III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[ATomek]

Odnosząc się do problemu relatywizowania historii, a w zasadzie na potwierdzenie problemu i jego skali, zamieszczam informację z miasta Krakowa, gdzie Kapituła Nagrody Rady Miasta za wybitne osiągnięcia w popularyzacji kultury Europy Środkowo-Wschodniej, przyznała nagrodę ukraińskiej pisarce Oksanie Zabużko. Nie byłoby w tym przyznaniu nic szczególnego, gdyby nie nagłaśniany przez nią kult Bandery i Szuchewycza i negacja Zbrodni Wołyńskiej.

https://kresy.pl/wydarzenia/mlodziez...iu-foto-video/

[Melon]

Elegancko, gdzie my żyjemy, wszędzie zakłamanie.

[ATomek]

Dla tych, co pobieżnie przejrzeli ten artykuł z racji organizacji, która przygotowała ten protest, polecam kliknąć w ostatnie zdanie artykułu lub w poniższy link, z którego dowiemy się o innej nagrodzie dla literatki i jego recenzji napisanej przez Grzegorza Motykę.

https://kresy.pl/publicystyka/dostal...azke/?swcfpc=1

[siwy]

I kolejny:

https://wiadomosci.wp.pl/brak-wyczuc...6403009592000a

[sebol]

Jakiś czas temu przerobiłem polecaną przez Atomka książkę "Od Rzezi Wołyńskiej do Akcji Wisła".
Jeśli ktoś nie chce, lub nie lubi czytać, polecam ten mini wykładzik. Względnie szybko i prosto wyjaśnia historię konfliktu. Jest tam kilka rzeczy, których w książce nie było. Przedstawia grzechy Ukraińców i grzeszki Polaków. Myślę, że jest to dosyć obiektywnie przedstawiona historia. Czekam na opinie osób, które są bardziej obeznane w temacie.

[ATomek]

Ze skrajności w skrajność

Cóż, moja opinia wciąż rodzi się po każdym odsłuchaniu tego wykładu.

Tak ogólnie to tłumaczenie i porównywanie zaistniałych faktycznie epizodów z pominięciem ich elementarnej oceny prawnej.

Głównie nie podoba mi się płynne przejście od terroryzmu OUN nazwanego walką z polskim okupantem, do polskich akcji odwetowych- czasem okrutnych, ale nadal zgodnych z prawem. Żadne nagłośnione zgłoszenie do Międzynarodowej Ligi Narodów nie zostało w prawie uwzględnione z braku faktów, bo były konfabulowane przez Ukraińców.

Spektakularne porównanie trupów przedstawicieli polskiego rządu- Hołówki i Pierackiego- do odwetowych "tulipanów" z ukraińskich dziewcząt?
Lament nad spalonymi cerkwiami w czasie polskiej walki z elementem rosyjskim po Bitwie Warszawskiej w wykonaniu grekokatolików?

„Ukraińscy terroryści kontra polscy okupanci?” czy ja dobrze słyszę?

Bandera został skazany na karę śmierci, dopiero później zamienioną na dożywocie... a w niemieckim obozie przetrzymywany w komfortowych warunkach bez ograniczenia mu kontaktów zewnętrznych do zarządzania OUN-B nadal potrzebnego Niemcom.


Zwrot „nastąpiła IIWŚ” w tym historycznym kontekście niestety nie zabrzmiał jak „tereny i obywatele IIRP w wyniku napaści Niemiec i Rosji znalazły się pod ich morderczą okupacją, co kolaborujący z okupantami Ukraińcy postanowili wykorzystać do kolejnej próby utworzenia swojego państwa...” choć moim zdaniem powinien.

Zwrot „Konflikt między Polakami a Ukraińcami trwający przez 30 lat” to kolejne niefortunne zrównanie praw.
Zwrot „Obie strony konfliktu” przemilcza podział na Ukraińców z Małopolski Wschodniej i Zadnieprzańskich.

„Taka jest perspektywa Ukraińców...”

Szkoda, że perspektywa Polski nie zabrzmiała równie dobitnie.







