Bułgarskim wybrzeżem- o tym, jak zostałem czarnuchem [2011]

[daro]

GS-y jak koty chadzają własnymi ścieżkami

Dwie Afriii górą !
Damy przodem młody człowieku, damy przodem

[ATomek]

Noc upłynęła spokojnie, nie licząc jakiegoś chrumkania jakiejś tszody.
Rankiem wydarzyło się coś niesłychanego
Ulka wstała pierwsza, a nie Mirek . Musiał biedaczysko za mocno zassać wczorajszą flaszkę.
-Było ciemno, nie widziałem dna -wspomina.

Jak często w podróży, najlepsze na ból głowy są piękne widoki. A miejscówka nam się trafiła niezła.

IMG_2293.jpg

IMG_2294.jpg

Nitki babiego lata porozwieszane schną przed dalszą drogą, czekają wiatru. Reszki nocnej mgły odsłaniają coraz więcej, uwalniając "całą jaskrawość" najbliższej okolicy, tonącej w kwiatach traw i ziół. (Jarek- to dla Ciebie ten tekst! )

IMG_2303.jpg

Dzida! Ruszamy z kopyta!

IMG_2299.jpg

IMG_0744.jpg

Początkowo droga prowadzi przedgórzem. Ciągnie się wśród wiosek i miasteczek, lecz stale pod górę.
Później pojawiają się pojedyncze skały, by za kolejne kilometry zlać się w jedną masę. Jednak jak bardzo zróżnicowaną:

IMG_0746.jpg

IMG_0748.jpg

IMG_2329.jpg

Dojeżdżamy do tamy i jeziora Vidraru.
Czas na zdjęcie dla rodziny.

IMG_2333.jpg

Nie mam ochoty na jazdę kolejny raz krętym asfaltem za samochodami, wśród samych drzew i proponuję objazd jeziora od zachodu.
Mirek z Ulką nie namyślają się wiele i już za chwilę nikniemy w dziurze w ścianie z napisem Ceresit.

IMG_0751.jpg

[ATomek]

Weryfikacja pomysłu objazdu jeziora boczną drogą nastąpiła już po pierwszych metrach w tunelu.
Głębokie koleiny, śliskie błoto, duże kamienie, Mirek napierający twardo od tyłu... Walczę.
Za tunelem, Mirka zaatakowała zieleń. Walczy.

IMG_0753.jpg

IMG_0755.jpg

Dalej już droga niezła: szutrówka, czasami gruntowa z kałużami. Pyrkamy sobie spokojnie przez las, choć były miejsca, gdzie była podmyta i zapadnięta;
przy deszczowej pogodzie byłoby ciężko we dwoje.

IMG_2350.jpg

IMG_2351.jpg

Na rozjeździe, przy kapliczce odbijam w górę. Jedziemy parę km, droga coraz bardziej rozjeżdżona, mokra.
Spotkani drwale mówią, że dalej coraz gorzej. Dziewczyny z tyłu piszczą... Wracamy na dół i dalej już trzymamy się jeziora.

IMG_2352.jpg

IMG_0756.jpg

Większość drogi to widok drzew i krótki błysk wody.
Czasami tylko las łysieje i można zobaczyć więcej:

IMG_0758.jpg

Mimo to, droga bardzo atrakcyjna, bo przyroda, cisza i spokój, jakiego nie doświadczysz jadąc asfaltem.
Dobre, ale mało!

IMG_0760.jpg

IMG_0761.jpg

[Ronin]

A mi się wydaje, że wjechaliście w dziurę po prawej od napisu Ceresit
Droga piękna, wyjeżdżałem tamtą dziurą. Gdzie był początek trasy - nie wiem, bo w pewnym momencie mapa miała inne zdanie

[ATomek]

Mówimy Ronin o tej samej dziurce.


IMG_2363.jpg

IMG_0763.jpg

Pniemy się w górę. Ostatnim razem jak tu byłem, lał deszcz.
Takiej pogody jak mamy dziś życzę wszystkim!
Chodząc po górach, zwykle robimy zdjęcia na szczycie, a na Transfogarskiej najczęściej pokazujemy sam dojazd, bo najwyższy punkt drogi jest taki nijaki.

