III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[Galar]

Mój motocykl też widzę w oddali.

[matjas]

Wiem za mało, za dobrze bym chciał i za bardzo upraszczam. Po prostu pisze prosto z serca.

[ATomek]

kom2.jpg

Społeczne ogólnopolskie upamiętnienie Ofiar Ukraińskiego Ludobójstwa Polaków, Zarząd Społecznego Komitetu Budowy Pomnika „Rzeź Wołyńska” i Wójt Gminy Jarocin
serdecznie zapraszają w niedzielę 10 lipca 2022 na godz. 15.00 do m.Domostawa, gm. Jarocin (Podkarpacie), na uroczyste Nabożeństwo polowe, a po nim wmurowanie kamienie węgielnego pod pomnik "Rzeź Wołyńska" Mistrza Andrzeja Pityńskiego wraz z Aktem Erekcyjnym i urną z prochami pobranymi z miejsc kaźni na Wołyniu.


Miejsce uroczystości znajduje się obok MOP Bukowa II (MOP – Miejsce Obsługi Podróżnych) przy trasie S 19 tzw. Via Carpatia.

Przyjeżdżający od strony Lublina mają 2 możliwości:

jadąc S 19 wysiąść na MOP Bukowa II i przejść furtką obok budynku z sanitariatami na teren uroczystości, bądź zjechać z tej trasy na Węźle Lasy Janowskie, przejechać przez miejscowość Łążek Ordynacki w kierunku Domostawy. po przejechaniu granicy województwa podkarpackiego na rzece Bukowa skręcić w pierwszą drogę w lewo.

Przyjeżdżający od strony Rzeszowa – powinni zjechać z S 19 na Węźle Zdziary i następnie z ronda przed Zdziarami skierować się w kierunku Lublina drogą o nr 878. W miejscowości Domostawa skręcamy w prawo w drogę (za sklepem), przed wiaduktem skręcamy w lewo i jadąc drogą równoległą do S 19 po przejechaniu pod górnym przejściem do zwierząt dojeżdżamy na miejsce lub mijamy Domostawę i skręcamy za ok 1 km w prawo.

[ATomek]

Dzisiaj 11 lipca, od 2016r obchodzony jest Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczpospolitej z Wołynia i Małopolski Wschodniej . To dzień tzw. krwawej niedzieli, kulminacji mordów na Polakach trwających od początku 1943 r.
Od rana docierają do mnie emocjonalne materiały na temat Rzezi Wołyńskiej (w skrócie) zawierające słowo "kontrowersyjne" zamiast "nierozliczone".

Wczoraj w Domostawie uczestniczyłem w uroczystym wbudowaniu kamienia węgielnego pod pomnik Pityńskiego wraz z urnami z krwawych miejsc.
Stawiłem się tam z czystym sercem wracając z Wołynia i Podola, gdzie przez trzy dni odwiedzaliśmy te miejsca i zapalaliśmy znicze by pamięć nie umarła i ku pokrzepieniu serc żyjących świadków.

urocz.jpg

kis.jpg

kapl.jpg

[Melon]

Dzięki Atomek że tam byłeś .

[crimson]

Również bardzo dziękuję!

[szarik]

Niezmiennie i szacunek dla Ciebie.

[majo]

Widzę że jest lepiej. Super.

[fassi]

Dziękuję ATomku

[ATomek]

Silna potrzeba podtrzymania pamięci w motocyklowej formie przesłoniła trudności. Kac po rezygnacji z lutowego wyjazdu (drugi dzień wojny- wszystko wtedy było nieprzewidywalne) był destrukcyjny. Zwłaszcza po zdemaskowaniu propagandy działań wojennych mających zintegrować całą Ukrainę i tzw Zachód , co ze strony napadniętego państwa można uznać za naturalne. Mijały miesiące, a kac zamiast maleć, przybierał coraz to inne formy i wzbierał. Musiało być źle, bo nawet moja zachowawcza Żona coraz częściej mówiła, że żałuje, że skutecznie mnie powstrzymała przed wyjazdem. Natury nie oszukasz.
Dziś wystarczyło omieść pajęczynę i dopompować koła.
Początkowo wystarczał plan pojechać tylko do Domostawy w sprawie pomnika. Później odezwał się sentyment za Hutą Pieniacką- tak wpaść tam na chwilkę...
Na tych rozmyślaniach zaskoczył mnie Mirex.. inny kolega zadzwonił z propozycją na Białoruś, ale Ukraina też mu pasowała..jeszcze inny zajrzał po motocykl.. Marka nie trzeba namawiać ..
Wszyscy byli zgodni, że przecież można i w piątek.
Na ekspresówce za Lublinem pojawiały się świetlne info o zamknięciu przejścia w Dorohusku, więc zostaje stara droga na Horodło i Zosin.
Dziwnie było tankować tuż przed wjazdem na UA. Zawsze wracało się stamtąd zatankowanym.
Paliwo to była jakaś niewiadoma. Jeden realista wziął kanistry i zapas 15l. Drugi pozbierał numery tel. do Ukraińców dysponujących limitem- bo tak teraz tam się tankuje.
Sprawnie omijamy kolejkę, która pęczniała w miarę bliskości przejścia. Zatrzymuję się zagadać z pierwszym w kolejce, ale pogranicznik już macha i zaprasza bokiem, na pusty pas. Żadnych kontroli. Po ukraińskiej stronie podobnie.
W mijanych miasteczkach toczy się normalne życie. W kluczowych miejscach posterunki i kontrola, ale w większości opuszczone i zaniedbane- widać urządzone pod wpływem pierwszego impulsu i tak naprawdę chyba tylko po to, by integrować ludność w obliczu zagrożenia. Stoją trochę groteskowo przy najmniejszych, maleńkich wioskach porastając trawą i obnażając całą biedę sytuacji. Zbudowane naprędce z worków z piaskiem, opon, gałęzi.. Bez nich jednak doszłaby do głosu jeszcze gorsza, destrukcyjna bezradność. Tak to wygląda w oczach człowieka, który bezpiecznie obudził się w swoim łóżko i bynajmniej nie chciałby przeżywać tego u siebie.

post.jpg

kis.jpg

Od sołtysa w Kisielinie dowiadujemy się o godzinie policyjnej. Podjechał do nas w ruiny kościoła, porozmawiał i uspokojony odjechał, kiedy zobaczył cel naszego przyjazdu.
Pani w sklepie odradziła mi jakikolwiek zakup butelkowej wody "bo kranówka je z krynicy i smaczniejsza".
Nad niedalekim jeziorem rozbiliśmy namioty. Po sąsiedzku świętowała cała rodzina, ale ze względu na obostrzenia pojechali na noc do domu. Przed wyjazdem, po rozmowie, zostawili nam dwie butelki wody, domowe sało i litr poziomkowego wina. Chwała Ukrainie!

Lubię te powroty na Kresy, na tę moją zieloną ukrainę. Choć żal za minionym wyciska łzy, to nie jest destrukcyjny- pobudza, otwiera oczy, uszy i przede wszystkim serce

jem.jpg