Mongolia samotnie czerwiec/lipiec 2011

[Skydiverek]

W poniedziałek w Grawitacji bardzo fajną relacje zdałeś z wyprawy. Ponad dwie godziny zleciało od tak...aż ludziska przestali popijać piwo z wrażenia

[doktorek]

Piątek i sobota w Bijsku to rozmowy z ks Andrzejem i poznawanie miasta. Ciągle, albo prawie cały czas leje. Czasem pada tak mocno, ze kanalizacja nie wyrabia…



Zmieniam opony na kostki, a „szosowo terenowe” zostawiam u księdza, z myślą, że przydadzą się jeszcze jakiemuś motocykliście (bo są jeszcze w bardzo dobrym stanie).



Podziwiam też architekturę Bijska, w tym przydomowe ogródki, dzięki którym mieszkańcy są samowystarczalni.









łażę po mieście robię zdjęcia i pije kwas… odpoczywam…









Można też wypatrzyć okazje na rynku nieruchomości…



a tego grajka spotkałem w centrum, w podziemnym przejściu… gość nieziemsko wymiatał na gitarze



w kierunku Mongolii ruszam w niedzielę o poranku . przede mną Ałtaj…







O Ałtaju mówi się, że wygląda jak druga Szwajcaria. Z całym szacunkiem dla Szwajcarii, Ałtaj jest dużo piękniejszy… o dziwo drogi są idealne, winkle cudne, widoki zapierające dech w piersi…









Jako, że do granicy nie mam daleko, robię coraz więcej przerw na poleżenie w trawie…





zaczynam tez kombinować i zamiast korzystać z pięknego asfaltu, szukam skrótów …





a jako, że nie tylko ja jadę skrótami, to spotykam tam sympatyczną rodzinkę



aż w końcu na drodze mojego skrótu pojawia się wezbrana rzeka i mostek… mostek w 95 procentach wygląda bardzo dobrze…







pozostałe 5% muszę sobie dobudować…





potem już jest łatwiej… przejeżdżam przez Aktash i jadę do Tashanty.
Chcę znaleźć miejsce do spania jak najbliżej granicy, by rano w poniedziałek jak najszybciej wjechać do Mongolii…



miejsce znajduję w opuszczonym hangarze, do granicy mam jakieś 80-100 metrów.
W hangarze rozkładam namiot, a po chwili pojawiają się 3 terenówki z francuzami, których zapraszam do mojej miejscówki.



po chwili pojawia się też land rower z dwoma Irlandczykami…





silnik ich samochodu wygląda tak:



z Francuzami i Irlandczykami robimy kolację i pijemy whiskey



i robimy pamiątkowe zdjęcia


czekam już na następny dzień … w końcu wjadę do Mongolii.

[bajrasz]

Widzę, że przedmiot: Konstrukcje budowlane, nie są Ci obce a Irlandczycy, to pewnie ojcowie tego:

[Zenon]

A powiedz doktorku ile dni minelo od wjazdu z Polszy do tego konkretnego momentu z barakiem, Fracuzami i Irlandyczykami?
siedze i czytam zasliniony...

Pozdrawiam

Zenon

[doktorek]

Napisał Zenon

A powiedz doktorku ile dni minelo od wjazdu z Polszy do tego konkretnego momentu z barakiem, Fracuzami i Irlandyczykami?
siedze i czytam zasliniony...

Pozdrawiam

Zenon

jakieś 10 dni... ale plan był, że dojazd do Tashanty zajmie mi 7 dni. jeden dzień "straciłem" w Kazachstanie i 2 dni w Bijsku.

pozdrawiam
marcin

[Pajdor]

Gdzie jest ciąg krzyż ? Eeee znaczy się gdzie jest ciąg dalszy . .

[RAVkopytko]

no właśnie

[Rychu72]

A i ja się domagam ...... pisz Pan natentychmiast!

