Do Indii jest droga na skróty. Przez Afganistan.

[Piast]

Napisał syncronizator

Pytanko .. gdzie i za ile wyrobiłeś Vizę do Afganistanu ?
Czy zmuszali Cię do posiadania przewodnika ?

Wizy to miałem dwie. Jedna nieważna. Ale o tym już za moment napiszę

[Piast]

Napisał zaczekaj

No i fajnie, przynajmniej eskorty nie miałeś


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Nieeee no. Tak dobrze to nie ma. Wyszły z tego niezłe...śmieszki

[Piast]

Kwintesencja życia

Jestem znowu w trasie. Tym razem piszę ze Słowacji. Z jednej strony super, bo podróże to mój żywioł. Z drugiej strony, wrzesień to czas, w którym wszystko zasuwa po wakacjach. Praca, pobudka po wakacjach, wszystko akurat w tym momencie zaczyna buzować. I od razu ślę duże podziękowania do wszystkich ludzi, którzy mnie otaczają i w jakiś sposób są ze mną związani. W pierwszym rzędzie rodzina, przyjaciele i oczywiście partnerzy w biznesach. Także wszyscy ludzie, z którymi się spotykam w pracy rozwojowej. To, że jestem tu gdzie jestem i mogę realizować swoje pasje to również Wasza zasługa. Serdeczne dzięki

Tymczasem długa jest jeszcze droga przede mną.

Indie. To jest kierunek na kilka najbliższych tygodni.

Kwintesencja życia. Każdy ma swoją. A moja. Kto mnie zna ten wie. Rodzina, przyjaciele, bliscy...

[Piast]

I już Bułgaria

Tak. I co mam napisać? Ogólnie zgodnie z założeniami jest nudno. Nie z Kolegą, towarzyszem tej podróży. Z Korkiem nigdy nie jest nudno 🙂 Dla tych, którzy mają znaki zapytania w miejscu gałek ocznych wyjaśniam. Byliśmy już na kilku wyjazdach. Do Iranu też (i jeszcze z Pawłem) i można sobie pooglądać kilka filmików na YT.
A czemu "nudno"? Bo przyjąłem założenie, że robimy szybki przelot do Kapadocji i jest autostradowo. Czyli nudno. Myślę, że jeszcze dwa dni i będziemy w Goreme.

Chociaż...Bracia Słowacy. Muszę przyznać, że był klimat. Zatrzymaliśmy się po drodze w jakim "Penzion". Tak od słowa do słowa i zaczęło być "wesoło". Dużo czasu zajęły na pogaduchy z Michalem, właścicielem owego miejsca. Naprawdę spoko gość. Przyłączyła się do nas też lokalna towarzyska śmietanka. W tle leciał sobie Linkin Park i zrobiło się "niebezpiecznie" 🙂. Słowacka śliwowica wkroczyła i konieczna była ewakuacja.

Jak to było? "Obok Japończyk do lustra pił..." Lady Pank. Taki gość się do nas dosiadł. Na smutno pił. Jakiś temat z kobietą. Nie dało się gadać. Dopadł go mrok duszy i zaćmienie jaźni. Ciemność.

I jeszcze taka obserwacja. A dotyczy kasy, czyli płatności. Zapłacić kartą jest trudno. No tak. Niby Europa a tymczasem nie da rady. Owszem stacje benzynowe czy duże sklepy jeszcze ok. Ale piekarnia, jakiś mniejszy punkt gastro, można zapomnieć. Kurczę, w Pile to w taksówce płacę. I za gofry w budce można zapłacić kartą.

Ogólnie cały czas w trasie. Jutro gonimy dalej.

[stopa-uć]

Powodzenia

[Piast]

Wspomnienie - było drogo.

Jakieś 13 lat temu chyba. Podróż "Dookoła Morza Czarnego" z Mirkiem. Jechaliśmy przez Turcję - Istambuł, Kapadocja i inne różne fajne tematy tylko to paliwo. Droooogo! Wtedy było to jakieś 9zł a w PL chyba 4zł. To było czuć w kieszeni. Bolało.

Myślę sobie: "Teraz te 9zł zaboli już mniej". Przecież ceny i tak poszły do góry wszędzie. W Turcji była jakaś ogromna inflacja, więc może dobiło do 12zł. Jeszcze dotankowaliśmy się w Bułgarii, żeby jakoś korzystniej było. Za 5zł/1l. Pierwsza wizyta na stacji w Turcji i szok! Szok niebywały! Cena paliwa...5zł. Jak to możliwe? Może ktoś z czytelników zna odpowiedź? Na pewno będzie lżej dla portfela.

Ta Turcja to jakaś w ogóle kosmiczna się zrobiła. Mega obwodnica wokół Stambułu. Non stop cztery pasy ruchu. Giga tunele, wiadukty. Wszystko robi wrażenie.

Na stacji benzynowej podszedł do nas człowiek i jest gadane. Skąd, dokąd itd. Czy coś potrzebujemy? Może da nam swój numer telefonu w razie czego. Pełna życzliwość i pomoc. Miło i przyjemnie.

