Aby spróbować gruzińskiego wina... [Sierpień 2011]

[Miętus]

nie potrzeba zadawać sobie trudu, żeby go szukać na półkach w markecie. Prościej jest wziąć Afri między nogi i skoczyć do Gruzji . Więc i tak zrobiłem wspólnie z Manym ze Złotoryi. 15 sierpnia wylazłem z domu, zajechałem do Doktora Szparaga, który przez dwa dni od rana do nocy rozkręcał wiele śrubek w mojej królewnie, przez co przez prawie 11 tyś km nie miałem żadnych, dosłownie żadnych przygód technicznych
( Paweł jesteś wielki)
i wyskoczyliśmy na gruzińskie winko, próbując po drodze barana zwanego kebabem.

Ponieważ wczoraj wieczorem zaparkowałem w swoim garażu, i choć już nawet nie śmierdzę opowiem Wam o tym jak troszkę odsapnę i wrócę do szarej rzeczywistości, a było .

[Czarek40]

No to czekam,
W 2012 mam zamiar tam jechać.

Wstęp już zaostrzył apetyt na dalsze czytanie, więc prosimy o dania główne

[Marcin-BB]

Pochwalę się, że widziałem zdjęcia i wysłuchałem relacji osobiście- dzięki za odwiedziny "po drodze"Miętus!
A do Gruzji- po tym co usłyszałem na pewno pojadę!

[Miętus]

Rozpędówka 15 – 21 sierpień 2011 421km

Wreszcie się zapakowałem. Odpalam Afryczkę, przyjemnie mruczy a ten pomruk będzie mi towarzyszył przez pięć tygodni i 11tysia km. Klik - jedynka i wytaczamy się z Łodzi. Na razie delikatnie przyzwyczajam się do masy i gabarytów wyprawowo zapakowanego sprzętu. Trasa do Złotoryi, siedziby Manego mija przyjemnie i leniwie. Przez cały prawie tydzień pobytu u Manego zajmujemy się przygotowaniem sprzętu, Afryczek i treningiem wątroby no bo nie wiadomo co nas tam czekać będzie. Jako, że z przygotowaniem wątroby sam daję sobie radę tak Afri oddałem w ręce fachowca Doktora Szparaqa, który włożył w nią ręce i serce co poskutkowało totalną bezawaryjnością na całej trasie. Paweł chylę czoła przed Tobą.

[Miętus]

DZIEŃ I 22.08.2011r 592km


Startujemy, pogoda fajna, droga super, pełna winkli, pięknych widoków i moje ukochane góry. Wpadamy na Czechy. Za Trutnowem na drodze pojawia się stróżka jakiegoś płynu. Po chwili stróżka ma szerokość dwóch opon ciężarówki, a zaraz potem zajmuje już szerokość całego pasa, w nosie czuję ostry znajomy zapach ale nie kumam co to jest. Schodzę do drugiego piętra i lekko dotykam rolgazu. Nagle dochodzi do mojego pojemnika z mózgiem, że tak wali płyn hamulcowy. Podnoszą mi się włosy na plecach. Idziemy bardzo delikatnie, za winklem, z busa wkomponowanego w przydrożny płot właśnie wyłażą dwaj młodzieńcy – no cóż myślenie nie boli. Po około 2km napotykamy sprawcę, na poboczu stoi TIR z mokrymi bliźniakami na lewej stronie naczepy. Odetchnąłem z ulgą, można pocisnąć. Niestety droga się nam wypłaszczyła i wyprostowała – nudy. Przelatujemy przez Svitavy, Nove Mesto na Morave, Brno Hodonin. Granica unijna czyli prawie niezauważalna i jesteśmy na Słowacji. Wizualnie jest tu dużo biedniej niż w Czechach. Mijamy Senice i Trava. Niestety jest już końcówka sierpnia i co za tym idzie dzień nam się skrócił. Musimy dojść do Sintavy gdzie wg mapy mamy pole namiotowe. Jest! znaleźliśmy, o k…. zaznaczone pole namiotowe okazuje się speluną pełną cyganów i ich rozwrzeszczanych wszędobylskich dzieciorów. Jest to chyba ostatnie miejsce gdzie chciałbym się zatrzymać. Zmierzcha się. Szybka decyzja – jedziemy dalej w kierunku Dunaju. Po kilkunastu km znajdujemy jakieś krzaczory. Rozkładamy się w nich obok jakiegoś bajora.

10.JPG
Upał niemiłosierny, gorąc, wilgoć i stada komarów, które wreszcie mają co zeżreć, znaczy nas. Niekoniecznie lubię być pożywieniem ale cóż, takie są prawa przyrody. Noc fatalna, mimo spożytego browara i zmęczenia nie idzie zasnąć, a na dodatek 300m od nas droga i ruch jak cholera. W końcu rzeczywistość się rozmywa i wpadam w objęcia Morfeusza.


5.jpg

[Komak]

i tyle? Własnie browara odbezpieczyłem.

[Czarek40]

[Miętus]

DZIEŃ II 23.08.2011r 496km
Około piątej rano zrywa mnie jakiś warkot. To wielki ciągnik przejeżdża mi prawie po linkach namiotu, w koło rosa jak cholera ale słoneczko już się wścieka. Kawa, zupka z prochów, zwijanie obozu, ten rytuał będzie się powtarzał codziennie rano. Ruszamy w trasę. Na termometrze 42 kreski. Docieramy do Sturowa. Przed nami majestatyczny Dunaj - nie widzieliśmy się przez rok. Most na Dunaju i bazylika po drugiej stronie w Esztergom jest ciekawym przerywnikiem w drogowej monotonii.
14.JPG
Około trzynastej docieramy do Budapesztu. Na szczęście nie jest to szczyt komunikacyjny ale i tak dostajemy po dupie przeciskając się przez katamarany, a pot po dupie płynie wartkim strumieniem. Potem równe, dobrze oznakowane drogi czyli nuda. Około 17,oo docieramy do granicy rumuńskiej. Podjeżdżam do "kiosku". Rumuński policjant graniczny wyciąga łapę po paszport. Rumunia i Bułgaria jeszcze nie są w strefie Schengen. Paszport jak zawsze mam w torebce na pasie zamotany w worek foliowy żeby nie zamókł, kurde jak mi się nie chce go wyciągać, więc z szerokim uśmiechem mówię do p. policjanta "Dzień dobry" a ona na to ' ZAPRASAM" i gestem pokazuje, że mogę jechać. Miło z jego strony. Mijamy Oradea i wjeżdżamy na pogórze. Wreszcie zaczęły się normalne drogi. Kręte, dziurawe a wokoło wspaniałe widoki i soczysta zieleń za co tak kocham Rumunię. Po około 40km trafiamy na pensjon i za 70 leja za dwóch dostajemy pokój z prysznicem. Fajnie, można odkleić termiki od pleców, wymoczyć jajka i zrobić szybkie pranie bo już zaczęliśmy ostro śmierdzieć. A potem zimny browarek i ... znów świat jest piękny.
84.jpg

[Miętus]

Sorry, że wspomnienia w częściach ale jestem non stop w rozjazdach i nie mam nawet kiedy wejść na stronkę. Postaram się niedługo wrzucić do Pikasa zdjęcia z wyprawy. CDN.