LASY PAŃSTWOWE - dyskusja

[pyntront]

Napisał zipo

Elwood

Kilka dni temu jadac droga do pracy zauwazam sarne .
Jedna zawsze wypatruje pojazdow a inne czekaja na jej sygnal by przejsc przez.droge.
Zatrzymalem sie kilka metrow przed nia i wylaczylem motor.
Kierowca z naprzeciwka tez.Sarny spokojnie przeszly ,wszyscy cierpliwie czekalismy podziwiajac czworonogi.Zebralo sie za mna kilka samochodow..
Poczulem rozluzniajaca radosc i polaczenie.
Spotkalem wzrok mijajacego mnie kierowcy,usmiech,zrozumienie i akceptacje.
Nagle wszyscy w tamtym punkcie czasu poczuli harmoniczny stan.
Takie chwile ucza na zawsze.

Kilka razy w tygodniu jadąc drogą krajową o dwóch jezdniach rozdzielonych pasem zieleni do pracy, zauważam ludzi, którzy chcą przejść na drugą stronę, w miejscach do tego przeznaczonych i oznakowanych. Stoją i czekają. Czasem w deszczu, w śniegu, na słońcu. Jedna osoba czasem się wychyli, z nadzieją, że może ktoś ją zauważy i się zatrzyma. Pozostałe czekają na jej ruch - przebiega czy nie?
Gdy widzę kilka metrów wolnego za sobą, z daleka zwalniam, zatrzymuję się i włączam awaryjne, ale zazwyczaj po prawej i tak przeleci kilka pojazdów, zanim któryś kierowca zatrzyma się przed przejściem.
Osoby czekające na przejście przechodzą, stają na pasie zieleni i czekają znów, aż ktoś z naprzeciwka zatrzyma się i pozwoli im przejść.
Za mną zbiera się kilka pojazdów, których kierowcy czasem trąbią, innym razem wymijają mnie.
Zawsze czuję wtedy wkurwienie i jestem potem spięty przez kolejne kilkanaście minut.
Gdy mnie wyprzedzają, czasem spotykam ich wzrok, widzę jak mi wygrażają i toczą z ust pianę.
Nagle mam wrażenie, że powinienem dogonić ich i przeprowadzić z nimi rozmowę umoralniającą, ale wiem, że to tylko zaostrzy konflikt.
Takie chwile powodują, że tracę wiarę w ludzi.
Ale najbardziej wkurwia mnie to, że nie można im wybudować kilku kładek nad drogą, ale durnym sarnom zrobili przejścia wielkie jak wiadukty... Więc nie mów mi o sarenkach i harmonii, gdy na mojej drodze giną ludzie - konkretnie tylko na krótkim odcinku tej drogi, przez 5 lat, zginęło 10 osób, a 94 zostały ranne.

Acha, a co do tabliczek, to był taki jeden, nazywał się Paszczak, on się dobrze znał na tabliczkach. Ale ja zawsze bardziej lubiłem Włóczykija.

Napisał pyntront

Kilka razy w tygodniu jadąc drogą krajową o dwóch jezdniach rozdzielonych pasem zieleni do pracy, zauważam ludzi, którzy chcą przejść na drugą stronę, w miejscach do tego przeznaczonych i oznakowanych. Stoją i czekają. Czasem w deszczu, w śniegu, na słońcu. Jedna osoba czasem się wychyli, z nadzieją, że może ktoś ją zauważy i się zatrzyma. Pozostałe czekają na jej ruch - przebiega czy nie?
Gdy widzę kilka metrów wolnego za sobą, z daleka zwalniam, zatrzymuję się i włączam awaryjne, ale zazwyczaj po prawej i tak przeleci kilka pojazdów, zanim któryś kierowca zatrzyma się przed przejściem.
Osoby czekające na przejście przechodzą, stają na pasie zieleni i czekają znów, aż ktoś z naprzeciwka zatrzyma się i pozwoli im przejść.
Za mną zbiera się kilka pojazdów, których kierowcy czasem trąbią, innym razem wymijają mnie.
Zawsze czuję wtedy wkurwienie i jestem potem spięty przez kolejne kilkanaście minut.
Gdy mnie wyprzedzają, czasem spotykam ich wzrok, widzę jak mi wygrażają i toczą z ust pianę.
Nagle mam wrażenie, że powinienem dogonić ich i przeprowadzić z nimi rozmowę umoralniającą, ale wiem, że to tylko zaostrzy konflikt.
Takie chwile powodują, że tracę wiarę w ludzi.
Ale najbardziej wkurwia mnie to, że nie można im wybudować kilku kładek nad drogą, ale durnym sarnom zrobili przejścia wielkie jak wiadukty... Więc nie mów mi o sarenkach i harmonii, gdy na mojej drodze giną ludzie - konkretnie tylko na krótkim odcinku tej drogi, przez 5 lat, zginęło 10 osób, a 94 zostały ranne.

Acha, a co do tabliczek, to był taki jeden, nazywał się Paszczak, on się dobrze znał na tabliczkach. Ale ja zawsze bardziej lubiłem Włóczykija.

Sorry ale nie wiem o co chodzi.
Napisalem, ze jak zwierzaki przechodza,to wszyscy sa uwazni.
Natomiast gdy ludzie dochodza do skraju drogi to ja juz stoje motorem i gestem zapraszam by przechodzili.Czlowiek na drodze jest swiety.Ten co kieruje przepuszcza pieszego i nie ma dyskusji.
Wyobrazam sobie ,ze ciezko Ci sie z pogodzic z sytuacjami jakie opisales.
Wytoczyc proces,lobbowac zmiany w szkoleniu kierowcow,ostrzegac pieszych,tyle mozna zrobic.Gdy sie chce.Nerwy nie ulatwia niczego..
Przykro mi ,ze musiales przejsc przez bezradny gniew.
Niestety ja nie umialem walczyc o podobne sprawy i wyjechalem.
W Polsce i tak juz wiele sie zmienilo ku lepszemu,nadal jednak stare wzorce dzialaja..