III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[Melon]

Brawo ekipa Patriotów.

[ATomek]

Melon,Tobie też dziękuję, że tu zaglądasz.

brama.jpg

kaplica cmentarna.jpg

OŁYKA
Choć od XII wieku była ważnym punktem na kijowskim szlaku handlowym kontrolowanym przez Litwę, to rozkwitła na pocz XVIIw, kiedy jako ślubne wiano litewskiego rodu Kiszków (Ciechanowiec) weszła do majątku Radziwiłów. Razem z Nieświeżem na dzisiejszej Białorusi, stanowiła ich magnacki klejnot. Barokowe kościoły z Nieświeża i Ołyki wraz z kulturalnymi elitami obydwu miast rozpoczęły europejską kontrreformację widoczną w sztuce barokowej, oświacie i budującą tożsamość narodową Rzeczpospolitej. Efektowna Kolegiata Świętej Trójcy była najpiękniejszym kościołem na Wołyniu i chroniła największą kolekcję starodruków.
Zamek przebudowany na pałac, był trzykrotnie większy od Wawelu i na przestrzeni wieków gościł wiele znakomitości.
W 1939 zdeponowano w nim dzieła sztuki wywiezione z Zamku Królewskiego. Zatrzymał się tu również uciekający rząd Polski wraz z prezydentem Ignacym Mościckim.

„Do wybuchu wojny OUN przeprowadzało tu akcje terrorystyczne, w tym zamachy i zabójstwa, sabotaże, dywersje, szkolenia członków organizacji i działalność propagandową skierowaną do ludności ukraińskiej, która bez niedomówień i słownego kamuflażu stosowanego w oficjalnych dokumentach konferencji i zjazdów, wskazywała na Polaków jako element do zniszczenia, wzywała do nienawiści, bezwzględności i okrucieństwa. Przygotowywała "rewolucję narodową", która na terenach II RP miała być antypolskim powstaniem mas ukraińskich.
Już w 1939 miejscowi Ukraińcy dokonywali pogromów na mieszkających tu Żydach a od 1942 na Polakach.

Na III Konferencji OUN Stepana Bandery w lutym 1943 r. uznano "ideę niepodległych państw narodowych wszystkich narodów europejskich na ich etnograficznych terytoriach" oraz że OUN doprowadzi do usunięcia wszystkich innych narodów z Ukrainy. Ku temu wcześniejsze bojówki o charakterze wojskowym zastąpiono UPA i zmasowano mordercze, systematyczne niszczenie polskich osad, mieszkańców i ich mienia, rozpoczynając zapowiadaną "rewolucję narodową.

"Polacy przez kilka miesięcy, aż do stycznia 1944, wspólnie z Niemieckimi żołnierzami bronili pałacu Radziwiłłów w Ołyce . W jego murach znalazło się 10 tysięcy Polaków, uciekających przed mordami UPA. Byli niemal pozbawieni zapasów broni. Ci, którzy wyprawiali się po żywność często ginęli.
Byli przenoszeni na pobliski stary, polski cmentarz i zakopywani pod murem.
Oblicza się, że leży tu około 500 Polaków.
Wraz z cofającymi się ze wschodu wojskami niemieckimi, odszedł oddział Niemców i Polacy przedostali się do czynnej aż do wyzwolenia bazy samoobrony w Przebrażu."

Po zmianie granic w 1945 Ukraińcy ruszyli do bezwzględnego niszczenia majątku Radziwiłów.
Wszelkie ruchomości zdewastowali a barokową perłę Kolegiatę Świętej Trójcy zamienili na kołchozową stajnię.
Zapada kurtyna milczenia na cały okres do 1991, do momentu uzyskania niepodległości UA.
To tylko władze sowieckie niszczyły, zamykały kościoły itd.
W 1991 r. władze ukraińskie przekazały kolegiatę parafii rzymskokatolickiej diecezji luckiej i podjęto prace zabezpieczające degradację dzięki polskiej Fundacji Dziedzictwa Kulturowego finansowanej przez Kancelarię Senatu RP, czyli przeze mnie i przez Ciebie Czytelniku.
Zrobiona jest zewnętrzna elewacja, wewnątrz prace trwają.

