III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[stopa-uć]

[Melon]

Dzięki Tomek za wyjaśnienie zgadzającym sie z obecnym przekazem, że tu się nikt nie kłóci…

[Melon]

A to bez komentarza ...
https://www.onet.pl/informacje/onetw...wh3sl,79cfc278

[ATomek]

Jutro święto zmarłych…
W tym wątku pamiętamy o Ofiarach ukraińskiego ludobójstwa.
Moje współczucie do nich i ich rodzin, pozwolę sobie wyrazić słowami poznanego wiosną lubelskiego poety Zygmunta Marka Miszczaka

wołyń.jpg

WOŁYŃ
Są podobno grzechy, które ciążyć muszą
Na tych, którym wieczną stają się katuszą.
Świat ich nie osądzi, a z osądem zwleka
Ten, co w każdym z ludzi widzieć chce człowieka.

Jakże mu osądzić tamten chłodny ranek-
Z dzieci wokół drzewa upleciony wianek?
Jaką miarą karać- w Majestacie Boskim-
Za wydarte trzewia, popalone wioski?

Są rachunki takie, których nie zamyka
Łatwe tłumaczenie:- Winna polityka…
I są serca takie, których nie otwiera
Nienawiści obłęd- kosa i siekiera.

...Trudno więc osądzić Stwórcy świata- Panu
Twórców niedorzecznych ukraińskich planów-
Takich, którzy kładli na dziejowej szali
Nie braterską Miłość, ale nacjonalizm.

Własne ich sumienie sądzi i obwinia:
Krew niewinnych dzieci- niemy krzyk Wołynia…!

[ATomek]

"Zagrajcie im dzisiaj wszystkie srebrne dzwony"

Wciąż szukam definicji i próbuję nazwać dawno nazwane, ale zbyt cichym głosem wypowiedziane.
Jedna z pieśni, jaką mam zawsze pod kaskiem, jadąc TAM




Ta ziemia taka czysta, jakby umieciona skrzydłem aniołów.
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała, a zawsze dziecinna.
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią,
a prawo tak jest prawem, jak pola się złocą,
kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada.

Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada,
że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca.
Ta ziemia wielkiej myśli, kiedy ją zdeptano
jak ogień tysiąc iskier - tysiąc wielkich ludzi rozrzuciła po świecie.

Kto pustynię budził, kto gasił żar równika
kto topił lodowiec, jeśli nie iskry jej - wielcy synowie współumarli z tęsknoty.
Teraz powróceni w jedno wspólne ognisko
zbudują na ziemi więcej, niźli ktokolwiek - widzę to ja ślepy.

Ta ziemia taka czysta, jakby umieciona skrzydłem aniołów.
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała, a zawsze dziecinna.
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią,
a prawo tak jest prawem, jak pola się złocą,
kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada.

W dalekich ziemiach za to umierali moi ojcowie.
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę, co niepokalana.
Za to powietrze ze wszystkich mądrości najzdrowsze,
za ludzi zgodnych, mądrych i cierpliwych,
za najwierniejszych z wiernych, uczciwych z uczciwych.
Za mą Ojczyznę-Polszczyznę, Mazowsze.
W dalekich ziemiach za to umierali.

Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada,
że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca.

W dalekich ziemiach za to umierali moi ojcowie.
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę, co niepokalana.
Za to powietrze ze wszystkich mądrości najzdrowsze,
za ludzi zgodnych, mądrych i cierpliwych,
za najwierniejszych z wiernych, uczciwych z uczciwych.
Za mą Ojczyznę-Polszczyznę, Mazowsze.
W dalekich ziemiach za to umierali.

[Melon]

Piękne

[stopa-uć]

[ATomek]

No i pojechali dalsze:

poszli dalsze.jpg

droga.jpg

Piękna, Kochana Droga z bobrem. Jeszcze nie wiemy, dokąd nas zaprowadzi, ale szybko się polubiliśmy.
Towarzyszy nam od Ołyki.
Początkowo kluczyła przez ścierniska, potem często nagle skręcała 90stopni zjadana przez traktorową orkę, cały czas swojsko pachniała kupą zleżałego obornika i bardzo się zmartwiłem, kiedy zobaczyłem w końcu nieunikniony asfalt.
Ale nic z tego! Nasza Droga sprawnie go przeskoczyła i toczyła się dalej: jedno wzgórze, drugie, kolejne. O obecności jakiejś wioski świadczył fragment lepszej nawierzchni i jakaś chuda odnoga, czasem kapliczka.


zielona.jpg

droga5.jpg

wyrównanie.jpg

Kiedy wiodła wzdłuż polnego rowu- stawała się coraz bardziej Zielona.
Z kolei w nachalnej zieloności kukurydzy Szara była wytchnieniem dla oczu

Dokąd?
Dzisiaj nieważne! Dzisiaj w nocy pojadę nią znowu!

eksplozja.jpg

[ATomek]

IMG-20240717-WA0086.jpg

IMG_20240713_131140.jpg

Przystanki na uzupełnienie zapasów, dociągnięcie popręgów, łatanie drobnych strat i rozprostowanie zdrętwiałych rąk

IMG_20240713_134524.jpg

IMG_20240712_154629.jpg

IMG-20240717-WA0067.jpg

Poczajów- ławra prawosławna- obiekt, należący do "historycznej spuścizny Ukrainy".

