Bułgarskim wybrzeżem- o tym, jak zostałem czarnuchem [2011]

[ATomek]

IMG_0664.jpg

Wracamy. Lotem bliżej.
I wreszcie widzimy delfiny

IMG_0621.jpg

IMG_0675.jpg

IMG_0680.jpg

Zostało nam jeszcze kilkadziesiąt kilometrów bułgarskim wybrzeżem.
Dodam tylko, że odległości koło 8km od Kaliakry, przed Kamiennym Brzegiem, jest kolejny rezerwat archeologiczny- Jajłata. W klifowej skale można zobaczyć sto wykutych jaskiń, miejsc kultu z V w.p.n.e.

IMG_2260.jpg

IMG_2267.jpg

My jedziemy dalej. W myślach zakrada się smutek, że kończymy powoli swoją przygodę. Mijane widoki są coraz bardziej zwyczajne- z zaoranymi polami, uprawami, prawie do plaży. Już bez efektownych różnic terenu i tajemniczych miejsc.

IMG_2269.jpg

IMG_0700.jpg


Na obiad zatrzymujemy się w Durankulak u ornitologów, gdzie nad pobliskim jeziorem można oglądać całe masy różnorodnego ptactwa.

IMG_0696.jpg

Tuż przed granicą ostatnie spojrzenie na bułgarskie Morze Czarne
i wjeżdżamy do Rumunii

IMG_0704.jpg

[ATomek]

IMG_0705.jpg


Rumunia wita nas ograniczeniami
nadal jedziemy wybrzeżem aż do Konstancy. Mijane plaże są raz skromne,


IMG_2286.jpg


IMG_2284.jpg

raz wypasione. Wszystkie tuż przy drodze, zachęcają do kąpieli.
W Konstancy odbijamy na drogę nr3 na Bukarest i dalej nr7 do Pitesti.
Początkowo nudną trasę urozmaicają nam mijane mosty na Dunaju, później teren wznosi się malowniczo i zaczyna się loteria- co też zobaczymy za wzniesieniem. Chce się jechać!

IMG_0727.jpg

IMG_2290.jpg

IMG_2289.jpg

IMG_0734.jpg

IMG_0737.jpg

Dzień się kończy. Do Pitesti dojeżdżamy po ciemku. Tankujemy i wjeżdżamy na słynną 7c, czyli Transfogarską.

Po paru kilometrach robimy skok w bok na pachnącą łąkę, na nocleg.
Dowiadujemy się, że Darek z Anią, z którymi rozstaliśmy się w Warnie są niedaleko- śpią ok 30km przed Pitesti.

Po łyku z butelki za kolejny udany dzień, parę wrażeń na gorąco i w kimę.
Jest piękna ciepła noc, choć im wyżej, tym więcej mgły i czujemy mocniej zapach kończącego się lata.

[Jarek]

no, Tomasz...widzę że pióro też "szlifujesz" (nie tylko mebelki)
- przyjemnie się czyta o tym zapachu kończącego się lata też
pzdr

[daro]

GS-y jak koty chadzają własnymi ścieżkami

Dwie Afriii górą !
Damy przodem młody człowieku, damy przodem

[ATomek]

Noc upłynęła spokojnie, nie licząc jakiegoś chrumkania jakiejś tszody.
Rankiem wydarzyło się coś niesłychanego
Ulka wstała pierwsza, a nie Mirek . Musiał biedaczysko za mocno zassać wczorajszą flaszkę.
-Było ciemno, nie widziałem dna -wspomina.

Jak często w podróży, najlepsze na ból głowy są piękne widoki. A miejscówka nam się trafiła niezła.

IMG_2293.jpg

IMG_2294.jpg

Nitki babiego lata porozwieszane schną przed dalszą drogą, czekają wiatru. Reszki nocnej mgły odsłaniają coraz więcej, uwalniając "całą jaskrawość" najbliższej okolicy, tonącej w kwiatach traw i ziół. (Jarek- to dla Ciebie ten tekst! )

IMG_2303.jpg

Dzida! Ruszamy z kopyta!

IMG_2299.jpg

IMG_0744.jpg

Początkowo droga prowadzi przedgórzem. Ciągnie się wśród wiosek i miasteczek, lecz stale pod górę.
Później pojawiają się pojedyncze skały, by za kolejne kilometry zlać się w jedną masę. Jednak jak bardzo zróżnicowaną:

IMG_0746.jpg

IMG_0748.jpg

IMG_2329.jpg

Dojeżdżamy do tamy i jeziora Vidraru.
Czas na zdjęcie dla rodziny.

IMG_2333.jpg

Nie mam ochoty na jazdę kolejny raz krętym asfaltem za samochodami, wśród samych drzew i proponuję objazd jeziora od zachodu.
Mirek z Ulką nie namyślają się wiele i już za chwilę nikniemy w dziurze w ścianie z napisem Ceresit.

IMG_0751.jpg

[ATomek]

Weryfikacja pomysłu objazdu jeziora boczną drogą nastąpiła już po pierwszych metrach w tunelu.
Głębokie koleiny, śliskie błoto, duże kamienie, Mirek napierający twardo od tyłu... Walczę.
Za tunelem, Mirka zaatakowała zieleń. Walczy.