IMG_0764.jpg

IMG_2384.jpg

IMG_2387.jpg

Ot, zwykła dziura.

IMG_2388.jpg

Zjazd w dół na stronę północną wywarł na mnie spore wrażenie, bo po raz pierwszy widziałem coś więcej, niż dwa metry asfaltu przed kołem. Pięknie!

IMG_2395.jpg

IMG_2399.jpg

IMG_2413.jpg

Po zjeździe na sam dół, do Scorelu, tradycyjne jedzenie w knajpie na rondzie.
Widać, kto wjeżdża, kto zjeżdża, no i nas widać!
Skręcamy w prawo, jak na Brasov, ale po 20km zjeżdżamy na Agnitę i dalej na Sighisoarę. Bo jak wieść głosi, można tam zjeść najlepszą pizzę. Przynajmniej tak twierdził Jacek, żółty GS (ADV). Pozdrawiam!
Jedziemy i cały czas 'na prawo patrz!' Pasma gór wychylają się jedno zza drugiego i znowu następne.

IMG_0766.jpg

[ATomek]

IMG_0779.jpg

IMG_0774.jpg

Wspomniana droga na Sighisoarę wiedzie malowniczą doliną w której czas się zupełnie zatrzymał. Mijamy kilka średniowiecznych miasteczek, dawne, kolorowe osiedla niemieckich kolonistów, teraz niszczejące- zamieszkane przez Romów. Kręta, asfaltowa droga wije się naturalnie, wśród wzgórz. Zero jakiegokolwiek ruchu. Całość sprawia wrażenie średniowiecznego traktu i widok konnego rycerza nie wywołałby tu większego zdziwienia.

IMG_0775.jpg

IMG_0777.jpg

IMG_2415.jpg

IMG_0784.jpg

Mijane wioski to folwaki dawnej wielkiej Sighisoary. Polecam ciekawą, tragiczną historię tego miasta.
My zadowalamy się przechadzką po starym mieście w klimacie hrabiego Draculi.


IMG_2421.jpg

IMG_0793.JPG

IMG_0795.jpg

IMG_2432.jpg

[ATomek]

IMG_0801.jpg

IMG_0804.jpg

Z Sighisoary do Targu Mures prowadzi nowa, luksusowa E60. Nie oferuje nic, poza szybkim przemieszczaniem. Za to z Targu wpadamy w boczną na Raciu i zwalniamy tempa. Przynajmniej widać, jak mieszkają ludzie.
W sumie, to i pora na szukanie noclegu.

IMG_0805.jpg

IMG_0809.jpg

O! już wiemy, gdzie będziemy dziś spać!

Przyciąga nas błyskotka jeziora.
Rozstawiamy graty, przechodzący 'jajcarz' (taki, co to hoduje i pasie owce) pomaga nam znaleźć opał na ognisko. Wspólna gadka, piwo, kolacja i idziemy spać. My mamy bliżej . Jajcarz idzie do wsi.

IMG_0816.jpg

IMG_2447.jpg

Rano budzi nas wesołe chrumkanie.

IMG_2448.jpg

IMG_0819.jpg

IMG_0831.jpg

IMG_0825.jpg

Kolejne pakowanie, śniadanie..
Myśleliśmy, że będzie to nasz ostatni nocleg
i szukaliśmy na mapie najkrótszej drogi w kierunku Satu Mare i granicy z UA.

[ATomek]

IMG_0844.jpg

Od tej symbolicznej bramy zaczynamy myśleć o powrocie.
Spoglądamy na mapę, liczymy kilometry, kalkulujemy czas, jedzenie. Jesteśmy w dobrej sytuacji, bo jest dopiero sobota, kasy zostało... i jedziemy, póżniej zobaczymy.
Póki co, w Satulung, w przydrożnym stoisku z pamiątkami kupujemy po flaszce regionalnej w plastiku.
Nieco dalej, na rozdrożu, zatrzymuje nas znajomy drogowskaz:

IMG_0847.jpg

Gadka, wspomnienia majowe i wypatrzyłem na mojej mapie skrót, tak pomiędzy Baja Mare i Satu Mare. Miałem chytry plan, bo na mapie widoczny był bród . W razie co, dziewczyny popchają- pomyślałem.

