Rumunia 2010 by Hans&Cleo

[hans]

Obudziwszy się rano, ze zdziwieniem konstatujemy iż:
a) - nie pada
b) - świeci słonko

Szybkie pakowanko, małe odchamienie w postaci zwiedzania Curtea de Arges gdzie Cleo robi zdjęcia, a ja nudzę się ostentacyjnie, małe fa pa w postaci wpadnięcia w środek pogrzebu i spadamy na Transforgaraską.





Na wylocie z miasta, mijamy dwa enduraki - machniecie i......... o żesz kurwa, polskie blachy! Zawrotka i po 3 kilosach i przejechaniu x pieszych i złamaniu wszelkich możliwych zakazów i nakazów, haltujemy Rafała i Pawla (AT + ST). Szybka gadka o pierdołach i chłopaki decydują jechać z nami tego dnia, naszą trasą.

Plan zakłada wbicie na Transforgaraską przez Musatesti, Bradetu i Nuscoara - tak, coby wyjechać z lasu w połowie jeziorka Vidraru. Po drodze jednak Pies Przewodnik (czyli ja ; ) gubi drogę i walimy dróżkami do zrywki drewna. A że chłopaki mieli kamerę, to im zabraliśmy i Cleo popełniła jakieś nagrania, które ja nieudolnie skupiłem w kupę.

















Odnajdując droge, dalej pniemy się w górę, pojawia się śnieg i w końcu stajemy na przełęczy.

















[img]http://img710.imageshack.us/img710/562/p90330961.jpg/img]



Na górze - obłęd - istna cepelia. Flagi, ciupagi, rękodzieło, kiełbaski + szaszłyki, oraz biały pluszowy miś do robienie zdjęć. Żenada do potęgi.
Spadamy zatem w dół:






Tam rozstajemy się z chłopakami - oni lecą na faterland, a my bokami przez Victoria, Lisa, Recca na Fagaras.

[majki]

Napisał hans

Dalej pniemy się w górę, pojawia się śnieg i w końcu stajemy na przełęczy.

Hmmm...Hans, kiedy Wy tam byliście 16trego września przejeżdżaliśmy Transfogaraską i śnieg był tylko w jakiś załomkach skalnych. Myśleliśmy, że to pozostałość po poprzedniej zimie.
DSC_6052.jpg
DSC_6063.jpg

[hans]

Napisał majki

...Hans, kiedy Wy tam byliście 16trego września przejeżdżaliśmy Transfogaraską i śnieg był tylko w jakiś załomkach skalnych....

Transforgaraska - 3/9/2010
Transalpina - 2/9/2010

[majki]

No to jednak mieliśmy farta, że nie dosypało śniegu i nie zamknęli tunelu. Na transalpinie też śniegu nie widzielim, a na Urdele to Felek wjechał MZtkami, wracając ze Złombola.

[hans]

Jak co rano pakowanie i w drogę.

Z Fagaras na Soars, Bardenie, Agnita i w Ighisu Vechi na żółtą, coby przed Mihaileni odbić na białą na Vilea Vilor. Po drodze mijamy sielskie widoki
Siedmiogrodu, biedne wioski oraz straszymy krowy.










Trochę motam się w rejonie Mihaileni - za cholerę nie mogąc znaleźć białej. W końcu wskazuje ja nam autochton, choć wymaga to od niego blisko 2 kilometrowego marszu. Na prawdę miłe to i bezinteresowne. Wskazana biała bardziej wygląda na drogę dla bydła do pól ale co tam.... Szybki zakręt, krzaki i rzeczka i..... wpadamy w cygańską enklawę:







Posiawszy zamieszanie, lecimy dalej, przez koleiny, pola, dziurawe mostki itd. Niestety, droga rozwidla się kilkanaście razy ginąc w polach i lasach - trzeba by próbować każdej z kilkunastu dróżek, a na to nie możemy sobie pozwolić.... Szkoda, ale wracamy na żółtą i walimy na Seica Mare tak, aby dotrzeć do Vilea Vilor z drugiej strony.










Docieramy do Vilea Vilor, gdzie wg przewodnika jest chłopski zamek - rewelka na światową skale, cóż, jest taki:



Spadamy na Medias /ładne/ w kierunku Sigishoary, po drodze zahaczając o fajny zameczek, do którego droga wiodła przez cygańskie slumsy, a nasze pojawienie było takim zaskoczeniem, że nie prawie nie zdążyli wysłać dzieci na żebry (poza jednym). Drugie dziecko przyszło z ciekawości.