Żadnej wzmianki o Polsce, mimo że za jej początek uznaje się fundację z XVIw Anny Hojskiej, sędziny z Łucka, łącznie z podarowanym przez nią "świętym obrazem". Żadnej wzmianki o tym, kto bronił ławry przed Tatarami przy wspomnieniu cudu. Żadnej wzmianki o donacji Potockiego i XVIIIw, kiedy powstała większość kościołów, łącznie z główną cerkwią ZaśnięciaNMP.
Żadnej wzmianki o przetrwaniu dzięki unickiej, bazyliańskiej prowienencji i ich walce z rosyjskim zaborcą w powstaniu listopadowym. Żadnej wzmianki o IIRP i polskim autokefalicznym kościele prawosławnym. Jedyną, nie usuniętą pamiątką po łacinnikach są zielone, łamane dachy...


IMG-20240717-WA0070.jpg

Najnowsza "dobudówka".
Ostatnim właścicielem ławry była ukraińska cerkiew prawosławna patriarchatu moskiewskiego.
Dziś wojna z Moskwą i od 2017 trwa jej prawne przejęcie do nowego kościoła i "historycznej spuścizny Ukrainy".

Było pytanie o historię Polaków z Poczajowa.
Natychmiast po 1 września 1939 miejscowi Ukraińcy przejęli ster miastem w swoje ręce i wprowadzili bandyckie prawo w oczekiwaniu na niemiecki ład. Utworzona przez nich milicja przystąpiła do nękania Polaków, ale wpierw do realizacji żydowskiego getta. Finalnie pod niemieckim dowództwem uśmiercono ok 1000 Żydów.
Ostatni Polacy po nasileniu banderowskich ataków uciekli wraz z proboszczem do klasztoru w nieodległym Podkamieniu, gdzie w marcu 1944 zostali zamordowani wraz z setkami innych uciekinierów szukających tam schronienia.

[ATomek]

podkamień.jpg

podkamień panorama.jpg

Jak tu dzisiaj cicho i pusto...

Dzisiejsza nazwa Monastyr Krzyża Świętego w Podkamieniu, w świetle historii tej od XIII i Dominikanów Jacka Odrowąża, poprzez powstanie jej w obecnym kształcie z pocz XVIIw, poprzez jej największy rozkwit jako Podolskiej Częstochowy w dobie baroku aż po ukraińskie ludobójstwo 600 Polaków i wielotygodniową grabież jego unikalnego w skali światowej wyposażenia, brzmi dla mnie obco i złowieszczo. Dziś obserwujemy próbę zamknięcia okresu 700 lat polskości i nazwanie go okresem rzymskokatolickim.
W kontrze do...?

Dzisiaj właścicielami stali się studyci z kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko- ukraińskiego, znanego wcześniej z konkordatu jako ruski (nie wiedzieć czemu pisownia się zmieniła). Kościoła, który chciałby świętości Andrzeja Szeptyckiego, w latach 40tych błogosławiącego oddziałom ukraińskim w niemieckich mundurach z dziwnymi runami, kościoła, który chce żyć swoim życiem nie zwracając Polakom kościoła we Lwowie mimo nakazu jego zwierzchnika- papieża. Kościoła, który w zeszłym roku jednał się z naszymi hierarchami w kontekście „wojny polsko ukraińskiej na Wołyniu z lat 1939-1947”, bez jakiegokolwiek udziału Kresowiaków.
Ciężki temat, na dodatek kościelny, ale tylko w nas jest swoista niechęć do jego poruszania. Po drugiej stronie brak oporów w parciu przed siebie.

kościól.jpg

Chyba bardziej chciałem myśląc o Podkamieniu zwrócić uwagę, na co idą polskie fundusze.
Jako patronat i główny sponsor, chciałbym ocalić od zapomnienia jakiś fragment złotej przeszłości charakterystyczny 700letniej historii naszej tam cywilizacji brutalnie i krwawo przerwanej.
Może jakieś wspomnienie pielgrzymowania tam Polaków, może jakieś godło?
Godło? Tak, były Orły na kutych drzwiach, które mimo że w doskonałym stanie wymieniono na nowe- już bez Orłów.
Może wspomnienie rzeźbiarzy- Osińskiego,Fessingera, Polejowskiego, mistrzów POLSKIEJ, LWOWSKIEJ SZKOŁY BAROKU, a może UPAmiętnienie zbrodni na Polakach z marca 1944?
Tak, to byłoby oczywiste i naturalne.


kolumna.jpg

Gdzie nadzorujący ze strony polskiej konserwator zabytków?
Centralnie, na placu, tuż przed kolumną było serce dawnego klasztoru- grobowce z prochami dominikanów, z płytami nagrobnymi sprzed setek lat spisanymi po polsku. Tak po prostu przyjechał buldożer i zmiażdżył wszystkie historyczne nagrobki a zawartość wywiózł na śmietnik…
W mojej i Renanta relacji bodaj z 2021są zdjęcia, gdzie odnajdujemy fragmenty zabytkowych nagrobków.
Konserwator wyraża żal i ubolewanie i zobowiązuje wykonawcę do „przywrócenia płyt nagrobnych w przestrzeń klasztornego dziedzińca”.
Strona druga wywiązuje się. Nie ma problemu.

płyty.jpg

wrośnięte płyty.jpg


Tak wygląda odrestaurowanie polskich zasobów kulturowych.
Obco i złowieszczo.
Nie nienawiść, ale niechęć.

Dzisiaj już śpimy w Hucie Pieniackiej.



polana.jpg

ognisko.jpg