Rosja oczami Rosjanki

[consigliero]

Napisał Metel

To ja Wam bardzo dziękuję, że przyszliście żeby mnie posłuchać i za Wasze ciepłe słowa i wsparcie Mam nadzieję, że to było nie ostatnie nasze spotkanie. Tym bardziej, że nie tylko czytam o Rosji, a również obecnie przygotowuję wyjątkowy wyjazd, jakiego jeszcze nie miałam. Oczywiście, wyjazd do Rosji. Więc na pewno nie zabraknie ciekawostek w tym wątku

Motocyklem? Kiedy ?

[Metel]

Napisał consigliero

Motocyklem? Kiedy ?

Tak, motocyklem. W lecie, oczywiście

[Metel]

Opowiadając o Rosji, nie widzę możliwości opowiadać tylko o czymś jednym. Nie możliwe opowiadać o jednym z 85 regionów wśród których każdy był by wyjątkowy, nie poruszając tematów, na przykład, zwyczajów spotykanych tylko w nim czy jego kuchni.

Jednak dzisiaj opowiem o tym co łączy wszystkie regiony bez wyjątków i bez czego nie może być Rosji. Dzwony. Ich dźwięk można słyszeć zewsząd będąc tam….. To one były wyjątkowymi prezentami, a z ich ozdobienia można przeczytać większą część historii średniowiecznej Rosji.

Dzwony na Rusi przez wieki były integralną częścią życia narodu rosyjskiego i w tradycyjnej kulturze rosyjskiej były postrzegane jako "głos Boży".

W XX w. niszczono świątynie-stworzenia ludzkich rąk, w ogniu płonął staroruski obraz, książki, wyburzano dzwonnice, niszczono dzwony.
Ale minął czas, a Rosjanie zaczęli zdawać sobie sprawę, że po utracie „korzeni drzewo nie przetrwa”. Dzwony są jednym z potężnych korzeni rosyjskiej kultury muzycznej. Jest to równie ważny i artystycznie swoisty rodzaj narodowego dziedzictwa kulturowego, jak sztuka śpiewu, ikonografia, architektura, rzemiosło ludowe.


Trochę historii
Historia dzwonu sięga ponad 4000 lat. Najwcześniejsze (XXIII—XVII wiek p.n.e.) znalezione dzwony miały niewielkie rozmiary i zostały wyprodukowane w Chinach.

1.jpg

Również w Chinach po raz pierwszy wyprodukowano instrument muzyczny z kilkudziesięciu dzwonów. W Europie podobny instrument muzyczny (carillon) pojawił się prawie 2000 lat później.

W Rosji dzwony pojawiły się niemal równocześnie z przyjęciem chrześcijaństwa pod koniec X wieku. Zostały zapożyczone z Europy Zachodniej, a nie z Bizancjum, jak można by przypuszczać. Rosja przyjęła ten atrybut życia codziennego, który dla rosyjskich przestrzeni okazał się bardzo przydatny do różnego rodzaju sygnałów. Rozpowszechnianie dzwonów, w pierwszych dziesięcioleciach przyjęcia chrześcijaństwa w Rosji, nie miało masowego charakteru. Były rzadko spotykane i niewielkie, poza tym, jak podają kroniki, często ginęły od pożarów i walk ze Złotą Ordą. Za najwcześniejszy z zachowanych dzwonów do dzisiaj, uważa się dzwon z 1420 roku. Znajduje się na dzwonnicy Trójcy Sergiusza Ławry – w klasztorze niedaleko stolicy. Dzwon nazywany jest "Nikonowskim" lub "cudotwórcą". Ma dość nietypowy kształt, jednak do dzisiaj uczestniczy w dzwonie.

2.jpg

Jakie mogą być dzwony i czym się różnią dzwony rosyjskie od europejskich?

