Ukraina, Rumunia, Mołdawia i może Turcja 2019

[RonDell]

Zetu,
Nie wiem skąd startowaliście w Maramuresz ale coś tam sie udało przejechać.

[Onufry22]

Coś czysty ten Twój motór. Mają tam myjnie w Maramuresz?

[RonDell]

Onufry,
Musisz się sam przejechać i zobaczyć.

W Maramuresz z myjniami jest tak jak z ławkami w Holandii.

W Holandii jest tyle ławek, że jak człowiek idzie to nie idzie, tylko się przesiada.

Generalnie oprócz:
- deszczu z góry,
- wody z boku a czasem z dołu,
- strumieni,
- kolein lubiących wciągnąć kolo,
- kamieni ochoczo bijacych w osłonę silnika i wyrywających kierownicę z rąk,
- ostych kamieni chcących przebić koła,
- stromych podjazdów i zjazdów,
- sporych przepaści,
- błota,
- kałuży, ktorych nie da sie ominąć,
- stad psów pasterskich, chcacych Cię dorwać
to nie zauważyłem tam żadnych poważniejszych tematów.
Polecam. Każdemu. Samotnie....

[Onufry22]

Kuzwa żal dupę ściskach, że nie udało się ruszyć z Tobą...
Jednak moja kanapa dzisiaj pojechała do Rumuni może mi opowie jak wróci

[Dymkaaa]

[RonDell]

Generalnie chciałem spróbować co znaczy TET.
Zaplanowałem, jak się w drugim dniu okazało nierealistyczną, bezplanową trasę TET przez kilka krajów.

Planowaliśmy jechać we dwóch ale życie zweryfikowało plany i chcąc nie chcąc ruszyłem sam. Moto full serwis, przygotówka, pakowanie i jazda.

Metę pierwszego etapu wyznaczyłem na Ukrainie. Całe FAT mówi Libuchora, Libuchora.
No to Libuchora. Ale zanim Libuchora to kierunek Biesy, drobne zakupy i do Krościenka.

Nie byłem jeszcze na moto w UA więc tylko z relacji wiem jak może być na granicy. Ale wszystko odbyło się w miarę płynnie.

Zaraz za granicą uderzyłem na południe w kierunku wioski Terlo. W nawi ustawione drogi gruntowe z zamiarem dojechania do Libuchory jak najwięcej offem.

Ukraina w tym rejonie to chyba jest inny stan umysłu.
Jest inaczej niż u nas, szeroko pojętym Zachodzie.

Jadę sobie ścieżkami nieoczywistymi, drogami gruntowymi, łąkami.
Serio miałem zamiar pojechać do Libuchory offem.

Ni stąd ni stamtąd dognał mnie na moto jakiś koleś w mundurze z klamką przy pasku. I pyta gdzie jadę. No jak to gdzie? Do Libuchory.
Gdzie? No do Libuchory. Nie wiedział gdzie to jest ale stwierdził, że nie da rady tędy.

Czytając wątek o Integracji mówili, że jedną z możliwości wyboru trasy jest dziurawy asfalt.
To wierutne kłamstwo!!! Tam nie ma ŻADNEGO asfaltu. Tam są dziury prztykane asfaltem!!!.

Ludzie.
Ponieważ jechał wolno miałem czas każdej napotkanej osobie pomachać lub skinąć kaskiem. Każda z tych osób odmachała i skinęła.
Miałem wrażenie, że czekają na taki gest.
Ciekawie to wyglądało w przypadku ludzi jadących na wozie konnym.

Ja skinąłem a oni jednocześnie odkłonili się.

Generalnie:
- domostwa pamiętają lepsze czasy,
- konie, krowy, psy i wszelki drób,
- siano, mleko, zapachy, różne, raz przyjemne raz mniej. Ale głównie przyjemne,
- asfalt tam kiedyś był. Dlaczego go teraz nie ma?



Zastanawiam się czy Ci ludzie są szczęśliwi? Co to w ogóle znaczy?
Czy jeżeli nie mają tak jak my to są nieszczęśliwi?
A może szczęścia nie da się zdefiniować...

Przypomniała mi się historia gdzieś przeczytana.

----


Pewnego dnia, bardzo bogaty mężczyzna wziął swojego syna na wieś, aby pokazać mu, jak żyją biedni ludzie. Spędzili kilka dni i nocy na gospodarstwie, gdzie chłopiec mógł zobaczyć życie zupełnie inne od swojego.

Kiedy wracali ze swojej podróży, ojciec zapytał syna:

-„Jak ci się podobała nasza wycieczka?”

-„Było fantastycznie, tato!”

-„I już teraz wiesz, jak żyją biedni ludzie?” – dopytywał ojciec.

-„Tak, już wiem”

-„No to opowiedz mi, czego nauczyłeś się podczas naszej podróży”

Syn odpowiedział:

„Zobaczyłem, że my mamy jednego psa, a oni aż cztery. My mamy basen, który sięga do środka naszego ogrodu, a oni mają strumyk bez końca. My mamy lampiony, a im noc rozświetlają gwiazdy. My mamy patio, a oni mają cały horyzont. My mamy mały kawałek ziemi, a oni duże pola, których nie jesteśmy w stanie objąć wzrokiem. My mamy służących, którzy nam służą, a oni służą innym. My kupujemy jedzenie, oni je sami produkują. My mamy wysokie mury, które nas bronią, a ich chronią przyjaciele”.

