!!! Olej!!!!!”
ale Krzychu oczywiście nie słyszy i jedzie dalej, zostawiając za sobą piękną plamę oleju oraz znacząc wyraźnie swój ślad. Na szczęście jechał niedaleko, tylko na stację.

Szybko formuje się konsylium:



…i nie ma już wątpliwości: wywaliło simmering wałka zdawczego. A zapasowego brak. Sambor rusza na zwiady do wszystkich okolicznych mechaników, ale takiej gumy akurat nie mają.

Sprawca nieszczęścia, czyli Krzychu:



Krzychu ogólnie przynosi pecha sprzętom – na co nie wsiądzie, MUSI się popsuć nie dalej niż za 100 km…

Sambor wraca bez simmeringu, ale za to z różnymi preparatami:



które niestety nic nie dają. Jest problem. Simmering trzeba skombinować. Czekając na rozwiązanie:



Do tego w trakcie Wilczo-Jagnięcych oględzin TT (były zaciekawione niebieskawym wyciekiem z maszyny) objawił się kolejny problem, zdecydowanie dobitniejszy:



Ta maszyna już raczej nie pojedzie…
No to mamy podwójny problem.
Następuje rozdzielenie ekipy, ci, którzy mają czym, zrobią rundkę po górach Rif, reszta jedzie do Tetouan po simmering. Oraz do Mariana

No to jedziemy Wybieramy krętą drogę prowadzą z El Jebha na południe, do drogi N2 (chyba N2…) droga z początku wydaje się szutrowa, ale chwilę później jest asfalt, niekiedy poprzerywany szutrem. Jest wąsko, kręto i górsko, czyli tak jak Jagnięta lubią



GS Brothers polujące na Wilczycę:



Momentami mam wrażenie, że moja DR znów pod górę się lekko dusi, ale może jestem przewrażliwiona...



Niestety nie ma słońca, ale i tak jest wiosennie:



Soczysta zieleń…



Kobiety mają różne sposoby na podróżowanie:



Jakoś tak mało fachowo wyglądają te z prawej przy tych z lewej:



Wjeżdżamy na ponad 2000 m n.p.m. i DR zaczyna coraz bardziej prychać i dusić się, w końcu gaśnie. Czyli jednak nie gaźnik…



Oczywiście musiała stanąć w największym błocie i zimnie… Robimy oględziny, Wilczyca znajduje wiszący wężyk nie-wiadomo-od czego-i-po-co, a ja zaczynam obstawiać dolot powietrza, skoro problemy narastają z wysokością. Do tego niektórym nie podoba się dodatkowy filtr paliwa zamontowany przez Fazika.

Ponieważ nie wiemy, co DR dolega, postanawiamy rozwiązać wszystkie powyższe problemy. Czyli:
1. wywalić filtr paliwa
2. wetknąć wężyk gdzie się uda
3. obejrzeć filtr powietrza

Po zdjęciu baku znaleziono otwór, który nadawał się do wetknięcia wężyka, a po zajrzeniu do filtra (mokry) stwierdzono pewne nieprawidłowości w jego montażu (następnym razem spróbuję ograniczyć spożycie noteckiego jasnego w czasie czyszczenia filtra, obiecuję!).

Po zamontowaniu wężyka, baku oraz filtra powietrza ruszam. Jedzie! Jedzie! Oj, oj, jednak nie… gaśnie .

Podjeżdża Maciek. „A kranik otworzyłaś?” Ehhh, it’s not easy to be a woman….