Różnią się prawie wszystkim. Rosyjskie dzwony mają inny kształt, w inny sposób są mocowane, inaczej dzwonią. W przeciwieństwie do europejskich dzwonów, które obracają się wokół siebie, rosyjskie dzwony są unieruchomione. Aby wydobyć z nich dźwięk, dzwonnik pociąga za linę przywiązaną do języka dzwonu. Sam dźwięk również znacznie różni się od dźwięków kościołów innych wyznań. Jeśli dzwony Europy Zachodniej zawierają podstawy melodyczne i harmoniczne, to w rosyjskich dźwiękach tego prawie nie ma. Sercem rosyjskiego dzwonu jest rytm i charakter. Dzwonnik dzięki wewnętrznemu instynktowi, poczuciu rytmu i doskonałej znajomości dźwięku, posiadaniu techniki wykonania muzyki na podstawie ustalonych reguł, może poprzez dzwon przekazać radość bądź spokój, głęboki smutek lub triumf duchowej treści kultu cerkiewnego.

3.jpg

Do czego są używane.
Dzwon pełni w życiu cerkiewnym pewne funkcje: zwołuje wiernych do służby, wyraża uroczystość nabożeństwa, informuje o czasie odprawiania najważniejszych części nabożeństwa. Z dzwonem, Rosjanie połączyli wszystkie swoje uroczyste i smutne wydarzenia. Stąd pojawiły się różne rodzaje dzwonienia, a każdy rodzaj dzwonienia ma swoją nazwę i znaczenie.
Małe dzwonki były bardzo lubiane w Rosji. Ich muzyką była ozdobiona długa i męcząca jazda dyliżansów po rozległych rosyjskich przestrzeniach. Było to proste: dzwonki wisiały pod łukiem i podczas szybkiej jazdy wstrząsały się, wydając wiele srebrnych dźwięków. Oprócz tego, w 17- 19w. dzwony były zawieszone we wsiach przy drogach, żeby podróżni w czasie zamieci mogli łatwiej znaleźć drogę.


Dzwonnica.
Do dzwonów budowano specjalne pomieszczenia-dzwonnice. Początkowo były one drewniane, pod dachem, do których przymocowane były zestawy dzwonów różnej wielkości, z których każdy dzwonił własnym głosem, co pozwalało dzwonnikowi pracować bezpośrednio z ziemi.

4.JPG

Wadą takiego umieszczenia jest szybkie tłumienie dźwięku, a dzwon jest słyszalny z niewystarczającej odległości. Później były to kamienne galerie, w których między podporami wisiały dzwony. Ale taka pozioma konstrukcja, zakłócała między sobą dźwięki dzwonów, co nie było zbyt piękne. Później zaczęto wznosić dzwonnice, które były wyżej reszty budynków, a więc dzwonienie z nich było szczególnie dobrze słyszalne. Wtedy zaczęto budować specjalne wieżę-dzwonnicę i ustawiano je oddzielnie od budynku kościoła. Pozwalało to znacznie zwiększyć zasięg słyszalności dźwięku.

5.jpg

W starożytnym Pskowie dzwonnica często włączana była do konstrukcji głównego budynku. W późniejszym czasie pojawiła się tendencja do dobudowywania dzwonnicy do istniejącego już budynku kościoła. W późniejszych zabudowaniach, głównie w XIX wieku, dzwonnicę wprowadzono do konstrukcji budynku kościelnego. To wtedy dzwonnica, będąca pierwotnie budowlą pomocniczą, stała się dominującym elementem w jej wyglądzie.

6.jpg

W Rosji, z jej rozległymi obszarami i znaczną odległością wiosek od siebie, istniała pilna potrzeba takiego narzędzia, które może szybko powiadomić ludzi. Dlatego w Rosji starano się odlewać duże dzwony.

