Zobaczyć Iran - czyli 4 dni w Armenii. [Czerwiec 2012]

[majki]

Ładnie Panowie. Miałem właśnie pytać czy jakiś dzień mieliście bez deszczu, ale chyba już odpowiedzieliście.

[majek]

Dzień 17
2012-06-17
Do Turcji
GE-TR
507 km

Nocą - wiatr i hałas burzy z oddali.
W pewnym momencie - zrwywam się, budzę beńca i wybiegam na zewnątrz. Bo mi się przyśniło, że wiatr zerwał nam namiot z gratami. Okazuje się, że to tylko zły sen. Poprawiam linki i wracam do śpiworka.

Poranek.

Zwijamy obóz. Wiemy, że to ostatni poranek w Gruzji. A plaża ma CZARNY piasek.


Przed jazdą - tankowanie.

Ruszamy na południe.
Batumi. Zwiedzamy bazar, który był na środku wielkiego placu. Większość to owoce i tytoń.
Kupujemy arbuza. Taka tradycja.

Kierujemy się w stronę granicy.
Zaliczamy ostatnią stację benzynową z cenami przyzwoitymi.
Za resztę gotówki robimy zakupy. Tym razem kupujemy "pamiątki" do domu. Już nie będzie off-roadu. Teraz już tylko powrót.
Trafiamy na kamienistą plażę.

Gdzie robimy piknik z arbuzem.


Gorąco jak na plaży.

Granicę przekraczamy w 25 min.
Teraz już będzie tylko asfalt. Jedziemy nadmorską estakadą. Miasta i miasteczka po lewej, morze po prawej. Wielopiętrowe domy jeden koło drugiego. Ohyda. Zjeżdżamy na stację benzynową. Tankujemy po niechrześcijańskich cenach, zjadamy batona, korzystamy z WiFi. I dalej jazda.
Stajemy w sklepiku przydrożnym, kupujemy chleb na kolację i zawiedliśmy się okrutnie brakiem piwa.
Przejeżdżamy tunelem o długości 3800. Jedziemy dalej. A my dalej.
Zaczyna się sciemniać.
W jakiejś wiosce zjeżdżamy do człowieka, który stoi przy kebabie i macha do nas.
Zamawiamy luksusową kolację.


Łamańcami wielojęzykowymi ustalamy, że możemy tu nocować.
W sklepie tuż obok na szczęście jest browar. Tym razem EFES.
Parkujemy motocykle pod daszkiem.

A my na trawniczku za. Jest gorąco - więc znów bez namiotu.
Słońce zachodzi.

A my zasypiamy...

[beniec]

Wesoły poranek, fajnie, ze w nocy nie padało.
Dziś żegnamy Gruzję

Napieramy na Batumi. Nawet jakieś winkle się trafiły.


I wjeżdżamy do miasta.


Tniemy w stronę centrum


I już jesteśmy


Bazar. Rany, zapas tytoniu na całe życie na jednym stoliku


Potem arbuz, plaża z kamykami - miły relaks, czas na spojrzenie wstecz na naszą wycieczkę. Bo teraz, to się zaczyna ta żmudna część zabawy.
Jeszcze zakupy - głównie żarcie lokalne, ale takie, które wytrzyma jazdę w sakwach do Warszawy, więc to nie jest to, co jadaliśmy tu tak naprawdę. Ale zawsze to coś.

I do granicy. Ciekawa architektura. Fuj


No i teraz, to już zupełnie nic się nie dzieje. Nawijamy kilometry po dwupasmówce terkocząc kostkami. I tylko drogowskazy mówią nam, że się zbliżamy do celu.
Najpierw na Trabzon i Rize




Jesteśmy w kraju muzułmańskim. Bardzo lubię kraje muzułmańskie.


Potem na Samsun


No i standardowo przed zachodem słońca biwak. Majek opisał co i jak, fajnie było zasypiać przy zaśpiewach muezina. I super, jak o świcie się rozdarł. Wg naszego czasu była trzecia nad ranem. Ale wyjęcie łba ze śpiwora, zobaczyć wschód słońca nad morzem, pomiędzy palmami, kiedy gościu z wieży się produkuje. Klimat, mimo, że dojazdówka.


No i ślad:

[majek]

Dzień 18
2012-06-18
1000 km w Turcji
TR
1069 km

Budzi nas słońce. Nadmorska bryza przewietrzyła trochę ciuchy.