[doktorek]

Rano opuszczam zaciszny hangar i lecę czym prędzej do granicznego szlabanu… wyprzedzają mnie tylko Rosjanie w terenówce…





zaczyna się mozolne załatwianie papierów. Po opuszczeniu Rosyjskiej granicy, kilkukilometrowy odcinek asfaltu, jeszcze jeden rosyjski posterunek i… szuter…
Czuję, że już prawie jestem u celu, aż w końcu pojawia się mongolska granica… formalności, papierki i szlaban w górę … WJEŻDŻAM….



na początek zachłystuję się przestrzenią, brakiem dróg… i nie do końca mogę uwierzyć , że to mi się udało…



mam plan aby jechać drogą północną, ale błąd nawigacyjny powoduje, że jadę w kierunku Olgii.

Pogoda znów nie jest sprzyjająca, jest mżawka, czasem pada deszcz…



Docieram do Olgii i … kurde ale paskudne te mongolskie „miasta”







W miastach zatraca się wszystko to, co piękne w Mongolii. Ludzie się od siebie odgradzają…



w końcu czas przetestować mongolską kuchnię. Zaczynam od wersji wypasionej, czyli „restauracja” he he
z karty wybieram „great Mongolia”



danie wygląda tak:



a przechadzając się ulicami można zastać takie nietypowe elementy bruku:



w miasteczku załapuję się na spotkanie mongolskich bikerów





następnego dnia postanawiam jechać w kierunku Khovd… pogoda na zmianę słońce, deszcz, grad…





po drodze poznaje Francuzów podróżujących dużym Iveco, nasze drogi się krzyżują wiele razy w ciągu dnia …










Dzięki nowym przyjaciołom mam kilka zdjęć z Mongolii gdzie na zdjęciach poza motocyklem i widokami jestem także ja 









po drodze zaliczam kilka spektakularnych gleb, na szczęście bez większych urazów, jeśli nie liczyć wybitych 4 palców lewej ręki





a tak wygląda profesjonalny sprzęt do filmowania w czasie jazdy:



jedno z niewielu drzew w Mongolii



a tu autostrada:









a tu pralnia:



w drodze podziwiam też mongolskie wynalazki motoryzacyjne, które radzą sobie lepiej niż ja…







w drodze do Khovd pogoda mocno dokucza…. Po drodze jest też sporo rzek i jak na lekarstwo mostów













w wielu miejscach pojawiają się rzeki po intensywnych opadach



w końcu po wielu godzinach docieram do Khovd



pod Khovd znów spotykam Francuzów w czerwonym Iveco.. postanawiamy razem coś wrzucić na ruszt…





następnego dnia jadę najpierw na południe, a potem, mimo ostrzeżeń o nieprzejezdnych „drogach” na północ…









nie zapominam oczywiście o jedzeniu, zresztą ciężko nie jeść skoro co chwilę ktoś zaprasza do siebie, do kolejnej jurty…









przymierzam się też do alternatywnych środków lokomocji







wieczór i noc spędzam w wiosce w górach …. Robię zdjęcia, poznaje ludzi….













następnego dnia chce jechać na północ i na początku idzie nieźle… aż do momentu kiedy w tylną oponę wbija się metalowy pręt… skąd do cholery taki pręt w stepie, do dziś nie wiem… efektem utrata panowania nad motocyklem i wjazd w skalne rumowisko…
felga tylna jest pogięta w 5 miejscach…



próbuję to jakoś naprawić ale powietrze ucieka i generalnie jest kicha…wtedy podejmuję decyzje o powrocie i rozpoczynam walkę żeby do domu wrócić na motocyklu.



Najpierw muszę dotrzeć do Taszanty, potem znów do Bijska . Dalej najkrótszą drogą przez Rosję, Ukrainę aż do domu…
Po drodze niemal non stop pada…



na Uralu spotykam rosyjskich motocyklistów



i to już prawie koniec….

[Lepi]

Fajnie się ogląda fotki ze znanych miejsc. Co do felgi to przykra sprawa. Jeśli nie była całkiem krzywa to zawsze można wsadzić dętkę doraźnie.
Ksiądz w Bijsku to ma chyba już dość motocyklistów