Laweciarstwo na Balkanach.

[sowizdrzal]

Napisał Raviking

Dalej poproszę

Mam już sklecony kolejny odcinek, ale tu przydałyby się zdjęcia i filmiki
od Hansa, żeby zakończyć wątek militarny Hej, nowohuckie obżartuchy,
proszę dźwigać brzuszyska po Świętach i ilustrować multimedialnie

[hans]

ok, ok, ok.

Jako że udało nam się:
a) nie sfajczyć
b) wysuszyć:

c) naprawić DRZ'ę
d) nienaprawić licznika w XT
e) nie tykać DR'ki (nie było po co, bo działała)
f) ominąć blokady drogowe ustawione centralnie na środku asfaltu:


pojechaliśmy dalej.
I było piknie na miejscówce:









A rano, z braku lepszego pomysłu pojechaliśmy dalej:









Znajdź Cleo:


Tu jest (uwaga - lansfotka):


Tylko jak mijany autochton zatrzymuje się obok i wyciąga giwerę, jest nieswojo. Jakby.




A w Bize, w środku niczego, chłopcy Jej Królewskiej Mości z Command Force /coś jakby siły szybkiego reagowania/:





Wg. Cleo żołnierze byli zaebiście męscy i śliczni. Cóż, jakoś ani Adam, ani ja nie podzielamy tego - niczym nie uzasadnionego entuzjazmu ; )





A potem jedziemy dalej. I jest tak:

[Orzep]

Napisał hans

Wg. Cleo żołnierze byli zaebiście męscy i śliczni. Cóż, jakoś ani Adam, ani ja nie podzielamy tego - niczym nie uzasadnionego entuzjazmu ; )

...ale od tamtej pory zmieniłeś krój i kolor piżamy, na piaskowo maskujący?

Pozdro Orzep

[hans]

"...ale od tamtej pory zmieniłeś krój i kolor piżamy, na piaskowo maskujący?..." - nie, ale w domu do Cleo mówię tylko po angielsku ....
Ale jakoś nie dziala...

[Orzep]

...bo to nie o MÓWIENIE chodzi zapewne!

Pozdro Orzep
p.s. Natommiast powiedzieć możesz trybem rozkazującym, by siadła do kompa i odwaliła swoją szychtę w tej relacji!!!

ps.psa. Często tryb rozkazujący działa na Panie odpowiednio, bezwzględu na kolor piżamy!

[sowizdrzal]

Tak jest! A łysinę przefarbował na blond

No ale Paulinie trzeba przyznać rozsądek i takt, który nakazał jej wybrać
pewność, stałość, bezpieczeństwo i opiekę, zamiast chwilowej, acz złudnej
i zdradnej, wyłącznie optycznej fascynacji chwilą. Z resztą, nasz wewnętrzny
kontrwywiad przewidział możliwość nadziania się na zdradliwych i niestałych
w uczuciach (także politycznych) angoli i na następnym odcinku dalismy
sobie nawzajem odczuć, że możemy liczyć wyłącznie na siebie, a nie na jakichś
Bondów-Srondów, taka ich mać.... synów Albionu.
-----------------------------------------------------
Zaraz za Bize droga SH54 rozmywa się w górach. Niby da się kontynuować jazdę wzdłuż SH50,
która skręca na północ i zakosami prowadzi do Kraste i Bulqize, ale my mieliśmy inne plany. Chcieliśmy
połączyć się z piękną, około stukilometrową szutrostradą, która biegnie wzdłuż granicy Albanii i Macedonii
i łączy miasta Librazhd i Shupenze. Konkretnie zamierzaliśmy wpaść na tę drogę w okolicach niewielkiej
wioski, za to dość sporego posterunku granicznego o słowiańsko brzmiącej nazwie Steblevo (później
dowiemy się, że większość mieszkańców tego rejonu Albanii jest dwujęzyczna i mówi także po macedońsku).
Niestety, odcinek pomiędzy Bize i Steblevo nie był oznaczony jako ciągła droga na żadnych dostępnych mi
mapach, więc na zdjęciach satelitarnych, wyklikałem ślad po czymś co mogło być drogą. Upewniłem się,
że nie ma na nim zbyt dużych przeskoków wysokości, a teraz przyszła pora na weryfikację, czyli na
przygodę. Względnie komfortowa nawierzchnia rozjeżdżona gąsienicami brytyjskich transporterów kończy
się, a raczej zmienia w dwukoleinowy pas terenu, stosowny chyba tylko dla drwalskich ciągników. Ślady
zrywki drewna nie ułatwiają nam jazdy... GPS pokazuje niby tylko 25km do Steblewa, ale w rzeczywistości,
uwzględniając liczne zakosy i zakręty wychodzi ich blisko 50, prawie 3 godziny męczącej jazdy, niekiedy
przeprawówki. Głębokie koleiny wypełnione są wodą, nie wiadomo jak głęboką, wolimy więc je omijać,
co też nie jest proste. Odczuwamy zmęczenie, Cleo prosi o przerwę, za co jestem jej wdzięczny, bo
po porannym paradoksie sraczki (jednocześnie i rzadko i często) nadal nie czuję się najlepiej. Jacek
narzeka na stłuczone kolano. Prawdę mówiąc chyba pierwszy raz na tym wyjeździe, zamiast cieszyć się
jazdą, odliczamy kilometry do końca odcinka, których - jak już mowiłem - nie ubywa zbyt szybko...

