Dont know Expedition tu de africa

[pałeł]

To czekamy do wieczora

[PARYS]

Wieczór minął. Dwa nawet

[randal 76]

Misza jak Bajrasz nie kończy opowieści

[Scorpi]

Bo to juz koniec. dojechali? dojechali...

[motorola]

no ale najwazniejsze, za ile sprzedali merca

[myku]

Albo ile maja na nastepnego

[Misza]

chopy zawalony jestem robotą i serwisem afri pomiedzy (bo sie z lekka zużyła ) obiecuję, że dzisiaj sięde i naskrobie

[matjas]

no!!! odkładam ostrzenie pala do wieczora...

se narobiłeś Misza to teraz masz.
to się nazywa 'brzemię popularności'

[jacoo]

pewnie okaże się , że mesio nie miał BT a zza winka wyskoczył lekko nietrzeźwy funkcjonariusz i w trzech krótkich ruchach machając pałką góra-dół zatrzymał ów pojazd o znacznikach DW....
...i do tej pory siedzą tam i kombinują jak z ziemniaka wyskrobać pieczęć i uaktualnić w dowodzie pewne braki

[Misza]

Pisze się, a tymczasem...



W Tangerze trochę się gubimy... niestety tym razem, znowu nie mamy mapy na gpsa tylko jako taką papierową Jeździmy po nigdy nie zamieszkanych dzielnicach bloków... Takie trochę slumsy, trochę squoty. W sumie to w całym Maroku co krok widać takie bloki lub zwykłe domy... budowane, budowane i nagle opuszczone. Dziwne.

Z miasta udaje się wyjechać dzięki pomocy przechodniów i kompasowi w Garminie . To zatrzymywanie przechodniów nie było wcale łatwe. Podjeżdżając do nich, widzieli oni tylko czarnego mesia 190 jakich tam pełno, zaglądali do środka - tam ciemno. Przyglądali się bliżej i widzieli 3 białych oraz jednego tamtejszego... więc od razu startowali z wyjaśnianiem drogi do "tamtejszego" po arabsku. Biedny Hubert niestety ni w ząb nie kumał

Była juz noc, więc miejscówę na nocleg łatwo znaleźć nie było... rano wyglądała tak:



W nocy Rafał zamierzał jechać dalej tą drogą




Wyjechać pomógł nam nauczyciel fizyki wraz z ojcem, akurat przechodzili...



Zanim się zebraliśmy, my pomogliśmy wyjechać komuś innemu





Z Tangeru wyjeżdżaliśmy w jedynym słusznym kierunku Już w Polsce słyszeliśmy o niesamowitej, typowo marokańskiej przyprawie... Ponoć poprawia smak KAŻDEJ potrawy Musieliśmy ją znaleźć. Ponoć najłatwiej w okolicy miast Chefchouan i dalej na wschód (google patrzy to nie piszę gdzie )

Podróż urozmaicały nam widoki znane już nam, z wycieczek z nie tak dalekiej przeszłości




Po kilku kilometrach w bardzo komfortowym wnętrzu naszego niemieckiego samochodu, dotarliśmy do "niebieskiego miasta" - Chefchouan. Jakkolwiek to się pisze.

Trochę niebieskie było, ale głównie to było deszczowe.

Tutaj konsumujemy tradycyjny marokański Tajin... notabene chyba najlepszy podczas całej wycieczki.. a jeszcze nie doprawiany!!




Powiem szczerze... nasze poszukiwania okazały się banalnie proste. Być może jest to głupie i nieroztropne, oraz bardzo "turystyczne" ale daliśmy się skusić handlarzowi przypraw na małą wycieczkę kulturoznawczą w góry okalające to piękne miasto.

Zabraliśmy się w 6 w 190 i pojechaliśmy w chmury Jechaliśmy takim terenem z którego niejeden właściciel (nawet!!) GSa by zawrócił bo zbyt hardcore Tutaj ujawniła się pierwsza i ostatnia usterka mechaniczna w samochodzie... przestało działać wisko wiatraka i trzeba było zaimprowizować naprawę. Okazało się, że do naprawy wiska w Mercedesie-(Bęc) 190d 2.0 wystarczy komplet 5 dwugroszówek. Farmer i jego wspólnik byli pod wrażeniem.

Po długich wybojach dotarliśmy na miejsce





Za tymi drzwiami kryła się Bursztynowa Komnata północnej afryki



Pan był bardzo miły i w typowy sposób uraczył nas opowieścią o powstawaniu przypraw w tym rejonie świata...

Jakieś badylki...



Nie wiem... miska



Po całej tej szopce, okazało się że nie dysponujemy "spustem" zdolnym przetrawić ilości przypraw którymi "częstowali" nas miejscowi i zadowoliliśmy się byle zawiniątkiem. (Jakiego w sumie w polsce próżno szukać....)

Droga powrotna do miasta była już całkiem wesoła Szybko udało się znaleźć hotelik za 5 Eu za łeb, nażarliśmy sie baranów, ponapijali wódki z miejscowymi. Wieczór był... smaczny


CDN...