IMG_0852.jpg

W Pomi okazało się, że woda na dwa metry i - "Pan, maszina nie pojdziot"
Jak wyszło z worka, co knułem, dziewczyny straciły do końca wiarę w moją nawigację.
Dzięki temu zahaczyliśmy o Satu Mare. Tankowanie, kawa..

Darek dzwoni, że już na granicy, mówi, że mają ciśnienie na Lwów i tam planują nocleg z soboty na niedzielę. Nam chyba Lwów nie po drodze.

Wjazd na 19, skręt na 1C i żegnamy się z Rumunią.

IMG_0856.jpg

Wiele gorzkich słów można wyczytać o ukraińskich przygranicznych drogach, a raczej o tym, co z nich zostało. Krótko- trzeba uważać.
Mijamy mukaczewski zamok:

IMG_0860.jpg

Dojeżdżając z Mukaczewa do M17, przy wjeździe na rondo zwalniam, patrzę w lewo, patrzę w prawo- nic nie jedzie- to jadę dalej. Skręcam na Użgorod- wylatuje na drogę Gajowy, zatrzymuje, zaciera ręce, że ho, ho! Obydwóch zaprasza na posterunek i z uśmiechem pokazuje ripley w monitorze. Znaczy, nie ma wyjścia, płacić! Dużo! Nie zatrzymaliście się na linii stop, przed wjazdem na rondo!
-Ale patrz. Ja jechał tolko szto, tak cziut, cziut! Nikaka maszina nie jechała! - próbuję
-Ale tebe nada było STOP zdiełat!
- No dobra, ale u mnie tolko karta!
- K..wa! U każdoho tolka karta i karta! Dawaj, skolko u tebe deneg!
- No, u mnie ostali tolko bułgarskie dengi!
- Wot, krasiwyje dengi. Skolko eto 20 lewa?
- O,O!!
-Tak ty ujezżaj! I smotri dalsze! Za 5km toże nasze stajat!
- Szczastliwo!
- Szczastliwo!

Uważam, że sobota to kiepski czas na jazdę po Ukrainie.
I był to mój jedyny mandat przez te ponad 4tys.km.

IMG_0864.jpg

Z Użgorod na północ, wzdłuż granicy UA-SK, później UA-PL prowadzi droga, którą bardzo lubię. Asfaltowa, wąska i bardzo kręta. Początkowo u nasady zbocza, przez lasy, później za Przełęczą Użocką- tym cyplem Polskich Bieszczad-wychodzi na połoniny. Wiedzie ich grzbietami odsłaniając coraz to nowe partie Polskich Bieszczad. Taka jazda z widokiem na Bieszczady od dupy strony.

IMG_0869.jpg

IMG_0877.jpg

IMG_0887.jpg

Dzień się kończy. Wjeżdżamy w inne masy powietrza, dociera do nas coraz bardziej przenikliwy chłód. Za Turką zatrzymujemy się i zakładamy ciepłe ubrania.
Zmierzch w górach zapada błyskawicznie. Jest całkiem ciemno, kiedy mijamy Stary Sambor i Chyrów. Ula Z Mirkiem dziwią się, że tak dziurawa i nieoznaczona droga może prowadzić na granicę. A jednak.
Przechodzimy granicę ekspresem i decydujemy nacierać do oporu. Sobotni wieczór, drogi puste, jazda!
Krościenko, Przemyśl, Jarosław. Tankowanie, reszta ciuchów, kominiarki, kawa na rozgrzewkę. Jest rześko!
Odpinam linkę prędkościomierza, bo wyje już od granicy.
Sieniawa, Biłgoraj- coraz większe mgły. Już po północy.
Do Lublina 40km, oczy się zamykają, ja odpadam. Mirkowi jedzie się dobrze i decydują jechać do końca.
Asia i ja wjeżdżamy na jakieś rżyska i zasypiamy.

IMG_0917.jpg

Rano budzi nas słońce i pogodny dzień.
Lublin, Nałęczów, Kazimierz, Garwolin.

JECHALIM, JECHALIM AŻ DOJECHALIM!