Ostatnia taka podróż, czyli zima w Andaluzji [marzec 2020]

[jagna]

Jedyna rzecz, która na tym wyjeździe mnie irytowała:
Jak tylko stanęliśmy gdzieś przy knajpie czy na jakimś parkingu, gdzie było więcej ludzi, to zaraz pojawiał się jakiś miejscowy i piał z zachwytu nad KTMem w wersji supermoto.

No naprawdę nie rozumiem.

Żeby jeszcze w wersji enduro, ale tak? Z tym mikrokółeczkiem z przodu?

Nie, żebym była zazdrosna, wcale

[qbaRD07]

To teraz już wiem, że Andaluzję trzeba koniecznie odwiedzić. Pięknie tam.
Dawaj dalej Jagienko.

[Bekas]

Super foty z wyjazdu, ale i tablice masz zacną

[jagna]

Dzień 3, poniedziałek

Raf zamarzył sobie Gibraltar. No niech mu tam, choć nic bardzo ciekawego tam nie ma i do tego wieje jak w Kieleckim.

No ale mamy tam jakieś 90 km, więc mogę się poświęcić.
Ale wracamy przez góry

Lecimy tam nudną i szybką A-7, więc jesteśmy tam za chwilę.

Czynne przejście graniczne, tego już dawno nie widziałam!
Oglądają paszporty, na szczęście nie wymagają zdjęcia kasków.

Na Gibraltarze można kilka rzeczy obejrzeć: skałę i małpy, końcówkę półwyspu z pomnikiem Sikorskiego i sporo armat.

W 2009 widziałam jeszcze stary pomnik, który był jakoś nieszczęśliwie zlokalizowany przy drodze.
Teraz, trzeba przyznać, jest na honorowym miejscu, tzw. Europa Point, czyli samym koniuszku półwyspu.

Oprócz pomnika, knajpy i terenu rekreacyjnego jest też meczet:



Afryka jak na wyciągnięcie dłoni:



Pomnik Sikorskiego:





Obok są jeszcze tablice objaśniające zawiłości polskiej historii





Harding's Battery:



i już nam starczy tego Gibraltaru.
No może jeszcze kawkę

I znów na parkingu jakiś kierowca autobusu dopytuje o Rafowego KTMa, a w szczególności o chińską siatkę na siodle.

Wracamy do Hiszpanii, na szczęście na przejściu jest osobny pas dla motocykli, inaczej stalibyśmy z godzinę ...

Ruszamy w góry, drogą A-405. Na Europa Point wiało tak, że nawet nie ściągnęliśmy kurtek.
A teraz patrzę, jak cyferki na wyświetlaczu idą w górę. 22, 24, 26 ,28 ... eee, może już starczy? Nie, dobija do +30,5

Widzę na rondzie oznaczenie zamku, trąbię na Rafa i zjeżdżamy w nieznane

Wąska dróżka, coraz bardziej w górę i coraz bardziej kręta (CA-9201).
O, i nawet jeziorko w pakiecie!







Ale nie kłamali, zamek też jest





Tam w chmurach jeszcze majaczy skała Gibraltaru:



a tu widać lepiej:



Castellar Viejo de la Frontera:







Zbiornik na rzece wyschnięty, jak i inne:



Ciekawe, co będzie latem...



Musimy wrócić tą samą drogą do drogi głównej, wyżej już tylko offowo, a sprzęty nie te



Załapałam się na kilka zdjęć z góry:





cdn

[jagna]

Uff, już przed, przed, przedostatni dzień kwarantanny domowej
Widać światełko w tunelu...

.. wracając do Hiszpanii...

jedziemy sobie dalej A-405, widoki jak zwykle, czyli piękne!



Mogą się zachwycał super moto, ja i tak uważam, że mój Gertrud najpiękniejszy



Czas obiadowy, zatrzymujemy się przy drodze w San Pablo de Buceite, knajpa pełna ludzi
Menu po angielsku jest, gorzej z angielskojęzyczną obsługą, ale podstawowe nazwy jedzenia już znamy
Po chwili przychodzi kelner i rozumiemy, że "pollo", czyli kurczak, wyszedł i coś tam proponuje w zamian, ale nie mamy pojęcia co. W sumie nieważne, będzie niespodzianka
Kelner nie daje jednak za wygraną i wyciąga gogle translator i wyświetla, że w zamian będzie "chicken breast".

No nie do końca łapiemy problem

Obiad jest przepyszny:



Testujemy miejscowe zupy (z gazpacho, które uwielbiamy, na czele), tu zupa czosnkowa po kastylijsku serem i mięsem:



oraz warzywa z grilla (Jagnę bolał brzuch i chciała coś mało tłustego, ale warzywa pływały w oliwie), szparagi wymiatały, trzeba spróbować na wiosnę zrobić w domu:



Restaurante Los Cachollas – polecamy

Z pełnymi już brzuchami ruszamy dalej, droga nadal pustawa:





No czasem coś pojedzie:



a widoki nadal przepyszne:



i znowu jesteśmy w Rondzie, tylko z drugiej strony



Następuje ostateczny kres zumo, gdzie ekran przestaje reagować na dotyk, i jesteśmy skazani na takie mikroskopijne coś, na szczęście przed nami prosta droga, wystarczy patrzeć na znaki.

Prosta w sensie trafienia, a nie prostych odcinków oczywiście

Wracamy tą samą drogą do Rondy, ale z drugiego końca wygląda jak nowa
Jest już na tyle późno, a tyłki bola tak bardzo, że nie myślimy o żadnych skrótach.



Zatrzymujemy się na Mirador de Igualeja (punkt widokowy), jest nawet jakiś pomnik, ale nigdzie nie mogę znaleźć informacji, co to miało być.



I już prawie po zmroku wracamy do hotelu. Miało być urlopowo-lajtowo, wyszło jak zwykle cały dzień

cdn.

[calgon]

Pięknie a i super ,że można poczytać w tym szczególnym okresie!

[Galar]

To co podawane było jako Afryka patrząc z Europa Point to nadal wybrzeże Hiszpanii.
Afrykę dobrze widać ze Skały Gibraltarskiej albo jadąc z Gibraltaru do Tarify.
Też uległem kiedyś temu złudzeniu.
Zdjęcia oglądam z rozrzewnieniem bo póki co to wszędzie tam byłem. Przez pół roku można było się najeździć.

[jagna]

Napisał Galar

To co podawane było jako Afryka patrząc z Europa Point to nadal wybrzeże Hiszpanii.
Afrykę dobrze widać ze Skały Gibraltarskiej albo jadąc z Gibraltaru do Tarify.
Też uległem kiedyś temu złudzeniu.

I tak zabija się marzenia

[chrusja]

Super się czyta. Gratulacje... Na ten rok miałem gdzieś tam w marzeniach (planach) Hiszpanię... pewno na marzeniach trzeba będzie pozostać...

[Gończy]

Nigdy mnie na zachód motocyklem nie ciągnęło ale Hiszpanię chętnie bym odwiedził.
Super relacja Jagna.