W swoich rozmyślaniach wymyśliłem dla Polski i Ukrainy tzw ROK ZEROWY .
Jest oczywiste, że nie zapominam o ciągłości Polski, ale w duchu ostatnich czasów zapożyczam tę modę i zapominam o odległych, smutnych wydarzeniach typ Rzeź Humańska, czy Rabacja Galicyjska.
Mamy mój rok ZERO, czyli realnie 1918.
Z jednej strony odrodzone w październiku 1918 z niewoli państwo polskie
i z drugiej -proklamowane w listopadzie 1918 państwo ukraińskie.


Czym była IIRP wiemy wszyscy:
oprócz tego, że po uporaniu się z tarciami wewnętrznymi widzimy w niej wyraźny rozwój demokracji, wzrost gospodarczy i ogólny jej rozwój wraz ze wzrostem znaczenia w opanowanym przez kryzysy świecie,
jest państwem opresyjnym wobec zasiedlających ją kilkunastu mniejszości narodowych, głównie Ukraińców, czyli tak naprawdę części Rusinów, którzy nazwali się Ukraińcami.

A czym była nowopowstała w 1918 ZURL?
Posłużę się materiałem dostępnym wszystkim, czyli wikipedią:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zachod...publika_Ludowa


Przekopiuję jej część dotyczącą sytuacji Polaków w ZURL:



"Sytuacja Polaków w ZURL


soklniki.jpg
Ruiny Sokolnik spacyfikowanych przez oddziały UHA

Zachodnioukraińska Republika Ludowa traktowała Polaków mieszkających na jej terytorium jako obywateli drugiej kategorii[9]. Nowo powołana władza ukraińska na terenie obszaru Galicji Wschodniej nakazała zdejmowanie polskich napisów i szyldów i zastępowanie ich ukraińskimi, pomimo że ustawa zasadnicza ZURL przewidywała stosowanie dwujęzycznego nazewnictwa obiektów topograficznych na terenach zamieszkałych w większości lub w znacznym odsetku przez mniejszości narodowe oraz gwarantowała im prawo do używania własnego języka jako pomocniczego języka urzędowego[5]. Zamykano polskie szkoły, a od dotychczasowych urzędników państwowych Monarchii Austro-Węgierskiej wymagano złożenia przysięgi na wierność Zachodnioukraińskiej Republice Ludowej, czego urzędnicy narodowości polskiej konsekwentnie odmawiali, w związku z czym zostali pozbawieni swoich stanowisk[10][11].
Państwo zachodnioukraińskie utworzyło liczne[9] obozy internowania dla polskich jeńców wojennych, a także dla ludności cywilnej[9]. Panowały w nich fatalne warunki bytowe – były to nieogrzewane zimą drewniane baraki, bez łóżek, pościeli i opieki lekarskiej. Jeńców głodzono, zdarzały się przypadki okradania, bicia, torturowania i rozstrzeliwania jeńców polskich. Internowanych wykorzystywano także do prac ponad siłę, w warunkach niskich temperatur bez odpowiedniej odzieży przy robotach kolejowo-torowych, drogowych i innych. W obozach notowano wysoką zachorowalność i śmiertelność wskutek chorób zakaźnych, zwłaszcza tyfusu[12].

