Szlajanka po Polszy. Sierpień 2020

[qbaRD07]

Ujęcia dronowe robią robotę.
Pięknie tam, cos czuje że w tym roku już tak pusto nie będzie.

[trolik1]

Napisał qbaRD07

Ujęcia dronowe robią robotę.
Pięknie tam, cos czuje że w tym roku już tak pusto nie będzie.

Ja myślę, że jednak będzie pusto:-). Powód jest taki, że w telewizji pokazują tylko (dzięki Bogu) Bieszczady i Tatry, a ludzie znają tylko ten świat pokazywany w telewizji:-)
pozdrawiam trolik

Napisał Dredd

Ładna ta nasza Polsza! Miło się ogląda.

Ostatnie ujęcie z drona dobre. Można nacieszyć oko pięknymi okolicznościami przyrody.Poprzednie niektóre ujęcia przedstawiające okolice, jakby za szybko się kończyły i zostawał niedosyt.

Dawajcie Pany dalej!

Niełatwo zrobić dobrego drona sterując telefonem - oczywiście mogłem zabrać manipulator, ale to byłby kolejny drogi i delikatny grat do pilnowania...:-)
pozdrawiam trolik

[trolik1]

Siódmy dzień: nadal Beskid Niski

Biwak na Tokarni był wspaniały - cisza, spokój, zielono i słonecznie. No właśnie... słonecznie! Okazało się, że miejsce na biwak wybraliśmy jak amatorzy - od brzasku słonko ogrzewało nasze namioty i już ok 6tej rano czułem się jak w piekarniku. Po wyskoczeniu z namiotu kochane słoneczko smażyło przepięknie moją glacę i nawet kawy nie chciało mi się siorbać. Czym prędzej zebraliśmy się więc z tej miejscówki i podjechaliśmy kilka minut do szczytu Tokarni coby znaleźć kawałek chłodnego cienia. Voila!:-)

Z Tokarni zjechaliśmy południową stroną przez las do asfaltu i dalej skierowaliśmy się na Tylawę, gdyż naszym celem pośrednim był przejazd przez dolinę Smerecznego. Już sam przejazd drogą 897 na zachód był piękny - rzadkie, senne wioski posiane wśród łąk i pól, znikomy ruch na drodze i piękne, piękne słońce!!! To był po prostu motocyklowy raj! Pisząc te słowa przenoszę się na siodło Gieni i widzę umykające piękne krajobrazy jak z bajki...

Do doliny Smerecznego wjechaliśmy od zachodu, gdyż od strony Tylawy była oczywiście nalepka teren prywatny...brrrrr. Nie wiem kto to kupił i nie interesuje mnie, ale jak państwo mogło sprzedać coś tak pięknego?!! Fajnie było wjechać tam motocyklem, ale tak naprawdę chciałbym aby dolina ta była dostępna tylko dla pieszych i rowerzystów...



Po wyjeździe ze Smerecznego skierowaliśmy się na Rozstajne i dalej na Nieznajową. Podczas biwaku opowiedziałem Wojtkowi trochę o historii tej ziemi, o Łemkach, akcji Wisła i tak dalej. Dzisiaj mieliśmy dzień praktyczny - czyli zwiedzanie pięknych, smutnych zakątków Beskidu Niskiego. Za każdym razem kiedy widzę te opuszczone kapliczki i przydrożne krzyże kręci mi się łza w oku...



W Nieznajowej skorzystaliśmy z obecności wody i wykąpaliśmy się w Wisłoce, po czym poszlajaliśmy się w okolicach Ropianki, Krempnej, Olchowca i innych wiosek rozsianych wśród okolicznych wzgórz. Było po prostu pięknie!

Pod wieczór zaczęliśmy szukać miejsca na nocleg więc skierowaliśmy się w okolice Kotania. Uświadomienie Wojtka w zakresie historii Łemkowszczyzny przyniosło niespodziewany skutek - od tej pory zatrzymywaliśmy się przy drewnianych cerkwiach po to, aby Wojtek mógł je obejrzeć i cyknąć kilka fotek, Pierwszą z nich była piękna cerkiew w Kotaniu.


Po wizycie w cerkwi skierowaliśmy się na jeden z pobliskich pagórków licząc na to, że znajdziemy fajną miejscówkę na nocleg. Nie zawiedliśmy się...:-)

[trolik1]

Ósmy dzień. Łąka tysiąca kwiatów.

Miejscówka w Kotaniu była prawie idealna - skrawek łąki na skraju lasu, kilka drzew chroniących nas przed porannym słoneczkiem i cudny widok na dolinę pod nami. Po prostu bajka! Zbieraliśmy się powoli ciesząc się każdą chwilą spędzaną w Beskidzie Niskim, bo był to nasz ostatni dzień pobytu w tym regionie. Dzisiaj przez Bezmiechową kierujemy się na Pogórze Przemyskie. W końcu z żalem opuszczamy piękną miejscówkę...

Dalsza droga prowadziła nas leśnymi drogami przecinanymi przez mniejsze lub większe strumienie. 


Nauczony doświadczeniem przepraw przez Osławę powoli i bez sprzęgła przejeżdżałem po płytach unikając ewentualnego poślizgu na glonach. Wojtek z kolei postanowił przetestować trakcję swojego motorka na tych jakże pięknych roślinkach..


