Co warto przeczytać przed, po i w trakcie podróży - kącik dobrej książki

[czosnek]

Mocno afrykańsko

David Olusoga, Casper Erichsen "Zbrodnia Kajzera"
Świetna książka o niemieckiej kolonizacji dzisiejszej Namibii.
Mało znana historia ludobójstwa plemion Herero i Nama w imperium kolonialnym Cesarstwa Niemieckiego to,
zdaniem autorów tej wstrząsającej książki, zbrodnia, stanowiąca zapowiedź nazistowskiego planu Zagłady.
zbrodnia-kajzera-b-iext13327810.jpg

Joseph Conrad "Jądro Ciemności"
Absolutny klasyk o podróży rzeką Kongo będąca jednocześnie podróżą w mroki ludzkiej duszy. Inspiracja dla "Czasu apokalipsy"
joseph_conrad_jadro_ciemnosci.jpg

Paul Rusesabagina "Zwykły człowiek"
Paul Rusesabagina był zwykłym człowiekiem - spokojnym kierownikiem pewnego eleganckiego hotelu w Ruandzie.
6 kwietnia 1994 roku, tłum z maczetami w rękach zamienił się w motłoch bezwzględnych morderców i rozpoczął trwającą 100 dni rzeź,
w której zginęło 800 000 niewinnych osób. Rusesabagina, wykazując się niewiarygodną wprost odwagą, ocalił ponad 1200 ludzkich istnień.
zwykly-czlowiek-b-iext3337520.jpg

James Brabazon "Mój przyjaciel najemnik"
Wstrząsający obraz bratobójczych walk w Liberii, kulisy jednego z najbardziej groteskowych zamachów stanu,
portret prawdziwej męskiej przyjaźni, a zarazem bezwzględnie uczciwe pytanie o etykę warsztatu reportera.
moj-przyjaciel-najemnik.jpg

Peter Godwin "Gdzie krokodyl zjada słońce"
Peter Godwin pędzi życie nomady, dziennikarza specjalisty od spraw Afryki, który podąża od zlecenia do zlecenia, z jednego kontynentu na drugi.
Od czasu do czasu odzywa się do mieszkających w Zimbabwe rodziców, by upewnić się, że wszystko w porządku.
Pewnego dnia okazuje się, że nic nie jest w porządku: ojciec jest umierający.
Tak zaczyna się najniezwyklejsza, najdalsza i najboleśniejsza z podróży Petera Godwina.
Jego osobista historia splecie się nie tylko z dramatycznym upadkiem Zimbabwe, ale zupełnie niespodziewanie zatoczy wielkie koło, by powrócić do przedwojennej Polski.
Gdzie-krokodyl-zjada-slonce_Peter-Godwin,images_big,1,978-83-7414-479-7.jpg

Alexandra Fuller "Dziś wieczorem nie schodźmy na psy"
to porywająca opowieść o dzieciństwie spędzonym w Afryce – zniewalająco pięknym, ale i pełnym grozy,
beztroskim, choć czasem bolesnym i trudnym. Alexandra Fuller przenikliwie opisuje tamte niespokojne lata i pękającą „bańkę anglocentryzmu”.
Z czułością i humorem opowiada losy swojej rodziny, która mimo niechęci do miejscowej ludności,
ciężkich warunków życia i niesprzyjającej fortuny nie wyobrażała sobie życia poza Afryką.
fuller_nowa.jpg

[lena]

Nie no chłopaki lato za oknem, a Wy tu z takimi kwiatkami wyskakujecie. Chyba powrócę jednak do opcji nocnego czytania, bo czasu maaaało .
Ale za podpowiedzi bardzo dziękuję!

[mygosia]

Oki.
Czyli tak.

1) Najpierw "dzienniki Kołymskie" Jacka Hugo-Badera.
Jak zawsze książka super!
Fascynyjące spotkania, przeżycia. Opisane bardzo zgrabnie.

Kto lubi Jacke, ten się nie zawiedzie. Kto nie zna - prawdopodobnie polubi
Mi po przeczytaniu książki włączyło się pragnienie, aby spakować plecak, rzucić wszystko i zaszyć się na Kołymie na 2-3 lata...
Polecam!


2) Potem poszedł mini-ebook "Korea Północna. Ostatni wielki brat" - dla "miłośników" tematu Korei Północnej. Włos się jeży na głowie.
Polecam [chociaż to raczej nie jest dobre wyrażenie].