Ojciec chłopca zamilkł. Nie mógł wydusić z siebie ani jednego słowa. Wtedy chłopiec dodał:

„Dziękuję ci tato, że pokazałeś mi, jak bardzo biedni jesteśmy”.

Ta wspaniała historia ma nam pokazać, że bogactwo to nie tylko pieniądze, szlachetne kamienie, piękne budowle. To przede wszystkim to, co uznamy za bogactwo, czyli przyjaciele, niebo pełne gwiazd, możliwość kąpieli w czystym strumyku. Doceniajcie to, co macie.

Źródło: natopie.pl
-----


Ponieważ nie miałem pojęcia gdzie jechać jechałem przed siebie.
Jechałem i kiwałem ludziom a oni mi.
Wieś się skończyła i stanąłem przed dylematem gdzie nocować.

Ponieważ lato, czas żniw i sianokosów sporo ludzi, koni i wozów włóczyło się po drogach.
Spotkałem taki wóz konny i ich właścicieli. Okazało się, że wszyscy mają na imię Vasili.

Pytali co robię tutaj, skąd i dokąd.
Ja na to, że szukam miejsca gdzie można rozbić namiot (pałatku).
Od razu zaproponowali, że o tak jest jednego z nich dom i żebym jechał.

Nie chciałem robić kłopotu. Okazało się, że jest to gdzieś baza turystyczna. Mówię, że pojadę i sprawdzę jak jest.
Zaraz znalazł się młody Vasilij, który na swoim chińskim motorku poprowadził mnie do bazy.
Okazało się, że jest woda i kibel. Resztę miałem. Namiot pod tysiącem gwiazd. Zostałem.....

[calgon]

No piknie ,dawaj dawaj.

[Sławekk]

Ponieważ nie miałem pojęcia gdzie jechać jechałem przed siebie.
Jechałem i kiwałem ludziom a oni mi.

super

[RonDell]

Ranek przywitał mnie takimi widokami.




Generalnie krowy szły na wypas.
Umówiłem się z Vasilijem, a jakże, że spotykamy się o 8 rano.
Byłem gotowy. Zdziwił się. Jak to, tak rano jesteś gotowy?
Jak umowa o umowa.
Na każdym kroku jest jakaś historia.

Ciekawe kto tam mieszkał, co przeżywał, jak żył.
Jadąc w kierunku drogi głównej kręciłem się to tu to tam.

Potrzeba Wam wiedzieć, że spotkałem kolejnego ... Vasilija.
Jechał wozem drabiniastym. Zapytał mnie skąd o dokąd i kto ja jestem/
Zapytał też czy w Polszy nie znalazłaby się jakaś robota dla niego.
Tu na Ukrainie pracują, maja krowy aby tylko dla siebie.
W Polsce lepiej.



Ktoś na forum Transalpa mówił o Świdowcu więc ruszyłem w tamtym kierunku.
Kolochawa - Ust Czorna. Ni hoo hoo. Nie znalazłem Świdowca. The Bill...
Ale nic to. Byle do przodu, byle kółka się toczyły...


Kręciłem się to tu to tam w poszukiwaniu wrażeń.

Po drodze natknąłem się na fajne miejsce biwakowe.



Czas był najwyższy by kręcić na południe w kierunku Rumunii.

Gdzieś tam czeka Maramuresz. Czego mam się spodziewać? Nie wiem.
Granica.
A gdzie? A skąd? A co w sakwach? A co w plecaku?
A cz w kartuszu z gazem na pewno jest gaz?
Tak, jest gaz ale musztardowy...

Na razie zrobiłem rekonesans. Czy dam radę? Ponieważ godzina jeszcze młoda ruszyłem na początek szlaku by zobaczyć czy dam radę...

Coś kiedyś się tu działo.



Na razie dawałem radę...



Ponieważ godzina zrobiła się późna zdrowy rozsądek, którego nie mam wziął górę i nakazał odwrót na biwak.
Tak też zrobiłem.
Băile Borșa

[Adagiio]

W tym opuszczonym dziś miejscu o nazwie Baia Borsa ( przez sz) była kiedyś kopalnia i huta w której pracowało kilkaset osób. Potem wszystko jebło, obecnie ci co pozostali żyją głównie z przemytu. Większość wyjechała za granicę za chlebem jak to bywa w małych górskich miejscowościach gdzie nie ma pracy. Na wysokości tej fabryki biegnie trasa starej kolejki, nie tej co obecnie wozi turystów z Viseu de Sus, tylko starej przemysłowej, która łączy się na wysokości Viseu de Jos z czerwonym szlakiem idącym na Farcula. W zasadzie nie do przejechania Africą, ale jak byś kiedy wrócił tam na lekko to polecam wylać trochę potu i ponaciągać mięśnie bo widoki są przepiękne.