A co z UPAmiętnieniem 500 Polskich Ofiar broniących się na zamku Radziwiłów przed ukraińską rzezią , której przebieg i sposób dokonania obnaża planowość, organizację i bezwzględność procesu krwawej depolonizacji tej ziemi?
Jak wygląda miejsce nagłośnione w czasie 80 rocznicy Wołynia z udziałem obydwu prezydentów, na której podjęto próbę pojednania naszych podobno zwaśnionych narodów?
Jak wygląda miejsce oddania czci Ofiarom przez rządowe delegacje?
Jak wygląda miejsce przed południem, bez reflektorów wydobywających dumną przynależność Ołyki do Rzeczpospolitej?



Zafascynowany telewizyjnym przedstawieniem uroczystości właśnie na cmentarzu w Ołyce, zapragnąłem tam być. Nie przygotowałem się. Na zamku zapytałem pana biletera o historię i miejsce pochowania Ofiar. Nie wiedział, nie słyszał.
Że przecież przyjeżdża tu nasz prezydent i że w zeszłym i przecież pojednanie, że w tym roku, że delegacje rządowe, telewizja... Nic nie wie!
Widać, coś pomieszałem, coś nie tak.
Luz.
Jacek mówi, że widział po drodze hurtownię z beczkowym kwasem, że gorąco...
Chłopaki stoją po napitek, ja nie mogę dojść do siebie, że omija mnie wyczekiwane miejsce.


pan.jpg

Wtedy podchodzi Człowiek Z Bańką. Pozdrawia, pyta za cziom my tu prijechali, więc mówię wprost. A on na to -Chodź, wszystko ci pokażę, to zaraz za rogiem.
I tak od miejscowego dowiedziałem się co chciałem.
Przede wszystkim, że trzeba tam ostrożnie, bo zapadają się katakumby i zarośnięte barwinkiem dziury są zdradliwe, że mało kto z miejscowych wie o tych rządowych wizytach, a jeszcze mniej o historii.
Opowiedział też swoją rodzinną historię- o losie babci, którą ostatni z Radziwiłów uratował od kalectwa, że był to dobry pan i wiele, wiele więcej.

ołyka krzyż1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

w pobliżu leżała wdeptana w ziemię biało czerwona szarfa, pewnie z wieńca, po którym nic nie pozostało. Wojtek z szacunkiem czyści ją i odkłada obok krzyża.

Patrząc na ten krzyż postawiony dla 500 Wołyńskich Ofiar tu pochowanych, jako upamiętnienie w 80 rocznicę przez prezydenta i innych rządowych instytucji i ich przedstawicieli, wspominam mijane jeszcze dziś solidne, Wołyńskie Krzyże z napisem, wystawione przez Janusza Horoszkiewicza.
Rozglądam się i tu za jakąś tablicą ze stosownym napisem informującym o historii miejsca.

Teatralne gesty, po których nie pozostaje żaden ślad. Ani dla Polaków, ani dla Ukraińców.
Wtedy zmieniłem swoją opinię, której zawsze broniłem, o sensie złożenia przez prezydenta wieńca w szczerym polu, w miejscu polskiej wsi Pokuta. Było to dla mnie piękne i wymowne.
Tam, w Ołyce na cmentarzu, uświadomiłem sobie, że to piękny, teatralny gest nie pozostawiający po sobie nic z tego, czego bym oczekiwał po osobie tej rangi, osobie reprezentującej mnie i 40 milionów obywateli RP w upamiętnieniu setek tysięcy wymordowanych w imię samostijnej Ukrainy, z której historii tak obficie czerpie ta obecna. Zbrodni dotychczas nie rozliczonej, gdzie nie pochowane Ofiary czekają a kamienie nadal wołają!