Specjalny sposób dzwonienia, inny niż zachodnioeuropejski – "językowy", kiedy nie cały dzwon jest kołysany, ale tylko jego język, pozwoliło na odlewanie dzwonów o dużej wadze i dzwonienie do nich bez obawy o zniszczenie dzwonnicy. Najsłynniejsza dzwonnica w Rosji dzisiaj znajduje się w stolicy. Nazywa się dzwonnicą Iwana Wielkiego. Jest to okazała, trójnawowa, złota wieża, której budowę prowadzono pod kierunkiem architekta Bona Friazina (Włoch!) w latach 1505-1508.

7.jpg

A największy na świecie dzwon, który na szczęście nigdy nie zadzwonił, również jest tutaj. Nazywa się Car-dzwonem i waży 200 ton.

8.jpg

Imiona dzwonów
Dzwony z pięknym, przyjemnym, wesołym głosem nazywane są "krasnymi". Wiele dzwonów w Rosji otrzymało nazwę "Łabędź" za silny i ostry dźwięk, przypominający głośny krzyk tego ptaka. A za nierówny dźwięk dzwony otrzymywali trafne pseudonimy "Kozioł" lub "Baran". Dzwon Wielkiego Postu zostanie zwiastowany w "głodowy". Wiele dzwonów nazwano na cześć świąt i świętych.


Dzwonnik – to zawód.

Muzycy, którzy grają w dzwony - dzwonnicy, osiągnęli wielkie mistrzostwo w swojej sztuce, że na każde wydarzenie wymyślili własny sposób gry, a każdy dźwięk ma swój charakter i znaczenie, niesie szczególny nastrój.

9.jpg

Technicznie opanowanie gry na dzwonach nie jest trudne: nawet ludzie, którzy nie są wykształceni muzycznie, mogą go opanować w ciągu kilku tygodni. Ale mówimy o podstawowych umiejętnościach technicznych. Potem zaczyna się praca artystyczna z dzwonami, a prawdziwa sztuka dzwonienia wymaga wiele lat pracy. Dobry dzwonnik, przede wszystkim, powinien zrozumieć związek dzwonu z nabożeństwem; znać cały jego przebieg, symbolikę kultu, znaczenie dzwonienia; być w stanie przekazać odpowiedni nastrój w dźwiękach. W końcu dzwonienie jest jednym z rodzajów sztuki muzycznej. Więc dzwonnik potrzebuje czasu, aby nauczyć się pracować z dzwonami jako instrumentem muzycznym.
Jeden muzyk może grać nawet na 15 dzwonach jednocześnie.

Muzyka dzwonów i jej znaczenie
W swojej wielowiekowej historii dzwony w Rosji z prymitywnych instrumentów sygnalizacyjnych przerodziły się w bardzo złożony instrument sygnalizacyjno-muzyczny składający się z kilkunastu różnych dzwonów. Wyróżnia się grupy dzwonów, które pełnią różne funkcje w "orkiestrze dzwonowej". Najmniejsze dzwony nazywane są dyskantami lub dzwonkami. Wykonują na nich drobne figury rytmiczne. Największe dzwony basowe - ustawiają tempo dzwonka i tworzą jego podstawę, środkowe dzwony lub altówki prowadzą melodię.

Dźwięki zależą od konkretnego nabożeństwa, stąd nazwy dzwonów, których używają: uroczysty, niedzielny, codzienny, godzinny. Istnieje kilka rodzajów dzwonków:

„Blagowest” -pojedyncze uderzenia w wielki dzwon.
„Perebor” - jedno uderzenie w dzwony od małego do dużego.
„Perezwon” - naprzemienne uderzenia w dzwon od większego do małego.
„Trezwon”- kilka jednocześnie dzwoniących dzwonów.

„Perebor” jest dzwonkiem pogrzebowym. Jest to naprzemienne uderzenie w każdy dzwon, począwszy od najmniejszego do największego, a następnie całkowite uderzenie we wszystkie dzwony w tym samym czasie. Takie dźwięki dzwonów powtarzają się przez jakiś czas "w kółko" tak długo, jak wymaga tego reguła, na końcu tego następuje krótki „Trezwon”. Powolny ruch dzwonów, od najmniejszego do największego, symbolizuje rosnące życie ludzkie na ziemi, a jednoczesne uderzenie dzwonów oznacza zahamowanie ziemskiego życia śmiercią. Radość w życiu ostatecznym w raju wyraża się, na zakończenie żałobnych dźwięków „Trezwonem”.

