III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[Melon]

Brawo ekipa Patriotów.

[ATomek]

Melon,Tobie też dziękuję, że tu zaglądasz.

brama.jpg

kaplica cmentarna.jpg

OŁYKA
Choć od XII wieku była ważnym punktem na kijowskim szlaku handlowym kontrolowanym przez Litwę, to rozkwitła na pocz XVIIw, kiedy jako ślubne wiano litewskiego rodu Kiszków (Ciechanowiec) weszła do majątku Radziwiłów. Razem z Nieświeżem na dzisiejszej Białorusi, stanowiła ich magnacki klejnot. Barokowe kościoły z Nieświeża i Ołyki wraz z kulturalnymi elitami obydwu miast rozpoczęły europejską kontrreformację widoczną w sztuce barokowej, oświacie i budującą tożsamość narodową Rzeczpospolitej. Efektowna Kolegiata Świętej Trójcy była najpiękniejszym kościołem na Wołyniu i chroniła największą kolekcję starodruków.
Zamek przebudowany na pałac, był trzykrotnie większy od Wawelu i na przestrzeni wieków gościł wiele znakomitości.
W 1939 zdeponowano w nim dzieła sztuki wywiezione z Zamku Królewskiego. Zatrzymał się tu również uciekający rząd Polski wraz z prezydentem Ignacym Mościckim.

„Do wybuchu wojny OUN przeprowadzało tu akcje terrorystyczne, w tym zamachy i zabójstwa, sabotaże, dywersje, szkolenia członków organizacji i działalność propagandową skierowaną do ludności ukraińskiej, która bez niedomówień i słownego kamuflażu stosowanego w oficjalnych dokumentach konferencji i zjazdów, wskazywała na Polaków jako element do zniszczenia, wzywała do nienawiści, bezwzględności i okrucieństwa. Przygotowywała "rewolucję narodową", która na terenach II RP miała być antypolskim powstaniem mas ukraińskich.
Już w 1939 miejscowi Ukraińcy dokonywali pogromów na mieszkających tu Żydach a od 1942 na Polakach.

Na III Konferencji OUN Stepana Bandery w lutym 1943 r. uznano "ideę niepodległych państw narodowych wszystkich narodów europejskich na ich etnograficznych terytoriach" oraz że OUN doprowadzi do usunięcia wszystkich innych narodów z Ukrainy. Ku temu wcześniejsze bojówki o charakterze wojskowym zastąpiono UPA i zmasowano mordercze, systematyczne niszczenie polskich osad, mieszkańców i ich mienia, rozpoczynając zapowiadaną "rewolucję narodową.

"Polacy przez kilka miesięcy, aż do stycznia 1944, wspólnie z Niemieckimi żołnierzami bronili pałacu Radziwiłłów w Ołyce . W jego murach znalazło się 10 tysięcy Polaków, uciekających przed mordami UPA. Byli niemal pozbawieni zapasów broni. Ci, którzy wyprawiali się po żywność często ginęli.
Byli przenoszeni na pobliski stary, polski cmentarz i zakopywani pod murem.
Oblicza się, że leży tu około 500 Polaków.
Wraz z cofającymi się ze wschodu wojskami niemieckimi, odszedł oddział Niemców i Polacy przedostali się do czynnej aż do wyzwolenia bazy samoobrony w Przebrażu."

Po zmianie granic w 1945 Ukraińcy ruszyli do bezwzględnego niszczenia majątku Radziwiłów.
Wszelkie ruchomości zdewastowali a barokową perłę Kolegiatę Świętej Trójcy zamienili na kołchozową stajnię.
Zapada kurtyna milczenia na cały okres do 1991, do momentu uzyskania niepodległości UA.
To tylko władze sowieckie niszczyły, zamykały kościoły itd.
W 1991 r. władze ukraińskie przekazały kolegiatę parafii rzymskokatolickiej diecezji luckiej i podjęto prace zabezpieczające degradację dzięki polskiej Fundacji Dziedzictwa Kulturowego finansowanej przez Kancelarię Senatu RP, czyli przeze mnie i przez Ciebie Czytelniku.
Zrobiona jest zewnętrzna elewacja, wewnątrz prace trwają.

A co z UPAmiętnieniem 500 Polskich Ofiar broniących się na zamku Radziwiłów przed ukraińską rzezią , której przebieg i sposób dokonania obnaża planowość, organizację i bezwzględność procesu krwawej depolonizacji tej ziemi?
Jak wygląda miejsce nagłośnione w czasie 80 rocznicy Wołynia z udziałem obydwu prezydentów, na której podjęto próbę pojednania naszych podobno zwaśnionych narodów?
Jak wygląda miejsce oddania czci Ofiarom przez rządowe delegacje?
Jak wygląda miejsce przed południem, bez reflektorów wydobywających dumną przynależność Ołyki do Rzeczpospolitej?



