III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[ATomek]

W sprawie budowy pomnika Rzeź Wołyńska w Domostawie w gminie Jarocin na Podkarpaciu.
Piszę z okazji zbliżającej się 80 rocznicy Kwawej Niedzieli i symbolicznej dacie 11 lipca, kiedy czcimy pomordowanych przez Ukraińców spod znaku OUN, UPA w latach 1939-1947 na terenach przedwojennej Polski- Małopolski Wschodniej, Wołynia i Podola. Piszę, bo panuje ogólne cicho sza!

Jakoś tak jest, że o ważnych wydarzeniach dowiadujemy się za późno, dopiero z medialnych relacji już po ich zakończeniu. Dlatego, że liczymy, że to ktoś za nas zrobi, że liczymy na wcześniejsze zaproszenia medialne a nie myślimy sercem.



Jak wspominałem był plan, by 80 rocznicę spędzić gdzieś właśnie tam.
Nadzieja na zwieńczenie wyjazdu udziałem w odsłonięciu pomnika okazała się nierealna. Jestem po rozmowie z Panem Prezesem Społecznego Komitetu Budowy Pomnika, w której wytłumaczył opóźnienie.
Zachęcam do śledzenia postępu prac i w miarę możliwości finansowego wsparcia tej szlachetnej, społecznej inicjatywy.


"Całość przedsięwzięcia otrzymuję nazwę Memoriału Ofiar Ludobójstwa na Kresach Wschodnich i będzie stanowiło dobro ogólnonarodowe. Moim zdaniem, nie powinniśmy liczyć na to, że większość kosztów jego utworzenia poniosą weterani z Ameryki Północnej. Dlatego ponawiam w imieniu Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Rzeź Wołyńska w Domostawie apel o wpłaty na podane konto"
Zbigniew Walczak, Wójt Gminy Jarocin
i Prezes Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Rzeź Wołyńska w Domostawie





Pojawiają się pierwsze pytania: czy po 80 latach, w okrągłą rocznicę, usłyszymy z ust Ukraińców słowo Przepraszamy, które jest warunkiem wybaczenia a może nawet i pojednania.
Tak naprawdę sprawę Wołynia sprowadza się w mediach do naszego żenującego oczekiwania na przeprosiny. Żadnych innych informacji, żadnych relacji po latach z miejsc naznaczonych cierpieniem, żadnego przypomnienia tego, za co mają przepraszać. W sumie, to skąd się wezmą przeprosiny, jak nie ma poczucia winy?

Polskie MSZ wczoraj zwalnia swojego rzecznika po tym, jak zapytał, czy ta rocznica to nie jest dobry czas na przeprosiny na najwyższym szczeblu UA za Wołyń. Trzy tygodnie i brak programu obchodów.

Za to z mediów co dzień, godzina po godzinie dowiadujemy się o postępach wojennych działań- o wojennych ukraińskich ofiarach i utraconych lub odzyskanych ukraińskich terenach...

A gdyby tak w roku okrągłej, osiemdziesiątej rocznicę Wołynia wyraźnymi literami na czerwonym pasku, informować Polaków o bestialsko mordowanych już od 1939? Chronologicznie, dzień po dniu... o spalonych wsiach, o exodusie uciekinierów. Choćby dziś! W kalendarium zbrodni wołyńskiej pod datą 16 czerwca 1943 czytamy:

16 czerwca
- We wsi Dermanka (pow. Kostopol) zamordowano około 100 Polaków

No tak! To by było za dużo! To by była gra Wołyniem, to by było zbyt krwawo!



Jestem świadom i śledzę rozwój wypadków walk z Rosją- wojennym agresorem, przebieg wszelkiej pomocy i zmian w naszych wzajemnych relacjach.
Ale obserwuję też zmieniającą się Ukrainę nie będącą w bezpośrednim zagrożeniu, gdzie buduje się drogi, nowe domy, sprowadza zza granicy samochody, gdzie normalnie funkcjonuje rząd lokalny i państwowy wydając ogrom państwotwórczych ustaw, gdzie jest nawet czas na tworzenie nowego, państwowego Kościoła, gdzie są nakłady na zmiany nazw ulic Bohaterów i ich nowe UPAmiętnienia.

Budowanie nowego państwa idzie już pełną parą, a ja chciałbym zwrócić uwagę na fundamenty. I nie chodzi mi o granice i naród ale o wybór ideologii i bohaterów kształtujących teraźniejszość i przyszłość.
Jakie to ma znaczenie i o jakich bohaterów chodzi przerabialiśmy w tym wątku wielokrotnie.
Niewątpliwy ciągły wzrost poparcia dla zarządzających na różnych szczeblach wiąże się z widoczną gołym okiem poprawą warunków a przede wszystkim wzrostem perspektyw. Krąg się zamyka.
W tej sytuacji nie liczę na jakąkolwiek zmianę zaszłości historycznych.
Początkowe "z Banderą do Europy nie wejdą" już tylko niepotrzebnie jątrzy.

Zostały tylko trzy tygodnie do wyczekiwanej rocznicy.


Tak. 11 lipca będę gdzieś tam

wołyn pamiętamy.jpg