Święta dzwonów
Każdego dnia rano i wieczorem, w święta i w dni smutku, od wczesnego dzieciństwa do godziny śmierci Rosjanie słyszą dzwony. Dla wszystkich ludzi niezależnie od statusu głos dzwonów brzmi tak samo. Prawdopodobnie dlatego dzwony stały się narodową tradycją.

Teraz specjalnie organizują święta muzyki dzwonowej, na które przyjeżdżają miłośnicy tego pięknego rodzaju twórczości ludowej. Najczęściej takie święta muzyki dzwonowej są organizowane w miastach, które są powszechnie nazywane "złotym pierścieniem Rosji": Suzdal, Rostów Wielki i które znane są ze swoich wspaniałych dzwonów. Wtedy w miastach rozbrzmiewają dzwony przez cały dzień, a nad ziemią unoszą się magiczne melodie muzyki dzwonowej.

Pokażę tu zdjęcia z takiego festiwalu. Popatrzcie ile tam jest ludzi i na ich twarzy – z nich łatwo przeczytać atmosferę która tam panuje.

10.jpg

11.jpg

12.jpg

13.jpg

14.jpg

15.jpg

16.jpg

17.jpg

18.jpg

19.jpg

20.jpg

21.jpg

23.jpg

24.jpg

25.jpg

22.jpg

Wy też możecie tam pojechać żeby posłuchać tej muzyki. Co roku, w lecie, w Karelii i obszarze Archangielskim są całe festiwale sztuki dzwonarskiej (rus). Zwykle takie święto trwa od 2 do 4 dni, a razem z nim jarmarki, warsztaty rzemiosł ludowych, miejscowe potrawy, różne zabawy, etc. Najbardziej cenne jest to, że festiwale są organizowane NIE dla turystów, a to znaczy, że
to jeszcze jedna możliwość zobaczyć prawdziwą Rosję, poznać ludzi, skosztować miejscowej kuchni, kupić ręcznie robione pamiątki, a może nawet zrobić je samodzielnie
Byłam tam, słuchałam muzyki, kosztowałam. Wróciłam bardzo zadowolona. Więc, polecam

Post zawiera zdjęcia ze strony internetowej muzeum „Малые Карелы”.

[Galar]

Czytając Twoją relację o dzwonach od razu przypomniała mi się wizyta w Ławrze (wtedy kiedy byłem w Zagorsku, a obecnie Siergijewskim Posadzie) Mimo, że upłynęło ponad 30 lat
Obrazy nadal są żywe.

[Metel]

Najstarszy dzwon w Rosji na dzisiaj, o którym zresztą napisałam, znajduje się właśnie tam, w starym Zagorskie, a dzisiaj w Sergiewym Posadzie. To miasteczko zmieniło swoją nazwę na początku lat '90.

[matjas]

Zmiany nazw to ony lubiejo.
Teraz ponoć jest projekt na zmianę nazwy Kirowa na dawna Wiatkę.
Nawet nie chce myśleć ile taka akcja może kosztować administracyjnie w mieście gdzie większość budynków... wymaga remontu. Ale co tam...

[Metel]

O wiośnie, dziwnej tradycji dawania mężczyznom bukietów i niesprawiedliwych świętach.

Żyjąc w Polsce, zwróciłam uwagę, jak rzadko w porównaniu z Rosją, tu można zobaczyć kwiaty. Nie chodzi mi o kwiaty wysadzone na polu, mam na myśli kwiaty jako prezent. Nie ma lepszego czasu w roku niż teraz, żeby o tym opowiedzieć.