Z zasady zawsze chorych mieszano ze zdrowymi i nowo przybyłymi, stąd szybkie rozprzestrzenianie choroby. W tej sytuacji nietrudno obwiniać organizatorów tych obozów o rozmyślne dążenie do wyniszczenia jak największej liczby Polaków[11].
W obozie w Kosowie zmarło prawie 900 osób (na 1500), w Mikulińcach według różnych źródeł od 300 do 600 (na tyfus plamisty), w Kołomyi 100, w Brzeżanach, wskutek przetrzymywania w nieogrzewanych barakach przy temp. do -20 stopni, 16 (na 40)[13]. Inne obozy dla Polaków utworzono m.in. w Żółkwi, Złoczowie, Tarnopolu, Strusowie, czy Jazłowcu, były one głównie znane ze względu na okrucieństwo stosowanych tam metod[11][14].
Ludność cywilna Galicji Wschodniej, niezależnie od narodowości, cierpiała z powodu powszechnych rekwizycji przeprowadzanych przez Ukraińską Armię Halicką; dwory polskie były niszczone przez chłopów, żołnierze UHA przeprowadzali liczne rekwizycje również we wsiach „ruskich”, co wywoływało protesty chłopów ukraińskich[15]. Żołnierze ukraińscy bezcześcili kościoły rzymskokatolickie (niszczono figury świętych, urządzano tańce), szykanowano duchowieństwo[14].
Duchowieństwo greckokatolickie narodowości ukraińskiej poparło czynnie utworzenie Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, zajmując również stanowiska świeckie, m.in. w radach narodowych, komisariatach powiatowych i gminnych ZURL, czy komisariatach poborowych UHA[16]. Ukraińscy duchowni nawoływali do wstępowania do Ukraińskiej Armii Halickiej, zdarzały się z ich strony przypadki organizacji antypolskich wieców i agitacji do walki z Polską. O wrogiej postawie wobec narodu polskiego kleru ukraińskiego pisał m.in. w swoim liście z dnia 31 marca 1920 roku arcybiskup lwowski obrządku łacińskiego Józef Bilczewski, oraz dowódca wojsk polskich w Galicji Wschodniej gen. Tadeusz Rozwadowski, który zapisał:
W czasie trwania walk zbrojnych duchowni greckokatoliccy całkowicie solidaryzowali się zarówno z organizatorami życia politycznego, jak i z ludem dokonującym mordów i rabunków na ludności i mieniu polskim. Ze strony duchowieństwa unickiego nie padł ani jeden głos protestu przeciwko gwałtom i okrucieństwom, nie został podjęty ani jeden krok zmierzający do położenia kresu bezmyślnemu pastwieniu się nad cywilną ludnością polską i polskimi jeńcami[11].
W czasie walk o Lwów, 16 listopada 1918 arcybiskupi lwowscy obrządku rzymskokatolickiego Józef Bilczewski i greckokatolickiego Andrzej Szeptycki we wspólnym liście wezwali polityków polskich i ukraińskich do wzajemnych ustępstw, aby zakończyć bratobójcze walki[17]. Mediacja arcybiskupów doprowadziła do zawarcia 17 listopada we Lwowie zawieszenia broni, które po przedłużeniu obowiązywało do 21 listopada. 22 listopada 1918 wojska UHA, pomimo przewagi liczebnej, nieoczekiwanie wycofały się z granic Lwowa[18].
Wiosną 1919 w miastach na terenach pozostających pod władzą ZURL (Tarnopol, Stanisławów) ludność polska była dyskryminowana przy rozdziale artykułów żywnościowych w stosunku do Ukraińców i Żydów. W miastach i powiatach Polaków zmuszono do samodzielnego zapewnienia sobie wyżywienia, ponieważ administracja ZURL odmówiła zaopatrzenia w żywność ludności polskiej[19]. Wszystkie polskie organizacje charytatywne i opiekuńcze zostały zamknięte, a ich majątek skonfiskowany pod pretekstem zdrady stanu[20].
Doniesienia o zbrodniach dokonywanych na Polakach pod rządami ZURL[14] wstrząsały polską opinią publiczną. Szczególnie bulwersowały przypadki okrutnych tortur[14], oraz zbrodni wojennych na polskiej ludności cywilnej, jak spalenie podlwowskiej wsi Sokolniki, gdzie podczas akcji pacyfikacyjnej żołnierze UHA spalili ok. 500 gospodarstw i zabili ponad 50 osób[21], Biłki Szlacheckiej (spalono 96 gospodarstw, zginęło 28 osób)[22], czy też dokonanie licznych morderstw polskich mieszkańców Złoczowa, Dawidowa, Biłki Królewskiej i spalenie ich zabudowań.

Z biegiem czasu okrucieństw było coraz więcej. Niekiedy polska ludność starała się uprzedzić działania wojska i samorzutnie opanować miasta. Czasem kończyło się to tragicznie. Tak było w Stanisławowie, gdzie siedmiu małoletnich chłopców polskich dostało się do niewoli. Zostali zamordowani, a ekshumacja wykazała, że mieli wydarte oczy, języki i poobcinane uszy[14].