Rozmawialiśmy też z parką motocyklistów. Jechali na jakimś wypaśnym HD. Nie wiem jaki model. Taki duży z radiem chyba. Piękny. Normalny dialog:
"A wy dokąd?" - pytamy
"My do Stambułu" - na Harley'u
"A wy dokąd?
"My do Indii"

Ta mina. Bezcenna. A mina połączona z bezdechem to już w ogóle unikatowe zjawisko. Echhh...te spontaniczne reakcje. Nie, że robię sobie bekę z nich. To było zabawne zwyczajnie.

Dobrze, że nie zapytali o Ułan Bator 🙂
Wracając do Turcji. Poszliśmy jeszcze z Korkiem na jakieś żarcie. Blisko naszej miejscówki był fajny lokalny bar.

Jedzenie pyszne a właściciele jeszcze bardziej.
"Chcecie jeszcze herbaty?"
"Czemy nie? A raczej tak"
Później: "Ile za herbatę?"

W odpowiedzi rozłożone ręce i szeroki uśmiech, który mówi: "Jesteście moimi gośćmi." Małe i śliczne gesty.

Szacun Panowie! Dzięki za miły klimat.

Spotykani ludzie to jeden z kluczowych klimatów tej i każdej podróży.

[matjas]

aż bym coś zjadł

[Piast]

"Dziś w Göreme znowu pada deszcz..."

No nie...pada. A był już piękny plan do zrobienia. Pojeździmy. Popatrzymy. W sumie jak dla mnie to powtórka i powrót do dawnych czasów. Aczkolwiek bardzo chętnie jeszcze raz bym sobie pozwiedzał.

Już po drodze robiło się burzowo i w sumie lekko nas zlało. Lekko. Tragedii nie było. Przyłączył się do nas Siergiej. Bardzo ciekawa postać. Narodowość mołdawska a dokładnie pochodzi z Naddniestrza. Historia tego miejsca jest podobna do kilku innych w tym regionie. Abchazja, Krym. Wszystko to zostało siłą zajęte przez Rosjan. W imię ratowania rdzennych Rosjan zamieszkujących te regiony i na ich życzenie. "My tylko niesiemy pomoc". A Siergieja, wtedy osiemnastolatka wcielono siłą do rosyjskiej armii. Dostał Kałacha i rozkaz:: "Idziesz na front i strzelasz". Ale jak? Do swoich? Mołdawian? No bo przecież to była dawana Mołdawia. I co robi Siergiej? Rzuca Kałacha i ucieka. Niestety szybko go złapali i dostał kratki na dwa lata. Taka przygoda życia. Teraz mieszka i pracuje w Izraelu.

Czekamy teraz na lepsza pogodę. I uprawiamy sobie takie tam różne pogaduchy.

O! Przeciera się. Zapowiedziałem, że idziemy z buta na taras widokowy. Pod górę. Korek się rozpłakał 🙂 🙂 🙂

Płakał i jęczał...

I jednak poszedł. Mam na myśli Korka. Chyba dostanę przydomek w stylu "terror-KO'wiec" albo coś w pobliżu. Nie ma zmiłuj. Paliwo zapłacone, czas też ma znaczenie. Miała być Kapadocja to będzie. "Los Cebula i krokodyle łzy" mnie nie wzruszają.

"Dla mnie też niezbyt łaskawy był dzień.
Dla mnie też za długa zima i zła.
Dla mnie też, ale przyznaj, że w sumie się żyje cudnie.
I przestań wyć! Przestań wyć! Przestań płakać!"
(Coma)

Jazda! I tak z buta ruszyliśmy tylko, że do Open Air Museum Goreme. To tylko dwa kilometry. Już kiedyś z Mirkiem tam byliśmy. I warto było. To takie mocno historyczne miejsce. Z kaplicami i częściami mieszkalnymi wydrążonymi w skałach. Warte zobaczenia.

Na powrocie nas lekko zlało. Deszcz nie odpuszczał a przed nami jeszcze zapowiedziany wcześniej punkt widokowy. I tutaj nastąpił bunt na okręcie. załoga stwierdziła, że już całkiem opadła z sił. Hmmm...czyżby efekt uboczny poprzedniego wieczoru? Prawdopodobnie tak. Poznaliśmy jeszcze Adama i Anię. Grane było "Spotkanie Polaków na wakacjach". I wszystko jasne. Ja w absolutnej formie, ponieważ moje poznawanie się miało raczej charakter intelektualny. Chłopaki sobie poszli na spot a ja na widoczki.
Już nie jestem KO'wcem. Ktoś pamięta co to za skrót?

I super! Oj bardzo. Najpierw wzmocniłem się tureckimi przysmakami. Są ultra słodkie. I w sam raz w tym momencie. a później...piękna panorama na miasto i jeszcze bonus. Taka pocztówka Goreme, czyli "grzyby". Przynajmniej niektórzy tak mówią. Inni inaczej. Coś w kierunku męskich organów w szczytowej formie. Tak w szczytowej. W dodatku oglądanej w pewnym położeniu. Sam nie wiem 🙂 Można je znaleźć w miejscu zwanym Love Valley. Przypadek? 🙂

A może jednak wiem... 🙂

[Piast]

A poranek w Kapadocji wyglądał w właśnie tak

[stopa-uć]

""terror--KO-rkowca""

Kulturalno--Oświatowy
czytamy
ciał