Zafascynowany telewizyjnym przedstawieniem uroczystości właśnie na cmentarzu w Ołyce, zapragnąłem tam być. Nie przygotowałem się. Na zamku zapytałem pana biletera o historię i miejsce pochowania Ofiar. Nie wiedział, nie słyszał.
Że przecież przyjeżdża tu nasz prezydent i że w zeszłym i przecież pojednanie, że w tym roku, że delegacje rządowe, telewizja... Nic nie wie!
Widać, coś pomieszałem, coś nie tak.
Luz.
Jacek mówi, że widział po drodze hurtownię z beczkowym kwasem, że gorąco...
Chłopaki stoją po napitek, ja nie mogę dojść do siebie, że omija mnie wyczekiwane miejsce.


pan.jpg

Wtedy podchodzi Człowiek Z Bańką. Pozdrawia, pyta za cziom my tu prijechali, więc mówię wprost. A on na to -Chodź, wszystko ci pokażę, to zaraz za rogiem.
I tak od miejscowego dowiedziałem się co chciałem.
Przede wszystkim, że trzeba tam ostrożnie, bo zapadają się katakumby i zarośnięte barwinkiem dziury są zdradliwe, że mało kto z miejscowych wie o tych rządowych wizytach, a jeszcze mniej o historii.
Opowiedział też swoją rodzinną historię- o losie babci, którą ostatni z Radziwiłów uratował od kalectwa, że był to dobry pan i wiele, wiele więcej.

ołyka krzyż1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

w pobliżu leżała wdeptana w ziemię biało czerwona szarfa, pewnie z wieńca, po którym nic nie pozostało. Wojtek z szacunkiem czyści ją i odkłada obok krzyża.

Patrząc na ten krzyż postawiony dla 500 Wołyńskich Ofiar tu pochowanych, jako upamiętnienie w 80 rocznicę przez prezydenta i innych rządowych instytucji i ich przedstawicieli, wspominam mijane jeszcze dziś solidne, Wołyńskie Krzyże z napisem, wystawione przez Janusza Horoszkiewicza.
Rozglądam się i tu za jakąś tablicą ze stosownym napisem informującym o historii miejsca.

Teatralne gesty, po których nie pozostaje żaden ślad. Ani dla Polaków, ani dla Ukraińców.
Wtedy zmieniłem swoją opinię, której zawsze broniłem, o sensie złożenia przez prezydenta wieńca w szczerym polu, w miejscu polskiej wsi Pokuta. Było to dla mnie piękne i wymowne.
Tam, w Ołyce na cmentarzu, uświadomiłem sobie, że to piękny, teatralny gest nie pozostawiający po sobie nic z tego, czego bym oczekiwał po osobie tej rangi, osobie reprezentującej mnie i 40 milionów obywateli RP w upamiętnieniu setek tysięcy wymordowanych w imię samostijnej Ukrainy, z której historii tak obficie czerpie ta obecna. Zbrodni dotychczas nie rozliczonej, gdzie nie pochowane Ofiary czekają a kamienie nadal wołają!

[Melon]

Tomek to mój obowiązek znać choć trochę historię ojczyzny którą mi przekazujesz i to ja Ci dziękuję. Nie wiem co Ty tam robisz zawodowo ale dobry pisarz by był z Ciebie, dobrze się czyta.

[crimson]

Właśnie, dobrze byłoby zebrać te Twoje wpisy w jakąś formę, zeszytu, broszurki, czy książki. Wtedy można byłoby podzielić się z innymi, nie tylko użytkownikami forum. Też wątek pilnie śledzę, jako bardzo wartościowy.

[Ronin78]

Kupiłbym książę ATomka, może nawet więcej jak jedną

[Melon]

Ja nie bo odkąd założyłem okulary przestałem czytać książki . Bo książki lubię czytać jak się ogląda filmy ale Tomka lubię czytać bo w odcinkach jest

[ATomek]

Chyba obydwaj nieuważnie czytacie wątek. Temat książki pojawił się ostatnio, a nawet rozwinął od postu Matiasa nr 740.
Od tamtego czasu i Matias i MarekSz zboczą się na mnie ��. Póki co, jadę/jedziemy i dzielimy się zdjęciami i emocjami.
Dziękuję Ronin i pozdrawiam

[Ronin78]

Prawda, miewałem przerwy od forum, może czas poczytać od początku

Zdrowia Tomku, jesteście niepoprawną bandą drążycieli trudnej historii i poprawną bandą patriotów zarazem, dobrze Was tu mieć.

[ATomek]

Moja krytyka skromnego upamiętnienia ofiar UPA broniących się na zamku w Olesku jest być może zbyt ostra. Wyraziłem w niej swoje oczekiwania.
Rzeczywistość jest taka, że każdy, choćby najmniejszy krzyż ma swoją wagę i jest to pierwsze w tym miejscu upamiętnienie ofiar, znane dopiero od 2018r dzięki wspomnianemu wcześniej Anatolowi Sulikowi- Duchowi Polesia. Do tego, rok 2016/2017 wpisał się negatywnie w postawę Ukraińców względem jakichkolwiek upamiętnień- to początek trwającego do dziś otwartego konfliktu po rozebraniu przez Polaków nielegalnego pomnika UPA w Hruszowicach.