Dla zbadania tych zbrodni powołano specjalną komisję sejmową[14]. Na jej czele stanął poseł Jan Zamorski ze Związku Ludowo-Narodowego. Komisja ustaliła, że Ukraińcy dopuścili się względem Polaków w ZURL różnorodnych przestępstw: morderstw, rabunków, podpaleń, niszczenia mienia i innych zbrodni[11]. Kapitulację wojsk ukraińskich i wyrażenia zgody na powołanie wspólnej komisji polsko-ukraińskiej w celu zbadania przestępstw popełnionych na obszarze ZURL proponował (w odpowiedzi na ukraiński postulat zawieszenia broni) jeszcze w czasie trwania konfliktu polski dowódca frontu galicyjsko-wołyńskiego generał Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański, wówczas propozycja ta została przez stronę ukraińską odrzucona[23].

[Gończy]

A ja po raz kolejny nie polecam Piotra Zychowicza jako historyka. To bardziej popularny, kontrowersyjny youtuber, który nie niestety opiera się na swojej interpretacji i widzimisię a nie warsztacie historyka.
Mam na myśli chociażby jego pracę na źródłach, niekompetentną, niedokładną i wyrywkową. Za wszelką cenę chce udowodnić swoją wizję historii nie eksploatując i nie korzystając do końca z materiałów a jedynie wyciągając pasujące mu fakty.
Tak było w przypadku Powstania Warszawskiego, Żołnierzy Niezłomnych czy teraz w przypadku Wołynia. Koleś miałki i nieciekawy w bliższym kontakcie. Tyle z mojej strony w sprawie Piotrusia bo za bardzo się rozpisałem.

[zimiok]

Napisał ATomek

[I][B]
Czym była IIRP wiemy wszyscy:
oprócz tego, że po uporaniu się z tarciami wewnętrznymi widzimy w niej wyraźny rozwój demokracji, wzrost gospodarczy i ogólny jej rozwój wraz ze wzrostem znaczenia w opanowanym przez kryzysy świecie,
jest państwem opresyjnym wobec zasiedlających ją kilkunastu mniejszości narodowych, głównie Ukraińców, czyli tak naprawdę części Rusinów, którzy nazwali się Ukraińcami.

Zwłaszcza przewrót majowy, rządy sanacji i Bereza Kartuzka to przykłady tego rozwoju demokracji w II RP.
II RP była państwem opresyjnym nie tylko w stosunku do mniejszości narodowych, ale również w stosunku to przeciwników politycznych piłsudczyków.
(sorry za mały offtop)

[ATomek]

Napisał zimiok

Zwłaszcza przewrót majowy, rządy sanacji i Bereza Kartuzka to przykłady tego rozwoju demokracji w II RP.
II RP była państwem opresyjnym nie tylko w stosunku do mniejszości narodowych, ale również w stosunku to przeciwników politycznych piłsudczyków.
(sorry za mały offtop)

Dziękuję, napisałeś co ja chciałem powiedzieć o naszym postrzeganiu IIRP i ogólnej wiedzy o niej. Tylko że z mojej strony to był sarkazm.
Jakoś pomija się warunki powstawania IIRP i świat wokół niej. Stworzona z tych, co zostali po latach germanizacji i rusyfikacji, z tych co pozostali po najkrwawszej z wojen, rozgrabionej z połową terytorium ogarniętym falą komunizmu i dojrzewającego faszyzmu. Było tak wiele dróg do wyboru.

To nie Polacy zabijali osoby pracujące nad poprawą warunków egzystencji i współpracy z mówiąc konkretnie mniejszością ukraińską, ale ukraińscy ekstermiści mający swoje chore wizje, budując swoją jedność w krwi, nie liczący się nawet z własnymi ziomkami.

[sebol]

Dzięki za kilka wyjaśnień.
Mieszkam na terenie zachodniej Polski. Nie znam przekazów ludzi, których rodziny przeszły Wołyńskie piekło. Nie byłem na terenach gdzie dokonano rzezi. Może trochę inaczej przyswajam wiedzę czytając i słuchając o tych wydarzeniach, bo nie ma we mnie tyle emocji co ma np. Atomek który regularnie zajmuje się tym tematem.