Na pożegnanie z Beskidem Niskim region ten zapodał nam taki widoczek... Dzięki tej wyprawie wiem, że w Polszy wiele jest pięknych miejsc, jednak BN jest troszkę inny - poprzez tragiczną historię moje pobyty tam są zawsze okraszone pewną dozą transcendencji, współczucia i pewności, że jakikolwiek polityczny system totalitarny prowadzi zawsze do cierpienia ludzkiego

Po wyjeździe z lasu skierowaliśmy się na Bezmiechową, gdzie zjedliśmy całkiem przyzwoity obiadek za jeszcze bardziej przyzwoite pieniążki. Zadowoleni z życia postanowiliśmy czym prędzej poszukać noclegu, żeby obiadek mógł spokojnie zamienić się w sadełko:-). Miejsce takie znaleźliśmy na jednym z pagórków Pogórza Przemyskiego.

Sama miejscówka była zajebista, ale zapachy tych wszystkich kwiatów po prostu wyrywały z butów. Wojtek wszedł w związku z tym w mod "romantyczny" (lub reumatyczny:-)) i zajął się robieniem zdjęć.





A rano było tak:

Kolejny piękny dzień za nami.

[michau]

Dzięki za opis. Bardzo ciekawy, zwłaszcza 'nieśmiało' poruszane tematy Łemków.
Zaznaczam od razu miejscówki na mapie. Także spodziewaj się tam 'tloku' 😉

PS 1. Zdjęcia z ostatniego dnia są widoczne w Tapatalku. Linki do YT niestety nie.

PS 2. Dla testu wklejam link YT. Może mi wyjdzie 'normalny'
https://youtu.be/4CVykHdHqKk

[trolik1]

Napisał michau

Dzięki za opis. Bardzo ciekawy, zwłaszcza 'nieśmiało' poruszane tematy Łemków.
Zaznaczam od razu miejscówki na mapie. Także spodziewaj się tam 'tloku' 😉

PS 1. Zdjęcia z ostatniego dnia są widoczne w Tapatalku. Linki do YT niestety nie.

PS 2. Dla testu wklejam link YT. Może mi wyjdzie 'normalny'
https://youtu.be/4CVykHdHqKk

Jeśli interesuje Cię historia/architektura to polecam drewniane cerkwie - jest nawet taki szlak architektury drewnianej. Nie jestem jakimś tam znawcą, ale uwielbiam oglądać te drewniane cudeńka:-).
Nie wiem o co chodzi z tapatalkiem - wydaje mi się, że robię wszystko tak jak trzeba...
pozdrawiam trolik

[trolik1]

Dziewiąty dzień: na Północ.

Rano Łąka Tysiąca Kwiatów obudziła nas rosą i pięknymi pagórkami oświetlanymi przez słoneczko. Byliśmy w stanie się tym cieszyć, bo dopiero drugi raz na tej wyprawie prawidłowo wybraliśmy miejsce na biwak!:-). Wic polegał na tym, żeby znaleźć miejsce dające cień rano i jednocześnie zapewniające ładny widok na okolicę. W czasie poprzednich, długich wypraw nie było to jakimś problemem, człowiek myśli raczej o tym że jest głodny i chce spać jak najszybciej. Tutaj jednak przemieszczaliśmy się spokojnie, a głównym celem było sycenie się pięknem polskiej natury.
Po standardowych czynnościach porannych zebraliśmy się i ruszyliśmy w dalszą pełną przygód drogę...

Droga ta wiodła nas początkowo wzdłuż lesistych brzegów rzeki Wiar. Było przepięknie - wiąska asfaltowa nawierzchnia, kolorowe łąki, meandrująca rzeka i praktycznie zero jakiegokolwiek ruchu. Pyrkaliśmy sobie więc spokojnie ciesząc się każdą chwilą

Im dłużej jechaliśmy wzdłuż Wiaru tym bardziej teren stawał się płaski i bardziej lesisty. Las i dawany przez niego cień były błogosławieństwem, bo słoneczko świeciło naprawdę mocno. Na szczęście woda w rzece była mokra!

Od czasu do czasu musieliśmy trochę się nagimnastykować, aby móc jechać dalej

Czasami Wojtkowe przydasie utrudniały nam trochę jazdę, ale doszliśmy do wniosku, że można zamienić je w proszek i też będzie dobrze!:-)

Po opuszczeniu doliny Wiaru teren wypłaszczył się już na stałe, a miejsce asfaltu zajęły ścieżki indiańskie. Było superrr!:

Wojtek przypomniał sobie, że w worze z przydasiami (tym zgniecionym na moście:-)) ma kamere 360. Postanowiliśmy sprawdzić czy działa...

I tak oto w pięknych okolicznościach przyrody mijał nam dzień. Pod wieczór zaczęliśmy szukać miejscówki na nocleg i znaleźliśmy ją nad brzegiem rzeczki o nazwie Lubaczówka. Zaraz po przyjeździe złapała nas burza, ale po godzinie wszystko się uspokoiło i można było znów cieszyć się życiem.

A rano było tak:

[qbaRD07]

No super wyrypa.
Mapki dobra rzecz, będziem weryfikować.

[matjas]

bardzo mnie podoba się ten wątek bo emanuje z niego spokój. jazda taka jak lubię - po prostu przed siebie, bez pośpiechu.
kiedyś daaaaaaaawno temu, będzie chyba z 25lat nazad, wymyśliłem takie drzwi w ogrodzie donikąd - ościeżnica, drzwi... można przejść na tzw drugą stronę.

cztery lata temu zobaczyłem takie drzwi w beskidzie - symbol nieistniejącej wsi i czystek. przy posiadaniu elementarnej nawet wrażliwości nie sposób nie skłonić głowy nad tym co tam się działo. czyta się.

m

[trolik1]

Napisał qbaRD07

No super wyrypa.
Mapki dobra rzecz, będziem weryfikować.

Jak chcesz to moge podesłać dokładnego tracka z inreacha:-)
pozdrawiam trolik