Jako, że w zamian za pozwolenie nocowania obiecaliśmy zjeść śniadanie
- sprawdzamy, czy gospodarze śpia. Jako, że tak - robimy pamiątkowe
zdjęcie COLA TURKA.

W 15 minut jesteśmy spakowani.

No i ruszamy na podbój Turcji.
Po 300 km tankowanie i herbata i ser na sniadanie.

Po 300 km tankowanie i czekoladka na obiad.

Po 200 km poczatek Istambułu. Tłok. Most do Europy. Korek potworny.
Po 300 km jedzenie na przydrożnym parkingu: musaka i herbata i decyzja
że skoro już jedziemy to może jeszcze pojeździmy. I napieramy dalej.
Tankowanie za wszystko.
Jedziemy w stronę granicy.
Jak słońce zaczyna się chować - zjeżdżamy na parking z TIRami.

W sklepie całodobowym piwa nie ma.
Słońce nadal zachodzi.

Życie ratuje nam resztka STROHa.
Zasypiamy na betonowych stołach.

[beniec]

Już poprzedniego dnia postanawiamy, że dziś zrobimy podejście do 1000km.
Wstajemy rano i w drogę.
Najpierw na Samsun


I potem już jak w ryj strzelił na Istanbul






Jest uroczo. Śpimy, śpiewamy, potem znowu śpimy...


ale jedziemy




No i w końcu jest - przeprawiamy się przez Bosfor. Wracamy do Europy.




Sam Konstantynopol sobie tym razem odpuszczamy, zwiedzaliśmy go 3 lata temu, jak wracaliśmy z Syrii.

Więc za wszelką cenę chcemy się przebić przez to gigantyczne miasto. Gorąco, ciasno.


W końcu się udaje i mkniemy na zachód na Edirne.


W końcu GPS mówi, że czas spać. Lądujemy na stacji dla Tirowców.
Kolacyjka.


I na tym stole, przy którym siedzimy, i podobnym obok rozkładamy psiworki i spimy.
Dziś tysiak nawinięty. Eh, te Tenerki - dają radę.
Dobranoc.

[majek]

Dzień 19
2012-06-19
Przez bułgarię do Rumunii
754 km

Pobudka.

Myję trochę motocykle - głównie chodzi o zapewnienie jakiegoś dostępu
powietrza do chłodnic.

Na śniadanie zupa z kefiru.

Jajecznica na zimno z kefirem. Budyń i biszkopt w miodzie.

Pyszności...
I herbata.

Jedziemy dalej autostradą. Skręcamy na północ do granicy z Bułgarią -
do mniej uczęszczanego przejścia. Przed granicą - rollercoster - góra
i dół i zakręty z superprofilami. Można by było zasuwać jakby się
przyjechało na motocyklach a nie na hucułach.
Podjeżdżamy pod szlaban graniczny. Z budki wychodzą panie celniczki
taaaaakie... że beniec wywala motocykl z wrażenia.
Drugi szlaban. Obsługa w cywilach. Jeden majster maca w sakwach.
Przeciągają nas przez budynek strażnicy 4 razy w tę i we wtę. W jednym
okienku ktoś pracuje. W innym nie i musimy czekać. No Bułgaria. No i
jeden gość co stemplował paszporty - widział je z odległości 10 cm.
Dalej nie widział. Mistrzostwo.
Po granicy droga wąska i dziurawa.
Na stacji benzynowej wynajdujemy mapnik. Może trochę późno - ale patent jest.

Już się odzwyczailiśmy od dziur... Do pierwszego miasta. Potem lepsza
nawierzchnia, ale i ruch większy.
Zaczynają się kurorty nadmorskie.
Wjeżdżamy w Złote Piaski.
Idziemy na plażę.

Opalamy się.

Kąpiemy w morzu.


Zjadamy surówkę.

Oraz kebabczety.

Płacąc oczywiście dolarami.
I napieramy do granicy Rumunii.
Na granicy jedna pani z pistoletem.

