Zdążyć przed asfaltem, czyli Oman 4x4 [2016]

[Maras]

Bardzo dobrze się czyta. Stosunek zdjęć i tekstu jak dla mnie idealny.dzięki

[Sylwek_76]

Co słychać w Omanie?

[voytas]

nie no , daj się Jagnie ogarnąć

[Rychu72]

OMAN GOD !!!!! czy to już koniec?

[yeuop]

Swietna wyprawa! Marze o tym, by moc się tam kiedyś wybrać. Może kiedys się uda

A swoja droga o bardzo tanie jest wypożyczenie takiego samochodu. W sumie (zwłaszcza przy podziale kosztów na kilka osob) pozwala to naprawdę tanio i bezstresowo podrozowac po naprawdę bajkowych zakątkach naszego swiata.

A zdjęcia z takiego wlasnie Omanu we mnie wywoluja chec................ no po prostu chec Trudno to opisac. Dziekuje za dotychczasowa relacje i czekam na więcej!

[jagna]

Długo nie pisałam, ale to nie znaczy, że się poddaję

Odcinek ze specjalną dedykacją dla Rola, za pewną majową ogniskową rozmowę

Odcinek 6, czyli mała przerwa w braku cywilizacji

Wieczorem przy ognisku omawiamy dalsze omańskie plany, czyli przemieszczenia się do innego kawałka kraju, nad Ocean Indyjski.
Liczymy ile dni mamy do „zagospodarowania” i uświadamiamy sobie, że NIKT nie wie, o której odlatujemy. Kart pokładowych nie mamy, bo nie ma jak wydrukować , biletu też nie
Pada propozycja, aby po drodze zajrzeć na lotnisko i się dowiedzieć (wydało się nam to prostsze od kupowania karty do telefonu z dostępem do sieci) , ale na szczęście okazało się, że przewidujący Stach wysłał maila z danymi do kumpla i tenże kumpel nam odczytał

Przemieszczamy się jakieś 200 km na wschód, po drodze musimy i tak przejechać przez stolicę. Postanawiamy się zajrzeć do jedynego otwartego dla obcokrajowców meczetu w Omanie.
I przy okazji największego w kraju.

Wielki Meczet zbudowano na życzenie sułtana w latach 1995-2001, czyli to całkiem świeży zabytek



W zasadzie to całkiem spory kompleks.

Otwarty dla „niewiernych” zaledwie kilka godzin dziennie, za to za darmo.
Oczywiście obowiązuje „skromny strój” dla obu płci, a kobiety muszą mieć zakryte nogi, ręce oraz włosy. Na wszelki wypadek przy wejściu stoi Omanka, która pomaga we „właściwym” owinięciu głowy.

Nie powiem, żebym była zbytnio zadowolona z efektów 



Choć nie lubię barokowego przepychu i złotych zdobień, to muszę przyznać, że meczet robi wrażenie.









Sala dla kobiet, oczywiście skromniejsza io mniejsza niż męska, bo kobiety rzadziej zaglądają do meczetów:



Dziedziniec chroniony przed słońcem:



wejście do meczetu głównego, czyli sali męskiej. Oczywiście bez butów.



Na czas zwiedzania przez turystów rozwija się niebieski dywan:



Podeszła do nas przemiła młoda Omanka – wolontariuszka i poopowiadała o meczecie i zapraszała na kawę w „przymeczetowej” kawiarni.



Mnóstwo zdobień, ornamentów, złoceń, ale mimo wszystko jakoś to do siebie pasuje i ma styl:



w takim zagłębieniu przemawiał kiedyś imam, dzięki temu jego głos lepiej się rozchodził:



Meczet ma sporo „naj” w sobie: największy dywan, o wymiarach 60x70, ważący 21 ton, utkany przez 600 Iranek w ciągu 6 lat, oraz największy żyrandol z kryształami Swarovskiego



Nasz przewodniczka z niekrywanym żalem stwierdziła, że w Emiratach rok temu sprawili sobie jeszcze większy…

Fota po wyjściu:



miejsce do ablucji przed modlitwą:





Męczące te zabytki



po wyjściu szybko zmieniamy ciuszki na lżejsze nie mam pojęcia jak tutejsze kobiety dają radę w tych czarnych abajach… A przecież mamy zimę!

ruszamy na wschód autostradą:



do miasta Muttrah, które słynie z suku, czyli arabskiego targu

przy okazji ma port dla „skromnych” prywatnych łódek:



a tu tradycyjna omańska łódź:



Suk niestety mocno „pod turystów”



choć ciut miejscowych też było



ale przynajmniej sprawnie zakupiliśmy prezenty dla rodziny oraz najbardziej omańską rzecz na świecie – kadzidło.

to na pierwszym planie przypominające ziemniaki to suszone cytryny:



Muttrah oczywiście ma też fort:




i małą promenadę nad Zatoką Omańską:



woda idealnie czysta, mimo portu!