Proces rozbiórki obejmował godny demontaż żelaznego godła UA i zwrócenia go do konsulatu i ekshumację, która udowodniła, że nielegalny pomnik stał nie na pochówku upowców, co deklarowała strona ukraińska. a polskiego małżeństwa. Mimo udziału w ekshumacji badaczy z UA, jej komunikat nie zgadza się z wynikami, oskarżając Polaków o kłamstwo, manipulację, niszczenie grobów bojców UPA i domaganie się jego odbudowania.
Mało kto zwraca uwagę, że rzeczywisty grób UPA nadal stoi od kilkudziesięciu lat na tym cmentarzu, kilkanaście metrów od miejsca i nie jest niszczony. Powiewają na nim ukraińskie flagi, leżą składane wieńce. Grób, jak grób.
Za mały na pochwałę ideologii.
Likwidacja nielegalnego pomnika chwały UPA w Hruszowicach i imiennej tablicy banderowców na ich pomniku na Górze Monastyr, jest podstawowym i jedynym problemem międzypaństwowym, przypominanym przy każdej okazji od 7 lat i oficjalnym powodem tzw. zablokowania ekshumacji pomordowanych Polaków z lat 1939-47.
W rzetelny sposób opowiada o tym przeprowadzający ekshumację prof. Szwagrzyk.



Przy okazji wspomnienia mordu w Ołyce, którego ofiary to w większości kobiety z rodzinami - uciekinierzy z palonego Wołynia, chciałbym zwrócić uwagę na bardzo istotny fakt.

Powodzenie akcji eksterminacji Polaków prowadzonej przez OUN od 1942 było możliwe dzięki sowietom po pakcie Ribbentrop=Mołotow i ich antypolskiej akcji od 1940 do czerwca 1941. W jej wyniku zostało stąd wywiezionych / wymordowanych 45 tys Polaków. Represje dotyczyły środowiska inteligencji, urzędników i wojskowych, więc osób mających doświadczenie organizacyjne i przywódcze w kwestiach obrony, co skrzętnie wykorzystali Ukraińcy.

!7 września 1939 i wejście w granice broniącej się przed Niemcami Polski, czyli tzw sowiecki cios w polskie plecy przedstawiany jest jako nasza totalna porażka. Zwłaszcza po początkowym rozkazie dla żołnierzy, żeby nie bić się z sowietami. Zapomina się o stoczonych bitwach z tego okresu, choćby walk żołnierzy Korpusu Obrony Pogranicza pod Szackiem z armią tzw. białoruską i ukraińską konarmią. W wyniku dużych strat, z wściekłości, wymordowano wziętych do niewoli żołnierzy KOP.

W Mielnikach 51.553, 23.919 w 2002 odnaleziono ich szczątki, w 2010 ustanowiono tam polski cmentarz wojenny. W 2014 dochowano kolejnych odnalezionych dzięki Duchowi Polesia.
Cześć Ich Pamięci

cm.jpg

tablica.jpg

ozbr.jpg

cmentarz w Mielnikach.jpg



Przepastne wołyńskie lasy skrywają wiele tajemnic

marek.jpg

pomnik.jpg

żoł.jpg

kolejny i kolejny... 51.356, 23.890

pom.jpg


jez.jpg

51.567, 23.925. dalsze nielzia

ogn.jpg

[ATomek]

Wiele emocji wywołało umieszczenie w przestrzeni publicznej ostatniego dzieła Mistrza Pityńskiego "Rzeź Wołyńska".
Rozcięta przy odsłonięciu biało czerwona szarfa w kawałeczkach, jak relikwia, została zabrana do domów w całej Polsce.
Jego odsłonięcie dało powiew nadziei w przywrócenie prawdy historycznej o ukraińskim ludobójstwie setek tysięcy Polaków.
Pierwszy prezydent Ukrainy Leonid Krawczuk mając dostęp do historycznych archiwów w latach 1991-94 mówił: "Ukraińcy wymordowali w latach 1939-47 500 tys Polaków".
Wtedy nie zaprzeczali temu ani politycy, ani historycy.

Lista hańby zawiera miejsca i instytucje odmawiające przyjęcia pomnika, a sama uroczystość odsłonięcia pokazała miernotę władz kościelnych i państwowych nie biorących w niej udziału.
Pomnik- dzieło sztuki- kolejny z cyklu Polskiej Golgoty Wschodu- to dla wielu wyrzut sumienia w kontekście naszej prawdy historycznej i kultury.

W najbliższą sobotę prochy zmarłego na obczyźnie Mistrza Pityńskiego zostaną złożone w polskiej ziemi, w rodzinnym Ulanowie, niedaleko lokalizacji pomnika.
To dobry moment, by uczcić Wielkiego Artystę i jego wkład w utrwalenie prawdy i pamięci historycznej o ukraińskim ludobójstwie

pityński.jpg