Wschodnia i południowa Macedonia, wrzesień 2014

[Piotr_As]

Łoj tam od razu pod koła........... kolega wyolbrzymia po prostu kamerzysta/motocyklista ma niezwykle trudną rolę do "pogodzenia".
Szutry+ nierówny teren+wąskie bezdroża+obsługa kamery=gleba

Zresztą sami zobaczcie.
Wszystko przedstawia, druga część mojego filmiku.

Miłego oglądania przy sobotnim pifku




Pozdro
PiotrAs

[zimny]

Super wyprawa Miło patrzeć na moją ex w akcji cieszę się że dobrze się sprawuje.

[Piotr_As]

Oj Marcinie, Ex miała jechać ze mną TYLKO do Maroka, a okazuje się, że zwiedzi ze mną jeszcze kawał Europy.

Pozdro
PiotrAs

[zimny]

I bardzo dobrze Na tych zdjęciach ona wygląda pod Tobą na mały motorek, a ja tam ledwo sięgałem gleby...

[sowizdrzal]

No, Panie Reżyserzu, myślę, że cała grupa Hitchhooków i innych Spielbergów czy Scorsese może zacząć obawiać się porządnie
o swoje pozycje w sferze tzw. ,,dokumentu akcji''. Podziwiam i zazdroszczę wizji - normalnie jakbym tam znów był

------------------------------------------------------------------------------
Kaimaktsalan zmęczył nas, nie ma co ukrywać. Po zjeździe turlaliśmy się dalej, nieco mozolnie, mocno krętą
i mocno kamienistą ścieżką wzdłuż granicy z Grecją, aż do miejscowości Budimirci, Gradesznica i położonego
chyba na samym końcu tamtego kawałka świata Vitoliszte, w którym żółta, czyli drugorzędna droga z szutru
i lichego asfaltu zamieniła się w pas porośniętych trawą kocich łbów, do tego mocno poryty koleinami.
Przez delikatność nie wspomnę jak po 3 kilometrach tej drogi wyglądało (i pachniało) 10 jajek,
które PiotrAs zakupił w mijanym sklepie i umieścił niefrasobliwie na czubku bagażu pod gumowym pajączkiem.
Ze wszystkich planowanych na ten wieczór potraw z jaj, powstała nam jedynie jajecznica smażona na wydechu
Huzar


















Jakiś czas wcześniej, ktoś z przechodniów podpowiedział nam, że przy tej drodze, ale kilkanaście kilometrów
dalej znajduje się bardzo ładna ponoć dolina Majdan (a może to nazwa wsi, nie pamiętam). Postanowiliśmy
dotrzeć tam i zanocować. No i jechaliśmy tą drugorzędną ,,żółtą drogą'', coraz bardziej przez błotko,
a zmierzch coraz bardziej nas gonił, i im bardziej wjeżdżaliśmy w las i błoto, tym bardziej tego Majdanu
i miejsca do spania tam nie było...

Wreszcie jednak rozłożyliśmy namioty, i to nawet nad przyjemną rzeczką, co postanowiliśmy uczcić niewielką butelczyną anyżówki

[Navaja]

Zrzut ekranu 2014-10-05 o 18.25.48.png
Ja wiedziałem, że to ściema z tym wjazdem na Kajmakcalan.
Szczyt z kościołem jest 50 metrów wyżej a motocykle stoją na dole.

Super filmik.
Jak Wam się udało dostać z Gradesnicy do Vitoliste? Tam idzie jakiś gościniec?
Kolejne pytanie: czy ten szos za Vitoliste w kierunku na Majdan jest jakoś porównywalny jakością z drogą przez Butimirci czy gorszy?

[sowizdrzal]

Napisał Navaja

Ja wiedziałem, że to ściema z tym wjazdem na Kajmakcalan.
Szczyt z kościołem jest 50 metrów wyżej a motocykle stoją na dole.

Super filmik.
Jak Wam się udało dostać z Gradesnicy do Vitoliste? Tam idzie jakiś gościniec?
Kolejne pytanie: czy ten szos za Vitoliste w kierunku na Majdan jest jakoś porównywalny jakością z drogą przez Butimirci czy gorszy?

O Ty Szyderco! Szczyt jest 15 metrów wyżej, ale żeby na niego wjechać, trzeba nielegalnie przekroczyć
granicę Unii (czyli wjechać okrężną drogą, przez teretytorium Grecji). Nie ryzykowalim....

A z Gradesnicy do Vitoliste prowadzi droga widoczna na GM
Do Majdanu jest dróżka po kocich łebkach, potem leśny błotnisty trakt

[Navaja]

Sowizdrzał
powinieneś się bardziej otworzyć - granice sa po to, by je przekraczać.
Nawet przez chwilę nie pomyślałem, że grecką ziemię kołami ugniatam.
Pisząc GM masz na myśli Googlemaps? Tam nie ma żadnej drogi. W Gradesnicy się szosa kończy.

[sowizdrzal]

Napisał Navaja

Pisząc GM masz na myśli Googlemaps? Tam nie ma żadnej drogi. W Gradesnicy się szosa kończy.

Szosa kończy, a zaczyna miły szuterek, gdzieniegdzie błotnisto-leśny.
Popatrz na zdjęcia na GM - ścieżkę widać dość wyraźnie. Do przejechania nawet dużym motkiem.

[sowizdrzal]

Nocleg na Majdanie i anyżówka dopiero nad ranem pokazały nam wszystkie widoki i uroki tego miejsca.











Tego ranka nie chciało nam się pakować zbyt szybko, poczekaliśmy więc na słoneczko, coby posuszyć trochę
ubrania. Potem kilka asfaltowych chwil, znów szuter, znów asfalt. Powalczyliśmy jeszcze kilka godzin
z błotem, bo zdawało nam się, że jedna z dróg prowadzących z Gornej Bohuli i Boszawy przez Radnja do Ski
Resort Kozuf, będzie czymś bardziej przyjaznym niż jedną wielką kałużą gliniastego błota.
Nie mieliśmy już chęci ani krzepy na taką walkę. Po kilku spektakularnych wywrotkach, skierowaliśmy się
posłusznie na miłe szutry prowadzące w dół, do Demir Kapija, a dalej, już więcej po czarnym, do Valandova
i Dojranu.