Obiad w restauracji (pierwszej i ostatniej), zgodnie stwierdzamy, że jutro znów przydrożny bar

I ponownie kawałek autostradą. Z ograniczeniem do 120 km/h. Ciekawe, czy fota przyszłaby do Polski




Nuuudna ta autobana i pusta. w dodatku, nasza Toyka ma zamontowane (obowiązkowe, ale głowę dam, że każdy Omańczyk od razu to wymontowuje) urządzono, które piszczy przy przekraczaniu 120 km/h. Horror

OOO, ocean widać w końcu!



Zajeżdżamy do jednego z „must see” w Omanie, czyli sinkhole, oficjalnie Hawiyat Najm Park.

Sinkhole to po prostu dziura w ziemi. A geologicznie tłumacząc: cenot, czyli jaskinia krasowa (w wapieniach), nad którą zapadł się strop. Z reguły okrągła.

Ładne to:




i dosłownie 100 m od brzegu oceanu, a ze słodką wodą. Można się kąpać, a wstęp free
jedyny minus to wycieczka szkolna, jak to szkole wycieczki – nieco jazgotliwa




Kąpie się niewielu, bo niewielu umie pływać My umiemy W końcu przydaje się ta maska do nurkowania, którą Raf wcisnął do walizki



Wycieczka szkolna, ale bynajmniej nie Omańczyków, tylko Pakistańczyków, których wielu mieszka w Omanie. Mają swoje szkoły, świątynie (niektórzy to Hindusi).



Selfie musi być




Starczy tego tłoku, jedziemy w offa



Ruszamy w stronę Wadi Dayqah, gdzie chcemy znaleźć nocleg nad jakąś wodą. Na razie wody nie widac



Piękna droga kończy się w centrum wioski, dalej wadi można eksplorować tylko na nogach. Wycofujemy się więc, niestety wszędzie jakieś farmy, osły, zero fajnych miejsc na biwak



w końcu widzimy ładną drogę w bok, jest nawet na gpsie, jedziemy.
O, jest nawet woda i coś jakby kamyczkowa plaża. Tak, to jest to!

Każdy od razy bierze ręcznik i rusza nad rzeczkę. Zakochałam się w tych rzeczkach: idealnie czysta woda o temp. 30 stopni
Jutro co prawda zakochanie mi dość gwałtownie minie, ale to dopiero jutro

I już w ciemności szybki grill z jagnięciną w roli głównej:



Jagnięcina z kością na arabskim chlebku… Mniam!



cdn (kiedyś )

[matjas]

Piękne.

[MacGyver]

Oman jest rewelacyjny. Duzo fajnych szlakow na motocykl I nie tylko.

Bylem wielokrotnie I jeszcze nie jednokrotnie bede.

Gratuluje pomyslu I realizacji

[Rolo]

no czytam, czytam Jak zwykle miodzio

[jagna]

Odcinek 7, czyli Omańczycy też święcą dzień święty

Budzi nas wschodzące słońce. Trzeba wstawać, nim sięgnie namiotu



Rzeczka ułatwia poranną toaletę:



jest nawet coś jakby spiętrzenie -€“ idealne na kąpiel


co prawda znów rybki podgryzają, ale powoli się przyzwyczajamy:



Słońce w pełni, czas się zwijać



Drogą, której nie ma na mapie jedziemy w teoretycznie dobrym kierunku, zobaczymy, gdzie wylądujemy





Na dziś mamy w planie kolejne wadi: Wadi Shab. Pod tą romantyczną nazwa czai się podobno jedno z najładniejszych omańskich wadi, ale też tych bardziej popularnych.

W pozostałych wadi ludzi praktycznie w ogóle nie było, więc cóż może znaczyć tutaj "€žpopularny"€? 10 osób?

O święta naiwności!
Nie wzięliśmy pod uwagę, że jest tutejsza niedziela, czyli piątek

Z błędnego myślenia wyciągnął nas już parking przy "€žujściu"€ wadi (w końcu to dolina rzeki, cóż, że wyschniętej).

Na drugi brzeg trzeba dostać się łódką, czyli dać nieco zarobić miejscowym ; )






Flaming dla turystów :



Po drugiej stronie wysiada i spacer w górę wadi. 45-minutowy. W temperaturze też bliskiej 45 stopniom ; )

Omański rolnik – chyba już na wymarciu, bo komu by się chciało przy tych petrodolarach…



Jak zwykle widoki powalają:



Deep water oznaczała jakieś 1,5 m , no ale Omańczycy w ogóle nie potrafią pływać



Najbardziej śmieszyło nas to, że co 100 m była tabliczka "€žzakaz kąpieli"€ , a co jakieś 200 m "kąpiel wyłącznie w przyzwoitych strojach"€. To jak w końcu, można, czy nie?