Wpadamy do Sigishoary, logujemy się na kempingu, gdzie spotykamy Claire and Tony'ego. Ona - angielka, on - nowozelandczyk. Sprzedali wszystko co mieli, kupili dwa Transalpy, byli w drodze trzeci miesiąc. Trzeba mieć jaja, żeby podjąć taką decyzje.
Spotykamy też Czechów na V-stormach, dzielimy się opiniami n.t. Mitasów (ja E07, oni E10) i wieczorem wbijamy na miasto. PIĘKNE - trochę jak Praga.



















Jeszcze nie wiem, że to ostatni dzień życia lewego lusterka......

[Cumuulus]

Cześć

Czy mógłbyś wrzucić tracki z gps-a z tych szutrowych dróżek?

Pozdr

[hans]

- traki dam jak mi je tylko kumpel zgra. Pod warunkiem, że niczego nie spitoliłem przy ich zapisywaniu, a to możliwe, bom zdolny.

Rano szybki buziaczek z angolami i czechami i spadamy dalej. W Vanatori odbijamy na pomarańczowa na Cristuru Secuies a tam w białą na Avramesti, Firtanus w kierunku na Corund.

Droga robi się mocno kamienista, na jednym z podjazdów trawersujących zbocze, okazuje się że motocykl fajny, tylko kierownik dupa, i kładę nas z motocyklem w dół, na lewo. Kurwa, jebnęliśmy jak dwa worki kartofli (Cleo mały woreczek, ja- duży wór ; ). Na szczęście kufry przednie i tylne ochroniły nam nogi (mój patent na wzmocnienie badziewnych gmoli Givi zadziałał), a zbroje uratowały nam resztę. Bez zbroi było by źle. (Cleo nie ruszała lewym ramieniem przez 3 dni, ja lewa nogą). Motocykl traci lewe lusterko i ma pękniętą owiewkę - poza tym nic. Na adrenalince stawiamy co na kołach na 4 podejścia, pomimo tego, iż koła ma wyżej niż całą resztę...







Ale, że ADV nie pęka, walimy przez góry, górki, zerwane mostki itd.








W Corund'zie Cleo kupuje spod lady 1,5 litra bimbru porzeczkowego (dlatego spod lady, że legalnie mogą sprzedawać tylko nalewki do - chyba 18-19%) i atakujemy dalej przez Odorheiu Secuiesc, Bradesti i Liban na Gheorgheni.
Droga przez góry, piękna, słonko świeci, ścigam się z gościem na R1 (wygrałbym, gdyby strzał w kask ze strony Cleo, razem z groźnym "...uspokój się..." mnie nie powstrzymał....).

A że droga wąska, i zakręty w 80% ślepe....cóż, oni mieli mniej szczęścia...


Za Gheorgheni wjeżdżamy w 12C - na przełęcz Bicaz (1256mnpm) i wąwóz Bicaz. Robi - skurczybyk - wrażenie. PKP, tylko jest niedziela i ruch spory.









W mieście Bicaz, przy pomocy miejscowego Bikera na KLE 500 odnajdujemy żółtą drogę na Ceahlau. Gość przestrzega nas, że droga jest b.b.b.b.b. zła. Histeryzował. Dla nas była OK.

Pniemy się w górę, po lewej mając niebotyczne szczyty Parku Narodowego. Po ok 20 km znajdujemy zjazd w bok do jakiejś cerkiewki. Dajemy ok kilometra przez las, na polanę. Jest! Pikna! Tak sobie stoimy kontemplując, aż nagle zza cerkiewki wychodzi byk, drugi trzeci, pasterz, czwarty....ósmy, a każdy po tonie (chyba).... Czujemy się dziwnie.



Potem pasterz otwiera nam cerkiew i pozwala robić foto.





Potem jemy kanapki, pasterze dyskutują, a byki idą w cholerę. Potem pasterz idzie szukać byków, a my się zbieramy, zjeżdżamy do drogi, gdy zza zakrętu widzimy powracające stado byków. Stajemy, wyłączam silnik, nie patrzymy im w oczy, kurwa, trochę dziwnie gdy tonowy byk mija cię na 20 cm.

Bogatsi o nowe doświadczenia, lecimy dalej podziwiając piękne okoliczności przyrody.





Po kolejnych 10-15 km docieramy do Ceahlau.

[jorge]

Hans opisz te wzmocnienie GIVI - please - mam to przed sobą.
PS

Cleo ma rację - jak wali za ściganie - z plecakiem

[miroslaw123]

Trasa a za zrobienie jej z plecaczkiem szczególnie dla plecaczka

[Gradient]

Dokładnie.Wielki szacun dla Cleo!!! W niedzielę wróciłem z Rumunii i też byłem z plecaczkiem, ale mieliśmy sucho, cieplutko i słonecznie.Rumunia jednak i tak dała nam po dupach, więc naprawdę szacun. Na takie drogi jakie wybraliście wolalbym jednak pojechać solo i się nie stresować o siniaki pasażerki.