Wyprzedzamy ciagniki siodłowe z rurami, które mają po 18 skrętnych kół
w naczepie. Robi wrażenie.
Gdzieś w Konstancji się gubimy.
Trafiamy znów na autostradę.
Przy drodze kupujemy Rakiję.
Przeżywamy stres paliwowy - ale jakoś wystarczyło.
Przejeżdżamy szczęśliwie przez Bukareszt.
Jak zaczyna się ciemność - zjeżdżamy nad rzeczkę - gdzie wywalam się
koncertowo na piaseczku. Ale liczba komarów nas zastrasza. Podjeżdżamy
pod motel. Zaczynamy rozstawiać namiot na trawniku a beniec mówi, że
może warto by w łóżeczku.. Sprawdzamy przystępność cen i decydujemy
się na wypas.
I tak nocujemy w motelu i oglądamy mecz w tv.

[beniec]

Jeza, ale majek tempo narzuca.
A ja na szczęście mogę skorzystać z opcji leniuszka.
Karta na wykończeniu, właściwie nie kręcimy już drogi, bo nie ma nic ciekawego do kręcenia.

Do majkowej relacji z dnia tez nic nie mam do dodania. Nuda, dojazdówka, gorąco.
Omijajcie Konstancję w Rumunii jak dacie radę. Tłok, gorąco i się pogubiliśmy masakrystycznie.

Kąpiel w morzu czarnym - super.

No i Euro cały czas było w tym czasie w PL, stąd w motelu oglądanie meczu.
Zdrówko.

A, no i mapka:

[majek]

Dzień 20
2012-06-20
Rumunia i transalpina
669 km

Na śniadanie zjadamy omleta.

I jedziemy autostradą.
W Piteszti obieramy kierunek na transalpinę.
Przeciskamy się między TIRami. Dla odwagi apikujemy rakiję.

Przełęcz jest wyasfaltowana. A widoki górskie.


Motocykle mają już dość asfaltu i nie chcą ze sobą gadać.

A góry jak to góry.









Na górze polskie quady i Vstrom. No i my na czubku.

I zjeżdżamy w dół.



Znów można by było przycierać podnóżki. A mówiłem, żeby jechać
czoperami... Zjeżdżamy w dół. Nad rzeczką skręcamy film instruktażowy
dla MOTOPOZYTYWNYCH.
Dalsza droga znów po asfalcie, za to co chwila coś remontują. I dziury
ogromne co jakiś czas próbują nas zaskoczyć. Przelotnie pada deszczyk.
Ale pamiętając Kaukaz to całkiem miłe jest...
Tankujemy i jemy obiad wielki. Z zupą.

I drugim daniem.


A na deser herbatka.

Zjeżdżamy z głównej drogi i jedziemy na azymut. Wjechaliśmy w jakąś
kolejową okolicę. Przejeżdżamy tory milion razy. W pewnym momencie
wjeżdżamy na WIEEELKIE serpentyny. Mają po dwa-trzy pasy pod górę. I
oczywiście TIRy się na nich wyprzedzają więc nie pokozaczyliśmy.
W pewnej wsi - panowie w mundurach robią nam zdjęcie. Negocjacjom nie
było końca. I tak, lżejsi o zapas euro i mocno zniesmaczeni jedziemy
dalej.
Jak słońce zaczęło się chować kupujemy piwo i zjeżdżamy pod przydrożny
lasek na biwak.
Popijając piwko rozpalamy ognisko...

[beniec]

Urdele fajne, szkoda, że asfaltowe.

No i dziś ostatni biwak na tej wyprawie - jutro planujemy być w domu, więc się szarpnę na fotę z biwaku.


Rozpijamy kupioną wcześniej rakiję. Pyszna. No i jest co świętować!

Mapka:

[majek]

Dzień 21
2012-06-21
Do domu.
? km

Znajdujemy największego chrząszcza w okolicy.


Jedziemy.
Na drogach pusto.
Jak zatrzymujemy się by zrobić słodką fotkę.

To zaraz robi się korek. Ech ci Polacy...
Robimy zakupy w Węgrzech - jakieś przysmaki miejscowe.
Jedziemy.
Robimy zakupy w Słowacji. Przepakowujemy się - tak by każdy miał własne.


Jedziemy już przez Lechastan.
Stajemy na obiadek.

Tradycyjna polska kuchnia.

No i lądujemy w stolicy.
Jeszcze pożegnalne zdjęcie.

Hucuły się także żegnają.

Chyba się polubiły.

A tu widać co z kostek pozostało.

Licznik pokazał 15035, a na starcie było 4888.

Czyli razem 10147... Może być..
No i w domu jeszcze zdjęcie pamiątek z podróży.


I to by było na tyle.
Można klaskać.