Ścieżka prowadziła jak zwykle w skałach, to czasem wykutych:



Było dość wąsko i kiedy natknęliśmy się na wycieczkę francuskich emerytów, tylko westchnęłam "€žo matko!"€. Tymczasem dostałam po nosie -€“ nie mogłam ich dogonić !



Tu chyba raczej "€žnie pływać"€, nieważne w czym:





Oznaczenie szlaku, wielce pomocne, bo czasem naprawdę nie wiadomo, na którą skałkę skakać:



Pierwszy basen (przed wyjazdem długo się zastanawiałam, jak będą wyglądać te "€žpool" ):



Pierwsi już się rozkładają "€žnad brzegiem"€



ale my idziemy dalej.

A tu kończą wszyscy Omańczycy, bo w górę trzeba przepłynąć jakieś 100m, później znów jest płytko. Taka segregacja : )



My na szczęście umiemy pływać, więc płyniemy. Co prawda potem jest gorzej, bo trzeba przejść jakieś 50 m po bardzo ostrych kamyczkach, za płytko , żeby płynąć. Raf idzie w płetwach

a na końcu efekty specjalne -€“ można wpłynąć do jaskini. W zależności od poziomu wody może to wymagać nurkowania.
Na szczęście dla mnie, dało się wpłynąć z głową NAD wodą, wąskim tunelem. Nie powiem, żeby płynięcie przesmykiem o szerokości może 60 cm i skałą tuż nad głową było miłe dla kogoś, kto ma lekką klaustrofobię ; )

No ale jesteśmy w środku:



Jest tu mały wodospad i można skakać na linie.

Nasze drugie w życiu selfie:



Kurczowo trzymam się skały, bo dna nie ma ; )



Wracamy na poprzednio upatrzoną pozycję i spęczamy ze dwie godziny w trybie: 10 min na skałce (aua, parzy!) 30 min w ciepłej idealnie czystej wodzie.



Miejscowe dziewczyny kąpią się inaczej :



Stachu musi oczywiście skoczyć:




I ogólnie jest tu niesamowity tłok (jak na omańskie wadi)



Wymoczeni, wracamy po śladach:





Wracając, spotykamy na parkingu JEDYNYCH motocyklistów, jakich widzieliśmy w Omanie. W sumie, to chyba mają właśnie (jest luty, przypominam), szczyt sezonu. bo nie wyobrażam sobie, że jeżdżą w lecie, kiedy bywa +48 !






A my przemy dalej na wschód, na oceaniczną plażę. Taki sobie wymarzyliśmy nocleg!

Po drodze zajeżdżamy do ośrodka badań nad żółwiami. To jedyne miejsce, gdzie można legalnie popatrzeć na żółwice, które tu w ogromnych ilościach składają jaja. Na szczęście te odcinki plaż są teraz rezerwatem i można tam wejść jedynie z wycieczką.

Wykupujemy taką na 21 (jak będzie ciemno) i szukamy ładnej plaży na nocleg.

Bezpańskie? Pańskie?






Niestety nad brzegiem wieś ciągnie się za wsią, w końcu znajdujemy jednak swój kawałek plaży:



Choć miejscowi z pobliskiej wsi zaglądają:



i w sumie wieś za rogiem, ale cóż...



Rozbijamy się, kolacja, rozmowy...

"€ža wiecie, że miałem larwę pod skórą?"
"€žże co!!"
"€žno takie długie coś, pewnie w tej rzece mnie dopadło:
"€ži co zrobiłeś"
"€žCejrowskiego nie oglądaliście? trzeba wydłubać, i tyle.."

Tyle Stachu. Mnie jakoś przeszła ochota na kąpiele w tej ciepłej, czystej wodzie...

Już za ciemnego udajemy się do ośrodka żółwiowego. Przewodnik fajnie opowiada o żółwich zwyczajach, tłumaczy zasady (żółwicy nie można wystraszyć, bo nie złoży jaj) i ostrzega, że jest "€žniski sezon na żółwice"€. Ale może się uda.

Udało się, choć były tylko trzy:



Pewnie na foto nic nie widać
Żółwica miała ok. 70 cm długości, kopie sobie dół na plaży i składa jaja, po czym zakopuje. Wychodzi na ląd tylko raz do roku, a jaja składa dokładnie tam, gdzie się urodziła.



Kopie



A kraby czekają tylko na odejście żółwia, żeby dobrać się do jaj….



Zrobiła, co miała i wraca do oceanu ...



a przewodnik barwnie opowiada wszystko raz jeszcze:




A my wracamy na nasz kawałek plaży.

cdn.