Dwa dni temu do Rosji przyszła wiosna. Właśnie tak, bo w Rosji wiosna jest już od pierwszego marca. A razem z nią i wiosenne tradycje, na przykład, kwiatowe. Teraz, stolice wszystkich bez wyjątków regionów są pełne kwiatów – całodobowo są sprzedawane kwiaty z całego świata i w olbrzymich ilościach. Dzień i noc, bez przerwy są czynne kwiatowe bazary i jarmarki. W ciągu tego tygodnia będą sprzedane do 60% rocznego obrotu kwiatów…

1.jpg

Pierwszy miesiąc wiosny od zawsze był miesiącem kwiatów i oczywiście to powiązane ze świętem ósmego marca.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego dzień 8 marca pozostał w Rosji świętem państwowym i dniem wolnym od pracy nie tylko dla kobiet. Obchody 8 marca w Rosji obejmują ugruntowaną tradycję dawania kobietom kwiatów i innych prezentów. W Rosji jest powszechnie uważano, że kwiaty pozostają najbardziej pożądanym prezentem do 8 marca: co drugi mężczyzna chciałby je dać swojej ukochanej, a co druga Rosjanka chciałaby je otrzymać w prezencie. Więc kwiaty są sprzedawane tysiącami. Jednocześnie, pierwotne znaczenie tego dnia, czyli walka z dyskryminacją kobiet, dawno temu zapomniana, w wyniku czego ten dzień jest obchodzony po prostu jako „święto kobiet".
W tym roku 8 marca – to niedziela, więc weekend ma być o jeden dzień dłużej.

2.0.jpeg

Jednak kwiaty są dawane w Rosji nie tylko z okazji „Dnia kobiet” i są tak popularne, że nie potrafię sobie wyobrazić ani święta ani nawet imprezy bez nich. Kwiaty tam są prezentem uniwersalnym: nie daje się bukietów tylko dzieciom.

Wiem na pewno, że na pierwszą randkę ON na pewno przyniesie JEJ tylko jeden kwiat – różę i NIE czerwoną. Przy drugim spotkaniu ONA dostanie nie mniej niż 5 kwiatów i nie koniecznie róże. A ON zapłaci za te 5 sztuk drożej, niż gdyby kupował je 10. Dlaczego tak? Po pierwsze, w Rosji kwiaty rzadko kto kupuje detalicznie. To z tego właśnie powodu nie ma opakowań mniejszych niż 10 szt.

3.jpg

4.jpeg

A po drugie…….


Kwiaty w Rosji – to język.

Ile kwiatów w bukiecie, jakie to kwiaty, jaki mają kolor i długość – wszystko to może sporo powiedzieć. Na przykład, liczba parzysta – to zawsze smutek i żałoba. Oczywiście, w tym przypadku kwiaty też muszą być odpowiednio dopasowane. Czyli to nie może być bukiet w jaskrawych kolorach, ale też nie znaczy, że to koniecznie będą kalie.
A propos, kalie w Rosji mogą być kwiatami na ślub, bo nie ma w tradycji jakiś konkretnych „żałobnych”. Nie istnieje.
Na zdjęciu poniżej akurat taki ślubny bukiet.

5.jpg

Kobieta w Rosji jest traktowana jako człowiek należący do płci „pięknej” i często w stosunku do mężczyzn ten, z góry nadawany „status”, wykorzystuje. W przeciwieństwie do państwowego święta „8 Marca”, „Dnia mężczyzn” wśród świąt państwowych, w Rosji nadal nie ma. Co prawda, jest obchodzone święto 23 lutego „Dzień Obrońcy Ojczyzny”, jednak ono w żaden sposób nie podkreśla tych zalet mężczyzn, na które warto zwrócić uwagę, jak to się dzieje w „Międzynarodowy dzień kobiet”.

Jednak chciałabym opowiedzieć o niezwykłej Rosyjskiej tradycji i „poprawić tę niesprawiedliwość”, ponieważ w Polsce też nie ma dnia mężczyzn…..