W końcu Steblevo i osada Fushe Stude - droga wypłaszcza się, nawierzchnia łagodnieje, siodło daje
wytchnąć wytłuczonym pośl.... policzkom. Należy nam się odpoczynek. Mała knajpka, a w niej - cóżby
innego - pieczony kurczaczek, frytki, sałatka. Oj, łakomstwo i tylko łakomstwo nie pozwala mi odpuścić
takich smakołyków. Trudno - nospa od Pauliny znów pomoże. Do tego jeszcze pozwalamy sobie na małe
piffka, no bo podobno bardzo dobry rajder to i na trzeźwo pojedzie, ale myśmy nigdy nie twierdzili,
że jeździmy bardzo dobrze

Wreszcie szutrostrada wiedzie nas na północ, w kierunku Shupenze. Dwie godziny niezapomnianej zabawy,
latania bokiem i sesji zdjęciowych. W ostatniej wiosce robimy zakupy, z tej okazji zbiega się cała wieś,
aż trudno manewrować motocyklem. Dalej już tylko szukamy miejsca na biwak. Pozornie jest to łatwe,
\bo droga wije się wzdłuż rzeki, będącej jednocześnie granicą AL/MK. Raz nawet znajdujemy ładną polankę
za niewielkim płotkiem, ale.... okazuje się, że ten płotek to niegdysiejsze zasieki graniczne, czyli
że przekroczyliśmy nielegalnie granicę o jakieś 100m. Ouppsss, nie chcemy problemów. Grzecznie szukamy
biwaku dalej, w końcu, już prawie po ciemku, znajdujemy ładne miejsce i nawet rzeczka jest. Wyjątkowo
ciepła, bo sączy się zza tamy zbudowanej po stronie Macedonii, dzięki której wytworzyło się tam spore
i bardzo nasłonecznione jezioro. Następnego ranka już tylko pakowanie, troszkę szutru i w okolicy
miejscowości Debar (Dibar) przekaraczamy granicę z Macedonią. Kierunek Mavrovo - sztuczne jezioro
zbudowane jakby na przełęczy (!!) przy pomocy dwóch wielkich tam i górujący nad nim piękny zespół
połonin (Lazaropole, Galicnik), po których zupełnie legalnie można po prostu pojeździć. Skwapliwie więc
kierujemy tam nasze osiołki

[sowizdrzal]

Wyjazd na połoniny początkowo biegnie niezłą gruntówką przez las, aby w końcu wydostać się ponad ten
- powiedzmy - ,,górny regiel'' i trafić od razu na łąki pokryte wysoką trawą. Pośród tych łąk wyjeżdżone są
całkiem wygodne dla enduraków drogi, błotnisto-kamieniste, które obwożą nas po wszystkich piękniejszych
zakątkach tej enklawy. Nie da się uniknąć skojarzenia z naszymi Bieszczadami, choć kolory, wysokość
i skalistość naszych gór sporo różnią się od tych macedońskich. Mijamy niekiedy pastwiska koni, bacówki,
schroniska, amatorów 4x4, ale nie spieszy nam się. Z resztą - niech zdjęcia mówią za nas, bo nic nie jest
w stanie lepiej opisać tamtych widoków.

Asfaltem zjeżdżamy do Mavrova, później do Gostivaru. Pod wieczór tego dnia łapią nas drobne deszczyki,
ale prognozy na dzień następny sa pozytywne. A to jest dla nas bardzo ważne, bo zamierzamy zsiąść
z osiołków i.... wdrapać się zupełnie pieszo na najwyższy szczyt pasma Szar - Titov Vrv (2747 m npm.)
(Wierch im. Josipa Broz-Tito, przywódcy komunistycznej partyzantki w drugowojennej Jugosławii).
http://pl.wikipedia.org/wiki/Titov_Vrv

W narciarskim kurorcie Popova Szapka położonym nad miastem Tetovo znajdujemy przytulny i niedrogi
pensjonat ,,so wsiemi udobstwami'', tfu! z wszelkimi wygodami, coby się dobrze wyspać (przez wrodzoną
delikatność nie dodam, że także i domyć). Nazajutrz czeka nas ponad 900m pieszego podejścia, w dodatku
Paulina i Jacek będą próbowali pobić swój rekord wysokości

[ex1]

hehe.. wspaniała laweciarska wyprawa...
aż miło poczytać i pooglądać..
gratulacje!

[Navaja]

Ale wypas.
Na mapach: Macedonia 1:200 000 oraz Albania 1:400 000 droga z Bize do Stebleve jest zaznaczona. Wprawdzie jako 16 kategoria odśnieżania ale istnieje. Jednak dla kogoś, kto nie czytał Waszej relacji może być niemiłą niespodzianką.

Możesz proszę wrzucić dokładne położenie tej miejscówki przed Shupenze gdzie biwakowaliście przy tamie nad rzeczką? Nie żebym chciał podjechać i sprawdzić czy nie naśmieciliście ale w czerwcu lecimy w drugą stronę od Macedonii i planowałem nocleg gdzieś między Debar a granicą to tak sobie podjedziemy dalej na sprawdzone miejsce. Z góry dzięki.

[sowizdrzal]

A dokładnie tu http://goo.gl/maps/DXuiq
Tylko nie rozbijajcię się zbyt blisko rzeczki, bo jej poziom - jak to pod tamą - się nieraz gwałtownie podnosi