3) A na koniec REWELACJA - daaawno żadna książka tak mi się nie podobała [chociaż to również tragiczna lektura, o ludzkiej bezmyślności, pysze, bezradności oraz ogromnej nieludzkim [naturalnym] dramacie.
Może (morze) wróci - Bartka Sabeli
Łyknęłam ją w kilka h [na trasie Katowice-Warszawa]. Chłopak pisze rewelacyjnie. Tak jak lubię
A i temat jest mi bliski...
morze Aralskie - jeszcze do niedawna jeden z większych śródlądowych zbiorników wodnych na świecie. Z powodu debilnych decyzji ludzi doprowadzono do katastrofy - zbiornik wysechł, zmieniono setki ekosystemów, tysiącom ludzi przewrócono życie do góry nogami...
Książka frustrująca w swoim przekazie.

Gorąco polecam!

[mad_leaf]

Jadąc na sh-20 w Albanii kupiłem po drodze przypadkiem... Mój chłopiec, motor i ja Halina Korolec-Bujakowska o podróży z Polski do Szanghaju 1934-1936! Myślałem że jadę na fajna wycieczkę... Ta historia z przed 70 lat rzuca na kolana! Napisana w nieco poetyckim stylu ale trzeba to przeczytać! Polecam wszystkim co sadzą ze są hardkorowcy! Opowieść miedzy innymi jak nasi rodacy jako pierwsi motocyklem przejechali słoną pustynie w Pakistanie w 1935 roku! Na 10-konnym BSA z koszem. Gorąco polecam!

[wilq.bb]

"Córka polarnika Zapiski z krańca świata" Kari Herbert

nieco ponad 400 stron w 2 wieczory. Ruszamy z autorką w krainę jej nietuzinkowego dzieciństwa "zafundowanego" przez tatusia advenczerowca

Dużo ciekawego o dalekich (a w sumie to najdalej zamieszkałych na stałe terenach ziemi) można się dowiedzieć, o życiu, wierzeniach, seksie i rozdarciu między tradycję i teraźniejszość.

Polecam mocno

[miro&afryka]

Polecam "Śnieżna pantera" Peter Matthiessen

[wilq.bb]

Napisał miro&afryka

Polecam "Śnieżna pantera" Peter Matthiessen

Za twoim poleceniem popełniłem tę książkę, cóż muszę przyznać, że nie jest to zwykła relacja z wypadu w Himalaje, coby podglądać zwierząt (jak po pierwszych stronach się wydaje) - zdecydowanie filozoficzna i zdecydowanie polecam

[Mech&Ścioła]

Kończę już tę książkę, dobrze się czyta, sporo praktycznych informacji nie tylko o sprzęcie. Autor nie unika trudnych tematów, m.in. dotyczących czasem niełatwych między uczestnikami wyprawy, momentów kiedy był załamany, itp. Był w dżungli prawie 30 miesięcy!!!

wyprawa-wzdluz-amazonki-b-iext7569068.jpg

[tupek]

"Ukraina widziana oczami Prochaśki to kraina zamknięta masywem Karpat, której granice i reżimy zmieniają się z zawrotną częstotliwością. To łamigłówka, układanka państw, frontów, języków, niespokojna krzywa okupacji, wyzwolenia i zniewolenia. To także fenomen botaniczny, bo na łące „zielonej Ukrainy” gnieździ się kilkadziesiąt zupełnie odmiennych gatunków ludzkich. I noc na połoninie, kiedy wydaje się, że przegrzany zapach traw bierze się prosto z gwiazd, i kult śmiecenia zakrawający na pasję demiurga.
W gazetach tego nie napiszą to prywatne lekcje z ukrainoznawstwa w wydaniu znakomitego pisarza, dziennikarza i botanika."

tyle notka wydawnicza. wczoraj wieczorem zacząłem i wczoraj skończyłem
wielce zacne czytanie

[tupek]

przy polecaniu tej pozycji targają mną dość ambiwalentne odczucia.
chwilami irytował mnie styl pisania, bardzo duża ilość krótkich, cztero-pięciowyrazowych zdań. wielokrotnie połączyłbym je za pomocą przecinków; chwilami wręcz żułem brzydkie słowa. może na tym polega/miał polegać urok spostrzeżeń pisanych niejako na bieżąco, szatkowanych i rwanych? nie wiem, nie potrafię docenić

jednakowoż, we wczorajszym pociągu nie zauważyłem nawet, jak studenci doprowadzili się na dno za pomocą żołądkowej gorzkiej dopiero usilne starania, by wyrzucić butelkę przez zamknięte okno przywołały mnie z powrotem. po trzech próbach ktoś koledze zasugerował, by otworzył okno, inna pani krzyczała, by tego nie robił a ja patrzyłem bezradnie, błędnym wzrokiem poszukując białej wody Uług-O.

niby reportaż, trochę dziennik. mnie zniewala kobiece postrzeganie świata, gdzie owszem - otoczenie jest rejestrowane, fakty są podane ale istotny jest wpływ świata zewnętrznego na emocje. a piękny to świat i jeszcze lepsze emocje. czasami trud, czasami zachwyt, zawsze - moja zazdrość. no zawiściłem, że hej!

także tego...