Kobiety dostają piękne kwiaty w ciągu całego życia. Czy mężczyźni są doceniani tak samo? Nie sądzę.

W Rosji, kobiety i mężczyźni, młodzi ludzi i seniorzy – wszyscy dostają kwiatowe prezenty. Tak, mężczyźni też i to wcale nie jest dla nich krępująco, jeśli bukiet jest zrobiony zgodnie z zasadami „męskiej florystyki”. Z tego powodu, niemal w dowolnym sklepie są specjalne karty męskich bukietów.


Oto screenshot ze strony internetowej znanego sklepu męskich bukietów „Зверобой” czyli „Pogromca zwierząt”

6.jpg

Nazwy bukietów robią wrażenie: Król Artur, Wiking, Prometeusz i nawet Władca ognia!

Oto niektóre zasady przestrzegane przez rosyjskich florystów:

1. Kwiaty muszą być odpowiednie dla mężczyzny, które symbolizują niezawodność zaufania, dążenie do sukcesu. Bukiet ma swój kształt i wygląd, aby podkreślić męskość i godność. Małe pąki i ułamkowe kwiatostany nie nadają się do bukietu męskiego.

2. Kolor bukietu dostosowuje się do wieku i temperamentu mężczyzny, a także do jego pozycji w społeczeństwie. Dla ludzi starszego pokolenia wybierają powściągliwe, spokojne kolory, a rozproszenie jasnych kolorów jest bardziej odpowiednie dla młodych. Dla flegmatyków odpowiednie są spokojne kolory, a choleryk-kombinacje kontrastujących odcieni. Dla solidnych mężczyzn wybiera się kwiaty w ciemnych kolorach.

3. Bukiet dla mężczyzny powinien mieć pewną falliczną symbolikę, długie łodygi, duże liście i wydłużone pąki. Wszystko to powinno przypominać strzałę skierowaną w górę. Kwiaty są duże, z wyraźnymi kwiatostanami tej samej wielkości. W bukiecie utrzymywane są ścisłe wyraźne linie skierowane w górę, pewna agresywność powinna być postrzegana. Nie używa się roślin ze zwisającymi łodygami, etc.

4. Do męskiego bukietu nadają się jasne nasycone kolory. Według psychologów powodują one u mężczyzn radość, przypływ energii, przyjemność.


Co prawda, bukiet dla mężczyzny może być nie tylko „zestawem gałęzi”: )

7.jpg

Są również inne warianty:

5a7c4c2ebd36c06c3e55aec4.jpg

9.jpeg

10.jpg

11.jpg

14.jpg

16.jpg

18.jpg

17.jpg

Mam dobry moment żeby „poprawić niesprawiedliwość” nieobecności święta mężczyzn również w Polsce: ) Moim zdaniem, gdyby nie mężczyźni, ich charakter, niezawodność, samodzielność i zaradność, nie było by komu nas kobiet docenić i prawdopodobnie nie byłybyśmy tak piękną płcią.
Więc, przygotowałam dla polskich mężczyzn osobiście tak ostry bukiet, jak prawdziwy męski charakter

20.JPG

19.JPG

Katerina.

[tyran]

Cześć Metel. W tytule popełniłaś błąd. Powinno być: dawania mężczyznom bukietów.

Super opisujesz, szkoda że tak dawkujesz.

[Emek]

Przyznam, że mnie zaskakujesz. Może wiele w tej Rosji czasu nie spędziłem, tak do kupy będzie ze 2 miesiące ale dzwonów nie słyszałem (lub nie zwróciłem na nie uwagi) a kwiaty dla chłopów to juz mnie zaskoczyły totalnie. Gdybym mógł wykazać odrobinę chciejstwa to chętnie bym się dowiedział wiecej o rosyjskiej sieci bajkpostów.

[jochen]

O, ostre papryczki! Bardzo lubię, taki bukiet to radość - dzięki!