IMG_0753.jpg

IMG_0755.jpg

Dalej już droga niezła: szutrówka, czasami gruntowa z kałużami. Pyrkamy sobie spokojnie przez las, choć były miejsca, gdzie była podmyta i zapadnięta;
przy deszczowej pogodzie byłoby ciężko we dwoje.

IMG_2350.jpg

IMG_2351.jpg

Na rozjeździe, przy kapliczce odbijam w górę. Jedziemy parę km, droga coraz bardziej rozjeżdżona, mokra.
Spotkani drwale mówią, że dalej coraz gorzej. Dziewczyny z tyłu piszczą... Wracamy na dół i dalej już trzymamy się jeziora.

IMG_2352.jpg

IMG_0756.jpg

Większość drogi to widok drzew i krótki błysk wody.
Czasami tylko las łysieje i można zobaczyć więcej:

IMG_0758.jpg

Mimo to, droga bardzo atrakcyjna, bo przyroda, cisza i spokój, jakiego nie doświadczysz jadąc asfaltem.
Dobre, ale mało!

IMG_0760.jpg

IMG_0761.jpg

[Ronin]

A mi się wydaje, że wjechaliście w dziurę po prawej od napisu Ceresit
Droga piękna, wyjeżdżałem tamtą dziurą. Gdzie był początek trasy - nie wiem, bo w pewnym momencie mapa miała inne zdanie

[ATomek]

Mówimy Ronin o tej samej dziurce.


IMG_2363.jpg

IMG_0763.jpg

Pniemy się w górę. Ostatnim razem jak tu byłem, lał deszcz.
Takiej pogody jak mamy dziś życzę wszystkim!
Chodząc po górach, zwykle robimy zdjęcia na szczycie, a na Transfogarskiej najczęściej pokazujemy sam dojazd, bo najwyższy punkt drogi jest taki nijaki.

IMG_0764.jpg

IMG_2384.jpg

IMG_2387.jpg

Ot, zwykła dziura.

IMG_2388.jpg

Zjazd w dół na stronę północną wywarł na mnie spore wrażenie, bo po raz pierwszy widziałem coś więcej, niż dwa metry asfaltu przed kołem. Pięknie!

IMG_2395.jpg

IMG_2399.jpg

IMG_2413.jpg

Po zjeździe na sam dół, do Scorelu, tradycyjne jedzenie w knajpie na rondzie.
Widać, kto wjeżdża, kto zjeżdża, no i nas widać!
Skręcamy w prawo, jak na Brasov, ale po 20km zjeżdżamy na Agnitę i dalej na Sighisoarę. Bo jak wieść głosi, można tam zjeść najlepszą pizzę. Przynajmniej tak twierdził Jacek, żółty GS (ADV). Pozdrawiam!
Jedziemy i cały czas 'na prawo patrz!' Pasma gór wychylają się jedno zza drugiego i znowu następne.

IMG_0766.jpg

[ATomek]

IMG_0779.jpg

IMG_0774.jpg

Wspomniana droga na Sighisoarę wiedzie malowniczą doliną w której czas się zupełnie zatrzymał. Mijamy kilka średniowiecznych miasteczek, dawne, kolorowe osiedla niemieckich kolonistów, teraz niszczejące- zamieszkane przez Romów. Kręta, asfaltowa droga wije się naturalnie, wśród wzgórz. Zero jakiegokolwiek ruchu. Całość sprawia wrażenie średniowiecznego traktu i widok konnego rycerza nie wywołałby tu większego zdziwienia.

IMG_0775.jpg

IMG_0777.jpg

IMG_2415.jpg

IMG_0784.jpg

Mijane wioski to folwaki dawnej wielkiej Sighisoary. Polecam ciekawą, tragiczną historię tego miasta.
My zadowalamy się przechadzką po starym mieście w klimacie hrabiego Draculi.


IMG_2421.jpg

IMG_0793.JPG

IMG_0795.jpg

IMG_2432.jpg

[ATomek]

IMG_0801.jpg

IMG_0804.jpg

Z Sighisoary do Targu Mures prowadzi nowa, luksusowa E60. Nie oferuje nic, poza szybkim przemieszczaniem. Za to z Targu wpadamy w boczną na Raciu i zwalniamy tempa. Przynajmniej widać, jak mieszkają ludzie.
W sumie, to i pora na szukanie noclegu.

IMG_0805.jpg

IMG_0809.jpg

O! już wiemy, gdzie będziemy dziś spać!

Przyciąga nas błyskotka jeziora.
Rozstawiamy graty, przechodzący 'jajcarz' (taki, co to hoduje i pasie owce) pomaga nam znaleźć opał na ognisko. Wspólna gadka, piwo, kolacja i idziemy spać. My mamy bliżej . Jajcarz idzie do wsi.

IMG_0816.jpg

IMG_2447.jpg

Rano budzi nas wesołe chrumkanie.

IMG_2448.jpg

IMG_0819.jpg

IMG_0831.jpg

IMG_0825.jpg

Kolejne pakowanie, śniadanie..
Myśleliśmy, że będzie to nasz ostatni nocleg
i szukaliśmy na mapie najkrótszej drogi w kierunku Satu Mare i granicy z UA.